สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 465

"ผู้กำกับต่งอยู่ที่นี่ คุณมีอะไรม่สบายใจหรอ? คุณก็แค่ดื่มแค่กินไป กินเสร็จดื่มเสร็จจะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมากังวลเกี่ยวกับสาวๆ เหล่านี้หรอก!" ผู้จัดการเซี่ยวกระแทกเสียง

"แต่เธอเป็นน้องสาวของผม ผมจะสบายใจได้ยังไง? ถ้าพวกเธอดื่มแล้วเมาจนทำอะไรไม่ได้ขึ้นมา นี่ไม่เหมือนกับการเปิดโอกาสให้คนกลุ่มหนึ่งหรอ?" หลินหยางส่ายหน้า

"ไอสุนัข คุณพูดอะไร!" ผู้จัดการเซี่ยวระบิดออกมา ตบโต๊ะ ชี้ไปด่าหลินหยาง

"คุณกำลังบอกว่าพวกเราวางแผนให้พวกเสี่ยวหยูเมาแล้วจะทำอะไรกับพวกเธอที่หลังหรอ?" ชายคนหนึ่งพูดอย่างจริงจังและถามอย่างเยือกเย็น

"ผมไม่ได้บอกว่าพวกคุณ ผมแค่บอกว่าจะมีบางคน และสิ่งที่ผมทำก็คือแค่ป้องกัน หรือว่าผมทำอะไรผิดไป?" หลินหยงยักไหล่พูด

"คุณ..." ชายหนุ่มหน้าแดงก่ำ

"หลินหยาง คุณหุบปาก ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณจะพูด!" โจวย้วนหยวนมองดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอเบิกตากว้างมองหลินหยางและพูด

"ใช่หลินหยาง ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้บอกแล้วหรอ? คุณจะมาก็ได้ แต่คุณห้ามพูดอะไร ผู้กำกับต่งพวกเขาเป็นคนดี คุณจะพูดแบบนี้ได้ยังไง?" ฉ่าวเยี้ยนเองก็ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว

"ผู้กำกับต่ง ทุกท่าน ขอโทษด้วย พี่เขยของฉันพูดผิดไปหน่อย ฉันจะดื่มให้ทุกคน ถือว่าเป็นการไถ่โทษให้ทุกคน!" ซูหยูยืนขึ้น ยกแก้วขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม

"หึ่ม นับว่าเสี่ยวหยูยังคงมีสติปัญญาอยู่บ้าง!" ดวงตาของชายกระสับกระส่ายเป็นประกาย และเขาก็หัวเราะทันที

"มาๆๆๆ ทุกคนดื่ม" ผู้จัดการเซี่ยวถือแก้วขึ้นมาเช่นกัน

ทุกคนต่างลุกขึ้นและกำลังจะดื่ม

แต่ในเวลานี้ ผู้กำกับต่งที่เงียบมาตลอดจู่ๆ ก็พูดขึ้นมา

"ช้าก่อน!"

ซูหยูกำลังจะบีบจมูกของเธอเพื่อดื่มเหล่า มองผู้กำกับต่งด้วยความแปลกใจ: "ผู้กำกับต่ง ทำไมหรอ?"

ผู้กำกับต่งพูดอย่างเยือกเย็น: "ดื่มให้พวกเราแค่แก้วเดียวจะมีประโยชน์อะไร? ถ้าจะดื่ม ต้องดื่มให้พวกเราสามแก้ว!"

เมื่อสิ้นเสีย ซูหยูกฌอึ้ง

ทุกคนอึ้ง

ใครก็ไม่คิดว่าผู้กำกับต่งจะพูดเช่นนี้

สามแก้วหรอ?

เขาอยากจะให้ซูหยูเมาล้มหรอ?

ผู้หญิงเหล่านี้ไม่ได้เป็นคนที่จะดื่มได้เยอะ ถ้าแค่ดื่มไวน์ธรรมดาก็ไม่เป็นอะไร

แต่นี่เป็นเหล้าต่างประเทศ ถ้าดื่มไปแล้วหมดสติจะทำยังไง?

ซูหยูยกแก้วขึ้นมา มองผู้กำกับต่งด้วยความอึ้ง

ผู้หญิงอีกสามคนก็ประหลาดใจเช่นกัน

สีหน้าหลินหยางนิ่ง เขากำลังจะพูด แต่มีมือเล็กๆ ข้างๆ เขาแอบดึงแขนเสื้อของเขา

เมื่อมองแวบแรก มันคือมือของซูหยู

เห็นเธอขยิบตาให้หลินหยางอย่างลับๆ และสายตาขอร้องของเธอก็ชัดเจนเป็นพิเศษ

เมื่อหลินหยางเห็น เขาไม่พูดอะไรสักคำ

"สามแก้วหรอ? ผู้กำกับต่ง นี่...นี่มันไม่ใช่ว่า...ฉันดื่มไม่ค่อยได้" ซูหยูพูดกับผู้กำกับต่งด้วยสีหน้าที่ยากลำบาก

"ซูหยู ผมให้เกียรติคุณมากพอแล้ว คุณคิดว่าผมหาคนมาดื่มกับผมไม่ได้หรอ? ตราบใดที่ผมอยาก ผมแค่โทรครั้งเดียว ที่นี่ก็จะเต็มไปด้วยนักเรียนแล้ว คุณเชื่อไหม?" ผู้กำกับต่งพูดอย่างเย็นชา

"แต่...ผู้กำกับต่ง..."

"ถ้าคุณไม่ดื่ม! งั้นก็...ไม่ต้องพูดถึงหนังพวกนี้แล้ว!" ผู้กำกับต่งพูดต่อ

ความหมายของคำพูดนี้ ชัดเจน

สิ่งนี้ต้องการให้ซูหยูยอมจำนน!

