สยบรัก นิยาย บท 89

"ไอ้พี่เสกบ้า! ทำอะไรไม่อายคนอื่นเขาบ้างหรือไง!!" เมื่อหญิงสาวเป็นอิสระก็เริ่มต่อว่าเรื่องที่เขาจูบเธอ

"อยากดื้อทำไมล่ะพูดอะไรก็ฟังกันหน่อยสิ รู้ไหมว่าไอ้นั่นมันเกี่ยวข้องกับคดีฆ่าคนตายด้วย"

"อะไรนะ"

"อย่าเพิ่งพูดอะไรกันเลย จะไปโรงพักด้วยไหมเนี่ย" คนที่ตะโกนเข้ามาก็คือเหนือตะวัน พอได้ยินเสียงโวยวายก็รู้แล้วว่าทั้งสองคงจะแยกกันแล้ว

จั๊กจั่นก็เลยรีบเดินออกมาข้างนอกแล้วตรงไปขึ้นรถ ความอายก็ยังคงมีอยู่ ใครจะไม่อายล่ะถูกจูบต่อหน้าคนทั้งบ้านแบบนี้

[สถานีตำรวจ]

"รถคุณพ่อนี่ครับ" พอรถวิ่งเข้ามาก็เจอว่ารถของผู้เป็นพ่อจอดอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว

"เราเข้าไปข้างในกันเถอะ" ประไพเริ่มหัวใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้งเมื่อรู้ว่าจะได้เห็นหน้าสามีเก่า แต่นางก็พยายามทำให้ปกติที่สุด เพราะอดีตยังไงก็คืออดีต

ทั้งสี่ก็เลยเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน ส่วนมิลานสามีไม่ให้ตามมาด้วยเพราะที่นี่ไม่เหมาะกับคนท้อง

"สวัสดีครับคุณพ่อ" เหนือตะวันยกมือไหว้ทักทายพ่อก่อน และอีกสองคนก็ไหว้ตาม

"คนนี้เหรอที่เป็นคนเสียหาย" สำราญมองหน้าจั๊กจั่น เพราะเพิ่งเคยเห็นเธอเป็นครั้งแรก

"ใช่ครับ"

ประไพอดไม่ได้ที่จะมองสายตาของสามีเก่า เวลามองเด็กสาวแบบนี้ แต่สายตาคู่นั้นดูเปลี่ยนไป ไม่เหมือนทุกครั้งที่เห็นหน้าสาวๆ สวยๆ

และคดีนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนวานนี้ แต่วันนี้สามารถปิดคดีได้ โดยการร่วมมือร่วมใจของทุกฝ่าย แถมยังพ่วงด้วยคดีเก่า เพราะเจอตัวคนร้าย..นั่นก็คือเกม

เหตุจูงใจที่เกมตัดสายเบรกของหัวหน้าฝ่ายคนก่อน เพราะอยากจะขึ้นมาเป็นหัวหน้าฝ่ายสะเอง แต่เกมยังไม่ทันได้เลื่อนตำแหน่ง เด็กเส้นอย่างเสกสรรก็เกิดอยากทำงานขึ้นมาเสียก่อน ก็เลยต้องได้ฝากเข้าที่แผนกนี้

เกมคิดว่าจะรอเวลาจัดการกับเสกสรรอีกที แต่มาเกิดเรื่อง โปรเจคนี้ขึ้นก่อน ซึ่งเกมยอมสารภาพทุกอย่าง แต่ถึงแม้จะไม่สารภาพ หลักฐานทุกอย่างก็ชี้ชัดมาที่ตัวเขาอยู่แล้ว ถ้าสารภาพอาจจะได้ลดโทษ

[คฤหาสน์หลังใหญ่]

พอทุกคนออกจากโรงพักก็ตรงกลับมาที่บ้าน รวมทั้งพ่อของเหนือตะวันด้วย

"ผมอยากจะขอพาจั๊กจั่นกลับบ้านครับ" เสกสรรกล่าวขึ้นเมื่อทุกคนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากัน

"ฉันไม่กลับ" จั๊กจั่นตอบกลับไปทันควัน..ด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"แม่ไม่อยากให้กลับเลย แต่ถ้าจะกลับไปเยี่ยมบ้านพอให้สบายใจก็ไม่เป็นไรนะ" ประไพคิดว่าจั๊กจั่นคงจะเป็นห่วงนางก็เลยตอบอนุญาตออกไปในตัว

ส่วนหนึ่งก็เป็นห่วง แต่อีกส่วนก็ห่วงตัวเองที่จะกลับไปเจออะไรเดิมๆ เพราะเธอแอบหนีออกจากบ้านมา ถ้ากลับไปคงเจอหนักกว่าตอนที่อยู่แน่

"ถ้างั้นรอกลับพร้อมกัน ผมฝากพ่อดูแลบริษัทด้วยนะครับ ผมจะพาภรรยาไปฮันนีมูนที่หมู่บ้าน"

