สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 469

พันล้าน!

อุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์ในประเทศทั้งหมดไม่เคยมีการลงทุนที่สูงเช่นนี้!

ซ่งจิงจึงมีความสุขมาที่ได้รับผิดชอบภาพยนต์เรื่องนี้

แต่...ภาพยนต์ที่ใหญ่ขนาดนี้ ควรจะเล่นโดยนักแสดงเก่าไม่ใช่เหรอ? เหตุใดนักลงทุนจึงจัดการเด็กผู้หญิงสองคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับวงการบันเทิงเช่นนี้?

ถ้าผลงานออกมาไม่ดีเกรงว่าคงจะขาดทุนสูงอย่างแน่นอน

มันคือการเดิมพันครั้งใหญ่

ในทางกลับกัน

ถ้าเป็นไปได้ ซ่งจิงจะไม่มีวันปล่อยให้เด็กที่ใหม่ในวงการบันเทิงสองคนนี้มาเล่นในบทบาทนี้

แต่นักลงทุนเรียกร้องอย่างแรงกล้าว่าผู้หญิงสองคนนี้ต้องปรากฏตัว และซ่งจิงต้องการประนีประนอม

ซ่งจิงมีรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขา และหัวใจของเขาไม่แน่ใจ

สองสาวตื่นเต้นมาก

วึ่งวึ่ง...

มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ฉ๋ายเสียวเจี่ยวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

"หยูหยู สายของย้วนหยวน! เธอต้องมาเยาะเย้ยพวกเราแน่ๆ" ฉ๋ายเสี่ยวเจี่ยวหัวเราะ

"ลองถามเธอก่อนว่าด้านนั้นเป็นยังไงบ้าง" ซูหยูยิ้ม

"ถ้าเธอรู้ว่าพวกเราร่วมงานกับผู้กำกับซ่ง กรามของเธอต้องตกลงไปบนพื้นแน่ๆ"

ฉ๋ายเสียวเจี่ยวหัวเราะชอบใจและกดปุ่มรับสาย

"ย้วนหยวน พวกเราได้รับเล่นหนังแล้ว! ลองทายสิว่าพวกเราร่วมงานกับใคร?"​ ฉ๋ายเสียวเจี่ยวพูดออกมาอย่างมีชัย

แต่สักพักหนึง เธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอค่อยๆ แข็งขึ้น หลังจากนั่นก็กลัวและซีด

ซูหยูตกใจ

"เสียวเจี่ยว เธอเป็นอะไร?" ซูหยูถามอย่างระมัดระวัง

ใบหน้าของฉ๋ายเสียวเจี่ยวอึ้ง หันไปมองซูหยู ดวงตาของเธอว่างเปล่า: "หยูหยู...เสี่ยวเยี้ยนเธอ...เธอ...เธอตายแล้ว..."

"อะไรนะ?"

ซูหยูยืนขึ้นทันที ตกใจ มองฉ๋ายเสียวเจี่ยวด้วยความเหลือเชื่อ

เมื่อหลินหยางได้รับสาย เขากำลังดูลิสต์อยู่

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ทุกคนก็ตกตะลึงและรีบวิ่งไปที่โรงแรมอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ ผู้กำกับต่งและผู้จัดการเซี่ยวทั้งหมดอยูที่นี่

โจวย้วนหยวนเองก็อยู่ แต่เธอจับมือกับผู้กำกับต่งและยืนอยู่ด้วยกัน

หลังจากที่ซูหยูและฉ๋ายเสียวเจี่ยวได้รับข่าวนี้ก็รีบมาที่นี่

สายตรวจก็มาถึงและกำลังสืบสวนที่เกิดเหตุ

"พี่เขย!"

เมื่อเห็นหลินหยาง ดวงตาของซูหยูก็แดง รีบวิ่งเข้ามา

"ไม่เป็นไร"

หลินหยางปลอบ จากนั้นก็เดินเข้าไปถามสายตรวจ

"เจ้าหน้าที่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

"นักศึกษาหญิงเสียชีวิตกะทันหัน คุณเป็นสมาชิกในครอบครัวของผู้ตายหรือเปล่า" เจ้าหน้าที่สายตรวจถาม

"ไม่ใช่ ผมเป็นพี่เขยของเพื่อนร่วมชั้นที่เสียชีวิต ผมมาที่นี่เพื่อสอบถามสถานการณ์" หลินหยางพูด

"โอ้ะ...พวกเราจะตรวจสอบเรื่องนี้ การเสียชีวิตกะทันหันของผู้ตายน่าจะเกี่ยวข้องกับการดื่มมากเกินไปเมื่อคืนนี้ ผู้ที่เกี่ยวข้องควรกลับไปกับเราและทำบันทึก"

"โอเค"

หลินหยางพยักหน้า

แต่เขาเชื่อว่าเรื่องนี้ไม่ได้เรียบง่ายอย่างนั้นแน่ๆ โดยเฉพาะซูหยู

ดื่มมากเกินไปหรอ?

ฉ่ายเยี้ยนดื่มได้เท่าไหร่ พวกเธอรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรอ? เธอจะดื่มมากเกินไปได้ยังไง?

