ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 661

บทที่661 คุณลุง

“คุณลุง ท่านหาเขาเจอแล้ว!”

ที่นี่เป็นเขตโกโรโกโสทางด้านชานเมืองตะวันตก

ที่ประตูบ้าน

แม้จะดึกแล้ว แต่เด็กผู้หญิงคนนึงอายุสักสิบแปด สิบเก้า ยังคงยืนอยู่ตรงปากประตู ดูเหมือนนางจะรอมานานแล้ว

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนขี่สามล้อกลับมา บนรถก็มีวัยรุ่น นอนสลบ ร่างกายอาบเลือด

นางรีบกระโดดทัก

วัยรุ่นที่มีท่าทางแบบนี้

ถ้าว่ากันตามเหตุผล ผู้หญิงปกติถ้าเห็นฉากแบบนี้ก็จะต้องตกใจกรี๊ดไปแล้ว

แต่หญิงสาวนี้กลับดูเหมือนไม่เป็นอะไร

พูดกับคุณลุง และมาตบๆหน้าวัยรุ่นผู้นั้นสองสามครั้ง

“ดวงดีจริงๆ บาดเจ็บจนกลายเป็นแบบนี้ยังไม่ตาย ซ้ำยังโดนพิษอีก!”

หญิงสาวพลิกหน้าวัยรุ่นไปมา มองอย่างสงสัย

“แม่หนูอย่าวุ่นวายหน่ะ เขาถูกตีจนบาดเจ็บเช่นนี้  ตอนนี้ยังมีลมหายใจอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเคยล้างบาปตามกฎของสวรรค์ แล้วรีบเข้าสู่ขอบเขตเปิดปราณ เกรงว่าจะไม่มีชีวิตเสียแล้ว”

คุณลุงส่ายหัว ถอนหายใจ

“เฮ้อ เขาไม่รู้อะไรจริงๆ กำลังเท่านี้จะไปสู้กับพวกเขาเหล่าตระกูลกู่และจิ่วโล๋หวาง!”

เด็กสาวเบ้ปากพูด

“เอาเถอะ อย่าพูดจาไร้สาระ เขาก็แค่เต็มไปด้วยความคิดอยากจะช่วยคน โดยไม่รู้ว่าโลกนี้เป็นอย่างไร คุณรีบไปเตรียมวัตถุดิบยาให้ลุงเถอะ ลุงจะช่วยชีวิตเขา!”

คุณลุงพูด แล้วก็เอาเฉินเกอเข้าไปในบ้าน

ส่วนเด็กสาวมองไปรอบๆ พอรู้ว่าไม่มีใครสังเกตเห็น ก็รีบเอารถสามล้อที่มีเลือด เข็นเข้าไปข้างใน

ในเวลาเดียวกัน เด็กสาวก็หยิบขวดเขียวเล็กๆออกมาจากอ้อมแขน

แล้วโรยไปรอบๆ

ผงพวกนี้ล้วนเป็นสีเขียวมรกต

พอโรยเข้าไปในกลางอากาศ ก็อันตรธานหายไป

จากนั้นเด็กสาวก็เข้าไปเตรียมวัตถุดิบ

บนเตียง ในห้อง

คุณลุงผู้นั้นก็กำลังรีบรักษาวัยรุ่นผู้นั้น ส่วนวัยรุ่นผู้นั้น ถ้าไม่ใช่เฉินเกอแล้วจะเป็นใครไปได้

“เขายังเด็กขนาดนี้ ทำไมถึงเพรียบพร้อมไปด้วยกำลังอย่างนี้ได้? มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ ท่านไม่ใช่เคยบอกหรอว่า ขอบเขตผนึกปราณ ก็เป็นขีดจำกัดของมนุษย์แล้ว สำหรับคนธรรมดา เกรงว่าตลอดชีวิตก็ยากที่จะรวมกำลังภายในออกมาได้ แต่เขาเก่งมาก เกือบจะเข้าใกล้ขอบเขตเปิดปราณแล้ว！”

เด็กสาวนั่งอยู่ข้างๆ อย่างใจร้ายแล้วอมยิ้ม

“ดังนั้นเขา ก็ไม่ใช่คนธรรมดา!”

