สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 381

รปภ.ขมวดคิ้ว แอบส่งเสียงฮึ่มแล้วพูด "ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นเชิญพวกคุณออกไปเถอะ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากเถ้าแก่ ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไปทางนั้น"

หลินหยางไม่พูดอะไร เขาลดกระจกรถยนต์ลง แล้วหันไปพูดกับคนขับ "ขับชนเข้าไปเลย"

"หา? คุณหลิน นี่…" คนขับรถมองตาค้าง

"ชน" หลินหยางพูดย้ำอีกครั้ง

คนขับรถลังเลเล็กน้อย แต่ก็ทำตามที่หลินหยางสั่ง เขาเหยียบคันเร่ง รถยนต์พุ่งออกไปข้างหน้าทันที

โครม!

ที่กั้นโดนชนจนกระเด็น รถยนต์มุ่งหน้าสู่หยิงหลงวิลล่า

"เห้! พวกคุณทำอะไร? หยุดเดี๋ยวนี้! รีบหยุดเดี๋ยวนี้!"

รปภ.รีบไล่ตามออกไป

แต่มันกลับไม่มีประโยชน์อะไร รถยนต์แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว

รปภ.รีบหยิบวิทยุสื่อสารที่อยู่ตรงเอวขึ้นมาตะโกนเสียงดัง "มีคนบุกรุกวิลล่า! มีคนบุกรุกวิลล่า!"

หลังจากที่ได้รับข่าว รปภ.ที่อยู่ในวิลล่าบนภูเขาเริ่มเคลื่อนไหวทันที

ประตูใหญ่วิลล่าเปิดออก มีรถเก๋งสีดำหลายคันพุ่งออกมาจากด้านใน ไปจอดบนถนนที่อยู่ห่างจากวิลล่าห้าร้อยเมตร เพื่อสกัดกั้นคนที่บุกรุกเข้ามาในวิลล่า

"เกิดอะไรขึ้น?"

คนของตระกูลยิงคนหนึ่งเดินออกมาจากวิลล่า เห็นบอดี้การ์ดภายในวิลล่าตื่นตัวมากขนาดนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะถาม

"คุณชายห้า มีคนบุกรุกเข้ามา"

บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูด

"อะไรนะ?"

ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว "ใครที่มันใจกล้ามากขนาดนี้? ไม่รู้หรือยังไงว่าที่นี่มันที่ไหน?"

"คุณชาย คุณเข้าไปเถอะ ที่นี่ปล่อยให้พวกเราจัดการเอง" บอดี้การ์ดพูด

"ไม่ต้อง ผมก็จะไปดูเหมือนกัน ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครที่มันไม่รู้จักคำว่าตาย!"

ผู้ชายพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม หลังจากนั้นก้าวเท้าออกไป…

รถยนต์แล่นอยู่บนทางขึ้นเขา

คนขับรถนั่งตัวตรง กลั้นลมหายใจ ตอนนี้ไม่สามารถควบคุมตัวได้อีกแล้ว

หลงโชหอบหายใจอย่างแรง มองไปทางหลินหยางไม่กล้าพูดอะไร

เขารู้ดี ครั้งนี้หลินหยางโกรธมาก

เพียงแต่…การบุกรุกเข้าไปในวิลล่ายิงหลงอย่างอุกอาจแบบนี้…มันจะเป็นยังไง?

หลงโชไม่รู้

แต่เรื่องมันมาถึงขนาดนี้ ยังมีวิธีอื่นเหรอ?

เอี๊ยด! ! !

รถยนต์เบรกอย่างกะทันหัน

หลงโชรีบเงยหน้าขึ้นมอง เขาพบว่าทางข้างหน้าโดนปิดไปแล้ว

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ฝูงชนที่มามุงดูเหตุการณ์ปิดถนน แต่เป็นบอดี้การ์ดชุดดำที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีกลุ่มหนึ่ง

พวกเขาหยิบปืนออกมาจากหน้าอกโดยตรง และกำลังเล็งตรงมาที่รถคันนี้

สีหน้าของแต่ละคนดูเย็นชามาก

เกรงว่าถ้ารถยนต์เคลื่อนไปข้างหน้าอีกเพียงหนึ่งมิลลิเมตร ปากกระบอกปืนพวกนี้จะพ่นประกายไฟออกมาแน่นอน…

"คุณ…คุณหลิน…" คนขับรถพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา หันไปมองหลินหยางพร้อมกับเหงื่อที่เต็มหน้าผาก

"อาจารย์ นี่…" หลงโชเรียกเขาด้วยความระมัดระวัง

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เปิดประตูก้าวเดินลงจากรถด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ปากกระบอกปืนเจ็ดแปดกระบอกเล็งตรงมาที่เขา

แต่เขาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่นิดเดียว ยังคงก้าวต่อไปข้างหน้า

