สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 358

หลินหยูอิงมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เหม่อลอย เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกตกใจกับคำพูดพวกนี้มาก

จดหมายทนายสามพันเจ็ดร้อยฉบับ

เกรงว่าแม้พวกเขาจะเชิญทนายความทั้งหมดในเยี้ยนจินก็คงรับมือไม่ไหวหรอกมั้ง?

"อันที่จริงไม่ว่าหุ้นตกหรือค่าชดเชย ของพวกนี้เป็นเพียงสิ่งของวัตถุ ตระกูลหลินมีปัญญาชดใช้ แต่หลังจากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ตระกูลหลินไม่เพียงแต่สูญเสียแค่นี้ ชื่อเสียง ความน่าเชื่อถือ สิ่งสำคัญที่สุดคือเบื้องบนกำลังสงสัยความสามารถของตระกูลหลิน ถ้าหากไม่มีคนพวกนั้นคอยช่วยเหลือ ตระกูลหลินของเราก็ไม่สามารถอยู่ในเยี้ยนจินอีกต่อไป!" ชายวัยกลางคนไว้หนวดเคราแพะคนหนึ่งตบโต๊ะแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ร่างกายของหลินซงและหลินหยูห่าวสั่นสะท้าน

"ไม่เพียงแค่นั้น ตอนนี้ทุกตระกูลที่มีชื่อเสียงในเยี้ยนจินกำลังรอดูพวกเรากลายเป็นตัวตลก พวกเขาทำตัวเป็นเสือซุ่ม คิดจะหาจังหวะที่ตระกูลหลินกำลังชุลมุนกระโดดเข้ามาแบ่งเนื้อไปสักก้อน!"

"นอกจากนี้ เรื่องนี้จะทำให้เราสูญเสียอำนาจความเป็นผู้นำในงานประชุมครั้งใหญ่ ที่ตระกูลหลินของเราเตรียมตัวมาอย่างยาวนานหลายปี ทั้งหมดก็เพื่อทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดในงานประชุมครั้งนี้ หลังจากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ตระกูลหลินของเรามีสิทธิ์อะไรไปแข่งกับตระกูลอื่นอีก?"

สมาชิกระดับสูงของตระกูลหลินเริ่มทยอยกันพูด แต่ละคนใช้สายตาที่ไม่พอใจจ้องมองหลินหยูห่าวและหลินซง

หลินหยูห่าวรู้ดี หายนะครั้งนี้…เขาจะกลายเป็นแพะรับบาปแน่นอน

ทั้งๆที่ผู้อาวุโสก็มีปัญหา

ต้องบอกก่อน ตัวแปรของยาถูกวิเคราะห์โดยทีมวิจัยของเขา

แต่ว่าหลินหยูห่าวรู้ดี เขาในตอนนี้ถึงจะบอกว่าตัวเองโดนปราบปรามก็ไม่มีประโยชน์ ในทางกลับกันจะยิ่งทำให้คนพวกนี้รู้สึกผิดหวัง

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ โขกหัวให้กับหลินสิงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ หยู่ห่าวไม่มีอะไรจะพูด หยูห่าวก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นภายในตระกูล หยูห่าวยินดีรับผิดชอบเรื่องทั้งหมด แต่หยูห่าวไร้ความสามารถทำอะไรไม่ได้ ถ้าหากตระกูลยินดี สามารถตัดสินโทษตายให้หยูห่าว"

ต้องยอมรับว่าหลินหยูห่าวพูดได้ดีมาก

แต่หลินซงและคนอื่นที่อยู่ด้านหลังเขากลับตกใจจนขวัญหนี รีบกระโดนลุกขึ้นทันที

"โทษตาย?"

"ไม่…ไม่ได้! ผมไม่อยากตาย! ผมไม่อยากตาย!"

"เรื่องนี้จะโทษพวกเราได้ยังไง? พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่งของตระกูลก็เท่านั้น!"

"ใช่…ใช่ ทำไมพวกเราต้องรับผิดชอบ? ผมรับไม่ได้! ผมรับไม่ได้!"

หลินซงและคนอื่นรู้สึกตื่นตระหนกจนแหกปากพูดไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

หลังจากที่พูดออกมา สีหน้าของหลินหยูอิงเปลี่ยนไปทันที

"หลินซง หุบปากของคุณ!" เธอรีบตะคอกเสียงเบา

แต่มันไม่มีประโยชน์

หลินซงและคนอื่นในตอนนี้ขาดสติไปแล้ว ไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งพวกเขา

"คุณหนูหยูอิง พวกคุณเป็นทายาทสายตรง พวกเขาย่อมไม่มีทางโทษพวกคุณอยู่แล้ว แต่ไม่เหมือนกับพวกเรา! เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการให้เราเป็นแพะรับบาปของเรื่องนี้ พวกเราไม่อยากตาย! ทำไมต้องเป็นพวกเรา? พวกเรารับไม่ได้! พวกเรารับไม่ได้!"

หลินซงตะคอกเสียงดังลั่น หลังจากนั้นหันหลังคิดจะออกจากที่นี่

แต่วินาทีต่อมา ชายฉกรรจ์ในชุดสูทตรงหน้าประตูพุ่งเข้ามาจับหลินซงกดลงพื้นโดยตรง

"ปล่อยผม ปล่อยผม!"

