สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 653

"จริงหรอ?"

จูกุ้ยอึ้ง จากนั้นก็ดีใจอย่างสุดขีด

เขานอนไม่หลับหลายวันเพราะโครงการนี้ แต่ไม่คิดว่าลุงหนานจะตอบตกลงไวขนาดนี้

นี่คือสัญญาหลายสิบล้านนะ

เมื่อครอบครัวมอบสัญญานี้ให้กับเขา หลายคนก็สงสัยในตัวเขา และเคยคิดว่าเขาจะไม่สามารถทำตามความคิดนี้ได้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้เขาทำได้อย่างง่ายดายมาก

ตอนนี้เจรจาเสร็จเรียบร้อยแล้ว เชื่อว่าคนในครอบครัวจะมองเขาด้วยความชื่นชมอย่างแน่นอน

ผ่านไปด้วยดี!

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นหน้าตาของทุกคนในครอบครัวนี้!

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้หลินหยางข้างๆ ก็พูดขึ้นมาทันใด

"คุณ คุณอย่าเข้าใจผิด ผมกับจูกุ้ยและคนเหล่านี้ ไม่ได้รู้จักกัน"

คำพูดที่เรียบง่าย ลุงหนานผงะ

สีหน้าจูกุ้ยเปลี่ยนไป

เขารีบเดินเข้ามาด้านหน้าหลินหยาง พูดเสียงต่ำ: "เจ้าหนู อยากตายหรอ? ช่วยผมให้เจรจาธุรกิจสำเร็จแล้วผมจะปล่อยคุณไป ถ้าคุณไม่ยอมร่วมมือ เดี๋ยวจะเจอดี! อย่าลืมนะว่ามือของคุณอยู่ในกำมือของผม ถ้าคุณทำลายธุรกิจของผม อย่าคิดว่าจะได้ออกไปอย่างสมประกอบ"

"คุณข่มขู่ผมหรอ?" หลินหยางมองเขาด้วยรอยยิ้ม

"ก็ข่มขู่คุณ แล้วทำไม? คุณหลอกลุงหนานได้ แต่คุณหลอกผมไม่ได้ คุณก็แค่ไอขยะที่นั่งกินนอนกินไม่ใช่หรอ? แม้ว่าจะไม่รู้ว่าคุณทำให้ลุงหนานหลงเชื่อได้ยังไง แต่อย่าคิดว่าจะมาเสแสร้งต่อหน้าผมได้ ผมไม่เชื่อคุณหรอก!" จูกุ้ยพูดอย่างเยือกเย็น

"หรอ?"

หลินหยางส่ายหัวและหันไปหาชายชรา: "คุณกับจูกุ้ยมีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันหรอ?"

"เอ่อ...โครงการนี้ยังไม่ได้เซ็นสัญญา" เขาลังเลสักพัก เห็นความสัมพันธ์ของหลินหยางและจูกุ้ยไม่เหมือนเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นเขาเลยไม่กล้าตัดสินใจที่จะทำ

"คุณกับพวกเขามีโครงการที่ร่วมมือกับเท่าไหร่?" หลินหยางถาม

"แค่อันที่กำลังเจรจากันอันนี้ ถ้าเซ็นสัญญาเรียบร้อยก็จะเริ่มดำเนินการ" ลุงหนานพูด

คนเหล่านี้หล่ะ?" หลินหยางกวาดสายตามองเหล่าชายหญิงตรงนั้นและถามอีกครั้ง

"บางคนก็ร่วมธุรกิจกันอยู่"

"ยกเลิกได้ไหม?" หลินหยางพูดอีกครั้ง

เมื่อสิ้นเสียง เหล่าชายหญิงเหล่านั้นก็สีหน้าเปลี่ยนไป

"ไอสารเลว พูดอะไรหน่ะ?"

"เชื่อไหมผมฆ่าคุณได้แน่?"

ทุกคนโมโห ชี้หลินหยางและด่า

ลุงหนานเก้ๆ กังๆ

"คุณหลิน เซ็นสัญญาไปแล้ว ถ้าเกิดยกเลิกฝ่ายเดียวแบบนี้ จะทำให้เกิดความเสียหายอย่างแน่นอน"

"งั้นคุณจะไม่ทำหรอ?"

"เอ่อ...ผมขอคิดดูก่อนละกัน..."

จริงๆ แล้วลุงหนานกำลังครุ่นคิด

เพราะเขาไม่รู้ว่าคนด้านหน้าของเขาเป็นใครในหยางหัว!

เขาเดาในใจจริง ๆ ว่าคนๆ นี้อาจจะเป็นประธานหลินที่คนอื่นเขาว่ากัน แต่เขาเองก็เคยเห็นเขาในรายการถ่ายทอดสดแล้ว ประธานหลินเป็นยังไงทำไมเขาจะไม่เข้าใจดี มองยังไงก็ยังไม่เหมือนกัน?