"หยุดอยู่ตรงนั้น!" ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าคุณชายห้าคนนั้นตะคอกเสียงดัง

ฝีเท้าของหลินหยางหยุดชะงัก มองคนคนนั้นด้วยสายตาที่เฉยเมย

"อาจารย์ คุณอย่าเพิ่งโกรธ ให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะลองพูดคุยกับตระกูลยิงอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของหลานชายผม หรือว่าคุณหนูหลิวหรูซือ เจรจากันอย่างสันติดีกว่า!" หลงโชทำหน้าอ้อนวอนขอร้อง

เดิมทีหลินหยางคิดจะปฏิเสธ แต่หลังจากเห็นสายตาของหลงโชทำให้เขารู้สึกลังเล

ถ้าหากเป็นปกติ เขาไม่มีทางเชื่อฟังคำพูดของหลงโช

แต่ครั้งนี้ หลานชายของหลงโชตกอยู่ในสภาพแบบนั้น หลงโชกลับไม่มีความคิดที่จะแก้แค้น ในทางกลับกันเขาพยายามอดกลั้นความโกรธขอให้เจรจากันอย่างสันติ

บางทีเห็นแก่ในส่วนของหลานชายเขา ก็ควรจะไว้หน้าเขาสักครั้ง

หลินหยางหลับตาทั้งคู่ลง พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ผมไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว แต่ครั้งนี้ ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย"

"ได้เลยอาจารย์ คุณวางใจได้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง" หลงโชรู้สึกดีใจ รีบหันหลังแล้วเดินตรงเข้าไปหาคุณชายห้า

"ผมหลงโช ไม่ทราบว่าคุณคือ…"

"คุณชายห้าของยิงหลงวิลล่า ยิงจ้วงเซียน" ผู้ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ฮืม? ที่แท้ก็คุณชายห้าของตระกูลยิง ยินดีที่ได้พบ ยินดีที่ได้พบ" หลงโชยื่นมือออกไป แต่ยิงจ้วงเซียนไม่มีท่าทีที่จะยกแขนขึ้นเลยด้วยซ้ำ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "หลงโช คุณไม่ต้องมาทำตัวตีสนิท ผมขอถามคุณหน่อย คนคนนั้นเป็นหมอเทวดาหลินจริงเหรอ?"

หลงโชไม่ได้รู้สึกกะอักกะอ่วน เขาลดมือของตัวเองลง ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด "ถูกต้อง คุณชายห้า ผมรู้ก่อนหน้านี้พวกเราอาจจะมีความเข้าใจผิดกัน พวกเรามาครั้งนี้ ก็เพื่อจะมาแก้ไขความเข้าใจผิด หวังว่าคุณชายห้าจะยอมปล่อยให้พวกเราเข้าไป พูดคุยเจรจาเรื่องนี้กับคนของตระกูลยิงทุกท่าน คุณเห็นว่ายังไง?"

"ปล่อยให้คุณเข้าไป? เหอะเหอะ น่าสนใจ คุณรู้หรือเปล่าว่าคนแซ่หลินคนนี้ทำอะไรกับน้องหกของผม? คนของลัทธิฉงจงและน้องหกถูกหามลงมาจากเขา จนกระทั่งถึงวันนี้อาการบาดเจ็บของน้องหกก็ยังไม่หายดี ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของคนแซ่หลิน เขาทำให้ตระกูลยิงต้องอับอาย แต่คุณยังคาดหวังตระกูลยิงจะเจรจาพูดคุยเรื่องนี้กับคนแซ่หยิง? เหอะ ได้! เอาแบบนี้ ขอแค่สั่งให้คนแซ่หลินคุกเข่าโขกหัวให้ผม บางทีผมอาจจะพิจารณาปล่อยให้เขาเข้าไป" ยิงจ้วงเซียนพูดด้วยความโกรธ

หลงโชที่ได้ยินหน้าถอดสีทันที

"คุณชายห้า…คำขอของคุณ…มันเกินไปหรือเปล่า?"

"เกินไป? ตอนที่เขาทำร้ายน้องหก…หรือมันไม่เกินไปเหรอ?" ยิงจ้วงเซียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หลงโชขมวดคิ้ว ชั่วขณะไม่รู้ควรจะพูดยังไง

จนกระทั่งมีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามา

"จ้วงเซียน มีอะไรเหรอ? พวกเธอกำลังทำอะไรอยู่?"

"คุณป้า?" ยิงจ้วงเซียนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย "คุณมาได้ยังไง?"

"เมื่อกี้ฉันกับโพหล้างไปเดินเล่นในละแวกนี้ ตอนนี้เขากำลังพักผ่อน ฉันไม่มีอะไรทำก็เลยมาเดินเล่นแถวนี้ พวกเธอกำลังทำอะไรอยู่เหรอ? แล้วคุณคนนี้เป็นใคร?" หญิงวัยกลางคนถามด้วยความสงสัย