สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 401

เมื่อหลงโชฟื้นขึ้นมาก็เป็นเวลาดึกแล้ว

ทั้งร่างกายของเขาถูกห่อเอาไว้เหมือนบ๊ะจ่าง โดยเฉพาะหน้าอกของเขาถูกห่อหลายชั้น

แต่เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บ แต่เขากลับรู้สึกว่ามีความเย็นกระจายไปทั่วร่างกาย ซึ่งทำให้เขารู้สึกสบายเป็นพิเศษ

"คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"

หลินหยางเดินเข้ามา มองหลงโชที่นอนอยู่บนเตียง

"อาจารย์..." หลงโชอ้าปาก เสียงของเขาอ่อนแอเล็กน้อย

"สีหน้าของคุณไม่เลว เหมือนว่าจะดูดซับยาได้ดี" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

"เพราะทักษะทางการแพทย์ของอาจารย์ดี...อาจารย์ เรื่องตระกูลยิง...จัดการเรียบร้อยแล้วหรอ? ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน?" หลงโชถาม

"จัดการเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ตระกูลยิงนี่แหละ"

"อะไรนะ? พวก...พวกเราอยู่ที่ตระกูลยิงหรอ?" หลงโชตกใจ: "แล้ว...แล้วคนตระกูลยิง...อาจารย์คุณ..."

"จัดการหมดแล้ว" หลินหยางพูด

หลงโชไม่อยากจะคิด

หรือจะบอกว่า...คนตระกูลยิงถูกอาจารย์ฆ่าหมดแล้ว? เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ฉะนั้นก็มีเหตุผลเดียวเท่านั้น

คนตระกูลยิงยอมก้มหัวให้อาจารย์...

หลงโชหายใจเร็วขึ้น

เขาจะเคยคิดได้ยังไงว่าอาจารย์ของเขาจะสามารถทำได้จริงๆ

ทำให้คนตระกูลยิงก้มหัว...

"คุณหลิน ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?"

ในเวลานี้มีเสียงดังมาจากนอกประตู

หลินหยางมองไปที่หน้าประตูและพูดเบา: "คุณพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้พวกเราจะกลับเจียงเฉิน!"

"โอเค อาจารย์"

หลงโชพยักหน้า

หลินหยางเดินไปด้านนอก

ในเวลานี้ ผู้เฒ่าตระกูลยิงกำลังยืนอยู่นอกประตู มองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

"ผู้เฒ่ายิง มีเรื่องอะไร?" หลินหยางถาม

"ฮ่าๆ ไม่ได้มีเรื่องอะไร แค่อยากจะถามคุณหลินสักสองสามคำถาม" ผู้เฒ่ายิงหันหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม

"คำถามอะไร?"

"ผมอยากรู้ว่าคุณหลินมาจากกองกำลังไหน? พรรคโบราณ? พรรคหยิน? หรือเป็นกองกำลังไม่ค่อยพูดถึง?" ผู้เฒ่ายิงมองหลินหยางด้วยสายตานิ่งสงบและเอ่ยปากถาม

"ผมไม่ได้อยู่ในกองกำลังไหนทั้งนั้น ผู้เฒ่ายิง คุณคิดมากเกินไป ถ้าจะบอกจริงๆ ผมอยู่ที่หยางหัว พรรคซวนอี!" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"โอ้ะ...ถ้าพูดอย่างงั้นคุณหลินก็ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประชุมใหญ่หรอ?" ผู้เฒ่ายิงถามด้วยความแปลกใจเล็กน้อย

"ไม่ว่าจะเป็นพรรคซวนอี หรือหยางหัวกรุ๊ป ทั้งสองไม่ได้รับคำเชิญให้เข้าร่วมการประชุมใหญ่เลย"

"น่าเสียดายจริงๆ...แต่คุณหลิน ถ้าคุณอยากจะเข้าร่วมจริงๆ พวกเราตระกูลยิงจะพาคุณไป ไม่รู้ว่าคุณจะสนใจไหม?" ผู้เฒ่ายิงยิ้ม

"ทำไม? พวกคุณพยายามจะมัดผมไว้ที่รถของพวกคุณหรอ?" หลินหยางถามกลับ

"การประชุมใหญ่ ขึ้นอยู่กับความสามารถของทุกคน ถ้าความแข็งแกร่งเพียงพอ ผลประโยชน์ก็จะมหาศาลตามธรรมชาติ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อทุกคน"

"แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรกับการประชุมใหญ่" หลินหยางส่ายหน้า

ผู้เฒ่ายิงผงะเล็กน้อยและพูด: "คุณหลิน หรือว่าคุณไม่ได้จะเข้าร่วมประชุมใหญ่หรอ?"

