สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 691

ปัง!

มีเสียงที่รุนแรงดังขึ้น

หลังจากนั้นมีเสียงระเบิดดังออกมาจากระหว่างตรงกลางของหลินหยางและลี่หวู่จี๋

ภายใต้พละกำลังที่ปะทะกัน ร่างกายของคนทั้งสองกระเด็นออกไปพร้อมกัน

โดยรอบเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง

ห้องโถงใหญ่ของตระกูลเหลียงพังจนไม่เหลือสภาพชิ้นดี

สวนดอกไม้ที่อยู่ด้านนอกก็พังเสียหาย ไม่มีดอกไม้ต้นไหนที่ยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์

กำแพงถูกทะลวงจนเป็นรู

กระถางต้นบอนไซแตกหมด มีเศษกระเบื้องกระจายเต็มพื้น

ผู้คนที่ยืนอยู่บนกำแพงถอยแล้วถอยอีก เพราะกลัวจะได้รับผลกระทบไปด้วย

หัวใจของทุกคนเต้นรัว หนังศีรษะชาไปหมด…

การต่อสู้เมื่อกี้มันน่าสะพรึงกลัวมาก!

นี่มันใช่พละกำลังที่มนุษย์สามารถปลดปล่อยออกมาจริงเหรอ?

"ดูเหมือน…ไม่มีใครด้อยไปกว่าใคร!"

เหลียงหูเซียวยืนอยู่บนอาคารสูงแห่งหนึ่งด้านนอกกำแพง จ้องทั้งสองคน พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"พี่ใหญ่ ตอนนี้มีคนมากมายเดินทางมาบ้านตระกูลเหลียง พวกเขาต้องการเข้าไปดูการต่อสู้ผู้ปราดเปรื่องที่ด้านใน พวกเราจะปล่อยให้พวกเขาเข้าไปหรือเปล่า?" เหลียงฉินซงเดินมาพูดเสียงเบา

"พวกเขาเห็นตระกูลเหลียงของพวกเราเป็นอะไร? สวนสัตว์เหรอ? มาดูการต่อสู้? ไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปทางนั้น!" เหลียงหูเซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"พี่ใหญ่ แบบนี้มันจะเป็นการล่วงเกินใครบางคนหรือเปล่า…"

"ในเวลาแบบนี้แล้วยังจะกลัวล่วงเกินใครอีก? การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้เกี่ยวพันแค่ชะตากรรมของหมอเทวดาหลินและลี่หวู่จี๋ มันเกี่ยวข้องกับชะตากรรมของตระกูลเหลียงด้วย! ถ้าหากลี่หวู่จี๋ชนะก็จะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น พวกเราหันไปเอาอกเอาใจสมาคมศิลปะการต่อสู้ ยังต้องกลัวใครอีก? ถ้าหากลี่หวู่จี๋แพ้! แกรู้ผลที่จะตามมาหรือเปล่า?" เหลียงหูเซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ลมหายใจของเหลียงฉินซงหยุดชะงัก ไม่พูดอะไรอีก

ถึงแม้คนของตระกูลเหลียงไม่อนุญาตให้คนพวกนี้เข้าไปด้านใน แต่คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นบุคคลมีชื่อเสียง เรื่องแค่นี้สามารถหยุดพวกเขาได้เหรอ?

ตอนนี้มีคนเหมาชั้นบนสุดของโรงแรมที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคฤหาสน์ตระกูลเหลียงไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเขากำลังยืนดูการต่อสู้จากด้านบน

และก็มีบางคนที่ปีนกำแพง

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่แอบลอบเข้าไปในบ้านตระกูลเหลียงเพื่อดูการต่อสู้

ทุกคนล้วนแต่ต้องการเห็นศึกผู้ปราดเปรื่องครั้งนี้ด้วยตาตนเอง

เอี๊ยด!

ในตอนนั้นเอง มีรถเก๋งยี่ห้อลินคอล์นคันหนึ่งขับมาจอดหน้าคฤหาสน์ตระกูลเหลียง

มีคนหลายคนเดินลงมาจากรถ

หนึ่งในนั้นคือเจิ้งจื่อหยาและประธานของสมาคมศิลปะการต่อสู้

"จื่อหยา คุณดูปัญหาที่คุณก่อขึ้น! คราวนี้คุณพอใจหรือยัง?" เห็นด้านนอกของตระกูลเหลียงมีคนมารวมตัวกันมากขนาดนี้ และล้วนแต่เป็นบุคคลไม่ธรรมดา หวู่ไคโชวขมวดคิ้วแน่น พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"หวู่จี๋สู้เพื่อฉัน แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย? ประธานหวู่! คุณมีสิทธิ์อะไรมาโทษฉัน?" เจิ้งจื่อหยายิ้มเย็นชาแล้วพูด

แววตาของประธานหวู่หวั่นไหวเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรอีก

สมาคมศิลปะการต่อสู้มีผู้ปราดเปรื่องอย่างลี่หวู่จี๋เพียงแค่คนเดียว! เป็นเหมือนของล้ำค่าสำหรับพวกเขา

แต่ว่าเจิ้งจื่อหยาเป็นคนไปหาของล้ำค่าชิ้นนี้มา

มีข่าวลือเล่ากันว่าลี่หวู่จี๋และเจิ้งจื่อหยาตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบ เพราะเหตุนี้ ลี่หวู่จี๋จึงยอมเข้าร่วมสมาคมศิลปะการต่อสู้

ไม่เช่นนั้นด้วยสถานะผู้ปราดเปรื่องของเขา เขาจะไปมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับสมาคมศิลปะการต่อสู้ได้อย่างไร?