"ย้วนหยวน นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เสี่ยวเยี้ยนเธอ...ทำไมเธอถึงตาย?" ซูหยูตาแดง ร้องไห้และถาม

"ฉันจะรู้หรอ เมื่อคืนเธอดื่มจนตายโดยไม่ทันตั้งตัว พวกเราห้ามก็ห้ามไม่ได้ จากนั้นก็เมา นอนหลับไปหนึ่งคืน ตื่นขึ้นมาก็ไม่มีลมหายใจแล้ว..." โจวย้วนหยวนดวงตาเป็นประกายและพูด

"พวกคุณไม่ได้บังคับเธอใช่ไหม?" หลินหยางพูด

"บังคับหรอ? คุณหมายความว่ายังไง? พวกเราแค่ดื่มกันธรรมดา จะบังคับได้ยังไง? คุณคิดว่าพวกเราเป็นใครกัน!" ผู้กำกับต่งพูด เขาโกรธอย่างมาก

"ลูกสาวที่น่าสงสารของฉัน! ชีวิตช่างน่าสังเวช!"

"คุณเป็นเพื่อนกับอีตัวแบบนี้ได้ยังไง มันทำร้ายคุณและครอบครัวของเรา!"

"ชดใช้ชีวิตของลูกสาวฉัน! ชดใช้ชีวิตของลูกสาวฉันมา!"

"ครอบครัวซูไท่ต้องไม่ตายดี คืนชีวิตของลูกสาวฉันมา!"

....

เสียงร้องไห้ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เพื่อนบ้านชั้นบนและชั้นล่างชี้ไปที่ตระกูลซูไท่ และมีคนยืนดูอยู่มากมาย

"หลีกหน่อย หลีกหน่อย!"

หลินหยางเดินออกมาจากกลุ่มคน เดินเข้าไปในบ้านของซูไท่

ประตูเปิดออกและมีผู้คนมากมายยืนอยู่ข้างใน

เห็นได้ชัดว่า ซู่ไท่ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดประตู แต่เพื่อเจรจากับคนเหล่านี้

นอกจากซูไท่แล้ว ซูกวงก็อยู่ด้วยเช่นกัน ทั้งยังมีเพื่อนๆ ของซูไท่ด้วย

ซูเสี่ยวซิงถูกพาออกจากห้องไป เธอยังไม่บรรลุนิติภาวะ ดังนั้นเธอจึงต้องหลีกเลี่ยงเรื่องแบบนี้

หลังจากซูหยูและฉ๋ายเสียวเจี่ยวมาได้ไม่นาน หลินหยางก็ตามมา

ทั้งสองคนนั่งลงบนโซฟา เบิกตากว้าง มองไปที่เปลที่วางอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างสั่นเทา

มีศพนอนอยู่บนเปลหาม ปกคลุมด้วยผ้าขาว และศพนั้น...คือศพของฉ่ายเยี้ยน

ทั้งสองตกอยู่ในภวังค์ และแอบคิดว่ากำลังฝันอยู่

แค่เวลาสั้นๆ วันเดียว เพื่อนร่วมห้องที่อยู่กับตัวเองทั้งวันก็ไปนอนอยู่บนเปลหามแล้ว

และ... ญาติและเพื่อนของเธอก็มาที่บ้านของเธอเพื่อเรียกร้องความยุติธรรม

ทุกอย่างเป็นเหมือนความฝัน...

"ไอตระกูลซู พวกคุณฆ่าลูกสาวฉัน ถ้าวันนี้พวกคุณไม่ให้ความยุติธรรมแก่พวกเรา พวกเราจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่!" ในเวลานี้ชายวัยกลางคนหัวแบนและเสื้อเชิ้ตสีเทาขาวจ้องไปที่ซูไท่ ตะโกน

ชายคนนั้นอ้างว่าเป็นพ่อของฉ่ายเยี้ยน ฉ่ายผิง อารมณ์ของเขารุนแรง ตาแดง

"คุณฉ่าย ผมรู้เรื่องของฉ่ายเยี้ยนแล้ว ผมรู้สึกแย่อย่างมาก สำหรับการต่อของฉ่ายเยี้ยน สายตรวจได้บอกแล้วว่าเธอดื่มมากเกินไปจนทำให้เสียชีวิต ไม่เกี่ยวอะไรกับลูกสาวผม อีกทั้งลูกสาวของผมโทรมาหาผมตั้งนานแล้ว พูดเรื่องเมื่อคืน เมื่อคืนเธอไม่ได้ดื่มและออกมา ดังนั้นการตายของฉ่ายเยี้ยนจะเกี่ยวกับลูกสาวของผมได้ยังไง?" ซูไท่ขมวดคิ้ว

"คุณ! จะไม่เกี่ยวกับลูกสาวคุณได้ยังไง? ลูกสาวของผมเดิมไม่ดื่ม แต่ลูกสาวของคุณบังคับให้เธอดื่ม! ลูกสาวของผมดื่มไปมาก ดังนั้นเลยเป็นแบบนี้! ลูกสาวของคุณมันคือฆ่าตกร!" ฉ่ายผิงตะโกนด่า