สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 361

เขายังจำเทคนิคการกดจุดนวดที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีสอนเขาได้

การกดจุดนวดพร้อมกับการรักษาด้วยยาเป็นกระบวนการทางกายภาพบำบัดที่ง่ายมาก

แม้ว่าหม่าไห่จะจำได้ว่าต้องทำอะไร แต่เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

ทั้งหมดนี้มันไร้สาระเกินไป

อย่างไรก็ตามเมื่อสิ่งต่าง ๆ พัฒนามาถึงจุดนี้ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกินยาจากกล่องยาแล้วดื่มน้ำตามไป

จากนั้นหม่าหยู่ก็ยกเสื้อผ้าของเด็กและนวดที่หน้าอกและหน้าท้องของเขา

คนรอบๆ ต่างมองตามๆ กัน

เทคนิคของหม่าหยูค่อนข้างใช้แรง เด็กอายุแค่ 7-8 ขวบ หลังจากที่ถูกกดจุดนวดก็มีรอยแดงๆ ปรากฏขึ้นบนร่างกาย ดูน่ากลัว

"หมอ คุณ...คุณทำอะไรหน่ะ? เบาหน่อยไม่ได้หรอ? ลูกชายของฉันต้องเจ็บแน่ๆ!" ผู้หญิงคนหนึ่งรับไม่ได้ รีบตะโกนหาหม่าหยู่

แต่หม่าหยู่ไม่ได้หยุดและกดจุดนวดไปด้วยพูดไปด้วย: "การกดจุดนวดนี้ต้องใช้แรงเยอะ อีกทั้งจะหยุดไม่ได้ ไม่งั้นจะไม่ได้ผล อย่ารบกวนผม!"

แม้ว่าหม่าหยู่จะไม่เชื่อในการแพทย์แผนจีน แต่ทำเรื่องแบบนี้ก็ยังจริงจัง ในเมื่อทำตามขั้นตอนแล้ว ทุกอย่างต้องดำเนินไปอย่างสมบูรณ์

แต่...ในขณะที่เขากำลังกดจุดนวดอย่างต่อเนื่อง รอยแดงบนร่างของเด็กชายก็มากขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับใบหน้าที่แดงขึ้น

เกรงว่ากระดูกก็จะหักได้!

"หมอ คุณ..."

"มันจะได้ผลจริงๆ หรอ?"

"เด็กยังมีโรคหัวใจนะ คุณทำรุนแรงขนาดนี้ ถ้าเกิดโรคหัวใจกำเริบจะทำยังไง?"

อาสาสมัครยังกังวลและต้องการหยุดหม่าหยู่

แม่ของเด็กทนไม่ไหวแล้วจึงรีบวิ่งเข้าไปปกป้องลูกของเธอ

อย่างไรก็ตาม ณ เวลานี้...

แอะ แอะ! แอะแอะแอะแอะ...

จู่ๆ เด็กก็ไออย่างรุนแรง เขากระตุกเล็กน้อย

ทุกคนตกใจและยืนอึ้งอยู่กับที่....

เด็ก...ฝื้นแล้วหรอ?

ลมหายใจของหม่าหยู่สั่นไหวโดยไม่ตั้งใจ แต่เขาไม่กล้าหยุดและตะโกน: "ออกไปให้พ้นทาง!"

อาสาสมัครและแม่ของเด็กรีบถอยกลับไป

หม่าหยู่เหงื่อไหลออกมา และกดจุดนวดจนเสร็จ

หลังจากเรื่องทั้งหมดนี้จบลง เด็กก็ร้องไห้และกลิ้งอยู่บนเตียงด้วยความเจ็บปวด ไม่มีท่าทีขยับไม่ได้เหมือนก่อนหน้านี้

แม่ของเด็กตกใจครู่หนึ่งจึงรีบเข้าไปกอดลูกแน่น

"ลูกของฉัน!"

เสียงร้องก้องกังวาน

อาสาสมัครทุกคนตกตะลึง

รวมถึงกลุ่มของหม่าหยู่ด้วย

"รักษาได้แล้วหรอ? จู่ๆ...ก็รักษาได้หรอ?" หม่าหยู่มองไปที่มือทั้งสองของเขา และมองไปที่เด็กที่กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของแม่ สมองของเขาสั่นอย่างรุนแรง

เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะสามารถรักษาโรคที่แทบจะเป็นไม่สามารถรักษาได้เลย!

นี่...คือพลังของการแพทย์แผนจีนหรอ?

นี่...มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ!

"หมอเทวดาหนิ!"

"ให้ตายเถอะ หมอหม่า ที่แท้คุณก็เก่งขนาดนี้!"

"น่าเหลือเชื่อจริงๆ!"

"ช้าก่อน หมอหม่า คุณรักษาโรคนี้ได้แล้วหรอ?"

"ดีเลย ดีเลย ตอนนี้หลายคนมีอาการโรคแบบนี้อยู่ หมอหม่าช่วยพวกเขาด้วยเถอะ!"

