สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 440

"ประธานซู ชุดนี้ไม่สวย เห็นได้ชัดว่ามันดูเด็กเกินไป" เลขาหญิงพูด

"แล้วชุดนั้นล่ะ?" ซูเหยียนหยิบชุดราตรีสีดำอีกชุดขึ้นมาลอง

"ชุดนี้…ดูเป็นผู้ใหญ่เกินไป…"

ผู้หญิงสองคนกำลังปรึกษากันอย่างตั้งใจ หลังจากที่เห็นหลินหยางเดินเข้ามา ซูเหยียนรีบวางชุดในมือลง หยิบเสื้อสูทที่วางอยู่บนโซฟาขึ้นมาให้หลินหยาง

"ไปลองดู"

"จะทำอะไร?" หลินหยางถามด้วยความประหลาดใจ

"พรุ่งนี้จะมีงานแลกเปลี่ยนเครื่องสำอางระดับนานาชาติ ฉันถูกเชิญให้ไปเข้าร่วมด้วย ฉันอยากให้คุณตามฉันไปออกงาน" ซูเหยียนพูด

"คุณไปคนเดียวก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับเครื่องสำอางสักหน่อย"

"คุณหลิน คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ที่ประธานซูเรียกคุณไปเพราะต้องการให้คุณเป็นผู้พิทักษ์ดอกไม้ ประธานซูของเราสวยขนาดนี้ ภายในงานจะต้องมีผึ้งมันรุมตอมประธานซู คุณไปด้วย สามารถช่วยทำให้ประธานซูลดปัญหาไปได้ไม่น้อย" เลขายิ้มแล้วพูด

"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง" หลินหยางพยักหน้า

"นอกจากนี้ฉันก็อยากพาคุณไปเปิดหูเปิดตาโลกกว้างสักหน่อย เดิมทีบุคคลเล็กๆอย่างฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปร่วมงานแบบนี้หรอก ทั้งหมดเป็นเพราะมีคนให้โอกาสฉัน ฉันได้ยินมาว่างานเครื่องสำอางครั้งนี้มีผู้เชี่ยวชาญด้านการวิจัยยาที่มีชื่อเสียงของประเทศไปไม่น้อย ยาลดน้ำหนักและครีมความงามที่พวกเขาพัฒนาล้วนแต่มีชื่อเสียงมาก คุณเองก็พอมีความรู้ทางการแพทย์ ถ้าหากสามารถสร้างปฏิสัมพันธ์กับพวกเขา อีกหน่อยหลังจากที่พวกเราหย่า…อีกหน่อยหลังจากที่คุณไปหางานทำ มันก็มีทางเลือกให้คุณเพิ่มมากขึ้นไม่ใช่เหรอ?" เดิมทีซูเหยียนตั้งใจจะพูดคำว่าหย่าร้าง แต่หลังจากที่คำพูดมาถึงปลายลิ้น เธอกลับกลืนมันลงท้อง

หลินหยางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เก็บเอาไปใส่ใจ

เขาจำได้ว่าดูเหมือนพรุ่งนี้หยางหัวกรุ๊ปก็มีตัวแทนไปเข้าร่วมงานนิทรรศการนี้ด้วย ถือว่าเป็นงานที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควร

"เสี่ยวจองตั๋วเครื่องบินของพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะบินไปซ่านหู้ คุณลองชุดก่อน ถ้าไม่เหมาะฉันจะสั่งให้เสี่ยวซีไปเปลี่ยนที่ร้าน! แล้วก็พักผ่อนเช้าหน่อยก็แล้วกัน"

"ได้"

หลินหยางพยักหน้า รับชุดสูทมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ผ่านไปสักพัก หลินหยางในชุดสูทเดินออกมา

มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ซูเหยียนเห็นหลินหยางแต่งตัวอย่างเป็นทางการ แต่ทุกครั้งเธอก็จะมีความรู้สึกเหมือนตาเป็นประกายขึ้น

โดยเฉพาะเลขาเสี่ยวซีถึงกับมองตาลอย

รุ่งเช้าวันที่สอง เลขาเสี่ยวซีขับรถของซูเหยียนมาถึงหน้าบริษัท คนทั้งสามตรงไปที่สนามบินโดยตรง

หลินหยางไม่ได้รู้สึกสนใจอะไรกับเรื่องนี้ สิ่งเดียวที่เขาคิดในตอนนี้คือเล่นงานบ้านโอสถฉี เพราะเหตุนี้ระหว่างทางเขาจึงถือแต่โทรศัพท์ มองดูข้อความที่หม่าไห่สูงมา

ในเวลาตอนเที่ยง คนทั้งสามเดินทางมาถึงซ่านหู้

เสี่ยวซีจองโรงแรมไว้ที่มีราคาอยู่ที่ปานกลาง หลังจากกินข้าวเสร็จก็ออกไปเดินเล่น จนกระทั่งถึงในเวลาที่ใกล้พลบค่ำ ซูเหยียนพาหลินหยางตรงไปที่โรงแรมหมิงจูซึ่งตั้งอยู่ใจกลางสุดของเมืองซ่านหู้

ตอนนี้ ตรงหน้าประตูของโรงแรมจูหมิงมีรถหรูจอดเต็มไปหมด

รถเมอร์เซเดสเบนซ์และบีเอ็มถือว่าเป็นรถระดับล่าง มาเซราติ ลัมโบกินี่ เฟอรารี่ สามารถเห็นได้ทั่วไป

คุณชายคุณหนูที่แต่งตัวสวยงามหรูหราเดินเข้าออก ส่งผลให้บรรยากาศค่อนข้างดูสูงศักดิ์ไปทุกที่

