สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 445

คนที่เดินผ่านไปมาต่างมองดู แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก คิดว่าเป็นแค่การทะเลาะเบาะแว้งกัน

หลินหยางลืมตาทั้งสองข้างขึ้น

แต่ซูเหยียนกลับพูดด้วยความขมขื่น: "คุณคิดว่าแค่คุณหรอที่รู้สึกอับอาย? คุณคิดหรอว่าคุณต้องการเกียรติเท่านั้น? ฉันเองก็เป็นคน ฉันเองก็อยากมีหน้ามีตาบ้าง! ตอนนี้มีโอกาสอยู่ตรงหน้าแล้ว ฉันจะไม่เห็นค่ามันได้ยังไง?"

เมื่อพูดเสร็จ เธอก็ยกแขนขึ้นและพูดแหบๆ: "คุณดู นี่คืออะไร?"

หลินหยางมองไปที่แขนของซูเหยียนอย่างลับๆ แต่เห็นว่ามือของเขาว่างเปล่าและไม่มีอะไร

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ หลินหยางก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ รูม่านตาของเขาแข็งชั่วครู่ และรีบคว้ามือของซูเหยียน ดึงมีดคมออกมาจากแขนเสื้อที่รัดแน่นของเธอ

"ทำไมคุณถึงซ่อนมีดเอาไว้ในแขนเสื้อ?" หลินหยางมองมีดคมซึ่งยาวกว่านิ้วและถามด้วยความประหลาดใจ

"ฉันเตรียมสิ่งนี้ไว้เป็นพิเศษสำหรับงานนี้" ซูเหยียนปาดน้ำตาจากหางตาของเธอ พูด

หลินหยางแปลกใจ

"หลินหยาง อย่าคิดว่าคุณเป็นคนฉลาด! ไม่มีใครเป็นคนโง่ และไม่ใช่คุณคนเดียวที่มองเห็นอย่างละเอียด ซั่วฟางเป็นลูกค้าที่ฉันติดต่อเมื่อไม่นานนี้ เยว่เหยียนร่วมมือกับบริษัทของเขา เดิมทีความร่วมมือเล็กๆ น้อยๆ นี้ไม่ได้รบกวนเฒ่าแก่อย่างเขา แต่บังเอิญซั่วฟางมาเจอฉันในงานนี้เลยเชิญฉันเข้าร่วมงานนี้ หลนิหยาง ฉันซูเหยียนเป็นใครคุณยังไม่เข้าใจอีกหรอ? ฉันเคยเจอพวกผู้ชายที่มีอะไรกับฉันมาบ้าง เยอะกว่าที่คุณคิดเยอะ ความจริงแล้วตราบใดที่ฉันยินยอมและต้องการก็คงไปแล้ว แต่ฉันซูเหยียนไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ฉันพึ่งตัวเองเท้่านั้น! ฉันจะคว้าทุกๆ โอกาส ฉันจะเตรียมตัวเอาไว้ให้ดี โอกาสในครั้งนี้ฉันไม่อยากพลาดมันไป ดังนั้นฉันเลยอยากจะลองกลับไปที่งานและคุยกับซั่วฟาง ดูว่าจะสามารถคว้าโอกาสให้กับเยว่เหยียนได้ไหม! ถ้าเขายื่นเงื่อนไขที่ไม่สมเหตุสมผล คุณคิดว่าฉันจะตกลงไหม? ฉันซูเหยียนเป็นผู้หญิงที่จะขายเลือดขายเนื้อตัวเองหรอ?" ซูเหยียนถามด้วยเสียงสะอื้น

ถ้าเธอคิดอยากจะเป็นภรรยาของเหล่าเศรษฐี ทำไมต้องรอถึงตอนนี้ด้วย

"แต่ถ้าเขาใช้วิธีสกปรกเพื่อบีบบังคับคุณหล่ะ? คุณจะทำยังไง?" หลินหยางถาม

"ฉันก็จะควักมีดนี้ออกมาไง!" ซูเหยียนกัดฟันพูด

"มีเล่มนี้หรอ? เกรงว่าจะจัดการซั่วฟางไม่ได้มั้ง?" หลินหยางกวาดสายตามองมีดเล่มเล็กๆ อย่างละเอียด ขมวดคิ้วและพูด

"คุณผิดแล้ว มีดเล่มนี้ไม่ได้ใช้เพื่อจัดการซั่วฟาง" ซูเหยียนส่ายหน้า

"แล้วใช้ทำอะไร?" หลินหยางถามด้วยความแปลกใจ

"เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของฉันเอาไว้" ซูเหยียนเลิกคิ้วพูดเสียงแหบ

เมื่อสิ้นเสียง หลินหยางก็ยืนอึ้ง

ความหมายของซูเหยียนคือ...ฆ่าตัวตาย!

เธอคิดจะใช้ความตายเพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเองหรอ?

