สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 595

ภายในห้องทำงาน

"จัดการเรียบร้อยหมดหรือยัง?"

หลินหยางมองหม่าไห่ที่เดินเข้ามาแล้วถาม

"เรียบร้อยหมดแล้ว"

"ดีมาก"

"ประธานหลิน แล้วฟานเล่อ…คุณตั้งใจจะจัดการยังไง?" หม่าไห่ถามด้วยความระมัดระวัง

"แค่ไล่เขาออกจากกองถ่ายก็พอ ผมไม่ได้สนใจคนแบบนี้ ขอแค่เขาไม่ส่งผลกระทบต่อการถ่ายทำละครก็พอ"

"ได้ครับ ประธานหลิน!"

หม่าไห่พยักหน้า

การยุบกองถ่ายพยัคฆ์สงครามและตั้งทีมงานชุดใหม่จบลงภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที ทว่าเรื่องนี้กลับแพร่กระจายไปทั่วอินเตอร์เน็ต ทั่วประเทศในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที

เพียงแค่พริบตาเดียว แฟนคลับนับไม่ถ้วนฮือฮา ชาวเน็ตนับไม่ถ้วนตกตะลึง

ไม่ว่าใครก็สามารถมองออกการยุบกองถ่ายพยัคฆ์สงคราม ทั้งหมดเพียงเพื่อไล่ฟานเล่อและเวินลี่ออกจากกองถ่าย มันไม่ถึงขนาดที่หยางหัวไม่มีปัญญาจ่ายค่าละเมิดสัญญา หยางหัวกรุ๊ปเป็นบริษัทอะไร? เป็นถึงเจ้าพ่อของวงการการแพทย์ ถ้าพวกเขาไม่ยอมจ่าย มันไม่ใช่ปัญหาของเรื่องเงิน แต่เป็นปัญหาของบุคคล

เพราะเหตุนี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนจึงเริ่มคาดเดาตกลงฟานเล่อทำอะไรลงไปกันแน่ ถึงทำให้หยางหัวกรุ๊ปต้องยุบกองถ่าย

วงการบันเทิงแตกตื่นทันที

ในเวบป๋อมีการสันนิษฐานข้อเท็จจริงเต็มไปหมดทุกวัน

และหนึ่งในข้อเท็จจริงเหล่านั้น เป็นข่าวที่คนในกองถ่ายพยัคฆ์สงครามปล่อยออกมา นั่นก็คือเรื่องที่ฟานเล่อไล่ตะเพิดประธานหลิน

ความน่าเชื่อถือของเรื่องนี้สูงมาก เจ้าของบัญชีเวยป๋อถึงขั้นโพสต์รูปตอนที่อยู่ในเต็นท์ควบคู่ไปด้วย

ชั่วขณะหนึ่ง ผู้คนจำนวนมากเริ่มพากันโจมตีฟานเล่อ หาว่าเขาเป็นพวกคนถือตัว ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ถึงขั้นไม่เห็นผู้ว่าจ้างของตัวเองอยู่ในสายตา เป็นพฤติกรรมที่อวดดีมาก

แต่ฟานเล่อไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนก รอจนกระทั่งเรื่องมันบานปลายจนไม่สามารถกู้กลับ เขาถึงปล่อยคลิปวีดีโอตอนหนึ่งลงบนอินเทอร์เน็ต…

ส่วนภาพที่อยู่ในคลิปวีดีโอ เป็นภาพตอนที่เกิดเรื่องระหว่างหลินหยางและฟานเล่อ เป็นภาพคลิปวีดีโอที่ถูกตัดออกมาจากชายในเครื่องแบบคนนั้น…

และในขณะเดียวกัน จดหมายทนายฉบับหนึ่งถูกส่งไปถึงหยางหัวกรุ๊ป…

หลินหยางถือจดหมายทนายไว้ในมือ นั่งมองอยู่ในห้องทำงานอย่างเงียบๆ

หม่าไห่ยืนอยู่ด้านข้าง

นอกเหนือจากนี้ ซ่งจิงก็มาถึงแล้ว

เขานั่งอยู่บนโซฟา สูบบุหรี่อย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร

คลิปวีดีโอของฟานเล่อได้เปลี่ยนมุมมองความคิดของสาธารณชน

ผู้คนส่วนใหญ่รู้สึกว่าเรื่องนี้มีลับลมคมใน ไม่กล้าพูดอะไรส่งเดชอีกแล้ว…

"คนที่รับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับคดีนี้ น่าจะมีความเกี่ยวข้องกับฟานเล่อไม่มากก็น้อยมั้ง?" หลินหยางวางจดหมายทนายลงแล้วพูด

"ตามที่จี้เหวินได้ไปตรวจสอบมา คนคนนั้นกับฟานเล่อเป็นคนบ้านเดียวกัน และในตอนที่ฟานเล่อเตรียมตัวใส่ร้ายคุณ เขาได้แอบตัดภาพวงจรปิดแถวนั้นทั้งหมด รวมไปถึงทำลายเครื่องบันทึกการขับขี่ของเขาด้วย" หม่าไห่พูดเสียงเบา