"ก่อนที่ผมจะตอบคำถามนี้ ผมอยากจะถามคุณก่อน"

"คุณว่ามา"

"ผมอยากถามคุณว่าคุณเคยคิดจะต่อต้านกับกำลังเหล่านั้นในเยี้ยนจิงหรือเปล่า?" หลินหยางมองผู้เฒ่ายิงและถาม

ผู้เฒ่ายิงเงียบสักพัก สายตาของเขามีแววของการหมดหนทาง

เขาถอนหายใจ พูดอย่างนิ่งสงบ: "ผมก็อายุเท่านี้แล้ว อยู่มาได้ถึงเวลานี้ก็นับว่าโชคดีแล้ว ชื่อเสียงและฐานะของผมตกต่ำมานานแล้ว เหตุผลที่ผมยังออกหน้ามานั้นเป็นเพราะอยากให้ลูกหลานตระกูลยิงของผมมีชีวิตที่ดีต่อไป ทำให้พวกเขาได้รุ่งโรจน์ ผมไม่กลัวตระกูลหลินนั่น แต่ตระกูลยิงของพวกเรากำลังต่อสู้อย่างหนักกับตระกูลใหญ่ๆ ในเยี้ยนจิง ตระกูลยิงของเราต้องทนทุกข์ทรมานเป็นส่วนใหญ่ อีกทั้งถ้าเกิดไปทำให้พวกเขาขุ่นเคือง ตระกูลยิงคงจะมีปัญหาไม่หยุด ดังนั้นผมไม่อยากที่จะให้ตระกูลยิงไปมีเรื่องกับพวกเขาเพื่อผลประโยชน์"

หญิงสาวเหลือบดูเวลาบนระบบควบคุมกลางรถและพูดว่า: "ถึงเวลาแล้ว อย่าล่าช้าเลย พวกเราจะขึ้นเขาโดยตรง ถ้าเกิดสาย ตระกูลยิงก็จะหาข้ออ้างและโทษพวกเราก็ได้!"

"คุณผู้หญิงพูดถูก!"

"งั้นพวกเราไปกัน!"

ทุกคนพยักหน้า รีบขับรถไปยังยิงหลงวิลล่า

เมื่อถึงหน้าประตูใหญ่ ภาพตรงหน้าทำให้คนตกใจ

ประตูวิลล่าที่เคยดูสวยงามดูจางลงไปอย่างมาก เต็มไปด้วยรอยแตกและทรุดโทรม ผุพังดูไม่ได้ แม้แต่สิงโตประตูหินยังตกลงมา

หญิงสาวรีบเปิดประตูรถ เบิกตากว้างมองภาพนี้

"ที่นี่...เกิดอะไรขึ้น?"

หลินหยางมาถึงสนามบิน และได้รับสายของหลิวหรูซือโดยตรง

เขายิ้มและกดรับเบาๆ

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะหนึ่ง และหลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงดังขึ้น

"ขอบคุณ..."

ราวกับว่าคนพูดพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อพูดคำนี้

"ไม่เป็นไร คุณทำไปเพื่อผม ครั้งนี้ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีก อย่าจำใจทำ เข้าใจไหม?" หลินหยางยิ้ม

"อื้ม..." หลิวหรูซือปลายสายหน้าแดงและตอบ อืม เบาๆ

"โอเค รีบกลับไปบ้านโอสถฉีเถอะ" หลินหยางพูดและตัดจะสาย

"หมอเทวดาหลิน รอก่อน" หลิวหรูซือตะโกนออกมา

"มีเรื่องอะไรหรอ?"

"เอ่อ...หมอเทวดาหลิน ครั้งนี้ต้องลำบากคุณฉันเลยรอดออกมาได้ ฉัน...ฉันขอไปหาคุณที่เจียงเฉินได้ไหม? ฉันอยาก...จะเลี้ยงข้าวคุณและขอบคุณดีๆ" หลิวหรูซือพูดด้วยความคาดหวังอย่างมาก

ทุกคนที่อยู่ข้างๆ เธอมองดูด้วยความประหลาดใจ...