สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 669

เห็นท่าทีของหยุนถีหลิง เจิ้งจื่อหยาเข้าใจได้ในทันที

"หยุนถีหลิงและหยุนกวนชางล้วนแต่เป็นคนของสมาคมศิลปะการต่อสู้ ตามหลักแล้ว พวกเขาสามารถเป็นตัวแทนของสมาคมศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นการต่อสู้ครั้งนี้ ให้หยุนกวนชางเป็นตัวแทนก็แล้วกัน ส่วนทางด้านของตระกูลเหลียง แน่ใจนะว่าจะให้เหลียงซวนเหม่ยออกมาสู้?"

หลังพูดจบ สายตาของทุกคนหันไปมองทางเหลียงเหม่ยซวนพร้อมกัน

"ซวนเหม่ย เธอแน่ใจเหรอว่าจะสู้?" เหลียงเว่ยกั๋วอดไม่ได้ที่จะถาม

"ชะตากรรมอยู่ในมือของฉัน อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่ในมือของคนอื่น!" เหลียงซวนเหม่ยพูด

"งั้นก็ได้ ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้ว พวกเราก็ไม่คัดค้าน เฟิงหยาน แกคิดเห็นยังไง?" เหลียงเว่ยกั๋วถาม

"ผมไม่มีความคิดเห็น" เหลียงเฟิงหยานพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ดี!"

เหลียงเว่ยกั๋วพยักหน้า หลังจากนั้นโบกมือ

ทันใดนั้น คนของตระกูลเหลียงที่อยู่ในห้องโถงก้าวถอยหลังพร้อมกันหนึ่งก้าว

"กวนชาง แกต้องเอาคืนแทนน้องชายของแกให้ได้ อย่าทำให้ตระกูลหยุนของเราเสียหน้า เข้าใจหรือเปล่า?" หัวหน้าตระกูลหยุนพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ครับ พ่อ!"

หยุนกวนชางพยักหน้า หลังจากนั้นก้าวออกไปข้างหน้า

ชายหนุ่มคนนั้นถอยกลับไปที่เดิม

สีหน้าของเหลียงซวนเหม่ยเต็มไปด้วยความโกรธ มือเล็กของเธอกำหมัดแน่น

สิ่งที่ตระกูลหยุนทำมันรังแกกันมากเกินไปแล้ว

ทั้งสองฝ่ายตั้งท่าต่อสู้ สายตาของทุกคนจ้องคนทั้งสองไม่กระพริบตา

"เตรียมพร้อมหรือยัง?" เหลียงซวนเหม่ยกัดฟันพูด

"ผมไม่มีทางออมมือเพราะคุณเป็นผู้หญิงแน่นอน คุณทำร้ายน้องชายของผม ทำให้ตระกูลของเราต้องเสียหน้า วันนี้ผมจะทวงทุกอย่างกลับมา!" หยุนกวนชางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"มันก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณ! รับกระบวนท่า!"

เหลียงซวนเหม่ยตะโกน หลังจากนั้นพุ่งออกไปโดยตรงพร้อมกับฝ่ามือทั้งสองข้างที่ดูลื่นไหลเหมือนกับงู แต่ทันทีที่เข้าใกล้หยุนกวนชาง มันพุ่งเข้าไปจู่โจมคอหอยของหยุนกวนชางอย่างกะทันหัน

การโจมตีครั้งนี้ต้องการเผด็จศึก!

แต่หยุนกวนชางก็ไม่ใช่คนธรรมดา

เขาส่งเสียงฮึ่ม เหวี่ยงแขนข้างหนึ่งออกไปกระแทกฝ่ามือทั้งสองข้างของเหลียงเหม่ยซวน ในขณะเดียวกันฝ่ามืออีกข้างของเขาก็ซัดตรงเข้าไปหาหัวไหล่ของเธอ

เมื่อเทียบกับพละกำลังและความเร็ว หยุนกวนชางไม่ได้ด้อยไปกว่าเหลียงเหม่ยซวน ในทางกลับกัน…การเคลื่อนไหวของเขาเร็วกว่าด้วยซ้ำ!

ปัง!

หัวไหล่ของเหลียงเหม่ยซวนโดนฝ่ามือซัดเข้าใส่อย่างแรง ร่างกายของเธอเซถอยหลังไปหลายก้าว

เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที

เพิ่งจะเริ่มต้น เหลียงเหม่ยซวนก็เป็นฝ่ายที่เสียเปรียบแล้ว?

เธอเป็นถึงลูกศิษย์ของเกาะหวางโยว! ในหมู่คนรุ่นเดียวกันของตระกูลเหลียง ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเธอ! หยุนกวนชางร้ายกาจขนาดนี้เลยเหรอ?