"ดูเหมือนฟานเล่อต้องการโยนความผิดทั้งหมดของเรื่องนี้มาให้ผม ส่วนเขาก็เสแสร้งเป็นผู้เคราะห์ร้าย เขากล่าวหาผม หลังจากนั้นขอความเห็นใจจากสาธารณชน เพื่อดึงดูดแฟนคลับให้เพิ่มขึ้น? เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์? ความคิดของเขาถือว่าไม่เลว" หลินหยางวางจดหมายทนายที่อยู่บนโต๊ะลง พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูด

"ถึงแม้เรื่องนี้จะรับมือยากพอสมควร แต่ผมคิดว่าคังเจียห่าวและจี้เหวินเอาอยู่ ประธานหลิน ปล่อยให้พวกเขาไปจัดการเถอะ" หม่าไห่ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"ได้" หลินหยางพยักหน้า

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางตะคอก "หยุดอยู่ตรงนั้น!"

"ประธานหลิน ยังมีธุระอะไรอีกหรือเปล่า?"

"คุณจะไปผมไม่ห้าม แต่ถ้าคุณเห็นผมเป็นเพียงนักลงทุนที่ชอบใช้อารมณ์คนหนึ่ง เรื่องนี้ผมรู้สึกไม่สบอารมณ์"

"ทำไม? หรือคุณคิดจะใช้วิธีการที่หยาบคายกับผม?" ซ่งจิงพูดด้วยความโมโห

"สบายใจได้ ผมไม่ได้หยาบคายขนาดนั้น ผมแค่อยากจะถามคุณ คุณอย่าถ่ายทำละครเรื่องนี้ออกมาให้ดีจริงเหรอ?" หลินหยางถาม

"แน่นอน!" ซ่งจิงหันกลับมาอย่างกะทันหัน มองหลินหยางด้วยความโมโห "ประธานหลิน คุณสามารถดูหมิ่นผม แต่ห้ามดูหมิ่นจรรยาบรรณของผมเด็ดขาด อีกอย่างผมทุ่มเทให้กับงานละครมาก! คุณ…รังแกคนมากเกินไปแล้ว!"

"งั้นผมขอถามคุณหน่อย ทำไมคุณถึงยอมให้คนในกองถ่ายรับสินบน ปล่อยให้คนนอกใช้เงินแลกกับบทละคร? ทำไมคุณถึงยอมปล่อยให้คนในกองถ่ายสมคบคิด เพื่อยักยอกเงินจากกองถ่ายจำนวนมาก? ละครเรื่องนี้ยังไม่ทันได้เริ่มถ่ายทำ คุณใช้เงินไปแล้วทั้งหมดเกือบสามร้อยล้าน? ยิ่งไปกว่านั้นผมดูแผนงานของคุณแล้ว เงินลงทุนหนึ่งพันล้านของหยางหัวกรุ๊ป คุณเตรียมตัวใช้ต้นทุนแค่สองร้อยล้านสำหรับละครเรื่องนี้ ที่เหลืออีกแปดร้อยล้านล่ะ? คุณเตรียมตัวใช้ที่ไหน?" หลินหยางถาม

ลมหายใจของซ่งจิงชะงัก หลังจากนั้นพูดเสียงเบา "แน่นอนว่าเงินแปดร้อยล้านใช้เป็นค่าตัวและค่าแรงของพนักงานในกองถ่าย! ถึงแม้ตัวนักแสดงนำจะใช้นักแสดงหน้าใหม่ทั้งหมด แต่ตัวประกอบล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง ราคาค่าตัวของพวกเขาล้วนแต่สูงมาก หรือคุณจะให้ประหยัดค่าใช้จ่ายส่วนนี้เหรอ?"

"ก็เพราะแบบนี้ คุณไม่ได้มาเพราะต้องการถ่ายทำละครเรื่องหนึ่งออกมาให้ดีที่สุด คุณแค่คิดจะถ่ายทำละครที่มียอดขายสูง! ซ่งจิง คุณลืมแม้กระทั่งรากเหง้า ผมส่งมอบละครเรื่องนี้ให้คุณ คุณก็มีแต่จะถ่ายทำละครที่ไม่ได้เรื่องออกมาให้ผมเท่านั้น!" หลินหยางส่ายหัว

"ประธานหลิน คุณไม่เข้าใจวงการภาพยนตร์เลยสักนิด! คุณไม่รู้ว่าข้างในมันลึกซึ้งมากแค่ไหน! มันซับซ้อนมากแค่ไหน!" ซ่งจิงตะคอก

"แล้วคุณไม่สามารถหลุดพ้นจากวงจรนี้ หลังจากนั้นถ่ายทำละครเรื่องนี้ออกมาให้ดีที่สุดตามความตั้งใจของคุณเหรอ?" หลินหยางถามกลับ

ลมหายใจของซ่งจิงสั่นสะท้าน

ผ่านไปสักพัก เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งและเบา "ไม่มียอดขาย ทุกอย่างก็ว่างเปล่า"

"แล้วแบบนี้ คุณยังมีคุณสมบัติเป็นผู้สร้างภาพยนตร์คนหนึ่งเหรอ?" หลินหยางถาม

ซ่งจิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองเขาด้วยความประหลาดใจ

"คุณ…หมายความว่ายังไง?"