ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 993

“ใช่แล้ว ตราบใดที่คุณปลอดภัย เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่อยู่แล้ว” จีนพูดปลอบโยนเธอ แต่เคธี่ก็ไม่ได้กังวลเรื่องเงินเช่นกัน

ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ฌอนกับเธออาศัยอยู่ด้วยกันอย่างสันโดษในทะเลทราย เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียง ร่ำรวย และมีความสามารถมากมาย ไม่อย่างนั้น เขาคงจะไม่ไปอยู่ในสถานที่ที่น่าเบื่อแบบนั้นได้หรอก

นั้นก็เพราะเงินไม่ใช่ปัญหาหลัก

แม้ว่าคฤหาสน์จะตั้งอยู่ในทะเลทราย แต่สาวใช้ก็ยังใช้ชีวิตเหมือนอยู่ในดินแดนในฝัน เรื่องเงินจึงไม่ใช่ปัญหาเลย

เธอก็แค่ตกใจ และอีกอย่างเธอเป็นห่วงฌอน เพราะเขาเพิ่งจะวิ่งเข้าไปในฝูงชนนั้น

เมื่อเนลล์นึกขึ้นได้ เธอจึงรีบหันหน้าไปหากิดเดียน “กิดเดียนคะ คุณลองไปตามลุงมิลเลอร์หน่อยสิคะ เขาโอเครึเปล่าก็ไม่รู้?”

พวกเขาออกมาโดยไม่มีบอดี้การ์ด เพราะว่าพวกเขาไม่ต้องการดึงดูดความสนใจ เมื่อพวกเขากำลังสนุกสนาน

กิดเดียนพยักหน้า แล้วขอให้คุณดอนเนลลี่เฝ้าพวกเธอเอาไว้ ก่อนจะวิ่งออกไปตามหาฌอน แต่เมื่อไม่ได้ไม่ไกลมากนัก เขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยโดยไม่คาดคิด

เกรกอรีกับวิกกี้อยู่แถวนั้นพอดี เมื่อพวกเขาเห็นว่าใครบางคนกำลังวิ่งมาทางพวกเขา คน ๆ นั้นก็ชนเข้ากับวิกกี้ไปแล้ว

เนื่องจากเกรกอรีเป็นผู้ปกป้องเธอมาตลอด เขาจึงจับตัวบุคคลนั้นไว้ไม่ให้วิ่งหนีไป

ในเวลาเดียวกัน ฌอนก็ตามมาทัน เขาจึงเริ่มเจรจาบางอย่างกับเกรกอรี

เขาได้ยินจากฌอนว่าชายคนนี้เป็นขโมย และแน่นอนว่าในมือของชายคนนั้นมีกระเป๋าเงินอยู่ เกรกอรีหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาขมวดคิ้วขึ้นมา ก่อนจะเตะหัวขโมยให้คุกเข่าลง

โจรคนนั้นคาดไม่ถึงว่าจะถูกจับได้ เขาจึงโยนกระเป๋าเงินเข้าไปในเหล่าฝูงชนด้วยความตื่นตระหนก

ทุกคนพากันตกใจ

ฌอนจึงรีบวิ่งไปที่กระเป๋าเงิน เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังสับสน โจรก็พยายามจะแย่งมันไป

เขารีบลุกขึ้นยืนและวิ่งหนี แต่ก่อนที่เขาจะก้าวไปได้อีกก้าว เขาก็ถูกเตะเข้าไปที่หน้าอก จนทำให้เขาลอยตกลงไปที่พื้น โจรคนนั้นสำลักออกมา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นยืนได้

เกรกอรีชะงัก เขาหันหน้าไปเห็นกิดเดียนที่กำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้น “กิดเดียน ลีย์ ฉันไม่นึกเลยว่าจะได้เจอกับนายที่นี่”

กิดเดียนยังตกตะลึง เมื่อคิดว่าแม้แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาก็ยังมาเจอกันได้ เขาดึงตัวโจรขึ้นและยิ้มออกมา "นายมาทำอะไรที่นี่?"