....

อาสาสมัครหลายคนพูดอย่างตื่นเต้น

หม่าหยู่ถึงได้สติกลับมา มองไปที่คำขอ คำชื่นชม การแสดงออกที่ตกใจของคนรอบๆ สมองของเขาก็ทำการตัดสินใจแล้ว

"ผมจะอยู่ที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี" เขาพูดด้วยจิตใจที่แน่วแน่

นี่คือสถานที่แห่งความหวัง

ผู้ป่วยที่มาที่นี่เกือบทั้งหมดหายขาดแล้ว!

เมื่อเห็นน้ำตาของผู้ป่วยและครอบครัว ทุกคนจากสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีก็ยืดอกขึ้นมา

วันนี้พวกเขาทุกคนทั้งหมดเหมือนผู้ช่วยชีวิตผู้คน

อย่างไรก็ตามหลินหยางเดินอยู่ได้ไม่นานก็มีรถพยาบาลวิ่งเข้ามาในสถาบันการแพทย์ หญิงชราคนหนึ่งถูกเจ้าหน้าที่พยาบาลยกเปลลงมา พร้อมกับกลุ่มคนที่แสดงท่าทีกังวลใจ

หลินหยางมองไปทางเปลหามนั้นและตกใจ

คนบนเปลหามนั้นคือ...คุณนายซู!

ในเวลานี้คุณนายซูกำลังนอนนิ่งอยู่บนเปลหาม หมดสติเหมือนกับได้ตายไปแล้ว ข้างๆ เป็นกลุ่มคนตระกูลซูที่กำลังร้องไห้ออกมา ซูหยูและซูเสี่ยวซิงก็มาด้วยเช่นกัน แม้กระทั่งครอบครัวของซูกวงก็ยังมา

ดวงตาของซูเหยียนแสดงความกังวล เธอจะเดินเข้าไป แต่จางชิงหยูดึงเธอด้วยมือเดียว ราวกับจะป้องกันไม่ให้เธอเข้าใกล้

"หมอ! หมอ! หมออยู่ไหน?"

ซูกังตะโกนออกมาสุดเสียง

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์คนหนึ่งเดินเข้ามา

"เกิดอะไรขึ้น?" เขามองไปที่คุณนายซู เมื่อเห็นว่าอาการของเธอต่างจากคนอื่น เขาจึงถามทันที

"แม่ของผมเธอ...เธอจะเป็นอะไรไหม อาการของเธอตอนนี้แย่อย่างมาก พวกคุณรีบช่วยเธอหน่อย" ซูกุ้ยข้างๆ เข้ามาพร้อมพูดด้วยสีหน้าย่ำแย่

"สถานการณ์แย่อย่างมากหรอ?" ชายคนนั้นตกใจ ขมวดคิ้ว: "โปรดอธิบายด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่งั้นผมก็ไม่สามารถให้ความช่วยเหลือได้ พวกเราที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาล พวกเราช่วยเหลือเพราะแสดงความมีมนุษยธรรมเฉยๆ ถ้าเกิดเรื่องอะไร พวกเราคงรับผิดชอบไม่ไหว"

เมื่อซูกุ้ยและคนอื่นๆ ได้ยินก็หน้าแดงและบวมขึ้นมา พูดอะไรไม่ออก

"เวลานี้แล้ว พวกคุณยังจกปิดบังอะไรอีก?" เจ้าหน้าที่การแพทย์เหล่านั้นโมโหเล็กน้อย

ซูหยูข้างๆ มองต่อไปไม่ได้แล้ว รีบเดินเข้ามาและพูดอย่างเร่งรีบ: "หมอ อย่างงี้ ก่อนหน้านี้ลุงสองของพวกเรา เคยเป็นผู้อำนวยการแผนกกายภาพบำบัดของโรงพยาบาลการแพทย์แผนจีน คุณย่าของฉันมีอาการหัวใจวาย อาการของเธอกำเริบเมื่อกินยาตัวใหม่เข้าไป ลุงสองของฉันจึงลองพยายามรักษาคุณย่าด้วยการฝังเข็มและประคบด้วยยา ผลลัพธ์...จึงเป็นแบบนี้"

"ฝังเข็มหรอ? ประคบด้วยยาหรอ?" ชายคนนั้นตกใจ รีบถาม: "คุณใช้การฝังเข็มแบบไหน? ประคบยาอะไร?"

"ที่ใช่คือบทที่หนึ่ง เฉียนจินฟางหลิง ส่วนการประคบยา...คือผงหญ้ามด..." ซูกุ้ยลังเลและพูด

"บทที่หนึ่ง เฉียนจินฟางหลิงหรอ?" เจ้าหน้าที่การแพทย์คนนั้นไม่รู้การฝังเข็มระดับที่แปลกแบบนี้

แต่หลินหยางเข้าใจเป็นอย่างดี