สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 512

คนของตระเฉียวที่ถูกส่งตัวมาเจียงเฉินถูกกำจัดทิ้งหมด ผู้ชายย้อมผมสีน้ำเงินคนนั้นก็โดนจับ เขารับเงินของตระกูลเฉียว ตั้งใจหลอกให้เสี่ยวเหมยล่อซูเหยียนตามเธอไป

ทว่าซูเหยียนไม่ตาย

การจู่โจมของตระกูลเฉียวเรียกได้ว่าล้มเหลว

ต่อจากนี้ ก็คือการโจมตีของสามตระกูลที่ดหลือ

หลินหยางคาดเดา คิดว่าการโจมตีครั้งต่อไปของตระกูลซือหม่าน่าจะเป็นพรรคซวนอี

"บางที พวกเราควรเตรียมของขวัญไว้ต้อนรับพวกเขา!" หลินหยางพูดพึมพำด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หึ่มหึ่ม…

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของหลินหยางสั่น

หลินหยางกวาดสายตามอง คนที่โทรมาคือเซี่ยโยวหลาน

เขากดรับสาย

ปลายสายไม่ใช่เสียงของเซี่ยโยวหลาน แต่เป็นเสียงของเซี่ยกั๋วไห่!

"หมอเทวดาหลิน! ไม่ทราบว่าคุณมียาอายุวัฒนะเท่าไหร่?" เซี่ยกั๋วไห่ถามขึ้นด้วยความร้อนใจ

อึก อึก อึก…

มีเสียงกลืนน้ำลายดังขึ้นภายในห้อง

ตอนนี้ สองข้างเตียงในห้องผู้ป่วยระดับสูงของโรงพยาบาลประชาชนเยี้ยนจิน รายล้อมไปด้วยคนของตระกูล

ทุกคนเบิกตากว้าง มองจานซือเหอที่กำลังนั่งซดโจ๊กเนื้อทั้งถ้วยหมดภายในคำเดียวบนเตียงคนไข้

ชายชราวางถ้วยชาลงแล้วเช็ดปาก ถามด้วยน้ำเสียงที่ลังเลเล็กน้อย "ยังมีอีกหรือเปล่า?"

คนที่อยู่ด้านข้างเพิ่งดึงสติกลับมาได้ รีบพูด "มี…มี! ท่านผู้เฒ่ารอสักครู่!"

ผ่านไปสักพัก คนของตระกูลจานเดินกลับมาพร้อมกับโจ๊กเนื้อถ้วยใหม่

จานซือเหอเป่าสองสามครั้ง หลังจากนั้นยกขึ้นมาซดทั้งถ้วย

ราวกับผีตายโหงที่หิ้วมาจากไหน!

หลังจากโจ๊กสามถ้วยลงท้อง จานซือเหอถอนหายใจ ท่าทางดูกระปี้กระเป่า สีหน้าดูมีชีวิตชีวา

ทุกคนเบิกตากว้าง แต่ละคนทำท่าเหมือนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

"นายท่าน คุณ…คุณไม่เป็นอะไรจริงเหรอ?" คนที่อยู่ด้านข้างถามด้วยความระมัดระวัง

"ถามอยู่นั่นแหละ รอการตรวจวินิจฉัยของหมอออกมาก็รู้เองไม่ใช่เหรอ? อดทนรอก่อน!" จานซือเหอยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

เขาในตอนนี้แม้แต่เสียงพูดก็ดังชัดเจนมาก

ทุกคนสบตากัน

ในตอนนั้นเอง หมอจ้าวเดินเข้ามาพร้อมกับรายงานผลการตรวจ

นอกจากเขา ยังมีผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลอีกหลายคนเดินเข้ามา

ทุกคนที่เดินเข้ามาแสดงสีหน้าตกตะลึงและเหลือเชื่อ โดยเฉพาะตอนที่เห็นจานซือเหอ

"หมอจ้าวมาแล้ว? โอ้ ศาสตราจารย์ไป๋ก็มาด้วย?"

จานซือเหอเห็นผู้มาแล้วรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"หมอจ้าว ผลตรวจร่างกายของท่านผู้เฒ่าเป็นยังไงบ้าง?" คนของตระกูลจานถาม

"ตามผลสรุปที่พวกเราได้เมื่อกี้ แสดงให้เห็นว่า…ดัชนีการทำงานต่างๆภายในร่างกายของผู้เฒ่าจานเป็นไปตามมาตรฐาน ความดันโลหิต น้ำตาลในเลือดและอื่นๆล้วนอยู่ในระดับปกติ…" หมอจ้าวมองใบรายงานที่อยู่ในมือแล้วพูด

แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เชื่อรายงานฉบับนี้

แต่…มันเป็นใบตรวจร่างกายของจานซือเหอจริง

คนของตระกูลจางตกตะลึง

"นี่…จากผลการทดสอบนี้ สภาพร่างกายของท่านผู้เฒ่า…ก็เหมือนกับคนปกติทั่วไปไม่ใช่เหรอ?"

"ไม่ ผมจำได้ว่านายท่านเป็นโรคความดันโลหิตสูง ไขมันในเลือดสูงและน้ำตาลในเลือดด้วย! แต่ทำไมทั้ง สามอย่างถึงปกติ?"

"ปาฏิหาริย์ทางการแพทย์! ปาฏิหาริย์ทางการแพทย์?"

