สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 592

"แล้วใครมี? เสี่ยวหยู ช่วยผมด้วย ผมต้องการติดต่อประธานหลินเดี๋ยวนี้!"

"เรื่องนี้…ฉันลองโทรถามพี่เขยของฉันดูก็แล้วกัน…"

"ได้! ได้!" ซ่งจิงรีบพยักหน้า

ในตอนนั้นเอง หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ

หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยเป็นคนที่มีรูปร่างค่อนข้างอ้วนเล็กน้อย เขาเค้นรอยยิ้มออกมา ก้มเอวต่ำลงพูดกับผู้กำกับซ่ง

"เถ้าแก่ซ่ง มีอะไรเหรอ? คุณเรียกผมมีธุระอะไรหรือเปล่า?"

"ผมขอถามคุณหน่อย วันนี้พวกคุณไล่ประธานหลินใช่หรือเปล่า?" ซ่งจิงกัดฟันแน่นพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

"ไม่เลย! พวกเราจะไปไล่ประธานหลินได้ยังไง? ถึงคุณจะเอาความกล้าของคุณมาให้ผมยืม ผมก็ไม่กล้า!" หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา

ถึงแม้เขาเป็นเพียงหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่ง แต่บุคคลระดับประธานหลินเขาก็เคยฟังผ่านหูผ่านตามาบ้าง

"แล้วทำไมประธานหม่าของหยางหัวถึงบอกว่าพวกคุณไล่ตะเพิดประธานหลินออกจากกองถ่าย?" ซ่งจิงตะคอกเสียงดัง

หลังจากสิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ สถานที่เกิดเหตุเงียบลงทันที

ไล่ตะเพิดประธานหลินออกจากกองถ่าย!

บ้าไปแล้วเหรอ…ใครมันจะไปใจกล้าขนาดนี้?

หัวใจของทุกคนกำลังเต้นรัวอย่างแรง

หัวใจของคนที่เต้นแรงที่สุดก็หนีไม่พ้นฟานเล่อและเวินลี่

ไม่รู้ทำไม เธอมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีผุดขึ้นในใจ…

เวินลี่แอบมองไปทางฟานเล่อ ในแววตาปรากฏให้เห็นความร้อนใจหลายส่วน

ฟานเล่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับเข้าใจความหมายของเวินลี่ สีหน้าดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที เขาพึมพำเสียงเบา "น่าจะเป็นไปไม่ได้! อย่าคิดมาก! ประธานหลินเป็นบุคคลระดับไหน เขาเป็นถึงมหาเศรษฐีล้านล้าน จะโดนคนไล่ตะเพิดได้ยังไง? ขับรถราคาแสนกว่า สวมเสื้อผ้าตลาดนัด คนแบบนั้นจะเป็นประธานหลินได้ยังไง?"

"นี่…เหมือนจะสมเหตุสมผล แต่…ว่ากันว่าประธานหลินเป็นคนที่ค่อนข้างถ่อมตน โดยทั่วไปแล้วเขาจะไม่ปรากฏตัวในที่สาธารณะ…ฉันกังวลว่า…" เวินลี่พูดถึงครึ่งหนึ่งแล้วหยุด

"คุณกังวลอะไรของคุณ อย่าคิดมาก! วางใจเถอะ ไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน!" ฟานเล่อพูด เขายังคงไม่ยอมเชื่อ

"แต่พี่เล่อ…ลองคิดไปในทางที่ไม่ดี ถ้าหากคนคนนั้นเป็นประธานหลิน พวกเราควรจะทำยังไง?" เวินลี่ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ จึงถามด้วยความกังวล

สีหน้าของฟานเล่อเคร่งขรึมลงหลายส่วน หลังจากนั้นส่งเสียงฮึ่มอย่างแผ่วเบา "ยังไม่ต้องพูดถึงว่าใช่หรือเปล่า ถึงใช่แล้วยังไงล่ะ? ละครเรื่องนี้ถึงผมจะไม่ได้เป็นตัวเอก แต่ถ้าหากไม่มีผม ก็ไม่มีแรงกระตุ้นยอดขาย พวกเราเป็นเหมือนตัวแทนของความนิยม! ถ้าหากประธานหลินต้องการให้การลงทุนของเขาได้รับผลตอบแทน งั้นเขาก็ไม่ควรถือสาพวกเราเพราะเรื่องแค่นี้ เพราะเขาสวมหมวก พวกเรามองไม่ออกก็เป็นเรื่องปกติ! จะโทษพวกเราได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้น ก็มีสิทธิ์อะไรมาโทษพวกเรา? พวกเราเป็นถึงดาราดัง แม้กระทั่งซ่งจิงก็ยังต้องเกรงใจกับพวกเราเลยไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเห็นแก่ก่อนหน้านี้เคยถ่ายละครกับซ่งจิงหลายเรื่อง กองถ่ายพยัคฆ์สงครามจะเชิญตัวผมได้เหรอ?"

