ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 667

บทที่667คนเถื่อน

“พวกคุณจะพาฉันไปไหน?”

เฉินเกอถาม

“เหอะคุณน่าเกลียด ทางที่ดี คุณควรหุบปากซะ ถ้าทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น คุณทำตามที่พี่เมิ่งเฟยพูด พวกเรารับรองว่าคุณจะไม่เป็นอะไร ไม่อย่างงั้น คุณก็ต้องระวัง ระวังจะไม่มีชีวิต 

เย่าเมิ่งเหยายิ้มเยาะเอ่ยเตือน

ก็เห็นคนสองสามคนเดินมา หยิบโซ่เหล็กมาล็อกมือเท้าเฉินเกอไว้

จากนั้นก็กดเฉินเกอเข้าไปในรถ

“เด็กผู้หญิงกลุ่มนี้จะทำบ้าอะไร? ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้มาที่หุบเขาราชายาของพวกคุณเพื่อร้องขอ เรื่องเมื่อครู่ จะจัดการพวกคุณให้ซะ!” 

เฉินเกอพูดในใจ

แต่ก็ยังคงพยายามข่มใจไว้ เดินตามพวกเขาขึ้นรถอย่างใจเย็น

รถขบวนหนึ่ง ออกจากหุบเขาอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปตามทิศทาง

ไม่นานก็ถึงจุดหมาย

ที่นี่เป็นอาคาร คล้ายสนามกีฬาขนาดใหญ่

มีรถหรูมารวมตัวกันตรงปากประตู

และก็มีชายหญิงแต่ตัวสวยหรูจำนวนไม่น้อยเดินเข้าออก

“ที่นี่ที่ไหน?”

เฉินเกอถามผู้คุ้มกันสองคนที่คุมตนเองอยู่เบาๆ

“ฮึ โคลอสเซียม ไม่เคยเห็นรึ? ผู้ที่เข้าออกที่นี่ถ้าไม่เป็นคุณชายของตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับ ก็จะเป็นทายาทพันล้านระดับโลก คุณมาที่นี่ได้ก็ถือว่าเป็นโชคของคุณแล้ว!”

ผู้คุ้มกันพวกนั้นพูดอย่างดูหมิ่น

“เมื่อครู่ ฉันได้ยินพวกหญิงสาวนั้นพูดว่า เอาฉันมาเป็นเหยื่อ นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

เฉินเกอขมวดคิ้วถาม

ทายาทพันล้านระดับโลกบ้าอะไรกัน ตนเองสิถึงเป็นทายาทเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลก

โอกาสแบบนี้ก็เจอมาบ่อย

“คุณของหุบเขาของหุบเขาจวงเจีย ได้จับคนเถื่อนมาไม่กี่วันก่อน เขาแข็งแกร่งมาก ซึ่งถูกลูกชายของคุณท่านจวง คุณชายจวงสือซานคุมตัวมาที่โคลอสเซียมนี้. น่าทึ่งมาก ในเดือนที่ผ่านมาเอาชนะยอดฝีมือไปไม่รู้กี่คนต่อกี่คน จะโหดเหี้ยมขนาดไหน!”

เดิมทีผู้คุ้มกันก็ไม่ได้สนใจเฉินเกอนัก

แต่เมื่อพูดถึงคนเถื่อนขึ้นมา เขาก็ตื่นเต้น

แล้วก็พูดต่อว่า: “เพียงแต่ว่าพลังเขาแข็งแกร่งมาก แล้วก็ยากที่จะทำให้เชื่อง เขาถูกคุณชายจวงใช้ไฟช็อตจนกลัว หลบอยู่แต่ในห้องไม่ออกมา เขากระหายเลือด กินคน ตราบใดที่มีคนเป็นๆล่อเขาออกมาได้ ก็ถูกยอดฝีมือของหุบเขาราชายาที่พวกเราพามาเอาชนะได้แล้ว แน่นอนว่า คุณหนูใหญ่เมิ่งเฟยของพวกเรา เดิมพันว่าชนะ! จากนี้เป็นต้นไป เมื่อคุณชายจวงพบกับคุณหนูเมิ่งเฟยของพวกเรา ก็ต้องเรียกว่าพี่แล้ว ฮ่า!”

ผู้คุ้มกันนึกถึงการต่อสู้ในอีกสักครู่ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาอย่างตื่นเต้น

เฉินเกอฟังก็พอเข้าใจ

อันแรกก็คือคนที่ชื่อว่าเย่าเมิ่งเฟย เดิมพันกับคุณชายจวงไว้ ว่าต้องชนะคนเถื่อนเทพสงครามไร้เทียมทานนั่นได้ ดังนั้นจึงคิดเอาตนเองมาเป็นเหยื่อล่อคนเถื่อนออกมา แล้วก็ใช้ยอดฝีมือของตระกูลตนเองมาสู้

นี่มันโหดร้านเกินไป ถ้าเป็นตามที่ผู้คุ้มกันพูดจริง ว่าคนเถื่อนนั่นโหดร้ายกินคน งั้นคนธรรมดาก็ต้องถูกเขากินไปหมดสิ

เฉินเกอขมวดคิ้ว

“แล้วยอดฝีมือที่พวกคุณพามา ได้ไม่ได้? สามารถเอาชนะเขาได้ไหม?”