ซูเหยียนสวมชุดราตรีลายขาวดำ ผมยาวสลวย ค่อนข้างหรูหราและสวยงาม ทันทีที่ลงจากรถ ดึงดูดสายตาของผู้คนที่อยู่โดยรอบทันที

หลินหยางเดินตามอยู่ด้านข้าง

ถึงเขาจะไม่ได้ใช้หน้าเดิมของตัวเองก็ถือว่าหล่อไม่เบาเหมือนกัน แต่เมื่อยืนคู่กับซูเหยียน มันดูไม่เหมาะสมกันอย่างเห็นได้ชัด

ผู้ที่ได้รับเชิญจำเป็นต้องมีบัตรเชิญถึงจะสามารถเข้าไปได้ หลังจากซูเหยียนส่งบัตรเชิญออกไป ถูกบริกรพาไปชั้นบนสุดของโรงแรม

ตอนนี้ ที่นี่มีบุคคลที่มีชื่อเสียงด้านธุรกิจเครื่องสำอางมารวมตัวกันมากมาย และมีเจ้าพ่อของวงการอื่นที่ได้รับเชิญไม่น้อยด้วย

ทุกคนล้วนแต่กำลังจับกลุ่มคุยกัน บริกรถืออาหารและไวน์เดินแทรกไปทุกที่ ทั้งหมดดูเข้ากันได้อย่างเพอร์เฟค

ในตอนนั้นเอง มีเสียงพูดที่ปนเสียงหัวเราะดังขึ้น

"เสี่ยวเหยียน คุณมาถึงแล้วเหรอ?"

หลังจากที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ หลินหยางและซูเหยียนหันหลังกลับไป เป็นเพียงผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับไวน์แดงที่อยู่ในมือ

ดวงตาของผู้ชายคนนี้ดูลึกซึ้ง บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ ทันทีที่เห็นซูเหยียนที่แต่งตัวอย่างเป็นทางการ ดวงตาคู่นั้นไม่สามารถละสายตาได้อีกเลย

"คุณสวยมาก!"

ผู้ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้ง พูดจบ เขายื่นมือออกไปจับมือของซูเหยียน คิดจะจูบหลังมือเป็นการทักทาย

หลินหยางขมวดคิ้ว รีบยื่นมือออกไปจับข้อมือของคนคนนั้นเอาไว้

หลังจากที่ซั่วฟางเดินจากไป เธอรีบหันไปจ้องหลินหยาง

"คุณทำอะไรของคุณเนี่ย?" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่ตำหนิเสียงเบา

"อะไรผมทำอะไร?" หลินหยางถามด้วยความสงสัย

"คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร?"

"ไม่รู้…"

"ฉันจะบอกคุณ เขาคือคุณซั่วฟางประธานของเวยซิงกรุ๊ปในเยี้ยนจิน คุณรู้จักเวยซิงกรุ๊ปหรือเปล่า? พวกเขาเป็นเจ้าพ่อธุรกิจเครื่องสำอางยักษ์ใหญ่ภายในประเทศ งานนิทรรศการนี้เขาก็เป็นหนึ่งในผู้จัด ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเขาเชิญ ฉันคงไม่มีสิทธิ์มายืนที่นี่! คุณเข้าใจหรือยัง?" ซูเหยียนพูดด้วยความโกรธ

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง…แต่ว่า ผมทำอะไรผิดเหรอ?" หลินหยางถามกลับ

ซูเหยียนพูดอะไรไม่ออกทันที

ถูกต้อง…หลินหยางทำอะไรผิด?

เขาก็แค่ไม่อยากให้คนแปลกหน้ามาแต่ต้องภรรยาของตัวเองเท่านั้น…

ซูเหยียนอ้าปาก ส่งเสียงฮึ่มแล้วพูด "ครั้งต่อไปถ้ามีคนจะจูบมือเป็นการทักทาย คุณอย่าทำอะไรส่งเดช เข้าใจหรือเปล่า?"

"จะให้ผมยืนดูผู้ชายคนอื่นจูบภรรยาของผมอยู่ด้านข้าง?" หลินหยางถามอีกครั้ง

"คุณ…โง่ซะไม่มี! คุณคิดว่าฉันจะไม่หลีกเลี่ยงเหรอ? เอาเป็นว่าคุณอย่าทำอะไรส่งเดชก็แล้วกัน!" ซูเหยียนรู้สึกหมั่นเขี้ยว โมโหจนกระทืบเท้า หันหลังแล้วเดินไปที่ด้านข้าง

หลินหยางส่ายหัว

ตั้งแต่เริ่มจนจบเขาไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด

แม้ทั้งสองคนใก้ลหย่ากันแล้ว แต่ก่อนที่จะเซ็นใบหย่า ซูเหยียนยังคงเป็นภรรยาของเขา ในเมื่อเป็นภรรยาของตัวเอง เขาก็ไม่อนุญาตให้ผู้ชายคนอื่นมาแตะต้องตัวเธอ

ซั่วฟางไม่อยู่ ซูเหยียนไม่รู้จักใครเลย เธอเดินตรงไปที่โต๊ะกลมโต๊ะหนึ่งแล้วนั่งลง ขอไวน์แดงกับบริกรหนึ่งแก้วแล้วนั่งดื่มเอง

หลังจากที่ดื่มไปสักพัก ใบหน้าของเธอเริ่มกลายเป็นสีแดง ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้ดูเย้ายวนมากขึ้น

หลินหยางก็เดินมานั่งลงด้านข้าง แต่ในมือของเขาถือเนื้อสเต็กเข้ามาด้วย