ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 218

หลินผิงเซิงพูดอย่างสุภาพจบ แล้วก็พาเฉินซื่อกับหลินเหยาเหยาไปยืนรออีกด้านหนึ่ง

เฉียนซื่อกับจ้าวซื่อได้สติ พยักหน้าตอบรับ

ซูฉงกับซูหวาปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว ต้อนรับลูกค้าอย่างกระตือรือร้น

ซูเสี่ยวลู่ก็ช่วยด้วย เมื่อเจอลูกค้าประจำ รอยยิ้มก็ยิ่งหวานขึ้น

ครอบครัวหลินผิงเซิงยืนรออยู่อีกด้าน ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบแต่อย่างใด

คนตระกูลซูยังคงเป็นตัวของตัวเอง ต่างคนต่างยุ่งกับงานของตน

กระทั่งขายหมด หากมีลูกค้ามาถาม ก็ยิ้มพลางอธิบายให้ฟัง

เฉียนซื่อรู้สึกกังวล กระซิบกับจ้าวซื่อว่า "พี่สะใภ้ ข้าจะจัดการที่นี่เอง ท่านไปคุยกับท่านอาจารย์เถอะ"

ซูฉงซูหวาก็อดมิได้ที่จะตามจ้าวซื่อไป พวกเขาครุ่นคิดอยู่นาน ก็นึกไม่ออกว่าได้ทำอะไรผิดพลาดไป

ไม่รู้ว่าท่านอาจารย์มาครั้งนี้ เพราะเรื่องอะไร

เนื่องจากซูเสี่ยวลู่วิ่งมา จึงไม่มีใครเชื่อมโยงนางกับครอบครัวของหลินผิงเซิง

หลินผิงเซิงเห็นจ้าวซื่อเดินมา เขาพยักหน้าอย่างอ่อนโยน

จ้าวซื่อเดินเข้ามา เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "อาจารย์หลิน ท่านมาหาพวกเรามีธุระอันใดหรือ?"

หลินผิงเซิงมองซูฉงกับซูหวาพลางกล่าวว่า "เป็นอย่างนี้ ข้าอยากรับซูฉงซูหวาเป็นศิษย์ ข้าจะทุ่มเทสอนความรู้ให้พวกเขาอย่างสุดความสามารถ จึงมาปรึกษากับพวกท่าน"

จ้าวซื่อโล่งใจ นางมองซูฉงกับซูหวา แล้วจึงพูดกับหลินผิงเซิงว่า "อาจารย์หลิน ขออภัยที่ข้าไม่สามารถให้คำตอบท่านได้ตอนนี้ ข้าต้องถามความเห็นพ่อของลูกและถามความคิดเห็นของตัวเด็กทั้งสองด้วย จึงจะให้คำตอบท่านได้"

หลินผิงเซิงพยักหน้าแสดงความเข้าใจ "อืม ข้าก็คิดเช่นนั้น วันนี้มาโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า รบกวนแล้ว"

หลินผิงเซิงรู้สึกว่าจ้าวซื่อพูดจามีสง่าราศี รอบคอบแต่ไม่เสียมารยาท

หลินผิงเซิงพูดกับเฉินซื่อและหลินเหยาเหยาว่า "ฮูหยิน วันนี้เจ้าพาเหยาเหยากลับบ้านก่อนเถอะ"

เขาต้องไปพบซูซานหลางเป็นการส่วนตัว ตอนนี้ไม่สะดวกที่จะพาเฉินซื่อกับบุตรสาวไปด้วย

เฉินซื่อพยักหน้า นางยิ้มน้อยๆ พลางกล่าวว่า "ข้าเข้าใจแล้ว เช่นนั้นข้าจะพาเหยาเหยากลับบ้านก่อน"

เพราะอยู่ข้างนอกและมีคนมากมาย เฉินซื่อจึงไม่ได้เรียกซูเสี่ยวลู่ เพียงแค่ยิ้มและโบกมือลาก่อนจะพาหลินเหยาเหยากลับบ้าน