สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 547

"พวกคุณไม่เลวหนิ พูดร้ายๆ ลับหลังฉันหรอ? ดี! ดีมาก!" ยวนหนี่สีหน้าเยือกเย็น

ทุกคนตกใจจนตกใจมากจึงรีบก้มหน้า

"วิ่งรอบสนาม 100 รอบ จากนั้นก็ฝึก 1 ชั่วโมง ถ้าขาด 1 รอบหรือหนึ่งนาที! งั้นฉันก็ไม่สนใจการประชุมใหญ่แล้ว ฉันจะหักขาของพวกคุณให้ดู!" ยวนหนี่ดุ: "รีบไป!"

"รับ...รับทราบศิษย์พี่..."

ทุกคนตัวสั่น รีบวิ่งออกไป

"เสี่ยวชุ่ย ทำไยังไม่รีบไปอีก?" ยวนหนี่จ้องเสี่ยวชุ่ยและพูด

"ศิษย์พี่ ผู้เฒ่าสองกำชับให้ฉันดูแลคุณหลิน..." เสี่ยวชุ่ยพูดอย่างระมัดระวัง

"คุณหลินหรอ?" ยวนหนี่มองหลินหยางแปลกๆ: "คุณไม่ใช่ศิษย์บนเกาะของพวกเราหรอ?"

"ไม่ใช่ สวัสดี ผมหลินหยาง!" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

"หลินหยางหรอ?"

ยวนหนี่แสดงสี่หน้าสงสัย กวาดสายตามองดูเขาอย่างละเอียด กระแทกเสียง; "คุณมาที่นี่ทำไม?"

"ผมเป็นคนที่ถูกคุณผู้หญิงเสว่โยวโยวส่งมารักษาพวกคุณบนเกาะ" หลินหยางพูด

"พูดอย่างงี้แสดงว่าทักษะทางการแพทย์ของคุณดีใช่ไหม?"

"ก็แค่เข้าใจทักษะทางการแพทย์เล็กน้อย!"

"คุณรู้จักคนบนเกาะไหม?"

"บนเกาะนั้นมีใครรู้จักคุณบ้าง?"

"คุณถามทำไม?" หลินหยางแปลกใจ

"เอาเถอะ คุณดูศิษย์น้องสองคนของฉันให้หน่อย" ยวนหนี่สีหน้าไร้อารมณ์

"ไม่มีปัญหา" หลินหยางพยักหน้า

"เสี่ยวชุ่ย ทำตามที่เขาต้องการทุกอย่าง ดูเขา อย่าให้เขาไปไหนมั่วซั่ว ฉันจะออกไปข้างนอก" ดวงตาของยวนหนี่มีแสงวาบ เธอรีบเดินออกไปจากห้อง

"ศิษย์พี่จะไปไหนหน่ะ?"

เสี่ยวชุ่นไม่เข้าใจอย่างมาก แต่ไม่กล้าถาม

หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมา ฆ่าเชื้อและฝังเข็มลงไป

คนเหล่านี้ได้รับบาดเจ็บภายนอก เข็มเงินนี้ไม่สามารถช่วยต่อกระดูกได้ ทำได้เพียงทำให้ความเร็วในการรักษาตัวเองเร็วขึ้นเท่านั้น

เสี่ยวชุ่ยยืนอยู่ข้างๆ มองการลงเข็มของหลินหยางอย่างเงียบๆ

แต่พอมองดูเรื่อยๆ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็แข็งทื่อ อ้าปาก ตาค้าง...

ก่อนหน้านี้เสี่ยวชุ่ยเคยช่วยผู้เฒ่าเมี่ยวโชอยู่พักหนึ่ง แม้ว่าจะบอกว่าไม่ได้เรียนรู้อะไร แต่ก็ได้เห็นผู้เฒ่าเมี่ยวโชฝังเข็มให้กับคนบนเกาะด้วย

เมื่อเทียบกับภาพฝังเข็มของผู้เฒ่าเมี่ยวโชแล้ว เทคนิคการฝังเข็มของหลินหยางนั้นสง่างามเกินไป

ไม่เหมือนการรักษาเลย เหมือนทำงานฝีมือ...

ดวงตาของเสี่ยวชุ่ยอึ้ง จ้องมองด้วยความงุนงง ไม่สามารถคลายตัวเองได้ครู่หนึ่ง

ไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าหลินหยางจะใช้ฝังเข็มเสร็จแล้ว และเขาก็ปาดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขา

"คุณหลิน เป็นยังไงบ้าง?" เสี่ยวชุ่ยถาม

"ก็ดี แต่ก็ยังต้องบำรุงรักษา" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

เสี่ยวชุ่ยเม้มปาก

ในเวลานี้ มีศิษย์คนหนึ่งเดินเข้ามา

"เสี่ยวชุ่ย ศิษย์พี่ยวนหนี่ให้ผมเอาห่อนี้มาให้คุณ บอกว่าคุณหลินใช้ได้" ศิษย์คนนั้นเอ่ยปาก

"โอ้ะ?"

เสี่ยวชุ่ยเปิดกล่องออกมา เห็นเข็มเงินสีดำหลายเล่มและผ้าแปลก ๆ สองสามชิ้นในกล่อง ดังนั้นเธอจึงถามว่า: "ของเหล่านี้คืออะไร?"

