สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 700

แม้แต่เจ้าสำนักยังขมวดคิ้วไม่ได้

ลี่หวู่จี๋พูดเช่นนี้เหมือนกำลังตบหน้าของเขาอยู่

"ผมลี่หวู่จี๋แม้ว่าจะไม่ใช่คนดีอะไร! แต่ถ้าเรื่องที่ผมเคยทำไป ผมจะยอมรับอย่างแน่นอน! ผมไม่ได้เป็นคนทำร้ายศิษย์พี่หวู่เหิง! ผมมีเจตจำนงที่ชัดเจน!" ลี่หวู่จี๋ตะโกน

"แต่เมื่อกี้คุณเพิ่งจะยอมรับ!" เจ้าสำนักฉี๋หลินพูด

"หวู่จี๋แค่ยอมรับเพียงความผิดที่ออกไปจากสำนัก สำหรับเรื่องเกี่ยวกับศิษย์พี่หวู่เหิง หวู่จี๋ไม่ผิด!" ลี่หวู่จี๋กัดฟันพูด

เมื่อคำพูดนี้ออกมา สีหน้าทุกคนก็เปลี่ยนไป

ลี่หวู่จี๋เองก็รู้ว่าสำนักไม่ได้คิดจะปล่อยอาจารย์ของตัวเองอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงจะสู้ให้ถึงที่สุด

"ลี่หวู่จี๋ คุณกล้ามาก! กล้ามาเล่นลิ้นกับสำนัก! ใครก็ได้มาตบหน้าเขาหนึ่งร้อยที ดูว่าไอสุนัขนี้ยังกล้าจะมีหน้ามาอวดดีไหม! !" รองเจ้าสำนักหลิวกุยตะโกน

"รับทราบ!"

ศิษย์คนหนึ่งเดินเข้ามา

ลี่หวู่จี๋กัดฟัน ลุกขึ้นเพื่อจะป้องกัน

แต่เพราะเขาสูญเสียศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดแล้ว จะต่อต้านอะไรพวกเขาได้?

เจ้าสำนักเองก็เห็นถึงจุดนี้ แต่เขาเงียบไม่พูดอะไร

ในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็เอ่ยปากออกมา

"เจ้าสำนักฉี๋หลิน ผมคิดว่าเรื่องนี้คุณควรจะตรวจสอบให้ดี ถ้าไม่มีหลักฐาน ก็อย่ากล่าวโทษคนอื่น"

บรรยากาศในห้องโถงเปลี่ยนไปทันที

ทุกคนมองมาที่เขา

"หมอเทวดาหลิน!"

สีหน้าเจ้าสำนักจริงจัง พูดเสียงแหบ: "ผมพูดไปแล้วว่านี่เป็นเรื่องของสำนักฉี๋หลิน! ทางที่ดีคนนอกอย่ามายุ่ง! หวังว่าคุณจะเคารพกฎของสำนักฉี๋หลินด้วย! คุณยังเป็นแขกของสำนักฉี๋หลินอยู่!"

"แต่ผมพูดไปแล้วว่า ลี่หวู่จี๋เป็นเพื่อนของผม เพื่อนของผมพบกับความไม่ยุติธรรม ผมจะนั่งมองเฉยๆ ได้ยังไง? เจ้าสำนักฉี๋หลิน ถ้าคุณอยากจะตัดสินว่าเพื่อนผมผิด งั้นก็เชิญนำหลักฐานออกมา ถ้ามีหลักฐาน ผมก็จะไม่ยุ่งและให้พวกคุณจัดการกับหวู่จี๋!" หลินหยางพูดอย่างสงบ

"คุณ...ไอแซ่หลิน! อย่าคิดว่าคุณมียาอายุวัฒนะแล้วสามารถทำอะไรก็ได้นะ! ผมเตือนคุณให้ ที่นี่คือสำนักฉี๋หลิน! คุณไม่อยากออกไปจากที่นี่หรอ?"

หลิวกุยตะโกน

เมื่อสิ้นเสียง ศิษย์รอบๆ ก็ยืนขึ้น จ้องไปที่หลินหยางทันที

บรรยากาศรอบๆ นิ่งลงอย่างมาก

เหล่าอาวุโสลุกขึ้นเช่นกัน ขมวดคิ้วมองภาพนี้

ไม่มีใครมีความรู้สึกดีต่อหลินหยาง

"รองเจ้าสำนักหลิว คุณกำลังข่มขู่ผมหรอ?" หลินหยางหันหน้า ถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"ใช่แล้วทำไม?"

หลิวกุยกระแทกเสียง ดวงตาของเขาเย็นชา

"ถ้าอย่างั้น คุณอาจจะมีปัญหาแล้ว" หลินหยางส่ายหัว

หลินหยางไม่พูดอะไร ลุกขึ้นจากเก้าอี้

แต่ในขณะเดียวกัน เหล่าศิษย์รอบๆ ก็เข้ามาใกล้มากขึ้น

ทุกคนจ้องหลินหยาง สายตาเยือกเย็น ดวงตาที่เร่าร้อนพร้อมที่จะพุ่งเข้าไป

หลิวกุยมองเขาอย่างเยือกเย็น

แม้ว่าคนนี้จะเป็นหมอเทวดาหลินผู้มีชื่อเสียง แต่ในฐานะของรองเจ้าสำนักฉี๋หลินและอยู่ในสำนักฉี๋หลิน หลิวกุยไม่คิดว่าตัวเองจะมีเหตุผลในการกลัวหลินหยาง

บรรยากาศตึงเครียดและกดดันเป็นพิเศษ

ในเวลานี้ เจ้าสำนักฉี๋หลินเอ่ยปาก

"เดี๋ยวก่อน อย่าใจร้อน! ถอยออกมาให้หมด!"

