ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 133

เมื่อ หวังเสี่ยวถี เห็นเฉินเกอทำเป็นเล่นใหญ่แหวกกลุ่มคนเข้าไป

จู่ ๆ ก็ด่าอย่างดูถูก

คนประเภทนี้ เธอเห็นมาเยอะแล้ว

ไม่ว่ามีเรื่องที่ไหน มีเรื่องอะไร ขอเพียงมีคนเยอะ ๆ ก็มักจะต้องมีพวกเสแสร้ง เข้าไปพูดเข้าไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนกับไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไงอย่างนั้นแหละ

ตอนนี้เฉินเกอก็เป็นแบบนั้นแหละ

“ใช่ จะเสแสร้งอะไร? ระวังเถอะจะตกหลุมพรางตัวเอง!”

“ฉันพอแล้วกับไอ้คนไร้สาระนี่ เสี่ยวถี เธอดูสิ เขาเข้าไปจริง ๆ ด้วย!”

เพื่อนสนิทคนหนึ่งชี้ไปที่เขาแล้วพูดขึ้น

เฉินเกอขี้เกียจจะสนใจพวกเธอน่ะ

เฉินเกอเข้าไปอย่างช้า ๆ เขาเห็นว่าหลี่เฟยหงถามที่มาที่ไปเสร็จแล้ว แน่นอนว่าต้องไปด้วยเพราะจะพาเมิ่งไฉ่หรูกลับมา

“คุณชายเฉิน เรารู้แล้วว่าที่ไหน ลูกน้องกำลังไปเอารถแล้ว พวกเราออกเดินทางได้เลยครับ!”

หลี่เฟยหงเห็นคนเยอะ ในตอนนี้เขาจึงได้พูดกับเฉินเกอเบา ๆ

　แต่คำว่า คุณชายเฉิน เถ้าแก่เนี้ย เฉียวเฉียว และพวกที่อยู่ข้างๆ กลับได้ยินเข้า

ในขณะนี้ทุกสายตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

เฉิน…คุณชายเฉิน ?

คุณชายเฉิน แห่งถนนการค้าจินหลิง?

เย็ดแม่!

วงของพวกเขาแทบจะกระจายไปแล้ว คุณชายเฉิน นั้น ตอนที่เขาเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิง เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวตนของเขาเลย

แต่ชื่อเสียงนั้นกลับระบือไกลไปทั้งจินหลิง

เป็นถึงลูกพี่ใหญ่ ทำไม เฉียวเฉียว และพวกถึงไม่รู้จักล่ะ

แม่เจ้า คิดไม่ถึงว่า คุณชายเฉิน จะเป็นลูกศิษย์ของเมิ่งไฉ่หรู ตัวเองกลับให้ คุณชายเฉิน ไปทำงานให้พวกเราอยู่เลย?

“คุณชายเฉิน เข้าใจผิดแล้ว บางเรื่อง เป็นเรื่องเข้าใจผิดค่ะ”

เฉียวเฉียว รีบอธิบายด้วยสีหน้าลำบากใจ

เฉินเกอไม่สนใจพวกเขา แล้วรีบปลีกตัวออกไปจากกลุ่มคน

หลี่เฟยหงตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ระวังปากพวกแกไว้ให้ดี เรื่องนี้ จะกลับมาคิดบัญชีกับพวกแกทีหลัง!”

คนกลุ่มใหญ่ รีบออกจากตรงนั้นไป

เหลือไว้เพียง เฉียวเฉียว ที่สีหน้าซีดขาวตกใจและนิ่งเงียบ

“แม่งเอ๊ย ๆ! จู่ ๆ เฉินเกอก็ไปกับพวกนั้นแล้ว เมื่อกี้พวกเขาพูดอะไรนะ พี่เฟยเกอคนนั้นเหมือนจะเกรงใจเฉินเกอมากเลยนะ!”