เวินลี่ได้ยินแล้วตาลุกวาวเป็นประกาย ถึงสบายใจขึ้น

"ทำไมพวกคุณถึงไม่พูด?" ซ่งจิงเห็นไม่มีคนต่อ ยิ่งรู้สึกโกรธ เขาเบิกตากว้างจ้องทุกคน "ผมไม่เชื่อหรอกว่าประธานหลินจะใส่ร้ายพวกเราอย่างไร้เหตุผล! ต้องมีคนล่วงเกินประธานหลินแน่นอน! ต้องมีคนล่วงเกินประธานหลินแน่นอน! ผมขอแนะนำให้พวกคุณก้าวออกมายอมรับผิด หลังจากนั้นตามผมไปขอโทษประธานหลิน! ไม่อย่างนั้น ก็ไสหัวออกจากกองถ่ายของผม!"

หลังจากพูดคำพูดประโยคนี้ออกไป ยังคงไม่มีใครพูดอะไร

ซ่งจิงโกรธจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว

จนกระทั่งในตอนนั้นเอง หัวหน้ารักษาความปลอดภัยพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

"ผู้กำกับซ่ง ผมนึกขึ้นได้แล้ว วันนี้มีคนคนหนึ่งจะเข้ามาที่กองถ่าย แต่โดนขวางเอาไว้!"

"ใคร?" ซ่งจิงรีบหันไปมองหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยแล้วถาม

"ผมไม่รู้จักคนคนนั้น เขาสวมหมวก บอกว่าตัวเองเป็นคนของกองถ่ายเหมือนกัน แต่กลับโดนคุณเวินลี่ห้ามไม่ให้เข้า คุณเวินลี่บอกว่าคนคนนั้นมาก่อกวนพวกเรา ก็เลยสั่งให้พวกเราไล่เขาไป!" หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยเค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูด

"เวินลี่!" สีหน้าของซ่งจิงเคร่งขรึมลง หันไปเบิกตากว้างใส่เธออย่างกะทันหัน

เวินลี่สะดุ้งตกใจ รีบพูดอธิบาย "ผู้กำกับซ่ง คุณอย่าเข้าใจผิด คนคนนั้นไม่ใช่ประธานหลิน แต่เป็นคนขับรถคู่กรณีของพี่เล่อ! เขามาที่นี่เพื่อต้องการเรียกร้องเงิน ถ้าหากเป็นประธานจริง เขาจะทำเรื่องแบบนี้เหรอ?"

"คนขับรถคู่กรณี? มันยังไงกันแน่?"

"ผู้กำกับซ่ง ตอนที่คุณเข้ามาไม่เห็นว่ารถยนต์ของพี่เล่อถูกชนเหรอ? มันเป็นฝีมือของคนที่ถูกไล่ตะเพิดออกไปคนนั้น คนแบบนี้จะเป็นประธานหลินได้ยังไง?" เวินลี่เค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูด

เห็นได้ชัดเขาต้องการแข็งข้อกับประธานหลิน ยังไม่ต้องพูดถึงว่าคู่กรณีวันนี้ใช่ประธานหลินหรือเปล่า ถึงใช่ เกรงว่าเขาก็คงไม่กลัวเหมือนกัน

อย่างมาก เขาก็แค่ถอนตัวออกจากกองถ่าย!

ภายในใจของซ่งจงรู้สึกโกรธมาก แต่ก็ทำอะไรซ่งจิงไม่ได้ ทำได้แต่กัดฟันหันหลังแล้วเดินจากไป

"ผู้กำกับซ่ง!"

"ผู้กำกับซ่ง คุณจะไปไหน?"

มีคนรีบเดินตามไป แต่ก็ไม่มีประโยชน์

งานต้อนรับที่เรียบง่ายดูเหมือนจะพังทลายลง

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

ทุกคนที่อยู่ในเต็นท์เริ่มพากันแยกย้าย

การถ่ายทำก็ต้องหยุดชะงักอย่างกะทันหัน

"พี่เล่อ ตอนนี้ควรทำยังไงดี? ละครของพวกเรา…จะถ่ายต่อไหม?" เวินลี่ถามด้วยความระมัดระวัง

"ถ่าย ต้องถ่ายอยู่แล้ว! ส่วนเรื่องของประธานหลิน! สบายใจเถอะ เขาไม่กล้าทำอะไรพวกเราหรอก นอกเสียจากเขาไม่ต้องการละครเรื่องนี้แล้ว!" มุมปากของฟานเล่อกระตุกขึ้น หัวเราะเสียงเบา

เวินลี่ที่เห็นสถานการณ์ แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ความกังวลที่อยู่บนใบหน้าหายไปไม่น้อย

หลังจากนั้นห้านาที ซ่งจิงขึ้นรถเดินทางไปหยางหัวกรุ๊ปพร้อมกับลุงติงและรองผู้กำกับวัง

หลังจากนั้นยี่สิบนาที ทางพนักงานรักษาความปลอดภัยส่งข่าวใหม่มา เรื่องเราได้รับการพิสูจน์แล้ว คนที่ถูกไล่ออกไปคือประธานหลิน

เหตุผลง่ายมาก

รถยนต์ที่ประธานหลินขับในตอนนั้น…เป็นรถของหยางหัวกรุ๊ป!