สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 530

ในอนาคตอิทธิพลและศักยภาพของหมอเทวดาหลินคนนี้ต้องทิ้งห่างตระกูลซือหม่าแน่นอน

เขายอมล่วงเกินตระกูลซือหม่า เขายอมไม่เอายาอายุวัฒนะ แต่ไม่กล้าล่วงเกินหมอเทวดาหลิน

ไม่เช่นนั้น…ก็เท่ากับล่วงเกินคนครึ่งหนึ่งของเยี้ยนจิน!

"ผมก็ไม่ได้ต้องการให้พวกคุณทำอะไร ผมแค่อยากเห็นความจริงใจของพวกคุณก็พอ พวกคุณ…เข้าใจความหมายของผมหรือเปล่า?" หลินหยางหรี่ตาลงถาม

ทุกคนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย

หยวนฉีรีบพูดขึ้นคนแรก "หมอเทวดาหลิน คุณวางใจได้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมหยวนฉีจะเป็นศัตรูของตระกูลซือหม่า ผมจะโทรศัพท์สั่งยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับตระกูลซือหม่าเดี๋ยวนี้ และห้ามคนของตระกูลหยวนไปมาหาสู่กับตระกูลซือหม่า! ไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก!"

"ดีมาก!" หลินหยางพยักหน้า หลังจากนั้นหันไปมองป้าเลี่ยวและชิวกั้ว "พวกคุณล่ะ!"

"พวกเราก็เหมือนกัน! ทั้งหมดขึ้นอยู่กับหมอเทวดาหลิน!" ชิวกั้วพูด

ส่วนคนที่เหลือก็เริ่มทยอยเห็นด้วย

"ดี! ต่อจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของพวกคุณแล้ว ถ้าหากพวกคุณทำดี ผมจะให้ยาอายุวัฒนะกับพวกคุณ! หวังว่าพวกคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังก็แล้วกัน"

หลินหยางโบกมือ หลังจากนั้นพยักหน้าให้เซี่ยกั๋วไห่ หันหลังแล้วเดินออกจากหอน้ำชาโดยตรง

"คุณหลินโชคดี!"

"คุณหลิน ผมไปส่งคุณ!"

ทุกคนรีบเดินตามออกไป แต่ละคนพยักหน้าก้มเอวต่ำ ไม่หลงเหลือความมั่นใจของก่อนหน้านี้เลยแม้แต่นิดเดียว

บนใบหน้าของเซี่ยกั๋วไห่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ใช้สายตาส่งหลินหยาง

เขารู้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลซือหม่าจะไม่สามารถตั้งรกรากอยู่ในเยี้ยนจินอีกแล้ว

.....

และหลังจากวินาทีที่หลินหยางออกจากหอน้ำชา กระบวนการทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นทันที

ซือหม่าซังกำลังนั่งดื่มชาเงียบๆนั่งอยู่ในศาลา ตรงหน้าของเขามีโทรศัพท์สามเครื่องทุกวันไว้ตรงนั้น และโทรศัพท์ทั้งสามเครื่องกำลังฟังอย่างบ้าคลั่ง มีคนโทรเข้ามาไม่ขาดสาย

เขาไม่อยากรับ

เขารับมามากพอแล้ว

ในเวลาสั้นๆเพียงยี่สิบนาที เขาได้รับข่าวที่ทำให้หัวใจของเขาเย็นวูบไปถึงเจ็ดสาย

ทุกสายวันแต่เป็นข่าวร้าย

ทุกสายล้วนแต่ทำให้ตกตะลึงและเหลือเชื่อ…

"ตกลง…มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

ซือหม่าซังสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พูดพึมพำ

ทั้งหมดนี้มันแปลกเกินไป ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นภายในตระกูลซือหม่า

"นายท่าน เกิดเรื่องแล้ว!"

ในตอนนั้นเอง พ่อบ้านวิ่งเข้ามาพูดด้วยความร้อนใจ

"พูดมาเถอะ ตระกูลไหนยุติความร่วมมือกับพวกเราอีกแล้ว?" ซือหม่าซังพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

พ่อบ้านกลับส่ายหัว รีบพูด "ไม่ใช่แบบนั้นนายท่าน ตระกูลเมิ่งและตระกูลเฉียว…เมื่อกี้พวกเขาเพิ่งส่งคนมาส่งของ…"

"อะไร?"

