สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 436

"ถูกต้อง ถึงตอนนี้อาจารย์จะช่วยเขาไม่ได้ แต่ในอนาคตมันก็ไม่แน่ เพราะยังไงตอนนี้อาจารย์ก็ยังเด็กเกินไป! ผ่านไปอีกห้าสิบปี ทักษะการแพทย์ของอาจารย์ต้องเหนือชั้นขึ้นไปอีกระดับ!" ฉินไป่ซงปรบมือแล้วพูดด้วยความตื่นเต้น

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

"หยานเคอเอ๋อ!" หลินหยางเรียก

"คุณหลิน มีอะไรหรือเปล่า?"

ด้านนอกฝูงชน มีผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามา

ผู้หญิงคนนี้ก็คือหยานเคอเอ๋อที่หลินหยางช่วยเอาไว้ตอนอยู่หมู่บ้านสมุนไพร

"ผมต้องการให้คุณช่วยผมตามหาดอกเหอหลิงอย่างสุดความสามารถ คุณทำได้หรือเปล่า?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

หยานเคอเอ๋อลังเลสักพัก กัดฟันแล้วพูด "ค่อนข้างยากลำบาก แต่พวกเราจะลองดู"

"ถ้าต้องการอะไรบอกฉินไป่ซง เขาจะจัดหาให้คุณทุกอย่าง"

"ได้ คุณหลิน"

หยานเคอเอ๋อพยักหน้า

หลินหยางหันหลังแล้วเดินออกไปทางประตู

"หม่าไห่ เตรียมรถเถอะ ผมจะไปดูที่บ้านโอสถฉีก่อน ผมอยากรู้ว่าบ้านโอสถฉีของพวกเขามีดอกเหอหลิงดอกที่สองหรือเปล่า!"

บ้านโอสถฉี ภายในห้องประชุม

เฝิงฉือนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองกลุ่มคนที่แต่งตัวด้วยชุดสูทที่นั่งอยู่ด้านขวามือด้วยรอยยิ้ม

"บ้านโอสถฉีสมกับที่เป็นบ้านโอสถฉี ผมเห็นความจริงใจของพวกคุณแล้ว ความสามารถของพวกคุณผมก็เห็นแล้ว ผมคิดว่าความร่วมมือของเราทั้งสองฝ่ายจะต้องราบรื่นแน่นอน" ผู้ชายในชุดสูทคนหนึ่งยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"แม้การฆ่าหลงโชจะทำให้พรรคซวนอีตามแก้แค้นบ้านโอสถอย่างไม่คิดชีวิต แต่ถ้าสามารถเป็นพันธมิตรกับพวกคุณ ผมคิดว่าแค่หลงโชคนเดียว มันก็ถือว่าคุ้มค่ามาก" เฟิงฉือยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"หนักแน่น! ผมชอบที่รองเจ้าบ้านเป็นคนตรงไปตรงมาแบบนี้แหละ! ผมคิดว่าความร่วมมือของเราต้องราบรื่นมากแน่นอน" ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างยิ้มแย้ม หลังจากนั้นลุกขึ้นจับมือกับเฝิงฉือ "รองเจ้าบ้านเฝิง นี่มันก็สายแล้ว ผมยังมีธุระต้องไปทำขอตัวก่อน"

"งั้นเรื่องความร่วมมือของบ้านโอสถฉีกับพวกคุณก็ตกลงตามนี้?"

"หัวหน้าตระกูลของพวกเราต้องดีใจมากแน่นอน ไว้มีโอกาส หัวหน้าตระกูลของเราจะมาเยี่ยมท่านเจ้าบ้านถึงที่นี่ด้วยตัวเอง!"

"บ้านโอสถฉีของเราก็จะเป็นเจ้าบ้านที่ดี!"

"เหอะเหอะ เกรงใจ เกรงใจ ไม่พูดมากแล้ว ผมขอตัวก่อน!"

"ได้ ได้ เซี่ยอันไปส่งแขกคนสำคัญแทนผมหน่อย!"

"ค่ะ รองเจ้าบ้าน!"

เซี่ยอันลุกขึ้น พูดกับคนทั้งกลุ่มด้วยรอยยิ้ม "ทุกท่าน เชิญทางนี้!"

"ขอบคุณ"

ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า

ไม่นานคนทั้งกลุ่มก็เดินออกจากห้องประชุม

เฟิงฉือยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ หรี่ตาลงใช้สายตาส่งคนทั้งกลุ่มจากไป

หลังจากที่พวกเขาเดินออกจากห้องประชุม

"รองเจ้าบ้าน คนพวกนี้เดินทางมาจากที่ห่างไกล จะต้องมีแผนการอะไรแน่นอน เชื่อถือพวกเขาได้เหรอ? อย่าโดนพวกเขาหลอกใช้เด็ดขาด!" อาจารย์ถังขมวดคิ้วพูดเสียงเบา

"คุณหมายถึงเรื่องที่พวกเขาจะให้พวกเราฆ่าหลงโช?" เฝิงฉือยิ้มแล้วพูด

"ถูกต้อง เพราะถ้าเป็นแบบนี้ พรรคซวนอีก็จะนำความแค้นทั้งหมดมาไว้บนหัวของเรา ผมได้ยินมาว่าที่คนพวกนี้ต้องการเล่นงานพรรคซวนอี เป้าหมายหลักของพวกเขาก็คือสูตรยาที่อยู่ในมือของหมอเทวดาหลิน! ผมกลัวว่าพวกเขาต้องการให้พวกเราเกิดการปะทะกับพรรคซวนอี ส่วนพวกเขาก็จะยื่นมือเข้ามารับผลประโยชน์ทีหลัง!" อาจารย์ถังพูด

