ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 202

ทาสใบ้ไม่ทันได้ส่งเสียงร้องก็คอพับร่วงลงไป

เหลิ่งชิงฮวนเหยียบก้อนหินที่ลื่นออกแรงดึงเขาขึ้นมาจากน้ำ ก่อนจะฉีดยาชาให้เขาหนึ่งเข็มและกดบริเวณระหว่างปากกับจมูกเพื่อปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา

ทาสใบ้ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาอย่างงงงวย เมื่อลืมตาแล้วเห็นเหลิ่งชิงฮวนแต่ไม่สามารถขยับหนีได้ก็ส่งเสียงร้อง “อาอา” ออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

เหลิ่งชิงฮวนจ้องมองอย่างเย็นชา “เลิกเสแสร้งได้แล้ว เจ้าเป็นไส้ศึกที่อยู่ข้างกายซือเส่าใช่หรือไม่”

ทาสใบ้เบิกตามองเธอออกแรงส่ายหน้า

“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เจ้าหลอกคนอื่นได้แต่เจ้าหลอกข้าไม่ได้ เมื่อครู่ที่ออกมาจากถ้ำเจ้าเผลอจาม ข้าก็สงสัยแล้วว่าทำไมคนใบ้เช่นเจ้าถึงได้จามเหมือนคนปกติ แต่ข้าได้ยินซือเส่าบอกว่าคอของเจ้าถูกไฟลวกจนไม่สามารถเปล่งเสียงได้”

“ไม่ได้พูดนานขนาดนี้ ตามหลักแล้วเส้นเสียงของเจ้าก็ควรจะหดตัวในระดับที่ต่างกัน แต่เจ้ากลับจามเสียงดัง อีกทั้งเมื่อครู่ข้าก็ตรวจสอบเส้นเสียงของเจ้าแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไร เจ้าน่ะแสร้งเป็นใบ้”

ทาสใบ้เลิกส่ายหน้าและฉีกยิ้มให้เหลิ่งชิงฮวน “ต่อให้ข้าพูดได้ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าคือไส้ศึก”

“ดังนั้นข้าก็เลยแกล้งโยนหินลงไปในน้ำเพื่อดูปฏิกิริยาของเจ้า เจ้ามีท่าทีกังวลมากแสดงว่าเจ้าต้องรู้ว่าตราประทับของซือเส่าอยู่กับข้า ตอนที่พวกเราคุยกันเจ้าไม่ได้อยู่ด้วย นอกเสียจากว่าเจ้าจะแอบฟัง”

ทาสใบ้ฉีกหน้ากากออกมา แววตาเต็มไปด้วยความดุร้าย

“แม้ว่าข้าจะไม่รู้สถานะของเจ้า แต่ข้ารู้ว่าเจ้าถูกซือเส่าจับมาขังไว้ที่นี่ เขาบอกให้ข้าจับตาดูกลไกในถ้ำให้ดีอย่าให้เจ้าหนีไปได้ ดังนั้นข้าจะเป็นไส้ศึกหรือไม่นั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือพวกเราสามารถร่วมมือกันได้”

“ร่วมมืออย่างไร?”

“ส่งตราประทับของโฉวซือเส่ามาให้ข้า ข้าจะปล่อยเจ้าออกไป ซ้ำยังสามารถให้เงินกับเจ้าได้”

“เจ้าเป็นคนของผู้เฒ่าหลู่?”

“ใช่”

“เจ้าหักหลังเจ้านายตัวเองไม่กลัวถูกลงโทษหรือ?”

“โฉวซือเส่าจบแล้ว” ทาสใบ้ยิ้มชั่วร้าย “เขากลัวว่าคนอื่นจะรู้ความลับของเขาถึงได้หลบมารักษาตัวในที่แห่งนี้ เขาหลงคิดว่ามันเป็นความลับ ไม่มีใครล่วงรู้ได้ ข้างกายก็มีเพียงองครักษ์เงาไม่กี่คน เจ้าคิดว่าเขาเป็นคู่ปรับกับผู้เฒ่าหลู่ได้หรือ?”

“ผู้เฒ่าหลู่พาคนมาล้อมที่นี่ไว้แล้ว ขอแค่สามารถเปิดเผยเพศสภาพของเขาได้ ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่สามารถสืบทอดทรัพย์สินของตระกูลได้ ดังนั้นข้าแนะนำให้เจ้าส่งตราประทับของเขามา แล้วเจ้าจะปลอดภัย”

ทรยศนายแสวงหาเกียรติยศ ช่างมีเหตุผลจริงๆ เหลิ่งชิงฮวนโกรธอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพลิกข้อมือหยิบเข็มเงินออกมาสองเล่ม

“ข้าไม่รู้ว่าโฉวซือเส่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้เฒ่าหลู่หรือไม่ แต่ข้าไม่อาจไว้ชีวิตเจ้าได้”

เข็มสองเล่มแทงเข้าที่ลำคอของเขา ทาสใบ้ไม่ทันจะได้ส่งเสียงร้องก็เบิกตากว้างแน่นิ่งไป

นี่เป็นครั้งแรกที่เหลิ่งชิงฮวนฆ่าคน เธอไม่รู้สึกหวาดกลัวแต่กลับโล่งใจ

เธอยืนขึ้นมองปากถ้ำ มองลำธารที่คดเคี้ยวทอดตรงไปยังด้านนอกภูเขา ลังเลอยู่พักหนึ่ง

ไป หรืออยู่?

