ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1074

พวกเขาเคยผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ มาด้วยกันมากมาย ดังนั้นกิดเดียนจึงไม่สงสัยในนิสัยและความซื่อสัตย์ของพวกเขา

กิดเดียนเชื่อว่าพวกเขาเข้าใจถึงความร้ายแรงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และจะไม่ทำให้เสียเรื่องเพราะเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับชีวิตนับไม่ถ้วน

นอกจากนี้ แนนซี่คอยให้ความช่วยเหลืออยู่ จึงไม่น่าจะเป็นปัญหา

ดังนั้นกิดเดียนจึงอยู่กับเนลล์ได้โดยไม่ต้องกังวลใด ๆ

ข่าวเรื่องการตายของเจฟฟ์มาถึงพวกเขาในคืนที่สาม

โดยผ่านทางเครื่องติดตามตัว พวกเขาจึงมั่นใจว่าเจฟฟ์กลับไปที่เกาะแล้วอยู่ที่นั่นตามลำพัง

จากนั้นพวกเขาจึงกดสวิตช์จุดชนวนระเบิด

ระเบิดไม่ได้สร้างผลกระทบมากมายนัก แต่อย่างไรก็ตาม มันเป็นเกาะที่อยู่ห่างไกล และกิดเดียนระวังในเรื่องอนุภาคของระเบิดเป็นอย่างมาก

เพราะฉะนั้น นอกจากการตายของเจฟฟ์แล้ว เกาะแห่งนี้ก็ไม่ได้เกิดความเสียหายมากนัก

เกรกอรี่และวิกกี้พร้อมด้วยเจ้าหน้าที่จากองค์กรเอ็กซ์ไปถึงเกาะ และที่นั่นคือที่ที่พบร่างของเจฟฟ์แหลกเป็นชิ้น ๆ

คงไม่มีใครนึกฝันมาก่อนว่า ชายที่มีชีวิตอยู่มาเป็นพันปีจะตายด้วยวิธีนี้เพียงลำพังบนเกาะที่ไม่มีใครรู้จัก

เกรกอรี่และวิกกี้กลับมาในวันถัดมา

พวกเขาถามกิดเดียนว่าจะจัดการกับศพอย่างไร

กิดเดียนนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ๆ ก่อนที่เขาจะกระซิบตอบ “ฝังร่างของเขาไว้กับร่างของซีซี”

เจฟฟ์ทำร้ายผู้คนมามากเหลือเกิน และทำเรื่องเลวร้ายมานับไม่ถ้วนตลอดช่วงชีวิตของเขา

สุดท้ายแล้ว มันก็ไม่มีอะไรเลยนอกเสียจากฝันลม ๆ แล้ง ๆ

ในเมื่อการมีชีวิตอยู่ไม่อาจทำให้ความฝันของเขาเป็นจริงได้ ดังนั้นความตายอาจทำให้ความฝันของเขาเป็นจริงก็ได้

เกรกอรี่และวิกกี้ยังคงเงียบ ขณะที่พวกเขาปล่อยให้ลูกน้องของกิดเดียนทำงานของเขา

หกเดือนต่อมา ในที่สุดร่างกายของเนลล์ก็แข็งแรงขึ้น

สิ่งอำนวยความสะดวกของเมืองในทะเลทรายขาดแคลนมาก จนไม่มีใครอยากจะอยู่ที่นั่นอีกต่อไป หลังจากปรึกษากันหลายครั้ง พวกเขาจึงตัดสินใจกลับไปที่คฤหาสน์ของฌอน ขณะที่พวกเขารอให้ร่างกายของเนลล์ฟื้นตัวได้เต็มที่ ก่อนที่จะโดยสารเครื่องบินกลับไปยังประเทศจีน

เป็นวันที่สองแล้วหลังจากที่พวกเขากลับมาที่คฤหาสน์ เมื่อเนลล์ กิดเดียน และคนอื่น ๆ ได้ไปเยี่ยมหลุมฝังศพของเจฟฟ์

เจฟฟ์และซีซีพบกันในทะเลทราย ดังนั้นศพของพวกเขาจึงถูกฝังไว้ที่นั่นด้วยกัน

ไร้ซึ่งป้ายหลุมศพ มีเพียงเนินทราย ดังที่ฌอนบอกว่า นี่คือวิธีฝังศพทั่วไปของที่นี่

ด้วยทะเลทรายและสภาพอากาศร้อนที่จะทำให้สูญเสียความชื้นในร่างกายมนุษย์ไปจนหมด ก่อนที่จะทำให้ศพแห้งและไม่เน่า และทำให้เก็บรักษาไว้ได้นานขึ้น