"เหอะเหอะ อาจารย์ถัง คุณกังวลเกินไปแล้ว ถ้าหากวิสัยทัศน์ของคนพวกนี้แคบมากขนาดนี้ พวกเขาจะสามารถตั้งรกรากอยู่ในเยี้ยนจินได้ยังไง?" เฝิงฉือยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ผมก็ยังรู้สึกกังวลอยู่ดี" อาจารย์ถังพูดเสียงเบา

"ไม่ต้องกังวล เพราะถึงคนพวกนั้นจะไม่ขอให้พวกเราลงมือกับหลงโช พวกเราก็ไม่มีทางปล่อยให้หลงโชเดินออกจากบ้านโอสถฉี" เฝิงฉือยิ้มแล้วพูด

"เพราะอะไร?" อาจารย์โจวที่อยู่ด้านข้างถามด้วยความไม่เข้าใจ

"เหตุผลนั้นง่ายมาก เพราะพวกเราต้องแสดงความน่าเกรงขาม ต้องกำราบ ต้องให้คนของพรรคซวนอีรู้ พวกเขาในสายตาพวกเรานับประสาอะไรไม่ได้เลย หลงโช เป็นเพียงเครื่องสังเวยให้กับการแย่งชิงระหว่างสองสถาบันเท่านั้น! เขาเป็นแค่คนที่ดวงซวย!" ในแววตาของเฝิงฉือปรากฏให้เห็นความดุร้าย "ยิ่งไปกว่านั้น…คนที่สนใจสูตรยาของหมอเทวดาหลินไม่ได้มีแต่คนพวกนั้น พวกเราเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน! เจ้าบ้านได้วางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว และนี่เป็นเพียงก้าวแรกของแผนการ"

"ฮืม? เสี่ยวหลี่? มีเรื่องอะไรถึงต้องตื่นตระหนกแบบนั้น?" เฝิงฉือขมวดคิ้ว

"คนของพรรคซวนอีมาแล้ว!" นักเรียนที่ชื่อเสี่ยวหลี่พูดด้วยความกังวลใจ

"ฮืม?"

ทุกคนที่อยู่ภายในห้องรู้สึกประหลาดใจ

"มาเร็วใช้ได้" เฝิงฉือรู้สึกอึ้ง หลังจากนั้นยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด "มาก็ดีแล้ว พวกเราจะได้ไม่ต้องเสียเวลา! เสี่ยวหลี่ คนของพรรคซวนอีมากันกี่คน?"

"ไม่มาก แค่สี่ห้าคน คนที่ผมรู้จักก็มีแต่หมอเทวดาหลินและหม่าไห่ ส่วนที่เหลือน่าจะเป็นบอดี้การ์ด"

"เชิญพวกเขาไปที่ห้องรับแขกด้านข้าง ตื่นชา อย่ารอช้าเด็ดขาด" อาจารย์โจวพูด

"ครับ" เสี่ยวหลี่พยักหน้า กำลังจะหันหลังเดินออกไป

"ไม่ ไม่ต้องเสิร์ฟชา และไม่ต้องเชิญพวกเขาไปที่ห้องรับแขกด้วย!" เฝิงฉือยกมือขึ้นห้ามเสี่ยวหลี่

ทุกคนรู้สึกอึ้ง

"รองเจ้าบ้าน ความหมายของคุณคือ?"

"คือ? พวกเราจะฉีกหน้าเป็นศัตรูกับพวกเขาอยู่แล้ว ทำไมต้องไปเกรงใจกับพวกเขาอีก? รีบรวบรวมหน่วยรักษาความปลอดภัย! ขวางหมอเทวดาหลินไว้ที่หน้าประตู รวบรวมอาจารย์ทุกคน! มาพร้อมกันให้หมด…แล้วก็ เรียกตาแก่พวกนั้นมาให้หมดด้วย แบบนี้มันเข้าล็อคเป๊ะเลยไม่ใช่เหรอ? มีพวกเขากดดันหมอเทวดาหลิน ผมก็อยากรู้เหมือนกัน วันนี้พรรคซวนอีจะสู้ตายกับพวกเรา หรือจะยอมก้มหัวให้พวกเรา!" เฝิงฉือยิ้มแล้วพูด

ทุกคนที่ได้ยิน เข้าใจกระจ่างแจ้งทันที

ดูเหมือนครั้งนี้เฝิงฉือต้องการล้มพรรคซวนอีให้ได้โดยตรง

"รองเจ้าบ้าน ผมจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้" เสี่ยวหลี่เดินออกจากห้องประชุม

เฝิงฉือรีบพาคนที่อยู่ด้านในออกไปทันที

ในขณะเดียวกัน ทั่วทั้งบ้านโอสถเริ่มเกิดความโกลาหล

มีนักเรียนนับไม่ถ้วนไปรวมตัวกันที่ประตู แม้แต่อาจารย์และหน่วยรักษาความปลอดภัยทุกคนก็มา

ทันใดนั้น ตรงประตูเต็มไปด้วยผู้คนและยุ่งเหยิงไปหมด…