"หมอจ้าว เป็นไปได้หรือเปล่าที่ผลการทดสอบของพวกคุณผิดพลาด?"

คนของตระกูลจานก้าวออกมาถาม

ส่วนหมอจ้าวส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "ผมขอพูดให้ชัดเจนอีกครั้ง รายงานผลการทดสอบในมือของผมไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน อีกอย่างศาสตราจารย์ไป๋คณบดีโรงพยาบาลพวกเขาเองก็อ่านรายงานผลสรุปแล้ว ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ ลองถามพวกเขาดูก็ได้!"

"แต่ก่อนหน้านี้พวกคุณบอกผู้เฒ่าของตระกูลเราใกล้ตายแล้ว แล้วตอนนี้หันมาบอกว่าผู้เฒ่าของเราแข็งแรงกว่าคนปกติอีก! โรงพยาบาลของพวกคุณนี่มันยังไงกันแน่? เดี๋ยวก็อย่างนี้เดี๋ยวก็อย่างโน้น ถ้าหากพวกเรานำร่างของท่านผู้เฒ่าไปเผา แบบนี้ไม่เท่ากับโรงพยาบาลของพวกคุณฆ่าคนตายเหรอ?" สามีของจานเสียวเสียวพูดตำหนิหมอจ้าว

เห็นได้ชัดเขารู้สึกโกรธมาก

"เรื่องนี้พวกเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่พวกเราล้วนทำตามล้วนทำตามขั้นตอนปกติของโรงพยาบาล ไม่ว่าจะเป็นขั้นตอนการผ่าตัดที่ละเอียดอ่อนหรือรายงานผลการตรวจ พวกเราไม่มีพฤติกรรมการปิดบังหรือโกหกคนไข้แน่นอน ถ้าหากพวกคุณรู้สึกไม่พอใจกับโรงพยาบาลของเรา สามารถร้องเรียนพวกเราได้ทุกเมื่อ" หมอจ้าวพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

คนของตระกูลจานไม่ได้พูดอะไร

ศาสตราจารย์ไป๋ก้าวออกมาหยุดที่ตรงเตียงผู้ป่วย ลองตรวจสอบร่างกายของจานซือเหอสักพัก บนใบหน้าที่ชราภาพของเขาแสดงให้เห็นถึงความเหลือเชื่อ

"บัดซบ!"

จานซือเหอโมโหจนตบน่องของตัวเองหลายครั้ง หันไปตะคอกใส่พวกคนที่หาเรื่องจานเสียวเสียว "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกแก ไสหัวออกจากตระกูลจานของฉัน!"

"นายท่าน ไม่!"

ทุกคนพูดอ้อนวอนขอร้อง

แต่ชายชราตัดสินใจแน่วแน่

ครั้งนี้มันทำให้หัวใจของเขารู้สึกชาไปหมด

เขาเพิ่ง ‘ตาย’ คนพวกนี้ก็เริ่มเกิดศึกภายใน

ไม่ต่างอะไรกับเนื้อร้ายของตระกูลจาน!

คนพวกนั้นทำได้แต่เดินจากไปพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

หลังจากที่คนพวกนี้ไป จานซือเหอมองไปทางจานเสียวเสียว ถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "เสียวเสียว ตอบคำถามของปู่มาตามตรง!"

"คำถามอะไร คุณปู่พูดมาเถอะ!" จานเสียวเสียวถาม

"ฉันขอถามหน่อย…หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นกับฉัน เธอเอายาของหมอเทวดาหลินให้ฉันกินใช่หรือเปล่า?" จานซือเหอถาม

จานเสียวเสียวพยักหน้า

จานซือเหอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลจานประกาศเปิดศึกกับตระกูลซือหม่าอย่างเป็นทางการ!"

"เชื่อแล้ว?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"เชื่อแล้ว! เชื่อหมดแล้ว! เดิมทีตาเฒ่าจานซือเหอหมดเวลาแล้ว แต่ปรากฏว่าตอนนี้กลับดูกระปี้กระเป่า แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลก็ไม่เข้าใจ พวกเขาบอกว่าเป็นปาฏิหาริย์ แต่ผลการทดสอบในเวลาต่อมามีร่องรอยของยาหลงเหลือในร่างกายจานซือเหอ และยาตัวนี้มีสรรพคุณที่รุนแรงมาก ไม่ต้องสงสัยเลย มันเป็นยาวิเศษของหมอเทวดาหลินคุณ!"

เซี่ยกั๋วไห่ตื่นเต้นมาก

หนึ่งเพราะดีใจที่สหายของตัวเองกลับมามีชีวิตอีกครั้ง อีกเรื่องหนึ่งก็เพราะรู้ว่าตัวเองจะมีอายุเพิ่มขึ้นอีกสิบปี

สิบปี!

เพียงพอที่จะให้ทำเรื่องมากมาย!

"งั้นก็ดีแล้ว" หลินหยางพยักหน้า

บนใบหน้าของเซี่ยกั๋วไห่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาถือโทรศัพท์พูดด้วยความระมัดระวัง "หมอเทวดาหลิน คือว่า…ตอนนี้คุณมียาแบบนี้เท่าไหร่?"

"ผมอยากทำเท่าไหร่ก็มีเท่านั้น แต่คุณจำเอาไว้ ยาแบบนี้มีผลแค่ครั้งเดียว เม็ดที่สองสามกลืนลงไปก็ไม่ต่างอะไรจากการกลืนลูกอม" หลินหยางพูด