เนลล์อดที่จะขนลุกไม่ได้เมื่อเธอจินตนาการถึงภาพนั้น

กิดเดียนเกรงว่าจะทำให้เธอกลัว เขาจึงรีบห้ามฌอนเอาไว้

เมื่อรู้ว่าเนลล์กลัว ฌอนจึงหัวเราะออกมาด้วยความเก้อเขิน

“ไม่ต้องกลัวไปหรอกเนลล์ ถึงจะฟังดูน่าขยะแขยง แต่มันก็เหมือนกับมัมมี่ที่เราดูทางโทรทัศน์นั่นแหละ ไม่มีอะไรต้องกลัวเลย”

เนลล์พูดอะไรไม่ออก

ถึงอย่างนั้นเคธี่ก็หยิกเอวฌอนแล้วจ้องมองเขา

“หยุดเถอะค่ะ”

ฌอนเกาท้ายทอยด้วยท่าทางงุนงง

เขาแค่พยายามสอนเรื่องวิทยาศาสตร์พื้นฐานให้พวกเขา เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้อย่างไรกัน?

พวกเขากลับมาถึงคฤหาสน์ราว ๆ ช่วงเย็น

ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของฌอนนั้นเป็นเลิศมาก จนสุขภาพของเนลล์ดีขึ้นโดยการรักษาของเขา

ดังนั้นกิดเดียนจึงตัดสินใจพาเนลล์กลับประเทศจีนในวันพรุ่งนี้

เกรกอรี่และวิกกี้ก็กำลังจะกลับเช่นกัน เพราะพวกเขายังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องจัดการที่เมืองลิน

เป็นช่วงเวลาอาหารเย็นแห่งความสุข

ฌอนนำไวน์ที่บ่มเอาไว้นานอันแสนล้ำค่าออกมา แต่เพราะเนลล์กำลังตั้งครรภ์ เธอจึงดื่มไม่ได้ ส่วนเคธี่เองก็ดื่มไม่เก่งเหมือนกัน ดังนั้นจึงมีเพียงกิดเดียนและฌอนที่มีความสุขกับการลิ้มรสไวน์

ในค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยดวงดาว อีกทั้งพวกเขารับประทานอาหารอยู่บนระเบียงชั้นบนที่กว้างขวาง ทั้งครอบครัวดื่มและพูดคุยกัน ขณะที่พวกเขาเพลิดเพลินกับสายลมที่พัดมายามค่ำคืน...มันช่างแสนอบอุ่น

ทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของเนลล์ก็ดังขึ้น

เธอหยิบขึ้นมาดูแล้วก็พบว่าเป็นลิซซี่ที่โทรมาหาเธอ

เมื่อลองมาคิดดูถึงปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เนลล์และกิดเดียนรู้สึกไม่ปลอดภัยที่จะทิ้งให้ลิซซี่และวีมอนด์อยู่ที่นี่ และด้วยเหตุนั้นพวกเขาจึงสั่งให้คนของเขาช่วยส่งเด็กทั้งสองคนกลับไปยังประเทศจีนก่อน

ท่านผู้หญิงควินตันและนายท่านลีย์สัมผัสได้ว่าอาจจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่น แต่พวกท่านก็ไม่ได้ถามถึงเรื่ององค์กรเอ็กซ์มากมายนัก

สิ่งที่พวกท่านถามถึงคืออาการป่วยของเนลล์ ซึ่งพวกท่านก็เบาใจ เมื่อได้รู้ว่าเนลล์ไม่เป็นไรแล้ว

เมื่อเนลล์กดรับวิดีโอคอล ใบหน้าน่ารักของลิซซี่ก็ปรากฏขึ้นบนอีกด้านหนึ่งของหน้าจอทันที ขณะที่เธอตะโกนด้วยความตื่นเต้น “คุณแม่ขา”

เนลล์หัวเราะขึ้น “หนูทำอะไรอยู่จ๊ะ?”

ลิซซี่ฟันเขี้ยวเล็กแหลมของเธอ

“หนูกำลังอ่านการ์ตูนมังงะกับน้องวีมอนด์ค่ะ คุณแม่ คุณแม่กับคุณพ่อจะกลับมาเมื่อไหร่เหรอคะ?”

เมื่อได้ยินชื่อของเขา กิดเดียนจึงขยับหน้ามาทางโทรศัพท์

แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เมื่อเขามองเจ้าก้อนตัวน้อยน้อย ๆ ทั้งสองคน ที่อยู่อีกด้านฝั่งของหน้าจอ

“ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ ทำไมหนูยังไม่เข้านอนอีก?”

เนลล์จ้องมองเขา

“กี่โมงอะไรล่ะคะคุณ? มันคนละเวลากันค่ะ ที่ประเทศจีนยังเช้าอยู่เลย”

กิดเดียนคงจะดื่มไวน์มากเกินไปจนทำให้เขามึนเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาจึงสังเกตเห็นได้ว่าทั้งสองฝั่งเป็นคนละเวลากัน