คุณลุงที่รวบรวมสมาธิอย่างตั้งใจ อดไม่ได้ที่จะพูดตอบกลับ

ภายในห้อง ต้องสังเกตอย่างใกล้ๆ ถึงจะเห็นชัดเจน

คุณลุงวัยกลางคนท่านนี้ บนหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

ดูหน้าตาอัปลักษณ์แปลกประหลาด

เวลาเอ่ยปากพูด ลำคอก็ยิ่งทำให้คนรู้สึกถึงความแหบแห้ง

“งั้นคุณลุง ระดับศิลปะการต่อสู้ของพวกท่านนั้นสุดยอดขนาดไหนกัน? เฉินเกอถึงได้ไร้เหตุผล อีกอย่าง ฉันดูแล้ว ร่างกายและพลังของเขาไม่เหมือนกับคนนอก เหมือนกับเคยผ่านการฝึกพลังของยามาโดยเฉพาะ การฝึกพลังวิธีนี้ ฉันเคยได้ยินพ่อฉันพูดว่า มันลึกลับมาก และไม่มีผู้สืบทอดมานานแล้ว!”

เด็กสาวพูด

“สำหรับการบรรลุอย่างสมบูรณ์แบบ ยอดฝีมือขอบเขตเปิดปราณธรรมดานั้น แม้แต่จะคิดก็ไม่ต้องคิดเลย!”

“แล้วทำไมยอดฝีมือของขอบเขตผนึกปราณ ปรากฏน้อยมาก แต่ยอดฝีมือขอบเขตเปิดปราณกลับเยอะกว่า?” นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย!”

“ฮ่าๆ ทำไม คุณปู่คุณไม่เคยบอกคุณรึ? ตลอดที่ผ่านมา มีเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้มารบกวนศิลปะการต่อสู้ นั่นก็คือ ยอดฝีมือขอบเขตผนึกปราณ ทุกๆครั้งจะหายตัวไปเป็นกลุ่ม ดังนั้นตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับจึงเกิดขึ้น เพราะพวกเขาเข้าใจวิธีลับ ที่สามารถฉันผ่านขอบเขตผนึกปราณ แล้วเข้าสู่ขอบเขตเปิดปราณ  ดังนั้นจึงเลี่ยงภัยพิบัติได้! แต่ก่อนตระกูลลึกลับ ปรากฏตัวในฐานะตระกูลที่ลี่ป้า และเพราะเหตุผลนี้ ก็ค่อยๆตกต่ำลง!”

คุณลุงอธิบายละเอียดยิบ

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!”

เด็กสาวฟังจนเข้าใจ

ตอนนี้ก็มองไปยังกระเป๋าเล็กๆติดตัวเฉินเกอที่อยู่ข้างๆ

ก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น หยิบมันมาเปิดออก

และด้านใน ก็มีรูปภาพเล็กๆเต็มไปหมด

“ฮ่าๆ ทายาทเศรษฐีผู้สูงสง่า ที่แท้ก็มีความชื่นชอบแบบนี้ ก็คือการเก็บรูปภาพใบเล็กของผู้หญิง ซ้ำยังมีมากกว่าหนึ่งรูปอีก”

เด็กสาวหัวเราะ

หยิบออกมาดูทีละใบ

ที่แท้ เฉินเกอก็เก็บรูปความเคยชินของคนสำคัญ มีทั้งมู่หาน ลูกพี่ลูกน้องเฉียงเวย พี่สาว พ่อแม่ เขาเก็บไว้หมด

“ฮ่าๆ คุณลุงมีหญิงงามคนนึง มีตาเหมือนท่านเลย!”

เด็กสาวดึงภาพหนึ่งในนั้นออกมาแล้วพูดหัวเราะ

“คุณอย่าพูดมั่วซั่ว ลุงหน้าตาน่าเกลียด จะไปเหมือนคนอื่นได้ยังไง! อีกอย่าง คุณเอาของคืนเฉินเกอได้แล้ว ไปยุ่งกับของส่วนตัวคนอื่นไม่ดี!”

คุณลุงพูดยิ้มเจื่อนๆอย่างจนปัญญา