เกรกอรีตอบว่า “วิกกี้กับฉันมาติดต่อเรื่องธุรกิจน่ะ”

ดวงตาของเขาเป็นประกายแวววาวขึ้นมา และกิดเดียนก็รู้ได้ทันทีว่า "ธุรกิจ" ของเขาหมายถึงอะไร ตอนนี้พวกเขากำลังถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้พูดอะไรกันอีก

ฌอนกลับมาพร้อมกับกระเป๋าเงิน ยิ่งเห็นโจรเขาก็ยิ่งรู็สึกโมโห “นายกล้าขโมยของกลางวันแสก ๆ แบบนี้! นายอยากจะตายนักหรือไง?

เขายกกำปั้นขึ้นเพื่อต่อยหัวขโมย แต่กิดเดียนก็หยุดเขาเอาไว้ก่อน โจรคนนั้นตัวสั่นไปด้วยความกลัว

"คุณมิลเลอร์ครับ ให้ผมได้แนะนำเพื่อนของผมให้คุณได้รู้จัก นี่ เกรกอรี เกรแฮม และ วิกกี้ โทมัส”

ทั้งคู่กล่าวสวัสดีกับฌอน

ในทางกลับกัน ฌอนถึงกับชะงัก เขาอาจจะเคยอาศัยอยู่ในทะเลทราย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับโลกภายนอก

อันที่จริง การเป็นหมอเทวดาทำให้เขาคุ้นเคยกับเครือข่ายใต้ดินเป็นอย่างดี

"ดีแล้วแหละ" เขาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองโจรคนนั้นด้วยความเกลียดชัง “ผมอยากจะต่อยหน้ามันจริง ๆ ให้ตายเถอะ แต่กิดเดียนบอกว่าเรื่องนี้ควรให้คุณเป็นคนตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับมัน เพราะว่ามันเป็นคนขโมยกระเป๋าเงินของคุณ คุณเลือกมาได้เลย”

เคธี่กล่าวขอบคุณกิดเดียน

ฌอนไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร เขาแค่เป็นคนตรงไปตรงมา และขี้หึงมากไปหน่อย โดยพื้นฐานแล้วเขามีไอคิวสูงแต่อีคิวต่ำ เขาไม่ได้คิดเลยด้วยช้ำว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น ถ้าเขาต่อสู้บนท้องถนนของประเทศทีในฐานะของหมอเทวดา

พวกเขาไม่ได้กลัวปัญหา แต่กันไว้ย่อมดีกว่าแก้เสมอ

เพราะนี่มันไม่ใช่สถานการณ์ความเป็นหรือความตาย

เคธี่มองไปที่โจร และเห็นว่าเขายังเด็กมาก ดูน่าจะอายุราว ๆ สักสิบขวบได้

โจรคนนั้นดูผอมซีด และเนื้อตัวเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก ดวงตาของเขาจ้องมาที่เธออย่างขี้ขลาด ตัวของเขาสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อกิดเดียนจับเขาไว้ในก่อนหน้านี้

เคธี่เอ่ยถามเขาอย่างอ่อนโยนว่า “เธอชื่ออะไรเหรอ? ทำไมเธอถึงขโมยกระเป๋าของฉัน?”

เด็กคนนั้นตัวแข็งทื่อ

คุณดอนเนลลี่ยิ้มออกมา พลางพูดว่า “ดูเหมือนเขาจะเป็นคนท้องถิ่น และอาจไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูด เดี๋ยวผมจะแปลให้”

เขาเป็นนักเดินทางตัวยง นั้นจึงเป็นเหตุผลที่เขาเก่งทางด้านภาษา คุณดอนเนลลี่ถามเด็กด้วยความเข้าใจ ก่อนเขาจะตอบคำถามด้วยความสุภาพ

คุณดอนเนลลี่แปลให้คนอื่น ๆ ฟังว่า “เขาบอกว่าเขาชื่อคาซา เขาไม่มีเงินและต้องการเงิน นั่นคือเหตุผลที่เขาขโมยกระเป๋าของคุณ”

เคธี่หรี่ตาลงเล็กน้อย “ถ้าเธอต้องการเงิน ทำไมถึงไม่ไปทำงานล่ะ? ครอบครัวของเธออยู่ที่ไหน? เธอยังดูเด็กอยู่เลย ทำไมถึงไม่ไปโรงเรียน?”