มีผู้คนไม่น้อยที่หัวใจเริ่มเต้นรัว

เหลียงซวนเหม่ยก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิดจะยอมแพ้แค่นี้ เธอพุ่งออกไปอีกครั้ง

"วิชาศิลปะการต่อสู้ของเกาะหวางโยว? มันก็ไม่เท่าไหร่!" หยุนกวนชางส่ายหัวแล้วพูด บนใบหน้าปรากฏให้เห็นความดูถูก ยกมือขึ้นโต้ตอบอีกครั้ง

กระบวนท่าของเขาลื่นไหลเหมือนสายน้ำ สามารถตั้งรับกระบวนท่าของเหลียงเหม่ยซวนได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าเหลียงเหม่ยซวนจะใช้วิธีการที่น่าตกใจมากแค่ไหน ราวกับหยุนกวนชางสามารถมองวิชาของเธอออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

คนทั้งสองสู้กันอย่างดุเดือด

มีโต๊ะเก้าอี้มากมายถูกทำลาย ผู้คนที่อยู่โดยรอบถอยแล้วถอยอีก จนแทบจะออกจากห้องโถงแล้ว

แต่ถึงจะสู้กันดุเดือดแค่ไหน ตั้งแต่เริ่มจนจบ เหลียงเหม่ยซวนไม่ได้เปรียบเลยแม้แต่นิดเดียว

"คิดไม่ถึงว่าวิชาการต่อสู้ของกวนชางจะฝึกมาถึงระดับนี้แล้ว? น่าตกใจมาก" เจิ้งจื่อหยาตาเป็นประกาย อดไม่ได้ที่จะพูด

"กวนชางลูกคนนี้มีพรสวรรค์ที่ไม่เลว บวกกับมีอาจารย์ที่มีชื่อเสียงคอยชี้แนะ ความสามารถย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่น่าเสียดายที่ผ่านมาไม่มีโอกาส ไม่เคยได้พบกับคนที่มีป้ายเทียนเจียว ไม่อย่างนั้นด้วยความสามารถของเขา การได้ป้ายเทียนเจียวมาครอบครองมันจะยากตรงไหน?" หยุนถีหลิงยิ้มแล้วพูด

"หัวหน้าตระกูลหยุน ถ้าหากมีเวลาหลังจากจบเรื่องนี้ สามารถเชิญกวนชางไปพูดบรรยายที่สมาคมของเราสักชั่วโมงได้หรือเปล่า? จะได้แลกเปลี่ยนความรู้พูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์การต่อสู้ คุณเห็นว่ายังไง?" เจิ้งจื่อหยายิ้มแล้วขาว

"เรื่องนี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว อันที่จริงกวนชางก็กำลังคิดแบบนี้เหมือนกัน" หยุนถีหลิงยิ้มแล้วพูด

"เยี่ยมไปเลย เยี่ยมไปเลย!" เจิ้งจื่อหยาพยักหน้า สายตาที่มองไปทางกวนจื่อโยวมีความชื่นชมปรากฏขึ้นหลายส่วน

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ปัง…

มีเสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้นไม่หยุด

นี่เป็นเสียงที่เกิดจากการโจมตีของเหลียงซวนเหม่ย

คนของตระกูลเหลียงรู้สึกร้อนใจมาก ไม่มีใครเคยคิด หยุนกวนชางคนนี้จะร้ายกาจมากขนาดนี้ แม้กระทั่งเหลียงเหม่ยซวนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าที่ชัดเจนดังขึ้น

บนใบหน้าของเหลียงซวนเหม่ยมีรอยฝ่ามือสีแดงปรากฏขึ้นทันที

หยุนกวนซางพลิกมือแล้วเหวี่ยงกลับมาอีกครั้ง

เพี๊ยะ!

มีเสียงที่ชัดเจนดังขึ้นอีกครั้ง

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

เหลียงเฟิงหยานทนดูไม่ได้อีกแล้ว

ผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านตระกูลเหลียงก็รับไม่ได้เช่นกัน

นี่ไม่ได้เป็นเพียงกันตบหน้าของเหลียงเหม่ยซวนเท่านั้น แต่มันยังเป็นการตบหน้าทุกคนของบ้านตระกูลเหลียง

มีคนไม่น้อยก้าวออกมาข้างหน้าทันที

"คนของตระกูลหยุนใช่คนที่คุณควรจะแตะต้องเหรอ? คิดว่าไปเรียนวิชาศิลปะการต่อสู้ของเกาะหวางโยวมานิดหน่อย แล้วจะสามารถทำตัวอวดดีไปทั่วได้เหรอ? ผมจะทำลายวิชายุทธของคุณ ดูซิว่าคุณจะทำตัวอวดดียังไงอีก?" หยุนกวชางพูดด้วยความโกรธ หลังจากนั้นพลิกสันมือกลายเป็นดาบ วาดลงบนกระดูกสันหลังของเหลียงซวนเหม่ยอย่างแรง

ช่างเป็นความโหดร้ายอำมหิตเพียงใด

ลมหายใจของเหลียงซวนเหม่ยหยุดชะงัก เบิกตากว้าง

ถ้าหากโดนฟาดอย่างเต็มแรง ทั้งชีวิตที่เหลือของเธอต้องนอนใช้ชีวิตอยู่บนเตียงแน่นอน!

ลมหายใจของผู้คนมากมายหยุดชะงัก

แต่ในช่วงที่คับขัน มีมือข้างหนึ่งพุ่งเข้ามาจับข้อมือของหยุนกวนชางอย่างกะทันหัน

หยุนกวนชางออกแรง กลับพบว่าแขนของตัวเองไม่สามารถขยับแม้แต่นิดเดียว

หันกลับไปมอง หลินหยางไปยืนอยู่ที่ด้านข้างของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้…

"พอแล้ว!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"คุณเป็นใคร?" เหลียงกวนชางถาม

"ตระกูลเหลียง พวกคุณหมายความว่ายังไง? คิดจะยื่นมือเข้ามาแทรกแซงการประลองเหรอ?" เจิ้งจื่อหยาพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

เหลียงเว่ยกั๋วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มองไปทางหลินหยาง บนใบหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

"หลินหยาง…คุณ…คุณถอยกลับมา…"