"ไม่รู้เหมือนกัน ศิษย์พี่ยวนหนี่แค่ให้ผมเอากล่องมาให้คุณ" คนนั้นพูด จากนั้นก็เดินออกไป

เสี่ยวชุ่ยไม่เข้าใจ

หลินหยางสับสนและเหลือบมองไปยังสิ่งที่อยู่ในกล่อง

"คุณหลิน เข็มเงินเหล่านี้หรอ? หรือว่าศิษย์พี่ยวนหนี่คิดว่าคุณไม่มีเข็มเงิน ก็เลยหากล่องเข็มเงินนี้มาให้คุณ? ?"

"แต่นี่มีแค่ไม่กี่เล่มเอง เหมือนว่าเข็มเงินเหล่านี้จะไม่ค่อยสะอาดด้วย"

หลินหยางหยิบเข็มขึ้นมา ตรวจสอบอย่างละเอียดสักพักหนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป: "บนเข็มเงินเหล่านี้มีพิษ!"

"อะไรนะ?" เสี่ยวชุ่ยสั่นสะท้าน กลัวจนมือสั่น

"แล้วผ้าพวกนี้คืออะไร?" เธอถามเสียงสั่น

"ฉันไม่รู้จักคุณ ไม่มีอะไรเคียดแค้นต่อกัน ทำไมฉันต้องเล่นงานคุณด้วย? คุณอย่าแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย" ยวนหนี่พูดอย่างเฉยเมย

"ผู้เฒ่าสาม กล่องนี้ไม่ใช่ของผม ยวนหนี่เป็นคนวานให้ศิษย์ของเธอนำมาให้ผม ของด้านในนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมด้วย ผมแค่เป็นหมอที่คุณผู้หญิงของพวกคุณเชิญมา ผมไม่ได้สนใจเคียดแค้นหรือนับถืออะไรบนเกาะของพวกคุณด้วย ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ผมหวังว่าคุณจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจน อย่าจับคนผิด" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"อย่าจับคนผิดงั้นหรอ? เหอะ หลักฐานแน่นขนาดนี้ ยังจะปฏิเสธอีกหรอ? ก่อนหน้านี้คุณทำร้ายนายหญิง ครั้งนี้คิดจะมาทำร้ายเจ้าของเกาะแน่ๆ! คราวนี้ยังคิดจะปฏิเสธไหม? จับเขาไว้!" ผู้เฒ่าสามโบกมือ

"ไป!"

ทุกคนลากแขนของหลินหยางโดยตรงและลากออกไปด้านนอก

หลินหยางขมวดคิ้ว ไม่ต่อต้าน

เขาจ้องมองยวนหนี่อย่างเยือกเย็น สายตาของเขาหนาวเหน็บ

เขาไม่อธิบายอะไรต่อ เพราะเขารู้ว่าพูดอะไรไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์

ต้องคุยกับเจ้าของเกาะเท่านั้น

หลินหยางครุ่นคิดและจะออกไปพร้อมกับคนเหล่านี้

"ผู้เฒ่าสาม เสี่ยวชุ่ยหล่ะทำยังไง?" ศิษย์คนหนึ่งมองเสี่ยวชุ่ยที่ตัวสั่นและถาม

"คุณเป็นคนกลุ่มเดียวกันหรือเปล่า?" ผู้เฒ่าสามจ้องมองเสี่ยวชุ่ยและถาม

"ไม่ใช่ไม่ใช่! ผู้เฒ่าสาม ฉัน...ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนนั้น..." เสี่ยวชุ่ยพูดทั้งน้ำตา

"ผู้เฒ่าสาม เสี่ยวชุ่ยน่าจะไม่เกี่ยวอะไรด้วย เธอเจอกับคนนี้แค่ครั้งแรก ฉันแจ้งให้คุณทราบเมื่อเห็นพฤติกรรมของบุคคลนั้นน่าสงสัยเท่านั้น" ยวนหนี่กระซิบข้างๆ

"ไม่ว่ายังไง ก็ต้องตรวจสอบให้ดี เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เสี่ยวชุ่ย ตั้งแต่วันนี้ คุณกักบริเวณอยู่ที่นี่ ห้ามไปไหน!"

"รับทราบ..."

เสี่ยวชุ่ยก้มหน้าเช็ดน้ำตา

ไร้เดียงสาที่จะแบกรับภัยพิบัติที่เช่นนี้ มันโหดร้ายสำหรับเธอ

แน่นอนว่าคนที่โชคร้ายที่สุดคือหลินหยาง

ยวนหนี่ยังไม่ได้ออกไป และยังอยู่ข้างๆ ผู้เฒ่าสาม

เห็นผู้เฒ่าสามพยักหน้าด้วยความพอใจ: "ยวนหนี่ คราวนี้เธอได้พบสายลับแล้ว เธอทำได้ดีมาก ผมจะรายงานให้เจ้าของเกาะทราบและจะให้รางวัลแก่คุณอย่างมาก!"

ยวนหนี่ได้ยิน ลังเลสักพัก จู่ๆ ก็กัดฟัน วิ่งเหยาะๆ ไปที่ด้านหน้าของผู้เฒ่าสาม จากนั้นก็งอเข่าและคุกเข่าลง

ผู้เฒ่าสามยืนนิ่ง