ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1041

เมื่อเนลล์และคนอื่น ๆ เข้ามา ชายวัยกลางคนก็ลุกขึ้นยืน

บางทีพวกเขาอาจจะไม่รู้จักกันก็เป็นได้ เพราะดูเหมือนชายคนนั้นจะดูประหม่าและเก้อเขินอยู่เล็กน้อย เคธี่เองก็ไม่รู้จักเขาเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงลอบมองเนลล์และกิดเดียน

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ฌอนก็ปรากฏตัวออกมาจากด้านหลังของพวกเขา

“กลับมากันแล้ว”

ฌอนเดินออกมา เขาคงไปทำอะไรสักอย่างที่ทำให้มือเปียก

เขาเช็ดมือด้วยผ้าขนหนู พลางเผยยิ้ม ทั้งแนะนำผู้ชายคนนั้นให้รู้จักกับครอบครัวของเขา “ลุงเคยเล่าให้ฟังมาก่อนว่า ลุงมีเพื่อนเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านพฤษศาสตร์ วันนี้ลุงเลยจัดการเชิญเขามาและแนะนำให้ทุกคนได้รู้จัก นี่คือนักพฤษศาสตร์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก คุณสเปนเซอร์ โนแลน สเปนเซอร์ นี่เคธี่ มอร์ริสัน ภรรยาของฉันเอง ส่วนนี่คือลูกสาวและลูกเขยของภรรยาฉัน เนลล์ เจนนิ่ง และ กิดเดียน ลีย์ นี่คือลูกของพวกเขา”

หลังจากที่แนะนำพวกเขาแต่ละคนแล้ว สเปนเซอร์ก็เดินเข้ามาหา และจับมือกับพวกเขา

“ผมรู้จักคุณ ท่านประธานลีย์ จริงอย่างที่พวกเขาต่างพูดกัน คุณเป็นคนมีความสามารถ ถือว่าเป็นเกียรติที่ได้พบคุณ”

กิดเดียนยื่นมือออกมาเช่นกัน และจับมือกับชายคนนั้นพร้อมทั้งเผยรอยยิ้มออกมา

“คุณเองก็เป็นตำนานแห่งวงการพฤษศาสตร์ครับคุณโนแลน อีกทั้งผมเองก็อยากพบคุณมาตลอด คาดไม่ถึงว่าจะได้พบคุณวันนี้ เป็นเกียรติเช่นกันครับ”

ฌอนหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ “ฮ่าฮ่า พวกนายทั้งคู่นี่ไม่ต่างกันเลยนะ เอาล่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหรอก นั่งลงเถอะ”

หลังจากนั้น ทุกคนต่างก็นั่งลงบนโซฟา

ในที่สุดเคธี่ก็เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น

ก่อนหน้านี้ ฌอนเคยปรารภว่าเขาไม่มีประสบการณ์ในการปลูกต้นเหรียญทอง และเขาต้องการขอความช่วยเหลือจากสเปนเซอร์ โนแลน ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขา

ดูเหมือนว่าเขาจะเกลี้ยกล่อมเพื่อนของเขาได้สำเร็จ

ในฐานะเจ้าบ้าน เคธี่ต้องต้อนรับและรับรองแขกผู้มาเยือน

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว เธอจึงเข้ามาในครัว และสั่งให้คนรับใช้จัดเตรียมเครื่องดื่มและผลไม้

อีกด้านหนึ่ง ฌอนไม่อ้อมค้อม เขาบอกความตั้งใจของเขากับสเปนเซอร์

“สเปนเซอร์ อย่างที่ฉันได้อธิบายไปทางโทรศัพท์แล้วว่าทำไมฉันถึงเชิญนายมา ต้นเหรียญทองนี้มีอะไรบ้างที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเพื่อนหนุ่มสาวคู่นี้ เพราะฉะนั้นนายต้องช่วยเราวิจัยว่ามีความเป็นไปได้ไหมที่เราจะขยายพันธุ์มันได้อีก”

