ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 755

นอกจากนี้ ไบรอัน เทย์เลอร์ก็ยังถูกโน้มน้าวจากญาติสนิทของเขา เขาจึงเริ่มมั่นใจมากขึ้นว่าเหตุผลที่ชีวิตของเขาต้องตกต่ำขนาดนี้ มันเป็นเพราะว่าเด็กเหลือขอคนนั้น

ครอบครัวคงจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีเธอ

แม้ว่าความคิดนี้จะแวบเข้ามาในหัวของเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่กล้าทำอะไรกับมัน

จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง มีข่าวลือหนาหูเกี่ยวกับเรื่องของผู้ค้ามนุษย์ในเมือง ที่ลักพาตัวเด็กอายุต่ำกว่าสิบปีโดยเฉพาะ

ทุกครอบครัวที่มีลูกต่างก็พากันหวาดระแวงเมื่อได้ยินข่าวลือนี้

พวกเขาจับตาดูลูก ๆ ของพวกเขาอย่างใกล้ชิด เพื่อหลีกเลี่ยงจากภัยอันตรายที่อยู่ใกล้ตัว

แต่ว่าเรื่องนี้กลับเป็นโอกาสทองอย่างไม่ต้องสงสัยเลยสำหรับไบรอัน เทย์เลอร์ ดวงตาของเขาลุกวาวขึ้นมาทันที

และอีกไม่นาน ความคิดชั่วร้ายก็ได้ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

เช้าวันนั้น พ่อเลี้ยงของเธอที่ปกติจะเป็นคนโหดเหี้ยมมาโดยตลอด จู่ ๆ ก็ใจดีและอ่อนโยนกับเธอ

เขาเดินเข้าไปหาวิกกี้ โทมัส และถามเธอว่าเธออยากไปเล่นสนุกในเมืองหรือเปล่า ไบรอันหลอกล่อเธอด้วยการบอกกับเธอว่าที่นั้นมีอาหารน่ารับประทานมากมาย และเขาจะซื้อลูกอมให้เธอกิน

ตอนนั้นวิกกี้อายุได้ประมาณแปดหรือเก้าขวบ ซึ่งเป็นช่วงวัยของเด็กที่กำลังอยากรู้อยากลอง

อีกทั้งยังมีลูกอมให้กินอีก...

ตั้งแต่เธอเข้ามาในครอบครัวเทย์เลอร์ เธอจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่เธอได้กินลูกอมนั้นมันเมื่อไหร่

วิกกี้ตอบตกลงในทันที เธอรีบจนไม่ได้บอกกับแม่ของเธอด้วยซ้ำ

ไบรอันพาเธอเข้าไปในเมือง เขาปล่อยให้เธอรออยู่ที่ที่หนึ่งในขณะที่เขาไปซื้อลูกอมมาให้เธอ

เธอประพฤติตัวดีแถมยังฉลาด เธอเจอเก้าอี้หินตัวหนึ่ง และนั่งลงรอเขาอยู่ตรงนั้น

แต่ทว่าวิกกี้นั้งรออยู่ที่นั้นมานานมากแล้ว แต่ก็ไม่เห็นว่าไบรอันจะกลับมา

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มและมืดลงในที่สุด ทันใดนั้นวิกกี้ตัวน้อยคนฉลาดก็พอจะรู้อะไรบางอย่างแล้ว

เธอกำลังถูกทอดทิ้ง

พ่อเลี้ยงของเธอไม่ได้กลับมา เขาเกลียดเธอมากจนอยากให้วิกกี้ตาย ๆ ไปซะ จากนั้นเขาก็จะได้มีภาระน้อยลงไปอีกคนนึง เด็กเหลือขอที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเลย

เขาจะใจดีขนาดที่จะพาเธอออกไปเที่ยวเล่นในเมืองและซื้อลูกอมให้เธอเลยเหรอ?

ตอนนี้วิกกี้ลืมไปแล้วว่าในตอนนั้นเธอรู้สึกอย่างไร

เธอจำได้แค่เพียงแค่ว่า เธอได้ค้นพบความจริงอันขมขื่นที่อยู่เบื้องหลังของคำโกหกเหล่านั้น เธอจึงเริ่มเดินกลับบ้านในคืนนั้น

ด้วยความมานะอุตสาหะที่น่าประหลาดใจของเธอ และความทรงจำอันน่าทึ่งซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กเล็ก ๆ คนนึงจะมี เธอเดินจากมณฑลเข้าไปที่เมือง และเดินกลับไปที่บ้านของเธอ โดยนึกถึงเส้นทางที่อยู่ในความทรงจำของเธอ

เธอเดินอยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืน เมื่อเธอยืนอยู่ที่หน้าประตูอีกครั้ง วาเนสซ่า โธมัส ก็เกือบจะสติแตกไปแล้ว เธอตามหาลูกสาวของเธออย่างบ้าคลั่งในทุกมุมของในเมือง