"คุณบ้าไปแล้วหรอ?" หลินหยางถามกลับ

"ฉันไม่ได้บ้า!" ซูเหยียนจ้องกลับ

น้ำตาสองสายไหลออกมาอย่างหมดหนทางและขมขื่น

หลินหยางผงะ

เขาไม่คิดว่า ซูเหยียนจะเอาชีวิตตัวเองมาเดิมพันเพื่อโอกาสหนึ่ง

ในเวลานี้ ซูเหยียนหยิบสัญญาออกมาจากกระเป๋าตรงเอวและยื่นให้หลินหยาง

หลินหยางรับมามอง เขาอึ้ง

"คุณ...คุณโอนหุ้น 10% ของเยว่เหยียนกรุ๊ปให้ผมหรอ?" หลินหยางพูดด้วยความตกใจ

"นักธุรกิจไม่เคยมีศักดิ์ศรีให้พูดถึง การจะทำธุรกิจและเจรจาโครงการให้สำเร็จ ต้องก้มหัวให้คนอื่น ฝืนยิ้ม ทำในเรื่องที่ไม่อยากทำ ถ้าเกิดคุณเย่อหยิ่ง คุณก็คงไม่สามารถทำธุรกิจได้ แม้ว่าจะกลับไปเปิดโรงพยาบาลก็คงอยู่ได้ไม่นาน มีหุ้น 10% นี้ อย่างน้อยคุณก็จะไม่หิวจนตาย อย่างไรก็ตามตอนนี้เยว่เหยียนกรุ๊ปยังไม่ทยานขึ้นมา หุ้นเหล่านี้มีมูลค่าไม่เท่าไหร่ คุณเก็บไว้ก่อน ผ่านไปอีกสองสามปีน่าจะพอ"

หลินหยางหยิบสัญญาเอาไว้ เงียบสักพัก และตอบกลับ: "ผมไม่ต้องการ"

"เอาไป!"

"คุณต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อเกลี้ยกล่อมให้ผมอนุญาตให้คุณเต้นรำกับซั่วฟางหรอ?"

"ไม่ ฉันตัดสินใจไม่ไปแล้ว" ซูเหยียนสูดลมหายใจ เช็ดน้ำตาจากหางตา: "สิ่งที่คุณพูดนั้นสมเหตุสมผลจริงๆ ฉันคิดเกี่ยวกับอาชีพของฉันเท่านั้น ฉันไม่ได้พิจารณา ความรู้สึกของคุณ คุณเป็นผู้ชาย แน่นอน คุณไม่สามารถยอมรับได้ว่าภรรยาของคุณกำลังคบหากับผู้ชายคนอื่น คุณพูดถูก ฉันไม่ต้องการ...ชีชิงนั่นแล้ว"

หลินหยางมองซูเหยียนอย่างว่างเปล่า

คราวนี้เขารู้สึกสับสน เขาไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของเขาที่มีต่อผู้หญิงคนนี้ได้

สีหน้าของซูเหยียนเก้ๆ กังๆ และดึงมือของเธอกลับโดยไม่รู้ตัว

ซั่วฟางขมวดคิ้ว แต่ก็ยังพูดด้วยรอยยิ้ม: "คุณผู้หญิงซู ไม่เป็นไร นั่นเป็นธรรมเนียม"

"ฉันไม่ค่อยคุ้นชิน" ซูเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม

แต่ในเวลานี้ ด้านสมิธตัวสั่นไปทั้งตัว ทันใดนั้นก็หันหน้าไปทางซั่วฟางและถาม: "ซั่ว เมื่อกี้คุณผู้หญิงคนนี้...ชื่ออะไรนะ?"

"คุณผู้หญิงซูเหยียนไง คุณสมิธมีปัญหาอะไรหรอ?" ซั่วฟางถามด้วยความแปลกใจ

สมิธยืนอึ้งทันใด เบิกตากว้างมองเขา: "คุณว่า...เธอชื่อซูเหยียนหรอ?"

เมื่อเห็นท่าทางตกใจของคุณสมิธเช่นนี้ ซั่วฟางและซูเหยียนก็แปลกใจ

"คุณสมิธ...คุณรู้จักคุณผู้หญิงซูเหยียนหรอ?" ซั่วฟางถามด้วยความสับสน

"คุณผู้หญิงคนสวย คุณชื่่อซูเหยียนจริงๆ หรอ?" คุณสมิธถามเป็นภาษาจีน เขาดูกังวล นัยน์ตาจริงจัง และเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ซูเหยียนค่อนข้างตื่นตระหนก ถอยออกไปครึ่งก้าวและพยักหน้าอย่างระมัดระวัง

คือประธานซูเหยียนของเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลแห่งเจียงเฉินหรอ?" คุณสมิธถามอีกครั้ง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความตกใจก็ปรากฏบนใบหน้าของซั่วฟางอย่างเห็นได้ชัด

ซูเหยียนมีบทบาทอย่างไร เขารู้ดีที่สุด

คุณสมิธจะสนใจคนแบบนี้ได้ยังไง

แต่เขาทำไมรู้จักซูเหยียน? รู้จักเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนล?

ไม่น่าใช่เรื่องธรรมดาๆ แล้ว!

"คุณสมิธ คุณรู้จักฉันหรอ?" ซูเหยียนจ้องไปที่ชาวต่างชาติที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างว่างเปล่า ความประหลาดใจบนใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปเป็นความตกใจ