สเปนเซอร์พยักหน้ารับ

“ฉันเข้าใจแล้ว เพราะเธอเป็นเพื่อนกับประธานลีย์ ฉันจะพยายามช่วยอย่างสุดความสามารถ เสียแต่ว่าฉันแค่เคยอ่านเกี่ยวกับต้นเหรียญทองในหนังสือ และเอกสารที่จดบันทึกไว้เท่านั้นเอง ฉันไม่เคยเห็นต้นเหรียญทองมาก่อน และไม่เคยลองปลูก ฉันเลยไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกัน ทำไมนายถึงไม่เอาต้นเหรียญทองให้ฉันดูล่ะ ฉันจะได้เข้าใจขึ้นมาสักหน่อย และได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ฌอนพยักหน้ารับ

“ได้สิ ตามฉันมา” เขาตอบพลางลุกขึ้นยืน

ทุกคนที่เหลือจึงลุกขึ้นตาม

เพราะผู้ใหญ่มีธุระที่จะต้องพูดคุยกัน ดังนั้นเนลล์จึงสั่งให้คนรับใช้พาลิซซี่ และวีมอนด์น้อยไปที่ห้องเล่นเกม

พวกเขามุ่งหน้าไปยังโรงเพาะเลี้ยง ในเวลาเดียวกันนั้น ฌอนก็สรุปรายละเอียดของเหตุการณ์นี้ให้สเปนเซอร์ฟัง

เมื่อพวกเขาไปถึงยังโรงเพาะเลี้ยง ฌอนเปิดประตูบานเล็ก และต้นเหรียญทองที่ปลูกอยู่ในกระถางหยกก็ปรากฏให้เห็น

ทันทีที่สเปนเซอร์ได้เห็นต้นไม้ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความกระตือรือร้น

เขาเดินเข้าไปหามัน พลางก้มลงพินิจพิเคราะห์ต้นเหรียญทองโดยปราศจากคำพูด

เนลล์และกิดเดียนยืนอยู่ด้านข้าง และไม่ได้รบกวนเขา

ใบหน้าของสเปนเซอร์เผยยิ้มออกมา

“ก็ยุติธรรมดี ถ้าอย่างนั้น ผมจะอยู่ที่นี่สักระยะเพื่อทำวิจัยการปลูกมัน ทันทีที่ผมค้นพบวิธีปลูก ผมจะแจ้งให้พวกคุณทุกคนทราบ”

เขาดูไร้กังวล ฌอนมองดูเขา และรู้ว่าอีกฝ่ายพอจะคาดหวังในเรื่องของผลลัพธ์ได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรก็ตาม

ถึงอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็เป็นเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาหลายปี ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าใจกันดี

เขาเอ่ยขึ้น “ไม่มีปัญหา ตราบใดที่นายจัดการเรื่องนี้ให้ฉัน ฉันติดหนี้บุญคุณนายมหาศาล ในอนาคตถ้านายต้องการอะไร บอกฉันได้เลย”

ทั้งกิดเดียนและเนลล์ต่างพูดขึ้นพร้อมกัน “เราด้วย”

สเปนเซอร์หัวเราะพลางโบกมือ “ไม่ต้องหรอก ผมวิจัยและปลูกมันให้คุณได้ แต่เมื่อทำได้สำเร็จแล้ว คุณต้องให้สัญญากับผมหนึ่งข้อ”

เนลล์ถามขึ้น “อะไรเหรอคะ? บอกเรามาได้เลยค่ะ”

“เมื่อปลูกได้สำเร็จแล้ว คุณต้องให้เมล็ดเหรียญทองกับผมหนึ่งเมล็ด เพื่อเป็นตัวอย่างสำหรับการวิจัยของเรา”

เนลล์ชะงัก

เธอชำเลืองมองไปยังกิดเดียนที่พยักหน้ารับเงียบ ๆ

จากนั้นหญิงสาวจึงเผยยิ้มออกมา “ได้ค่ะ”

ในตอนนี้สเปนเซอร์รู้สึกดีใจมาก

“ตกลง ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหา ฌอน นายหากระถางหยกที่คล้ายกันให้ฉันหน่อย นอกจากนี้ ที่นี่ยังไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสม ต้นไม้ชนิดนี้ต้องเติบโตในพื้นที่ที่มีอากาศเย็นจัด ที่นี่มีแสงส่องมากเกินไป อีกทั้งอุณหภูมิก็ไม่เหมาะ แถวนี้มีสถานที่ที่คล้ายกับโรงน้ำแข็งบ้างไหม?”

ฌอนผงะ “โรงน้ำแข็งอย่างนั้นเหรอ?”