สยบรัก นิยาย บท 3

คำว่าเปล่าไม่มีอะไร ..นั่นแหละมันยิ่งกว่ามี เพราะเขารู้จักแม่ของเขาดีกว่าใคร

"ผมเหนื่อยขอไปพักก่อนนะครับแม่" แต่เขาเป็นผู้ชายก็เลยไม่รู้ว่าจะปลอบใจแม่ยังไง

"แม่ดีใจนะที่ลูกกลับมา"

"ครับ" คนร่างหนาก้าวเดินขึ้นไปด้านบน ที่จริงเขาไม่ได้เหนื่อยและไม่ได้อยากขึ้นมาพัก แต่สิ่งที่เขาจะทำมันทำอยู่ต่อหน้าแม่ไม่ได้

พอเข้ามาถึงในห้องนอน มือหนาก็ล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา แล้วกดโทรออกหาใครบางคน

{"มึงว่างไหม"}

{"กูฝันไปหรือเปล่าวะ มึงจำได้ด้วยเหรอว่ามีกูเป็นเพื่อน"}

{"กูต้องการความช่วยเหลือจากมึงนิดหน่อย"} เขาเริ่มเข้าเรื่อง เพราะถ้าจะพูดสาธยายกับเพื่อนรักคนนี้คงจะอีกยาว

{"นิดหน่อยของมึงไม่มีอยู่จริง"}

{"เออ! ไม่หน่อยก็ได้ มึงช่วยสืบให้กูหน่อยสิวะ"} ว่าแล้วชายหนุ่มก็กรอกเสียงลงไปในสาย

{"มึงขอร้องหรือมึงขู่บังคับกูกันแน่วะ"}

{"ขอโทษที่กูใส่อารมณ์มากเกินไป"}

{"ขนาดกับกูมึงยังใส่อารมณ์ขนาดนี้ แล้วกับเมียน้อยพ่อมึงจะไม่เละเลยเหรอไง"}

{"อย่าพูดมาก ได้เรื่องยังไงก็รีบส่งข่าวมาหากูด้วยแล้วกัน"}

"รู้แล้ว? หมายความว่ายังไง" ความหวังริบหรี่ของเธอที่คิดว่าพ่อกับแม่คงจะยังไม่รู้เรื่อง ก็ได้หมดไปเมื่อคำนั้นออกมาจากปากของไอ้เฒ่าหัวงู

"หนูรู้ไหม ว่าฉันหมดไปกับหนูเท่าไร คิดเอาว่าบริษัทของพ่อหนูจะทำกำไรได้มากมายถึงเพียงนี้เหรอ ถ้าไม่เพราะ.."

"ยังไงฉันก็ไม่ตกลง! ท่านมีเมียอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ! และยังจะเมียเล็กเมียน้อยอีก!" หญิงสาวเน้นเสียงทุกประโยคที่พูด

"หนูเป็นแบบนี้ไงเสี่ยถึงได้หลงรักหัวปักหัวปำ" เรื่องเมียเล็กเมียน้อยไม่เคยมีใครกล้าเอ่ยปากพูดออกมา แม้แต่เมียหลวงของเขาก็ยังไม่กล้าจะพูด แต่เธอกลับพูดออกมาสะหมดแบบไม่กลัวตาย

"ท่านจะให้เด็กแบบฉันถอนหงอกหรือไง!"

"หงอกของเสี่ยไม่มีหรอกหนู สมัยนี้เขามียาดีกันแล้ว ยาทำให้อึดและทนทั้งคืน ก็ยังมีเลย"

"ไอ้เฒ่าหัวงู!! กรี๊ดดด" พอคำนี้ออกจากปาก ชายแก่ที่เธอขยะแขยงก็เดินตรงเข้ามาประชิดตัวจนหญิงสาวกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว