ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 720

บทที่720 ในที่สุดฉันก็กลับมาแล้ว

แท้จริงแล้วเฉินเกอรู้สึกได้นานแล้ว คำพูดของลุงสองมักมีนัยแฝงเสมอ

เพียงแต่ว่า เฉินเกอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าสิ่งที่ลุงสองพูดนั้นหมายถึงอะไร

ถ้าคุณปู่ยังไม่ตาย นั่นถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก แล้วทำไมลุงสอง ถึงถามแบบนั้น?

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ป้ายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ของคุณปู่ก็ปรากฏตัวแล้ว เฉินเกอคาดว่าเป็นไปได้มากว่าเกิดเรื่องร้ายกับคุณปู่

ไม่แน่เรื่องงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์อาจจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับบุคคลลึกลับที่อยู่เบื้องหลังนี้

ตัดสินจากลำดับปฏิกิริยาของหินโชคชะตา

จะเป็นไปได้ไหมว่าบุคคลลึกลับนั้นจะไปที่งานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ก่อน จากนั้นเขาก็ฆ่าทุกคนในงาน

จากนั้นก็ไปที่วังใต้ดินทะเลทราย แล้วฆ่าเจ้างูยักษ์และพาร่างของพี่หลินเซียวไป

และก่อนที่พวกเราจะตามไป เขาก็จับตัวคนตระกูลเฉินไป

เมื่อไม่พบศพของคุณปู่ นั่นก็เป็นไปได้มากว่าคุณปู่จะยังไม่ตาย และโดนบุคคลลึกลับจับตัวไป

แน่นอนว่า สุดท้ายจุดมุ่งหมายของเขาคงจะเป็นตัวเอง

การที่เขาสามารถทำลายสรรพาวุธ ได้โดยง่าย ดูแล้วก็คงจะมีแต่บุคคลลึกลับคนเดียวกันกับที่ฆ่าเจ้างูยักษ์ได้อย่างง่ายดายที่สามารถทำเช่นนี้ได้

ในเส้นทางข้างหน้า เฉินเกอคิดถึงความเป็นไปได้นี้แล้ว

“ไม่มีอะไร เสี่ยวเกอ เธอควรมุ่งมั่นกับการฟื้นฟูพลังพื้นฐาน เสียก่อน ส่วนเรื่องอื่น เธออย่าเพิ่งไปคิดถึงมัน ต่อไป คงต้องพึ่งเธอแล้ว!”

เฉินผิงอันตบไหล่เฉินเกออีกครั้งเบาๆ จากที่เขาพูดแล้วหยุดไป

เฉินเกอเองก็ไม่ได้คิดมาก เมื่อเกิดเรื่องขึ้นมากมายแบบนี้ ตอนนี้เฉินเกอต้องรีบฟื้นฟูพลังพื้นฐาน ของตนเอง เพื่อสืบทอดพลังของการตื่นขึ้นครั้งแรกให้ดีขึ้น ถึงเวลานั้น ตัวเองก็ไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ถูกกระทำแล้ว

เฉินเกอจึงไปช่วยพี่จื่อเยียน

หินโชคชะตาตามที่พี่จื่อเยียนบอก นี่คืออาวุธทางจิตวิญญาณที่ควบแน่นจากพลังงานสวรรค์และโลก ในระยะยาวมันได้กลายเป็นหินแห่งการเปลี่ยนแปลงพลังงานอย่างช้าๆ

มันได้รับพลังงานมหาศาลและลวดลายค่ายกลบนตัวของมัน

ที่สามารถทำนายอนาคตได้

และหากต้องการใช้มันเพื่อการทะลุผ่านมิติเวลาจะต้องแยกรูปร่างของมันอีกครั้ง

อย่างนั้นความสามารถของมันจึงจะถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ ด้วยความสามารถในการควบคุมอันทรงพลังของหยกแขวนเลือดมังกร เพื่อสำเร็จการทะลุผ่านมิติเวลา

เสียดายก็เพียงแต่หลังจากใช้งานหนึ่งครั้ง หินโชคชะตานี้ก็จะต้องปลดระวาง

ด้วยความช่วยเหลือจากเฉินเกอ ความเร็วในการปรับแต่ง หินโชคชะตาจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน

เพียงชั่วพริบตาก็ถึงเที่ยงคืน

การปรับแต่งหินโชคชะตาก็ประสบความสำเร็จเช่นกัน

“เสี่ยวเกอ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอป้องกัน ให้คุณเข้าสู่ค่ายกลที่สร้างโดยหินโชคชะตา ข้อกำหนดกับที่ฉันบอกก่อนหน้านี้ เธอจะต้องจำให้ขึ้นใจนะ!”

โล๋จื่อเยียนกล่าว

“ผมจำได้ครับพี่จื่อเยียน! ใช่แล้ว ผมจะใช้การบำเพ็ญปฏิบัติได้รึเปล่า?”

