ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 350

เนลล์เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งในบรรทัดนั้นเขียนว่า

'เมื่อตัดสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทิ้งไป สิ่งที่เหลืออยู่ แม้ไม่น่าจะเป็นไปได้แต่มันก็คือเป็นความจริง'

ดังนั้นผู้ที่ทำผิดที่แท้จริงอาจเป็นเธอเท่านั้น!

เนลล์ไม่สามารถคาดคั้นถึงสาเหตุที่เซลีนต้องทำอย่างรุนแรง และลงมือกับเด็กในช่วงเวลาที่วิกฤตเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม เธอเข้าใจว่านอกเหนือจากเซลีนแล้วทุกคนในตอนนี้ไม่มีเจตนาร้ายต่อเธอและลิซซี่

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเธอจำไม่ผิดที่จู่ ๆ ลิซซี่ก็รู้สึกกระวนกระวายใจ หลังจากที่เธอได้เจอกับเซลีนและต้องไปเข้าห้องน้ำ

สิ่งเหล่านี้อธิบายได้ว่า เซลีนได้ทำบางอย่างแน่นอน

ในความเป็นจริงแล้ว เนลล์ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เซลีนจะทำกับเธอ

ท้ายที่สุดมันเป็นความบาดหมางระหว่างผู้ใหญ่ สำหรับพวกเขาที่จะเข้ามาต่อสู้กันเป็นเพราะจุดยืนของฝ่ายตรงข้ามมากกว่าว่าใครถูกใครผิด

อย่างไรก็ตามลิซซี่มันคนละกรณีกัน

เธอเป็นเพียงเด็ก แต่เซลีนก็โกรธมากจนตั้งเป้าไปที่เด็ก มันเป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้!

สเตฟานีจ้องมองเธอด้วยสายตาที่มีปัญหา

“คุณวางแผนจะทำอะไร? คุณปู่จะประกันตัวเธอออกไป ถ้าหากเซลีนกำลังทำจริง ๆ แน่นอนว่าการเฉลิมฉลองในวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิด แต่ในความเป็นจริงมันคือการประกาศตัวตนของเซลีนและการแต่งงานของเธอกับนายน้อยเกรแฮม คุณปู่จะไม่ปล่อยให้ใครมาขัดขวางการเป็นพันธมิตรระหว่างการแต่งงานการ์เร็ตต์และเกรแฮม”

เนลล์ยิ้ม

"จริง ๆ? หากเป็นเช่นนั้น ... ฉันเดาว่าผลเสียกำลังจะเกิดขึ้น ไม่มีใครยอมกันแน่ ๆ ”

สเตฟานีรู้สึกมึนงง

“เธอกำลังคิดที่จะเปิดเผยความจริงหรือไง?”

เนลล์ตอบว่า “ฉันไม่สนใจก็ได้ นอกจากการทำร้ายเพื่อนหรือคนในครอบครัว นี่คือฟางเส้นสุดท้าย น่าเสียดายที่ในครั้งนี้เซลีนได้ข้ามเส้นนั้นมาแล้ว ฉันไม่สนใจว่าเธอจะแต่งงานกับเกรแฮมหรืออะไรก็ตาม ฉันจะไม่ยอมและปล่อยไว้อย่างนี่แน่ ๆ ”

“แต่ ... เธอไม่ได้บอกว่าคุณปู่จะไม่เชื่อเธอเหรอ?”

“มันเป็นปัญหาของเขา ไม่ว่าเขาจะเชื่อฉันหรือไม่ก็ตาม ฉันอยากทำในสิ่งที่ฉันตั้งใจจะทำแค่นั้น”

สเตฟานี่ขมวดคิ้ว ในขณะที่เนลล์จ้องไปที่ใบหน้าของเธอที่ดูว้าวุ่นใจและยิ้มออกมา “อย่าคิดมาก บางอย่างที่ทำออกมาผลอาจจะแตกต่างกัน เมื่อเธอและฉันพูดออกมาดัง ๆ ฉันจะไม่ทำจนกว่าจะถึงสถานการณ์นั้น ท้ายที่สุดฉันไม่ต้องการให้นายท่านต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้ในช่วงสุดท้ายของชีวิตเขา”

ท่ามกลางสายตาที่สับสนของสเตฟานี่ เนลล์ก็หันหลังเดินออกไปอย่างไม่รอช้า

ในขณะเดียวกันในห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

หลังจากพบหมอลิซซี่ก็ดูดีขึ้นมาก

ตอนนี้แขกที่เหลือได้รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้และด้วยความอยากรู้อยากเห็นพวกเขาจึงรวมตัวกันรอบ ๆ

ใครจะคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นระหว่างการฉลองวันเกิด

ทุกคนอยากรู้อยากเห็นว่าคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเป็นใครกัน

ดังนั้นลีย์และการ์เร็ตต์จึงดูไม่ค่อยมีความสุขมากนัก

ตามคำสั่งของนายท่านการ์เร็ตต์แม่บ้านเรียกการเฝ้าระวังอย่างรวดเร็ว

ในขณะนั้นเนลล์และสเตฟานี่ลงไปชั้นล่างและกลับไปที่ห้องโถงใหญ่

ในขณะที่ทุกคนพูดถึงความคิดเห็นของพวกเขาด้วยเสียงที่เบา นายท่านการ์เร็ตต์ ก็หน้ามืดมนทันที

วันนี้เป็นวันฉลองวันเกิดของเขา แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในบ้านพักของการ์เร็ตต์ ไม่เพียงแค่นั้นเขาจะเข้าไปอยู่ในด้านที่ไม่ดีของลีย์ด้วย เขาก็รู้สึกเหมือนกับทำลายชื่อเสียง

ในอนาคตความสัมพันธ์ระหว่างการ์เร็ตต์และลีย์อาจได้รับผลกระทบในระยะยาว หากเขาไม่ได้หาสาเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้

ใครกันที่น่ากลัวขนาดนั้น?

ด้วยท่าทางที่ซึมเศร้าของนายท่านการ์เร็ตต์ เขาก็กล่าวว่า “คืนนี้คุณอยู่ที่ไหนเมื่อ ลิซซี่ตกลงไปในน้ำ?”

แขกรับเชิญหญิงเย้ยหยันเบา ๆ “นายท่านการ์เร็ตต์กำลังตั้งคำถามกับพวกเราทุกคนหรือเปล่า?”

“เราไม่มีอะไรที่จะขัดแย้งกับหนูลิซซี่ แล้วทำไมเราต้องไปลงที่เด็กล่ะ?”

"ใช่ ใคร ๆ ก็รู้ว่าหนูลิซซี่เป็นแก้วตาดวงใจของตระกูลลีย์ แน่นอนว่าเราอยากจะทำดีกับเธอมากกว่าทำร้ายเธอ”

โจเซฟพึมพำกับนายท่านการ์เร็ตต์พร้อมกับขมวดคิ้ว “พ่อครับทุกคนอยู่ในสวนกับล็อบบี้ แม้ว่าจะมีคนอยู่ใกล้สระว่ายน้ำ แต่ก็จะไม่เข้าไปใกล้ประตูหลังของห้องน้ำ ผมเดาว่าไม่น่าจะใช่แขก”

นายท่านการ์เร็ตต์รู้ดีว่าทุกคนในตอนนี้นั้นร่ำรวยและมีอำนาจ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีเหตุจูงใจที่จะทำร้ายเด็กตัวเล็ก ๆ

ทันใดนั้นเนลล์ก็เย้ยหยัน “ก็ดี ถ้าหากว่าเจ้าหน้าที่ที่ดูแลไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นใคร ไม่มีผีเสื้องั้นเหรอ? ผีเสื้อดูไม่น่าใช่ของจริง เราสามารถตรวจสอบได้ว่าห้องไหนมีผีเสื้อเพื่อหาตัวผู้กระทำความผิด”

ในขณะที่ฝูงชนตกตะลึงนายท่านการ์เร็ตต์ก็ขมวดคิ้วและสั่งเลขาว่า “เล่นวิดีโอซ้ำสิ”

เลขาปฏิบัติตาม ในตอนท้ายของวิดีโอสรุปได้ว่าแม้ว่าผีเสื้อจะดูเหมือนจริง แต่มันน่าจะเป็นของเล่นอิเล็กทรอนิกส์ระยะไกล ดูจากวิธีที่มันบินและหายไปในที่สุด

ใครจะนำเรื่องสิ่งนี้มาร่วมงานเฉลิมฉลอง?

นายท่านการ์เร็ตต์พูดด้วยน้ำเสียงห้าว “ฉันขอโทษทุกคน แม้ว่าฉันรู้ว่าพวกคุณทุกคนไม่มีแรงจูงใจที่จะทำร้ายลิซซี่ แต่ฉันก็ต้องทำให้ทุกคนขุ่นเคืองและตรวจสอบสิ่งของส่วนตัวของพวกคุณ เพื่อรักษาความยุติธรรมให้กับเด็กคนหนึ่ง”