"ผมอยากรู้ว่าทำไมคุณหลินถึงช่วยผม?" ลี่หวู่จี๋ถาม

"ผมไม่ได้ช่วยคุณ ผมกำลังช่วยตัวผมเอง!"

"ช่วยตัวคุณเองหรอ? หมอเทวดาหลินหมายความว่าอะไร!"

"เข้ามาคุยกัน"

หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

ลี่หวู่จี๋ลังเลสักพักและเดินเข้าไปในห้อง

หลินหยางปิดประตู เทน้ำชาและพูดอย่างนิ่งสงบ: "พรุ่งนี้ผมต้องทำการแลกเปลี่ยนกับสำนักฉี๋หลิน แต่ตอนนี้ผมไม่รู้ถึงท่าทีของสำนักฉี๋หลินเลย ดังนั้นผมอยากจะลองใช้คุณเพื่อทดสอบสำนักฉี๋หลินเท่านั้น! เข้าใจไหม?"

"ท่าทีหรอ? เจ้าสำนักไม่ใช่ตกลงกับคุณแล้วหรอว่าพรุ่งนี้จะให้คำตอบแก่คุณ? คุณแค่รอเจรจาทำการแลกเปลี่ยนกับเขาพรุ่งนี้เท่านั้น ถ้าพวกเขาเสนอข้อเสนอที่มากเกินไป คุณก็แค่ปฏิเสธ...หรือหมอเทวดาหลินกังวลว่าสำนักฉี๋หลินจะเสนอข้อเสนอที่มากเกินไป ตัวเองจะรับไม่ได้ สำนักฉี๋หลินจะกดดันให้คุณยอมรับหรอ?" ลี่หวู่จี๋ขมวดคิ้วถาม

"ไม่ใช่ อันที่จริงถ้าสำนักฉี๋หลินต้องการยาอายุวัฒนะเท่าไหร่ ผมก็ยังให้ได้ ผมสามารถผลิตยาอายุวัฒนะเท่าไหร่ก็ได้ตามที่ผมต้องการ เป้าหมายของผมคือต้องการหญ้าเทียนซวนเพื่อไปช่วยเหลือคน ยาอายุวัฒนะนี่จะมีค่ามากกว่าชีวิตคนหรอ?"

"งั้นคุณหลินกังวลอะไร? ทำไมถึงอยากจะดูท่าทีของสำนักฉี๋หลินอีก?" ลี่หวู่จี๋ไม่เข้าใจ

แต่เห็นหลินหยางหันหน้า มองเขาและพูด: "คุณคิดว่า แลกเปลี่ยนหญ้าเทียนซวนด้วยยาอายุวัฒนะหลายสิบเมตรหรือแลกเปลี่ยนหญ้าเทียนซวนด้วยสูตรยาอายุวัฒนะโดยตรงดีกว่ากัน?"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ลมหายใจของลี่หวู่จี๋ก็นิ่งลง

"สูตร...สูตรยาหรอ? คุณหลิน คุณจะพูดว่า...สำนักต้องการสูตรยาหรอ?"

"ถ้าเป็นแค่จำนวนหนึ่งเท่านั้น อันที่จริงไม่ต้องปรึกษาอะไรกันเลย สามารถสรุปได้อย่างรวดเร็วตรงนั้น อาวุโสคนหนึ่งหนึ่งเม็ด ก็พอแล้วไม่ใช่หรอ? จะขอเพิ่มอีกนิดหน่อยก็ได้ นี่ไม่มีปัญหา แค่ปรึกษากัน ปรึกษาพวกเขาจะมีประโยชน์อะไร? ผมต้องอยู่ที่นี่ ผมตกลงกับขอเสนอของพวกเขาก็พอแล้ว แต่เจ้าสำนักกลับขอให้ผมอยู่ที่นี่โดยไม่แม้แต่จะคิด และไม่คิดจะเจรจากับผม บางทีนี่อาจจะมีความยุ่งยาก" หลินหยางพูด

"คุณหลิน ผมคิดว่าคุณคิดมากเกินไป ให้คุณอยู่ที่นี่คืนหนึ่งไม่ได้มีอะไรแปลก คุณคิดมากไปแล้ว" ลี่หวู่จี๋ส่ายหัวและพูด

"ผมรู้ อาศัยสิ่งนี้คงไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์อะไรได้ แต่คุณไม่เห็นหรอ? รองเจ้าสำนักหลิวอยากจะลงโทษคุณ แต่เพราะผมออกหน้าให้กลับทำให้ท่าทีของเจ้าสำนักเปลี่ยนกลับหัวกลับหาง ระงับเรื่องนี้ไว้ชั่วคราว นี่ยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายถึงปัญหาอีกหรอ?" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

"เอ่อ...นี่หมายความว่าอะไร?"

"คุณต้องรู้ว่า พวกเขาจะไม่ยกโทษให้แก่บาปของคุณ และไม่ได้จะปล่อยอาจารย์ของคุณ พวกเขาแค่ระงับไว้ชั่วคราวเท่านั้น!" หลินหยางจ้องเขาและพูดอย่างเย็นชา: "เป้าหมายของพวกเขา คือต้องการทำการแลกเปลี่ยนกับผมให้เสร็จและจัดการคุณ คุณยังไม่เข้าใจอีกหรอ?"

เมื่อลี่หวู่จี๋ได้ยิน เขาก็ขนลุกหัวจรดเท้า