เมื่อก่อนประธานหวู่ไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะเป็นเรื่องจริง

ไม่เช่นนั้น…ลี่หวู่จี๋ไม่มีทางสู้กับหมอเทวดาหลิน

"คอยดูผลไปก็แล้วกัน ถ้าเกิดแพ้คุณจบไม่สวยแน่" ประธานหวู่พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"ประธานหวู่! แต่ถ้าเกิดชนะ คุณรู้หรือเปล่าว่ามันหมายความว่าอะไร?" เจิ้งจื่อหยาพูดอย่างกะทันหัน

หลังสิ้นคำพูดประโยคนี้ ลมหายใจของประธานหวู่และคนของสมาคมศิลปะการต่อสู้ที่อยู่โดยรอบหยุดชะงัก แววตาปรากฏให้เห็นความเร่าร้อน…

"ประธานหวู่ สมาคมศิลปะการต่อสู้ต้องดังไปทั่วประเทศเพราะฉัน คุณคอยดูเถอะ!"

มุมปากของเจิ้งจื่อหยากระตุกขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง หลังจากนั้นเดินเข้าประตูใหญ่

"คุณครับ หัวหน้าตระกูลสั่งไว้ ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไปในบ้านตระกูลเหลียง…"

"ไสหัวไป ฉันคือเจิ้งจื่อหยาแห่งสมาคมศิลปะการต่อสู้ กล้าขวางฉันเหรอ? ตระกูลเหลียงของพวกคุณคิดจะรนหาที่ตายเหรอ?"

มีเสียงที่เต็มไปด้วยการครอบงำดังขึ้น หลังจากนั้นเสียงปรบมือตามมา

คนของสมาคมศิลปะการต่อสู้เดินตรงเข้าไป

ผู้คนที่อยู่โดยรอบพูดอะไรไม่ออก

เจิ้งจื่อหยา…ครอบงำมาก!

ภายในตระกูลเหลียง

"ไม่เลว ไม่เลว!"

ไม่มีข้อผิดพลาดเกิดอาการใด มือข้างนั้นทะลวงตรงเข้าไปที่หัวใจของหลินหยางอย่างแรง

มีเสียงกระแทกที่รุนแรงดังขึ้นจนกลายเป็นคลื่นเสียง

เศษฝุ่นเศษดินโดยรอบทุกพัดจนปลิว ร่างกายของหลินหยางหดตัวลงหลายส่วน แผ่นหลังของเขาดูเหมือนจะเกิดการฉีกขาด

"หา?"

ผู้คนโดยรอบอุทานออกมาด้วยความตกใจ

การโจมตีครั้งนี้ ถึงหลินหยางไม่ตายก็ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส!

ถ้าหากเป็นคนธรรมดาทั่วไป คิดว่าอวัยวะภายในคงโดนสะเทือนจนออกมาหมดแล้ว

เกรงว่าน่าจะได้ผลแพ้ชนะแล้ว

ผู้ชมต่างคิดแบบนี้

แต่วินาทีต่อมา หลินหยางที่กำลังโดนบีบคอยกสูงขึ้นจากพื้นยกเท้าขึ้นอย่างกะทันหัน ถีบตรงไปที่หน้าท้องของลี่หวู่จี๋อย่างแรง

"ฮืม?"

ลี่หวู่จี๋รู้สึกอึ้งเล็กน้อย ประมาณว่าคิดไม่ถึงภายใต้สถานการณ์แบบนี้ หลินหยางยังมีแรงพอที่จะโต้ตอบ เขาที่ไม่ทันระวังตัวโดนถีบเข้าไปอย่างเต็มแรง ร่างกายลอยกระเด็นออกไปโดยตรง

หลินหยางสามารถหลุดพ้นจากมือของเขา

แต่เขาไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น หลังจากที่เท้าตกลงสู่พื้น เขาพุ่งตัวตรงเข้าไปหาลี่หวู่จี๋อย่างรวดเร็วเหมือนลูกธนู ฝ่ามือทั้งสองซัดใส่ร่างกายของลี่หวู่จี๋อย่างบ้าคลั่งราวห่าฝน

ทุกคนต้องตกตะลึงอีกครั้ง

ได้รับการโจมตีที่รุนแรงมากขนาดนี้ หลินหยางยังคงไม่เป็นไร?

ร่างกายของเขาถูกสร้างมาจากเหล็กเหรอ?

ลี่หวู่จี๋ที่สูญเสียความสมดุล ฝีเท้าไม่มั่นคง ทำได้แต่ต้านทานตามความรู้สึก

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

เสียงการโจมตีดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง คนทั้งสองเริ่มปะทะกันอีกครั้ง

ลี่หวู่จี๋โดนซัดไปหลายสิบฝ่ามือ

แต่ว่า…สิบกว่าฝ่ามือพวกนี้กลับไม่ได้ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ในทางกลับกัน เขาจับจังหวะชกหมัดใส่หน้าอกของหลินหยางอีกครั้ง

ปัง!

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น

หลินหยางโดนสะเทือนจนถอยหลัง

เข้ากุมหน้าอกของตัวเอง ขมวดคิ้วแน่น