หลินซงดิ้นรนอย่างสุดชีวิต

"โง่เขลา!"

"ผิดตั้งแต่ตอนที่มอบหมายให้คนอย่างหลินซงไปทำงานนี้แล้ว "

สมาชิกระดับสูงพากันพยักหน้า

หลินหยูอิงถอนหายใจอีกครั้ง ไม่พูดอะไรอีก

เธอรู้ดี หลินซงจบแล้ว!

ถ้าหากหลินซงทำเหมือนหลินหยูห่าวยอมรับความผิดทั้งหมด แบบนั้นอย่างน้อยเขาก็ยังสามารถรักษาชีวิตของตัวเองไว้ได้ และถึงขั้นไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องกินเรื่องอยู่อีกต่อไป

แต่…เขากลัว!

เขาคิดว่าตระกูลหลินจะตัดสินโทษตายให้เขาจริง

อันที่จริงตระกูลหลินแค่ต้องการแพะรับบาปมาแสดงให้ตระกูลอื่นที่อยู่ในเยี้ยนจินได้เห็น

ตระกูลหลินจะให้คนอื่นคิดว่าปัญหาครั้งนี้เป็นการตัดสินใจของสมาชิกระดับสูงตระกูลหลินไม่ได้ แต่จะทำให้ทุกคนรู้ว่า เรื่องนี้เป็นการกระทำโดยพลการของเด็กรุ่นหลังอย่างหลินหยูห่าวและหลินซง!

เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเขาก็จะไม่เสียหน้า ชื่อเสียงของตระกูลหลินยังคงอยู่

"หลินหยูห่าว ความผิดของคุณมันเกินจะให้อภัย แต่เห็นแก่ที่คุณผิดแล้วรู้จักแก้ ทางตระกูลจะไม่ลงโทษขั้นรุ่นแรง ยังไงลงโทษคุณไปมันก็ไม่ได้อะไรคืนมา ส่วนบทลงโทษของคุณรอทางตระกูลประกาศอีกที คุณมีความเห็นหรือเปล่า?" หลินสิงกวาดสายตามองหลินหยูห่าวและพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ทั้งหมดขึ้นอยู่กับการตัดสินของตระกูล" หลินหยูห่าวโขกหัวลงพื้น

หลินสิงพยักหน้า หลังจากนั้นโบกมือตั้งใจจะเลิกประชุม

เป้าหมายการมาแดนตัดสินครั้งนี้ไม่ได้มาเพื่อลงโทษเด็กรุ่นหลังของตระกูลหลิน แต่มาเพื่อให้คำอธิบายกับทุกคนและกำหนดแพะรับบาป

ตอนนี้มีแพะรับบาปแล้ว สิ่งที่ควรทำต่อจากนี้คือระงับความเสียหาย

แต่แล้วในขณะที่หลินสิงกำลังจะสั่งให้ทุกคนแยกย้าย หลินหยูอิงตะโกนอย่างกระทัน

"คุณลุง รอก่อน!"

"มีอะไร?" ฝีเท้าของหลินสิงหยุดชะงัก หันหน้าไปมองเธอ

หลินหยูอิงลังเลอยู่สักพักแล้วพูดเสียงเบา "คุณลุง ฉันมีเรื่องอยากจะบอกคุณ!"

"เรื่องอะไร?"

"คือว่า…ก่อนหน้านี้พวกเราได้เจอหมอเทวดาหลินคนนั้น ก่อนที่จะออกจากเจียงเฉิน หมอเทวดาหลินพูดย้ำกับพวกเราว่ายาตัวใหม่ไม่สมบูรณ์แบบ!" หลินหยูอิงพูดเสียงเบา

"มันก็ต้องไม่สมบูรณ์อยู่แล้ว ไม่มีแม้กระทั่งตัวแปรของยา มันจะสมบูรณ์ได้ยังไง?" ผู้อาวุโสส่ายหัวแล้วพูด

"แต่ว่า…หลังจากที่เกิดอาการกับผู้ใช้ยาตัวใหม่ เขามาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าคนไข้ทันที ยิ่งไปกว่านั้น…ฉันเห็นเขามาพร้อมกับรถฉุกเฉินหลายคัน ดูเหมือนรถฉุกเฉินพวกนั้นดูเหมือนจะถูกดัดแปลงมาจากรถของหยางหัวกรุ๊ป!" หลินหยูอิงพูด

คำพูดประโยคนี้ทำให้ฝีเท้าของทุกคนหยุดชะงัก

หลินสิงเบิกตากว้างมองหลินหยูอิง

แม้แต่หลินหยูห่าวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นก็มองเธอด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ

"ความหมายของเธอคือ…มีความเป็นไปได้ที่หมอเทวดาหลินรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดผลข้างเคียงแบบนี้กับยาของเรา ดังนั้นจึงมีการเตรียมการล่วงหน้า?" ผู้อาวุโสก้าวออกมาถามหลินหยูอิง

"ฉันคิดว่าเขาน่าจะรู้อยู่แล้วว่ายาของเราจะเกิดปัญหาแบบนี้…" หลินหยูอิงลังเลสักพักแล้วพูด

ทุกคนใเหตุการณ์สูดอากาศที่เย็นวาบ

"ฉันว่าเธอบ้าไปแล้ว!"