"เอางั้นเลยเหรอวะ" เสกสรรสะกิดถามเพื่อน เพราะการฮันนีมูนน่าจะพาไปที่ต่างประเทศมากกว่า

"ไม่ได้กลับไปนานแล้วคิดถึงบ้าน ไม่รู้ป้ากับลุงเป็นยังไงกันบ้าง"

"เห็นว่าพ่อตาดูแลบริษัทดีอยู่ไม่ใช่เหรอ" คนที่พูดออกมาก็คือสำราญ และมันก็ไม่ได้สร้างความแปลกใจให้เหนือตะวันเลยที่ท่านรู้ เพราะเขาคิดว่าต้องมีคนรายงานท่านอยู่แล้ว

"ผมอยากจะให้พ่อกลับมาดูช่วยอีกแรง" ตอนนี้เขาขอคุยกับพ่อแค่สองคน และทุกคนต่างก็ออกจากห้องนั้นไปหมดแล้ว

"ถ้าพ่อกลับมา แกไม่กลัวว่าพ่อจะผลาญเงินแกหมดเหรอ"

"ไม่กลัวหรอกครับ ถ้ามันจะหมดมันคงหมดไปนานแล้ว" เขารู้ดีว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อสร้างขึ้นมาเพราะเขาโดยเฉพาะ ผู้หญิงพวกนั้นอาจจะเป็นแค่ของหวานสำหรับท่าน

"ในระหว่างที่ผมไม่อยู่ ผมฝากพ่อแวะเวียนมาดูแม่ด้วยนะครับ" และอีกอย่างที่เขาเห็นในแววตาของพ่อและแม่ พวกท่านมองกันเหมือนยังเป็นห่วงเป็นใยกันและกัน มันอาจจะเป็นผลดีที่ให้พวกท่านได้รู้ใจตัวเองก็ได้

"ได้สิ"

"ขอบคุณครับ" เหนือตะวันมองตามหลังของผู้เป็นพ่อออกไปด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

"พี่ทำอะไร"

"เก็บเสื้อผ้าไง"

"พี่มาเก็บเสื้อผ้าฉันทำไม"

"กินข้าวครั้งสุดท้ายก็ตั้งแต่ตอนเที่ยงจะไม่กินได้ยังไง"

"พี่จะอะไรนักหนา!" หญิงสาวพูดเหมือนรำคาญ

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่เคี้ยวป้อนให้ อ้าปากรอไว้แล้วกัน" ว่าแล้วเขาก็ฉีกขนมปังยัดใส่ปากเคี้ยว

จั๊กจั่นเห็นแบบนั้นก็รีบหยิบชิ้นอื่นขึ้นมากินบ้าง พร้อมกับดูดนมกล่องเข้าไป เพราะรู้ดีว่าคนบ้าๆ แบบเขาคงไม่ได้ขู่แน่

"หึ" ถ้าเธอสังเกตคนจะเห็นรอยยิ้มของเขา

ชายหนุ่มขับรถเดินทางต่อมุ่งหน้ากลับบ้าน และตอนนี้คนที่นั่งอยู่ข้างกายก็ได้นอนหลับไปแล้ว เสกสรรเห็นแบบนั้นก็รีบจอดรถเพื่อที่จะหาผ้ามาคลุมให้ กลัวว่าเครื่องปรับอากาศในรถจะหนาวเกินไป

เช้ามืดของวันใหม่

"ถึงแล้ว" ชายหนุ่มยื่นมือไปลูบศีรษะของคนตัวเล็กเบาๆ เพื่อปลุกให้เธอตื่น

"ถึงแล้วเหรอ ทำไมพี่ไม่จอดให้ฉันลงที่บ้านก่อน" พอตื่นขึ้นมาก็เห็นว่ารถจอดที่บ้านของเขา

"ลงที่นี่ด้วยกันแหล่ะดีแล้ว"

"ไม่" จั๊กจั่นรีบลงจากรถ โชคดีตอนนี้ยังไม่มีใครตื่น เธอคงรีบกลับบ้านได้ทัน

"รอก่อนสิ" เสกสรรเดินตามมา

"ฉันไม่รู้ว่าพี่ทำแบบนี้เพื่ออะไร แต่ถ้าผู้ใหญ่เห็นพี่รู้ไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ในเมื่อพี่เองไม่ใช่เหรอที่ยอมเสียค่าสินไหมเพื่อที่จะให้ฉันออกไปจากชีวิตของพี่ แล้วที่พี่กำลังทำอยู่มันคืออะไร"

"ฟังก่อนสิ"

"ฉันไม่มีเวลาฟังแล้ว ถ้าคนมาเห็นมันจะเป็นเรื่องใหญ่" หญิงสาวพูดพร้อมกับมองซ้ายขวา

"เดี๋ยวพี่จะพาผู้ใหญ่ไปหาที่บ้านนะ"

"พาผู้ใหญ่ไปหาที่บ้าน..หมายความว่ายังไง??"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สยบรัก