เธอหมดหวังในบทบาทนี้

วิชาเอกของเธอเกี่ยวข้องกับการแสดง

อย่างไรก็ตาม แม้ว่ามหาลัยเจียงต้าจะไม่ใช่โรงเรียนชั้นสอง แต่แผนกการแสดงไม่ได้โดดเด่น ทุกคนที่จบจากที่นี่ไปอาจเปลี่ยนอาชีพหรือหาเลี้ยงชีพในการงานระดับล่าง เพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจากผู้กำกับชื่อดังอย่างผู้กำกับต่งเพื่อเชิดหน้าชูตาของตัวเอง

ตอนนี้ตระกูลซูเป็นครอบครัวที่ยากจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่บริษัทล้มละลาย ซูหยูและครอบครัวของเธอต้องกังวลเกี่ยวกับการดำรงชีวิตของพวกเขา

ถ้าสามารถได้รับชื่อเสียงจากบทบาทนี้ได้และเข้าสู่วงการบันเทิงใน ชีวิตของเธอจะกลับกันอย่างสิ้นเชิง

โอกาสมีเพียงแค่ครั้งเดียว!

ดื่มเถอะ...อย่างน้อยก็แค่เมากลับไป!

"พวกคุณจะดื่มยังไง ผมไม่สน แต่ผมไม่ให้เสี่ยวหยูดื่มเช่นนี้" หลินหยางเคี้ยวผักหนึ่งคำ

"คุณพูดอะไร?"

"คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ผู้กำกับตงอยู่ที่นี่ ใช้ที่ที่คุณมาแนะนำอะไรหรอ?"

"คุณออกไปเดี๋ยวนี้!"

ผู้จัดการเซี่ยวยืนขึ้น จ้องหลินหยางอย่างจริงจังและด่าหลินหยาง

"พี่เขย..." ซูเหยียนเหมือนจะร้องไห้

"เสี่ยวหยู กลับเถอะ" หลินหยางพูดอีกครั้ง

"กลับหรอ? นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากเลยนะ กลับไปก็ไม่เหลืออะไรแล้ว" ซูหยูกระทืบเท้า

"ไม่เป็นไร ยังไงก็มีโอกาสอยู่แล้ว คุณกลัวอะไร?" หลินหยางพูด

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ผู้กำกับต่งก็พูดต่อ

"โอกาสหรอ? ไม่ได้มีเยอะนะ"

น้ำเสียงของเขาสูงขึ้นหลายระดับ

หลินหยางมองไปทางเขา

เห็นผู้กำกับต่งดื่มและพูด: "ซูหยู คุณอย่าว่าผมไม่ให้โอกาสคุณ ถ้าวันนี้คุณไม่ดื่มสามแก้ว สิ่งที่คุณจะสูญเสียไปไม่ใช่แค่บทนั้นเท่านั้น!"

"ผู้กำกับต่ง!" ซูหยูรีบตะโกน

"ซูหยูคุณวางใจได้ พี่เขยจะช่วยหาบทบาทอื่นให้เอง หากคุณอยากจะเข้าสู่วงการบันเทิง พี่เขยสนับสนุนอย่างแน่นอน" หลินหยางพูด

"เข้าวงการบันเทิงเหรอ ฮ่าฮ่า ไร้เดียงสา ไอ้หนู เข้าใจไหม วันนี้คุณทำให้ผู้กำกับต่งขุ่นเคืองแล้วก็เท่ากับว่าปิดกั้นเส้นทางของตัวเองในวงการบันเทิงแล้ว ซูหยูเป็นวัตถุที่ดี แต่ตราบใดที่ผู้กำกับต่งไม่พยักหน้า ทั้งชีวิตนี้ของเธอก็อยากคิดจะลองบทบาทไหนเลย ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ได้บทหรอก คุณเชื่อไหมหล่ะ?" ชายท้องใหญ่เยาะเย้ย

"คุณรู้ไหมว่าเบื้องหลังของผู้กำกับต่งคือใคร? พวกคุณรู้ไหมว่าผู้กำก่ำต่งมีตำแหน่งอะไรในวงการบันเทิง?" ผู้จัดการเซี่ยวพูดอย่างเยือกเย็น

ผู้หญิงทั้งสี่คนผงะ

เกรงว่าพวกเธอเองก็ไม่คิดว่าผู้กำกับต่งจะใหญ่ขนาดนั้น

"เสี่ยวหยู ผมรู้ว่าคุณดื่มไม่ค่อยได้ จริงๆ แล้วผมก็ทำไปเพื่อคุณ เพื่อที่จะทดสอบคุณเท่านั้น ดูว่าคุณเหมาะที่จะอยู่ในวงการบันเทิงไหม คุณเองก็เข้าใจ วงการบันเทิงมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ลึกซึ้ง บทบาทหนึ่งมีคนมากกว่าร้อยมากกว่าพันอย่าจะแย่งชิง ทำไมผมต้องเลือกคุณหล่ะ? ไม่ใช่เพราะว่าผมเห็นในความฉลาดของคุณหรอ? แต่การแสดงออกในวันนี้ของคุณทำให้ผมผิดหวัง! ตอนนี้ผมจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณจะดื่มไหม? ถ้าคุณดื่มเสร็จ พวกเราสามารถกลับห้องทันทีแล้วคุยกันดีๆ เกี่ยวกับรายละเอียดของการแสดง และเซ็นสัญญากับพวกเราในคืนนี้ ถ้าคุณไม่ดื่ม...ประตูอยู่ทางนั้น!" ผู้กำกับต่งชี้ออกไปพร้อมคำพูดและหลับตาลง