ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 587

ลูซี่ตกใจอีกครั้ง

เธอไม่คิดว่าโจเอลจะพูดอย่างนี้กับเธอ

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจกับเจ็บปวด เหมือนกับว่าเขากำลังจะตายและรอคอยให้เธอมาช่วยเขา

เธอไม่เคยคิดเลยว่าความรักของเขาจะแทรกซึมลึกลงไปขนาดนี้

เธอเป็นคนที่หยิ่งทนงและเอาแต่ใจ!

ราวกับว่าไม่มีสิ่งไหนในโลกที่สามารถทำให้เขายอมลดตัวเองลงได้ขนาดนี้

แต่ในตอนนี้ เขากำลังกอดและขอร้องเธอเพื่อให้เธอเมตตาเขา…

น้ำตาของลูซี่กลับไหลลงมาแทน

หลังจากนั้นสักพัก ลูซี่เริ่มพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแหบห้าว

“โจเอล คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

“ผมรู้”

โจเอลลดเสียงลงและพูด “ผมขอโทษ ผมคิดมาตลอดว่าผมเป็นแค่คนเดียวที่บอกความรู้สึกที่แท้จริงกับคุณหลังจากที่คุณตอบรับ ผมรอให้คุณเป็นฝ่ายเริ่มก่อนมาโดยตลอด แต่ผมกลับลืมไปว่า ผมเป็นคนเริ่มความสัมพันธ์นี้ขึ้นมาและผมเป็นคนที่เข้าหาคุณก่อน

“ผมขอโทษ ที่ทำร้ายคุณเพราะความหยิ่งทะนงในตัวเอง ผมคิดจะยอมแพ้มาก่อนแต่ผมทำไม่ได้ ดังนั้นลูลู คุณให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหม?

“ครั้งนี้ จะไม่มีข้อตกลงหรือเงื่อนไขอีก เราเป็นแค่เหมือนคู่รักทั่วไปคู่อื่น ๆ คุณจะโกรธผมก็ได้ คุณพูดกับก็ได้ว่าคุณต้องการให้ผมเป็นยังไง เราจริงจังกันสักครั้งหนึ่ง โอเคไหม?”

ชายคนนี้กลับทำให้น้ำตาของลูซี่ไหลหนักกว่าเดิม

เนื่องจากหน้าของเขาอยู่แนบกับหลังของเธอ เขาจึงไม่เห็นมัน

หลังจากนั้นสักพัก ลูซี่ยื้อเวลาของเธอและพูด “ทำไม?”

“ทำไม?”

เขารู้ว่าถึงแม้ว่าพวกเขาเข้ากันมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่เคยสัญญาว่าจะอยู่กับเขาตลอดไป

เขารู้ว่าถึงแม่ว่าความพยายามทั้งหมดของเขาจะต้องสูญเปล่า ราวกับแมลงเม่าที่บินเข้าหาเปลวไฟ เขาก็จะแผดเผาตัวเอง

ทำไมถึงยืนยันที่จะต่อเรื่องนี้

เธอมีดีอย่างไรถึงทำทั้งหมดนี้แล้วคิดว่าจะคุ้มค่า?

โจเอลยิ้มอย่างขมขื่น

ในความเป็นจริง เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาจะต้องทำอย่างนี้

มันก็แค่เพราะเสียงของหัวใจของเขากำลังบอกว่าถ้าเขาไม่ลองพยายามดูอีกครั้งในคืนนี้ เขาจะไม่มีโอกาสจะได้ทำมันอีกต่อไปอีกแล้ว

เขาแค่...ไม่อยากจะเสียความสัมพันธ์เดียวที่เขาถูกปฏิบัติอย่างจริงใจไป

โจเอลลดเสียงลงและพูด “คุณยังเกลียดผมหรือเปล่า?”

ลูซี่ไม่ได้พูดตอบกลับ

โจเอลพูดต่อ “ผมเอาชีวิตแม่ของคุณมาขู่คุณ ผมทำสิ่งเหล่านั้นกับคุณและยังรังแกคุณ คุณคงเกลียดผมจริง ๆ ใช่ไหม?”

ลูซี่อยากจะตอบกลับว่า ไม่

แต่ลงเอยด้วยการตอบว่า “ใช่”

โจเอลหัวเราะ

“เพราะแบบนี้ คุณเลยต้องสัญญากับผม คุณสามารถคว้าเอาโอกาสนี้มาเพื่อทรมานผม และระบายความโกรธที่ผ่านมาของคุณทั้งหมดมาลงที่ผม ไม่ดีเหรอ?”

น้ำตาที่ลูซี่พยายามกลั้นไว้ด้วยความอดทนไหลลงมาอีกครั้ง

ผู้ชายคนนี้...

โจเอลไม่สามารถจะเก็บน้ำเสียงความดีใจของเขาไว้ได้ เขาจึงดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดของเขา และถาม “หมายความว่าคุณยอมยกโทษให้ผมแล้วใช่ไหม?”

ลูซี่ชะงัก

โจเอลมองเข้าไปในตาของเธอด้วยความหวังเปี่ยมล้น

ลูซี่ค่อย ๆ พยักหน้าและพูด “อื้มม”

เขาอุ้มเธอขึ้นดีใจราวกับเด็กน้อย

ลูซี่ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะทำอย่างนั้นและประหลาดใจ เธอถูกอุ้มและหมุนไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจะหยุด

เธอตีไหล่ของเขาและพูด “คุณทำอะไร? คุณทำให้ฉันตกใจนะ”

โจเอลพูดอย่างมีความสุข “ลูลู ขอบคุณนะ”

ลูซี่มีความรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในใจ

เธอยิ้มอย่างไม่เต็มใจ “คุณขอบคุณฉันทำไม?”

“ขอบคุณที่ให้โอกาสผมอีกครั้ง”

เขาพูดในขณะที่จับมือของเธอและวางไว้บนอกของเขา

“ผมรู้ว่าผมควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้ และผมก็รู้ว่าผมทำผิดต่อคุณหลายอย่าง แต่ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะแก้ไขมันทีละอย่าและไม่ทำให้คุณผิดหวังอีก”

ลูซี่ค่อย ๆ จ้องมองและมองไปที่เขา

มองสายตาที่จริงใจของเขา เธอไม่รู้จะพูดอะไรและเริ่มจะร้องไห้

เธอยิ้มอย่าไม่เต็มใจ ยกมือของเธอออกและพูด “ไว้เราคุยเรื่องนั้นครั้งหน้านะ”

โจเอลสังเกตเห็นว่าเธอไม่ใจสนใจขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเธอไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เขาพูด เขาคิดว่าเขาจะทำตามที่หัวใจของเขาสั่งให้ทำ จากนั้นเธอจะเชื่อเขาเอง