ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 49

"จะว่าไป คุณเซียวได้รู้จักคุณหนูเจียงไม่ใช่เหรอ? และคืนนั้นคุณให้ผมส่งคุณเจียงกลับ ดูเหมือนว่าเธอก็อาศัยอยู่ในโซนวิลล่าไห่บินด้วย เป็นไปได้ไหมว่าที่เธอรู้จักกับเด็กสองคนนั้น…"

หลัวเชว่ยังคงคาดเดาเกี่ยวกับเรื่องนี้

แต่จู่ๆ ซือเย่เจ๋วก็ลุกขึ้นและเดินออกไป

หลัวเชว่ตกตะลึงและรีบเดินตามออกไป "ท่านเจ๋ว คุณจะไปไหนครับ?"

ณ ห้องทำงานบนชั้นที่ 16

“คุณอาแฟรงค์ อามารายงานพรุ่งนี้นะ ฉันได้แจ้งพนักงานทุกคนที่ถูกไวน์เนอร์ไล่ออกก่อนหน้านี้เรียบร้อยแล้ว”

เจียงเซิงยืนอยู่ข้างหน้าหน้าต่างบานใหญ่และโทรออก หลังจากที่แฟรงค์พูดอะไรบางอย่าง เจียงเซิงก็ยิ้มและพูดว่า "ได้ค่ะ คุณอาไม่ต้องกังวล ฉันเตรียมการไว้แล้ว"

หลังจากวางสายไป เจียงเซิงก็ถือโทรศัพท์ไว้ในมือ เมื่อรอพรุ่งนี้พวกเขามารวมตัวกัน ก็ถึงเวลาคิดชื่อแบรนด์เครื่องประดับได้แล้ว

ทันทีที่เธอหันกลับไป จู่ๆ เธอก็ตกใจเมื่อซือเย่เจ๋วปรากฏตัวอยู่ข้างหลังเธอ

"คุณซือ คุณ…"

ก่อนที่เจียงเซิงจะพูดจบ ซือเย่เจ๋วก็ก้าวไปข้างหน้าเธอจนเธอถอยหลังพิงกับหน้าต่าง เขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธออย่างเย็ฯชา "คุณมีลูกเหรอ?"

เจียงเซิงตกตะลึงเล็กน้อยและสับสน "ฉันจะมีลูกหรือไม่นั้น มันเกี่ยวอะไรกับคุณซือเหรอคะ"

เธอกำลังจะเดินออกไปหลังจากพูดอย่างนั้น

แต่ซือเย่เจ๋วกลับขวางเธอไว้ "คุณเคยมีลูกหรือเปล่ากันแน่?"

ใบหน้าของเจียงเซิงดูไม่ดีขึ้นมา ทำไมจู่ๆ ซือเย่เจ๋วถึงมาถามเธอเรื่องนี้ หรือว่าเขา...

พบอะไรเข้าแล้ว?

"ฉันยังไม่ได้แต่งงานด้วยซ้ำ แล้วมีลูกได้ยังไงล่ะ ถ้าคุณซือไม่มีอะไรแล้ว โปรดหลีกทางให้…"

"เจียงเหยียนเหยียนกับเจียงนวนนวนมีความสัมพันธ์อะไรกับคุณ" ซือเย่เจ๋วจ้องมองเธอ เหมือนกับต้องหาคำตอบจากใบหน้าของเธอให้ได้

ไหล่ของเจียงเซิงสั่นเล็กน้อย และคิ้วของเธอก็ลดลงทันที

เขาไม่เคยสงสัยกับเจียงเวย จนกระทั่งเด็กทั้งสองปรากฏตัวและเขาต้องตั้งคำถามกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้วอีกครั้ง เพราะยังไงแม้แต่พ่อของเขาก็คิดว่าเด็กสองคนนั้นเป็นของเขา

บางที เรื่องในคืนนั้นเขาควรจะตรวจสอบอีกครั้ง

เจียงเซิงเลิกคิ้วและเยาะเย้ย "คุณแปลกจริงๆ ถ้าคุณต้องการลูกก็แค่บอกเจียงเวยให้กำเนิดสิ"

ซือเย่เจ๋วเม้มริมฝีปากบางของเขาแน่น

"พวกเขามีนามสกุลเจียงก็มีความเกี่ยวข้องกับฉัน ทำไมคุณไม่คิดว่ามันเกี่ยวข้องกับเจียงเวยล่ะ?" เจียงเซิงฝืนยิ้ม

"ผมรู้ว่าไม่ใช่ของเจียงเวย"

"ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้ ฉันไม่มีลูก อย่ามาหยั่งเชิงฉัน"

"ทางที่ดีคือคุณไม่ได้มีความสัมพันธ์กับเด็กสองคนนั้นจริงๆ และไม่ใช่ผู้หญิงในคืนนั้นเมื่อหกปีที่แล้ว ไม่เช่นนั้น..." ซือเย่เจ๋วบีบคางเธอ "ผลที่ตามมา คุณรับไม่ไหว"

หลังจากที่ซือเย่เจ๋วจากไปแล้ว เจียงเซิงก็อดไม่ได้ที่จะกำมือแน่น และเม็ดเหงื่อเย็นหยดลงมาจากหน้าผากของเธอ