สำหรับไบรอัน เทย์เลอร์ เขาเชื่อว่าเธอเป็นแค่เด็กคนนึง และเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับมาที่บ้านด้วยตัวของตัวเองได้ เธอน่าจะถูกลักพาตัวไปจากพวกค้ามนุษย์ไปแล้ว

นอกจากนี้วาเนสซ่าก็ได้ยอมถอดใจหลังจากที่ตามหามาลูกสาวของเธอมาได้ระยะหนึ่งแล้ว และเข้าใจว่าเธออาจจะไม่ได้ลูกสาวของเธออีกต่อไปแล้ว

เขานอนลงบนเตียงแล้วหลับไปอย่างไร้ความกังวล

เมื่อเธอกลับมาถึงที่บ้าน ไบรอัน เทย์เลอร์ยังคงนอนหลับอยู่

ไบรอันได้ยินเสียงคนเคาะประตู เขาคิดว่าวาเนสซ่าคงจะกลับมาแล้ว หลังจากความพยายามของเธอนั้นไร้ผล

เขาเดินไปเปิดประตูอย่างใจร้อน แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างเล็กยืนอยู่ที่ประตู

วินาทีต่อมา ถังใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยขี้ก็ถูกสาดเขาใส่ตัวของเขา

ไบรอัน เทย์เลอร์โกรธจัดกับการกระทำของเธอ เขาจึงสวนกลับเธอในทันที เขาเอื้อมมือออกไปจับตัวเธอ และตะโกนดุด่าอยู่แบบนั้น

แต่ทว่าวิกกี้ได้เตรียมตัวรับมือกับเขามาเป็นอย่างดีแล้ว เธอจะปล่อยให้ตัวเองถูกเขาจับได้อย่างไร?

แม้ว่าแม่ของวิกกี้จะรู้สึกตกใจและโกรธมาก แต่หลังจากนั้นสักพักเธอก็เงียบไป

วิกกี้รู้สึกสับสนกับปฏิกิริยาของเธอ เมื่อพวกเขาทานอาหารเย็นด้วยกันในเมืองเสร็จ เธอจับมือของวิกกี้และวางลงบนหน้าท้องของเธอ ขณะที่เธอค่อย ๆ บอกเหตุผลของเธอ วิกกี้จึงรับรู้ได้ในทันที

แม่ของเธอตั้งครรภ์

วาเนสซ่า โทมัสไม่มีทางเลือก เธอทำเพื่อวิกกี้ไม่ได้ เพราะว่าเธอเห็นแก่ลูกในท้องและครอบครัวของเธอ

ดังนั้นเธอจึงโน้มน้าวให้วิกกี้ให้อภัยเขา

ให้อภัยและอดทนต่อการกระทำทั้งหมดของเขา เพื่อประโยชน์ของแม่และน้องชาย หรือน้องสาวของเธอ

วิกกี้ตกตะลึงขึ้นมาทันที

แม้ว่าเธอจะเป็นคนฉลาดแต่ว่าเธอก็ยังเด็กมาก

เธอเชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจว่าแม่ของเธอคือคนที่รักเธอมากที่สุด

เธอจะยอมทำทุกอย่างเพื่อวิกกี้ เช่นเดียวกับที่หนังสือได้บอกเอาไว้ว่า ความรักของแม่ยิ่งใหญ่เหนือกว่าสิ่งอื่นใด

เมื่อความจริงได้ปรากฏต่อหน้าของเธอ ตอนนั้นเองที่วิกกี้เริ่มจะเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่คิดกับสิ่งที่เป็นมันแตกต่างกัน

แม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร ไร้ค่า และไร้หนทาง ที่ต้องคอยพึ่งพาผู้ชายเพื่อเอาชีวิตให้อยู่รอดต่อไป

วาเนสซ่าไม่มีทางเลือก และไม่มีแม้แต่ไม้ยาว ๆ ให้เธอจับเอาไว้ เธอประคับประคองตัวเองโดยพาวิกกี้และลูกที่อยู่ในท้องของเธอกลับบ้านด้วยกัน

วิกกี้ โทมัสรู้สึกไม่เห็นด้วยกับความคิดโบราณของแม่ของเธอ ผู้หญิงที่ไม่มีสามีหรือแม้แต่การแต่งงาน ก็สามารถมีชีวิตที่ดีได้ด้วยความพยายามของพวกเธอเอง

แม่ของเธอเชื่อมั่นในคุณธรรมโบราณที่เกิดเป็นผู้หญิงต้องมีความอดทน เธอเชื่อว่าผู้คนควรเรียนรู้ที่จะให้อภัย

แต่ทว่า วิกกี้ โทมัสจะไม่มีวันให้อภัยกับคนที่ทำร้ายเธออย่างเด็ดขาด