ณ วังใต้ดิน โฉวซือเส่าคุกเข่าข้างหนึ่งบนเตียง ทิ้งน้ำหนักค้ำไว้กับดาบยาวในมือ เสื้อคลุมสีแดงสดแหวกตรงหน้าอก ปอยผมสีดำปรกลงมาบนไหล่ ยังคงท่าทางเอ้อระเหยลอยชายไม่แยแสและเหยียดหยามผู้คนเช่นเดิม

คนกลุ่มนั้นจับจ้องมาที่โฉวซือเส่าที่อยู่บนเตียง ราวกับจ้องมองขาหมูตุ๋นน้ำแดง ทุกคนต่างแสดงท่าทางละโมบน้ำลายสอ

ผู้เฒ่าหลู่พูดพลางพิงไม้เท้าในมือ

"วันนี้ หัวหน้าพรรคสองคนของตระกูลโฉวและผู้เฒ่าหลี่แห่งหอซ่อนดาบต่างก็อยู่ที่นี่ ซือเส่า เจ้าไม่คิดว่าควรจะให้คำอธิบายกับพวกข้างั้นหรือ?"

โฉวซือเส่ายกนิ้วขึ้นมาจับผมบนหน้าอกอย่างเอ้อระเหย เขาเหลือบเปลือกตา “ยังเหลือเวลาอีกหลายวันกว่าข้าจะได้รับสืบทอดหอซ่อนดาบ จะรีบร้อนไปทำไมกัน? อีกอย่างผู้เฒ่าหลินและหัวหน้าพรรคอีกสองคนก็ไม่ได้อยู่ที่นี่มิใช่หรือ?”

“หากเจ้าต้องการครอบครองหอซ่อนดาบ เจ้าก็ต้องมีคุณสมบัตินั้นก่อน”

“ส่วนเรื่องฐานะของข้า จำได้ว่าผู้เฒ่าหลู่ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างชัดเจนแล้ว ข้าเป็นบุตรของพ่อข้า และเป็นเรื่องธรรมดาที่จะได้สืบทอดสมบัติของตระกูล แล้วข้ายังจะต้องมีคุณสมบัติอะไรอีกหรือ?”

ผู้เฒ่าหลู่จ้องมองเขาด้วยดวงตาเหยี่ยว “เท่าที่ข้ารู้ เจ้าไม่ได้เป็นบุรุษเพศ ซ้ำยังไม่ถือเป็นบุตรของท่านหัวหน้าหอ หอซ่อนดาบไม่สามารถส่งต่อให้สตรีเพศได้ เจ้าไม่มีคุณสมบัตินั้น”

โฉวซือเส่าหัวเราะเย็น “ผู้เฒ่าหลู่ไปฟังข่าวลือมาจากไหนกัน? หากท่านสงสัยว่าข้าไม่ใช่บุรุษเพศเช่นนั้นท่านก็ส่งฮูหยินน้อยที่ท่านเพิ่งแต่งมาอยู่กับข้าสิ”

ใบหน้าของผู้เฒ่าหลู่แดงก่ำด้วยความโกรธ “เหลวไหลยิ่งนัก!”

“ในเมื่อท่านพูดว่าข้าไม่ใช่บุรุษเพศ แล้วท่านจะละอายใจทำไมเล่า? ท่านส่งสาวงามมาให้ข้ามากมายที่แท้ก็เป็นความตั้งใจ ไม่เช่นนั้นข้าจะยืนอยู่ตรงนี้พิสูจน์ให้ท่านดูว่าข้าเป็นบุรุษหรือไม่”

“หยุดเถียงข้างๆ คูๆ!” ผู้เฒ่าหลู่โกรธมาก "อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนสองเพศครึ่งบุรุษครึ่งสตรี! ตระกูลโฉวไม่อาจตกอยู่ในน้ำมือของตัวประหลาดอย่างเจ้า!"

โฉวซือเส่าสงบนิ่งไม่ได้ตื่นตระหนก แม้แต่รอยยิ้มเย้ยหยันที่มุมปากเขาก็ยังคงเหมือนเดิม เขากวาดสายตามองคนในห้องช้าๆ “รองหัวหน้า ผู้เฒ่าหลี่ แล้วพวกท่านล่ะ? วันนี้มาเพื่อจัดการข้าเหมือนเขาเช่นกันหรือ?”