เฉินเกอถามเย็นชา

“คุณพูดอะไร! ฮึ คุณหมอนี่สมควรตาย กล้าสงสัยในยอดฝีมือของหุบเขาราชายาของพวกเรา พวกเขาถูกเลือกมาโดยคุณหนูใหญ่ คุณกล้าดูถูกรึ?”

ผู้คุ้มกันตะคอก

เฉินเกอไม่พูดอะไรอีก

ตอนนี้ ถูกสองคนคุมตัวลงจากรถแล้ว

ขณะนี้ พวกนางเย่าเมิ่งเฟยเดินนำหน้าพากันเข้าไปด้านใน

“เมิ่งเฟย ทำไมเพิ่งมา พวกเรารอคุณนานแล้ว!”

เมื่อเดินเข้าไปในสนาม ก็มีวัยรุ่นชายย้อมผมขาว มือล้วงกระเป๋าข้างนึงเดินมา

มองมาที่เย่าเมิ่งเฟยแล้วพูดหัวเราะ

“ฉันพนันกับจวงสือซานไว้ เราห้ามแพ้เด็ดขาด ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ฉันจึงจับเหยื่อมาให้พวกท่านโดยเฉพาะ ให้เขาล่อออกมาก่อน พวกท่านค่อยลงมือ ยังคงลงมือพร้อมกัน7คน ยังไงจวงสือซานก็ไม่ได้กำหนดจำนวนคน!”

เย่าเมิ่งเฟยพูด

ทั้งเจ็ดคนก็ยินยอม

“พวกคุณ คุมตัวเขาเข้าสนาม!”

เย่าเมิ่งเฟยมองไปยังผู้คุ้มกันที่เหลือ ชี้ไปที่เฉินเกอ

“คุณชายจวง ท่านบอกว่าคนของหุบเขาราชายา ไม่สามารถชนะเทพสงครามไร้เทียมทานนั่นได้ใช่ไหม? เจ็ดคนนี้ ฉันรู้ว่าคืออาจารย์ของเย่าเมิ่งเฟย พลังลึกล้ำยากคาดเดา แม้แต่คุณของหุบเขาของพวกเรา เมื่อเจอเจ็ดคนนี้ ยังต้องมองอย่างให้เกียรติ!”

คนรับใช้ข้างๆคุณชายจวง พูดเบาๆออกมา

“กลัวอะไร คนเถื่อนนั่นพลังแข็งแกร่ง ถึงขนาดเกินกว่าที่พ่อฉันจินตนาการไว้เสียอีก และการสู้ของเขาในทุกวันนี้คุณเองก็เห็น ว่ามันโหดเหี้ยมมาก ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะถูกเอาชนะได้ง่ายๆ!”

“อีกอย่าง เย่าเมิ่งเฟยนี้ ฉันอยากกินนางมานานมากแล้ว ทุกครั้งที่เห็นนางลอยไปลอยมาอยู่ตรงหน้าฉัน วิญญาณฉันก็แทบถูกเด็กผู้หญิงคนนี้พัดไปแล้ว ครั้งนี้มันไม่ง่ายเลยที่จะบังคับนางให้มาเดิมพันกับฉันได้ ถ้าพวกเราชนะ เรื่องที่ดีของฉันก็สำเร็จ ฮ่าๆ!”

“แต่ฉันน้อยก็ยังกังวล!” เด็กรับใช้กล่าว

“ไม่มีอะไรต้องกังวล วางใจเถอะ ฉันมือแผนสำรอง! ตราบใดที่พวกเขาเข้าไป ก็จะไม่สามารถออกมาได้ ฮึฮึ!”

จวงสือซานเหลือบตามองเย่าเมิ่งเฟยที่มีผิวขาวใสอย่างเย็นชา พร้อมกับนัยน์ตาที่ประกายความละโมบออกมา

“เทพสงคราม! เทพสงคราม! เทพสงคราม!”

และในขณะนั้นเอง ทั้งเจ็ดคนรวมกับเฉินเกอ เป็นแปดคนยืนอยู่ในพื้นที่โล่งของสนาม

คนรอบๆข้างสนามต่างลุกขึ้นยืนตะโกนกันอย่างตื่นเต้น เสียงอึกทึกคึกโครม

“คุณหนู คุณนี่โชคร้ายจริงๆ ตอนนี้คุณหนูใหญ่มีปรารถนาดี ให้คุณเป็นเหยื่อล่อให้พวกฉัน งั้นก็ดำเนินการเถอะ วางใจได้ พวกเราจะแก้แค้นให้คุณเอง!”

เจ็ดคนมองหน้ากันไปมา จากนั้นเฉินเกอก็ส่ายหัวยิ้มเรียบๆ

เฉินเกอก็ไม่ได้สนใจพวกเขา แต่มองจ้องปากถ้ำมืดสนิทอย่างละเอียด

ความอาฆาตที่เย็นเยือกเข้ากระดูก ดูเหมือนจะถูกปล่อยออกมาจากในปากถ้ำ ด้านในถ้ำก็มีเสียงคำรามของสัตว์ป่าดังออกมาไม่หยุด

“ต้องเป็นคนเถื่อนยังไงกัน? ถึงได้มีพลังดูดวิญญาณที่แข็งแกร่งขนาดนี้?”

เฉินเกอขมวดคิ้วแน่น พลางขบคิด……