ลุงหนานไม่รู้ จึงไม่ได้ตั้งใจที่จะเชื่อฟังที่เขาพูด

"ถ้าอย่างงั้นก็โอเค ผมกลับก่อนหล่ะ"

หลินหยางพ่นคำพูด ลุกขึ้นและเดินออกไป

"ใครให้คุณไป?"

คนข้างๆ ผลักเขาลงทันที

แต่ในวินาทีถัดมา หลินหยางก็ยื่นมือออกมา จับข้อมือของชายคนนั้นอย่างแรง กดฝ่ามือลงบนโต๊ะ จากนั้นอีกมือหนึ่งราวกับสายฟ้า เขาคว้าตะเกียบไม้ไผ่บนโต๊ะและกระแทกมันลงบนฝ่ามือของชายคนนั้น

พัฟ!

ตะเกียบไม้ไผ่แทงทะลุฝ่ามือของชายคนนั้นทันที และกระทั่งทะลุบนโต๊ะโดยตอกฝ่ามือของเขาไปที่โต๊ะ

"อ๊า! !"

เสียงร้องไห้ที่น่าสังเวชดังก้องไปทั่วห้องชา

เลือดสีแดงเปื้อนโต๊ะ

การเคลื่อนไหวรวดเร็ว ไม่มีร่องรอยของความเลอะเทอะ!

"ลุงหนาน อย่าให้เรื่องเล็กนี่มาส่งผลกระทบต่อเรื่องของพวกเรา มาๆ คุณนั่งลงก่อน พวกเรามาเซ็นสัญญากันเถอะ" จูกุ้ยฉีกยิ้มออกมาพูด

"เอ่อ... รอก่อนละกัน" ลุงหนานลังเลและพูด

"รออะไรลุงหนาน เวลาไม่รอใครนะ รีบเซ็นสัญญา พวกเราจะได้รีบเริ่มงานไง คุณจะได้สร้างเงินได้เร็วขึ้นไม่ใช่หรอ? หรือว่า...คุณจะเชื่อไอลูกเขยคนนั้นหรอ?"

"ลูกเขยหรอ?"

"ใช่ไง ลุงหนาน คุณไม่รู้หรอว่าเมื่อกี้คือใคร? เขาเป็นไอไร้ประโยชน์ที่นั่งกินนอนกิน! แต่งงานกับคนอื่น! เพื่อไปเป็นขยะ ไม่ทำอะไร คนแบบนี้คงไม่ใช่บุคคลใหญ่โตะอะไร คุณสบายใจได้!" จูกุ้ยรีบพูด

"งั้นหรอ? ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเขาคือใคร แค่เคยเห็นเขาที่หยางหัวครั้งหนึ่งแค่นั้น" ลุงหนานแอบโล่งอก

ถ้าบอกว่าคุณหลินไม่ใช่คนที่มีอำนาจอะไร งั้นเขาก้ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรแล้ว

แต่...ถ้าเป็นแค่ลูกเขยตัวเล็กๆ แค่นั้น ทำไมหม่าไห่ต้องเทน้ำชาให้ด้วย?

ลุงหนานยังคงเต็มไปด้วยความสับสน

"ใช่ ลุงหนาน คุณคิดมากไปเองแล้ว คนแบบนี้จะไปมีอิทธิพลอะไรกัน ไม่ต้องใส่ใจอะไรหรอก" จูกุ้ยยิ้ม

ลุงหนานพยักหน้า พูดอย่างเรียบเฉย: "ถ้าอย่างงั้น พวกเรามาเซ็นสัญญากันดีกว่า!"

"โอเค! โอเค! ลุงหนาน เชิญคุณทางนี้!" จูกุ้ยดีใจ รีบพูด

ลุงหนานพยักหน้าและเดินไปที่โต๊ะกลม

แต่ในเวลานี้ โทรศัพท์ของชายด้านข้างสั่น

ผู้ชายหยิบโทรศัพท์ออกมาดูและรีบส่งให้ลุงหนาน

"ใครโทรมาหน่ะ?" ลุงหนานถามด้วยความแปลกใจ

"ประธานหม่านหยางหัว" ผู้ชายพูด

"อะไรนะ?"

ลุงหนานผงะ เขารู้สึกไม่ค่อยดีในใจ

เขาลังเลสักพัก กดรับสาย ฉีกยิ้มและพูด: "ประธานหม่า สวัสดี ทำไมถึงมีเวลาว่างโทรหาผมได้หล่ะ?"

เขาพยายามรักษาน้ำเสียงให้เบาที่สุด

แต่น้ำเสียงของอีกฝ่ายกลับไม่เป็นเช่นนั้น

"คุณฮั่นหนาน ผมมาแจ้งคุณ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ความร่วมมือทั้งหมดของหยางหัวและคุณจะถูกเพิกถอน สัญญาที่เคยเซ็นไว้ก็เป็นโมฆะ หวังว่าคุณจะเข้าใจ" หม่าไห่ปลายสายพูดอย่างเรียบเฉย

เมื่อลุงหนานได้ยิน เขาก็แข็งทื่อเหมือนฟ้าผ่า