ในกลุ่มคน ถึงแม้จะไม่ได้ยินว่าเฉินเกอกับคุยอะไรกับหลี่เฟยหง

แต่คนที่มีตาก็พอดูออก หลี่เฟยหงปฏิบัติตัวต่อเฉินเกอด้วยความเคารพ

หวังเสี่ยวถี และเพื่อนๆ ของเธอตกตะลึง

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”

หวังเสี่ยวถี พูดอะไรบางอย่างภายในใจ

ไม่รู้ว่าทำไม ในตอนที่เฉินเกอถูกคนรายล้อมแล้วเดินออกไป จู่ ๆ หวังเสี่ยวถี ก็รู้สึกว่าเฉินเกอนั้นหล่อเป็นพิเศษ ดุดันเป็นพิเศษ

ในใจของ หวังเสี่ยวถี เกิดการคาดเดาด้วยความกล้า

การคาดการณ์นี้ทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว:

“มิน่าล่ะ เฉินเกอก็คือ คุณชายเฉิน หย่างนั้นสินะ?”

อา!

มันจะเป็นไปได้ยังไง? !

เป็นไปไม่ได้!

กลับไปที่หน้าประตูบาร์ในเวลานี้ มีรถ Rolls-Royce Phantom Extended Editionจอดอยู่หลายสิบคัน

เฉินเกอขึ้นไปนั่งบนรถคนกลางสุดของขบวน

คนกลุ่มหนึ่ง รีบมุ่งหน้าไปยังสถานที่หนึ่งชื่อ โรงแรมโย๋วหลง!

“ไม่นะ...ไม่นะ ช่วยด้วย...ช่วยด้วย!”

เมิ่งไฉ่หรูถูกเหวี่ยงลงบนเตียงใหญ่อย่างแรง เธอที่โดนเมาเหล้าจนเมา รู้สึกเพียงมึนศีรษะไปหมด และไม่มีแรงไปทั้งสรรพางค์กาย

เหลือเพียงสติสัมปชัญญะเพียงน้อยนิด

เธอร้องออกมาอย่างอ่อนแรง

“ฮ่า ๆ ๆ สาวน้อยคนสวย ร้องสิ ร้องเสียงดัง ๆ สิ ต่อให้เธอร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครมาช่วยเธอหรอก”

จางต้าชาน ถอดเสื้อนอก เขาถอดไปพลางและหรี่ตามองดูเธอไปพลาง

มองดูสาวสวยบนเตียงแล้วน้ำลายไหล

เขา จางต้าชาน ที่เดินทางไปทั่วสารทิศ บุกน้ำลุยไฟ ขอให้เป็นเพียงผู้หญิงที่เขาถูกใจ ก็แทบจะไม่มีทางหนีพ้นไปได้

แล้วนับประสาอะไรกับสาวสวยที่ชื่อเมิ่งไฉ่หรูคนนี้ ที่จู่ ๆ ก็ตบหน้าเขาต่อหน้าคนอื่นมากมาย

นี่คือเป็นครั้งแรก

ในตอนนี้จางต้าชาน นอกจากเต็มไปด้วยความปรารถนาแล้วยังมีความสุขในการแก้แค้นอีกด้วย

สำหรับเฉียวเฉียว เพื่อนสนิทของเมิ่งไฉ่หรู เหอ ๆ ลองไปถามเธอดูสิ ว่าเงินหรือมิตรภาพสำคัญกว่ากัน?

ส่วนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอย่าง เฉียวเฉียว นั้น ถูกเมิ่งไฉ่หรูแปะบัตร PASS ทิ้งไปแล้ว

ตนเองตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ เธอ เฉียวเฉียว จะต้องเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้แน่

จะว่าไปต่อให้เธอหวังดีจะช่วยตนเอง ก็ไม่มีทางมีความสามารถมากพอจะขอให้พี่เฟยหงมาช่วยเธอแล้วปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพได้หรอก!

ดังนั้น เรื่องที่เมิ่งไฉ่หรูต้องทำเป็นอย่างแรกหลังจากฟื้นคืนสติคือ ต้องถามให้รู้เรื่อง

“จะเป็นใครนั้น ผมคงบอกไม่ได้ เขาเพียงแค่สั่ง หากคุณต้องการจะถามเรื่องนี้ ก็สามารถบอกคุณได้แค่ว่าเขาเป็นคนที่ชอบความเรียบง่ายคนหนึ่ง!”

หลี่เฟยหงพูด

“อ๊ะ เป็น หนุ่มหล่อผินผัน หรอคะ?”

เมิ่งไฉ่หรูรู้ได้ในทันที เธอตื่นเต้นจบแทบกระโดด

คนที่ชอบความเรียบง่ายคนหนึ่ง ก็คือ หนุ่มหล่อผินผัน อย่างนั้นหรอ?

ยิ่งกว่านั้น ตัวเธอก็ไม่ได้รู้จักคนใหญ่คนโตที่ไหน นอกจาก หนุ่มหล่อผินผัน

ถ้าเป็นอย่างนี้ ดังนั้นเรื่องทั้งหมดก็ถูกต้องขึ้นมาแล้ว

ก่อนหน้านี้มีคนเดาว่าหนุ่มหล่อผินผัน ก็คือ คุณชายเฉิน ไม่ใช่หรอ?

หลายคนไม่ยอมเชื่อ

แต่หากพิจารณาในตอนนี้ คนที่ทำให้หลี่เฟยหงทำแบบนี้ได้ ก็คงมีเพียง หนุ่มหล่อผินผัน หรือที่เรียกว่า คุณชายเฉิน เท่านั้น

เรื่องราวจะต้องเป็นอย่างนี้แน่ วันนี้เป็นวันเปิดบาร์ หนุ่มหล่อผินผัน ก็มาเที่ยวด้วย อีกทั้งยังเห็นฉากที่ตนเองโดนรังแกเข้า

ดังนั้น จึงโทรสั่งการให้คนมาช่วยตนเองไว้

มันจะต้องเป็นอย่างนี้แน่!

ตอนนี้ความสิ้นหวังและความสยดสยองของเมิ่งไฉ่หรูดูเหมือนจะหายไปอย่างสิ้นเชิงกับฉากนี้

“คุณเมิ่งครับ ผมได้รับคำสั่งให้ส่งคุณกลับไปที่โรงเรียนโดยสวัสดิภาพ คุณกลับไปก่อน ส่วนเรื่องที่เหลือให้พวกลูกน้องผมที่เหลือเป็นคนจัดการให้ครับ”

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเมิ่งไฉ่หรูกับ คุณชายเฉิน มีความสัมพันธ์กันอย่างไร แต่ คุณชายเฉิน ต้องการจะช่วยเธอ จะต้องมีความสำคัญแน่นอน ตนเองจะต้องระวังและเอาใจไว้ อย่างไรเสียก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย

หลี่เฟยหงคิดในใจ!

“ได้ค่ะคุณหลี่ แต่ก่อนฉันจะไป คุณช่วยอะไรหน่อยได้ไหมคะ?”

เมิ่งไฉ่หรูกวาดสายตาเย็นยะเยือกไปที่ จางต้าชาน ที่อยู่มุมห้อง

หลี่เฟยหงพยักหน้า: “คุณว่ามาได้เลยครับ!”

“ฉันขอยืมกระบองไฟฟ้าที่อยู่ในมือลูกน้องคุณหน่อย!”

เมิ่งไฉ่หรูพูดไปด้วยและมองไปที่ร่างกายส่วนล่างของ จางต้าชาน อย่างเย็นชา ทำให้ใจของ จางต้าชาน ต้องตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม...

“ทะ ๆ ๆ เธอ...เธอจะทำอะไรน่ะ?”