เฉินเกอตั้งใจถาม

“อันนี้ไม่อยู่ในข้อกำหนด ขอเพียงเธอไม่เปลี่ยนในสิ่งที่เธอรู้ผลลัพธ์ของมันอยู่แล้ว จะทำอะไรก็ได้ ตัวอย่างเช่น เมื่อก่อนเธออาจจะมีกลุ่มคนที่คิดไม่ดีกับเธอ เธอสามารถใช้การบำเพ็ญปฏิบัติสั่งสอนพวกเขาได้ ถ้าหากเขาไม่ได้ล้มหายตายจากแต่แรก เธอจะไปฆ่าเขาไม่ได้!”

โล๋จื่อเยียนกล่าว

“เรื่องนี้ผมเข้าใจแล้วครับ!”

“ยังมีนะ ต้องรอเจ็ดวัน หลังจากเจ็ดวันให้ดำเนินการปลุกวิถีแห่งฟ้า นอกนั้น อย่าให้ใครเข้าใกล้เธอง่าย ๆ เพราะพลังพื้นฐาน ของเธอยังไม่รู้ว่าใคร และไม่รู้ว่าจะถูกคนทำลายตอนไหน ดังนั้นเรื่องนี้ต้องระวังเป็นพิเศษนะ!”

โล๋จื่อเยียนกำชับอีกครั้ง

หลังจากเฉินเกอพยักหน้ารับก็เดินเข้าไปใจกลางของค่ายกล

และโล๋จื่อเยียนก็ใช้พลังจากหยกแขวนเลือดมังกร

และมองเห็นจุดแสงสีฟ้าที่หลอมละลายทั้งหมดปกคลุมร่างกายของเฉินเกอ

และปกคลุมไปทั่วร่างของเฉินเกอ

จากนั้นร่างของเฉินเกอก็เริ่มหมุนติ้วไม่หยุด

พลังแห่งการฉีกขาดไหลเข้ามาไม่หยุด

“กลั้นหายใจตั้งสมาธิและอดทนไว้!”

ที่นี่คือกลางป่าแห่งหนึ่ง

และไม่ไกลก็คือมหาวิทยาลัยของเขาเอง มหาวิทยาลัยจินหลิง

ตัวเขาในตอนนี้ ทั้งสายตาและการได้ยินของเขานั้นไม่เป็นปกติ แต่ก็ยังเห็นกลุ่มเด็กนักศึกษาเดินขวักไข่วอยู่เต็มสองข้างทาง

ส่วนสวนป่านี้นั้นมันดูรกร้างอยู่บ้าง

เอ๊ะ?

นี่ไม่ใช่ป่าละเมาะที่ฉันเคยจอดรถลัมโบร์กีนีใช่ไหม?

ที่นี่มันเป็นที่รกร้างจริง ๆ

และตอนนี้ ในป่านี้ว่างเปล่าและไม่มีอะไรเลย ตัวเองกลับมาแล้ว!

กลับมาแล้วจริงด้วย!

ยิ่งกว่านั้นยังเป็นไปได้มากว่าย้อนกลับมาช่วงที่ยังไม่รู้ว่ามีสถานะเป็นทายาทเศรษฐี

เฉินเกอคิดและลุกขึ้นยืนและสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของทั้งร่างกายระดับการบำเพ็ญปฏิบัติเขาเองก็หยุดนิ่งตามธรรมชาติไปในช่วงก่อนที่วิถีแห่งฟ้า จะตื่นขึ้นการบำเพ็ญปฏิบัติจึงยังไม่สูง แต่ว่าตามขั้นตอนปัจจุบัน การป้องกันตัวเองถือว่าไม่มีปัญหาแน่นอน

ตอนนี้เฉินเกอก้มลงมองลงไปที่ฝ่ามือของตัวเองยังคงมีจุดสีน้ำเงินเจ็ดจุดยังคงส่องแสง

นันคือระยะเจ็ดวันของหินโชคชะตา ตัวเองจะต้องรอไปอีกเจ็ดวันแล้วค่อยปลุกวิถีแห่งฟ้า เมื่อจุดแสงหายไปอย่างสมบูรณ์และเขาจะถูกบังคับให้กลับ

จะต้องใส่ใจกับเวลาเฉินเกอเตือนตัวเอง

“มู่หาน!”

เวลานี้ ในหัวของเฉินเกอกำลังฉายเงาแห่งความฝันของเขา

มู่หานในตอนนี้ยังอยู่ คิดไม่ถึงว่าเขาจะได้เจอเธอแล้ว แต่กลับไม่คิดฝันว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้

ถ้าหากว่านี่เป็นการก้าวข้ามที่สมบูรณ์มันคงจะดีมาก

เฉินเกอคิดในใจ

เขากำลังจะเร่งฝีเท้าคิดจะเข้าไปในมหาวิทยาลัย กลับคิดขึ้นได้:

“ใช่แล้ว ตัวเราเหมือนจะมีอีกเรื่องที่ต้องทำ!”