ซือหม่าซังหันไปอย่างกะทันหัน กลับเห็นพ่อบ้านส่งผ้าเช็ดหน้ามาสองผืน

บนผ้าเช็ดหน้าทั้งสองผืนมีลวดลายของเสือที่ดุร้ายสองตัว

เสือทั้งสองตัวเหมือนกับพยัคฆ์โลหิตทองคำมาก เพียงแต่เสือสองตัวนี้มีการปักเพียงโครงร่างที่เหมือนกับเงา

"หัวหน้าตระกูล มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นฝีมือของหมอเทวดาหลินแห่งเจียงเฉิน!" ในตอนนั้นเอง ซือหม่าซั่วฟางที่นั่งอยู่บนรถเข็นพูดเสียงดัง

ทุกคนหันไปมองเขาพร้อมกัน

หลังจากนั้น ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…ซั่วฟาง คุณไร้เดียงสาเกินไปหรือเปล่า? หมอเทวดาหลินแห่งหยางหัว? จะเป็นไปได้ยังไง?"

"ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าหมอเทวดาหลินแห่งหยางหัวมีความสามารถทำเรื่องแบบนี้หรือเปล่า แค่พูดถึงเรื่องที่เขาเป็นคนเจียงเฉิน แค่คนเจียงเฉินคนเดียวสามารถแตะต้องตระกูลของพวกเราที่อยู่ในเยี้ยนใจเหรอ? คุณมองไอ้พวกบ้านนอกคอกนาพวกนั้นร้ายกาจเกินไปหรือเปล่า? อิทธิพลของเขา ไม่กว้างขวางขนาดนั้น!"

"เด็กน้อย ถึงคุณจะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม แต่ท้ายที่สุดก็ยังเด็กเกินไป บางครั้งอย่ามองว่าศัตรูของตนเองแข็งแกร่งเกินไป แบบนั้นมันจะทำให้สูญเสียความมั่นใจ"

คนของตระกูลซือหม่าที่อยู่โดยรอบพูดแล้วหัวเราะ

ซือหม่าฉางซินไปมองซือหม่าซั่วฟางแวบหนึ่ง เหมือนรู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

แต่ซือหม่าซั่วฟางกลับไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะที่อยู่โดยรอบ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "พวกคุณประเมินหมอเทวดาหลินต่ำเกินไป หมอเทวดาหลินไม่ได้มีแค่หยางหัวกรุ๊ป เขายังมีสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี และถึงขั้นยังมีข่าวลือบอกว่าบ้านโอสถฉีอยู่ในการควบคุมของหมอเทวดาหลิน หมอเทวดาหลินในตอนนี้ อิทธิพลของเขาไม่ด้อยไปกว่าตระกูลซือหม่า เพียงพอที่จะต่อกรกับพวกเรา นอกจากนี้ เขายังมีอิทธิพลอยู่ในกวงหลิว ซ่านหู้ บวกกับชื่อเสียงของเขาที่โด่งดังไปทั่ววงการแพทย์แผนจีน พวกคุณคิดว่าควรจะดูถูกคนแบบนี้เหรอ?"

คำพูดประโยคนี้ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของทุกคนหายไปทันที

สถานที่เกิดเหตุเงียบลงไม่น้อย

"ซั่วฟางพูดถูก" ซือหม่าซังพูดเสียงเบา "ดูถึงหมอเทวดาหลินไม่ได้เด็ดขาด พวกคุณเองก็อย่ามั่นใจดีเกินไป!"

"หัวหน้าตระกูล คุณเห็นด้วยกับคำพูดของซั่วฟาง? คุณคิดว่านี่เป็นฝีมือของหมอเทวดาหลิน?" ซือหม่าฉางซินขมวดคิ้วถาม

"ไม่เห็นด้วย" ซือหม่าซังส่ายหัว

"ความหมายของหัวหน้าตระกูลคือ?"

"ผมแค่บอกว่าห้ามดูถูกหมอเทวดาหลิน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นฝีมือของหมอเทวดาหลิน หมอเทวดาหลินมีบ้านโอสถฉีคอยช่วยเหลือแล้วยังไง? ทุกคนก็น่าจะรู้ สิ่งที่เขารับไปคือพยัคฆ์โลหิตทองคำระบำของตระกูลซือหม่า สิ่งที่เขากำลังเผชิญหน้า ไม่ได้มีเพียงตระกูลซือหม่า แต่เป็นทุกตระกูลที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลซือหม่า!" ซือหม่าซังพูด

"แต่ตระกูลเฉียวและตระกูลเมิ่งคืนผ้าเช็ดกลับมาแล้ว…ความหมายของพวกเขาคือต้องการตัดขาดกับตระกูลหลินของเรา!" ซือหม่าฉางซินพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง