สองสามวันต่อมา องค์ชายแห่งมั่วเป่ยในตำนานได้เข้าสู่เมืองหลวงแล้ว ผู้ที่รับผิดชอบในการออกมาต้อนรับก็คืออ๋องเฮ่า
อ๋องเฮ่าเป็นคนรอบรู้ เป็นบุรุษผู้มีรูปลักษณ์สดใส นิสัยอ่อนโยน ฮ่องเต้นั้นช่างเก่งเรื่องการใช้ประโยชน์จากคนและสิ่งของเป็นที่สุด หากปล่อยให้มู่หรงฉีรองรับทูตด้วยใบหน้าที่เป็นอัมพาตครึ่งซีก เกรงว่าพูดได้มิกี่คำจะทำให้เขากลับมั่วเป่ยไป
กับญาติพี่น้องก็ยังมิได้ตัดสินใจ มิมีผู้ใดรู้ว่าฮ่องเต้กำลังคิดอันใดอยู่ ตรงข้างๆ เข่าก็มีเหล่านางสนมขององค์หญิงต่างอกสั่นขวัญหาย มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยทำให้ตกอกตกใจ องค์หญิงสองสามท่านที่มิได้ออกมาจากในวังก็รู้สึกราวกับมีมีดมาจ่อที่คอ เกรงว่าตนจะถูกองค์ชายเห็นและตกหลุมรักเข้าโดยมิทันระวัง อยากพากลับไปแต่งงานกลายเป็นพระชายา
พวกนางก็มิรู้เช่นกันว่าได้ยินใครพูดมาจากที่ใด พูดคุยกันอย่างออกรส และมั่วเป่ยก็ได้รับการกล่าวขานว่าน่ากลัวเป็นอย่างมาก
พวกนางพูดว่ามั่วเป่ยมีพายุทรายอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง สามารถสร้างกองภูเขาได้ภายในชั่วพริบตาและฝังคนทั้งเป็น ยังว่ากันว่าสตรีที่มั่วเป่ยปีหนึ่งจะอาบน้ำสักหนหนึ่งก็ยังทำมิได้ เนื่องจากที่นั่นเป็นประเทศที่ขาดแคลนน้ำมากที่สุด ยังพูดอีกว่าประเพณีที่นั่นช่างเข้มงวด ชายที่มีครอบครัวยากจนมิสามารถแต่งงานมีภรรยาได้ มักจะใช้ภรรยาคนเดียวกับพี่น้องครอบครัวเดียวกัน
คนจำนวนมากสีหน้าเปลี่ยนเมื่อได้ยินจิ่นอวี๋พูด มั่วเป่ยก็ยิ่งเป็นสิ่งที่มิน่าสนใจ คิดหาข้อบกพร่องของตนเองจนสมองแทบแตก อุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ มักจะเกิดขึ้นเป็นประจำ เช่น พลาดไปกระแทกเชิงเทียนบนโต๊ะล้ม จนไฟไหม้ผ้าปูโต๊ะ หรือ เดินแล้วขาข้างหนึ่งลื่นลงไปในบ่อน้ำที่ไกลแปดฟุต เห็นได้ชัดเจนว่านางแสดงความไร้หนทางและไร้ประโยชน์ตลอดเวลา
หากตนจะฆ่าตัวตาย ใครก็ห้ามมิได้เช่นกัน ทำให้นางกำนัลที่คอยรับใช้อยู่ใกล้ตัวนางต้องเดือดร้อน ถูกเฆี่ยนตี มีคนส่งเสียงมิพอใจ
ครั้งหนึ่งฮ่องเต้สั่งให้บรรดาหมอหลวงตรวจดวงตาของนางอย่างละเอียด มิมีผู้ใดบอกได้ว่าเพราะเหตุใด และหมดปัญญาสู้ไปโดยปริยาย
เหลิ่งชิงฮวนรู้เรื่องนี้อยู่แก่ใจ ดวงตาของจิ่นอวี๋มิดีมาสักระยะหนึ่งแล้ว ฮ่องเต้คงมิสามารถให้จวิ้นจู่ตาบอดออกเรือนไปมั่วเป่ยได้ใช่หรือไม่? จะแตกคอกับองค์ชายแห่งมั่วเป่ยที่นี่มิได้?
เหลิ่งชิงฮวนชอบช่วยเหลือผู้คน แต่จิ่นอวี๋ก็ระแวดระวังนางเป็นอย่างมาก มิให้นางเข้ามาใกล้ตนเองในระยะสามฟุต และปฏิเสธ “การรักษาที่ดี” ของนางอย่างตรงไปตรงมา
เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย เหลิ่งชิงฮวนจึงมิได้เข้าไปใกล้นาง แต่เมื่ออาศัยอยู่ในลานบ้าน มักจะได้ยินเสียงนางร้องไห้สะอึกสะอื้น เหมือนมีผีผู้หญิงสิงอยู่ และมิรู้เช่นกันว่าฮุ่ยเฟยจะใจอ่อนด้วยการร้องไห้หรือไม่
ต่อมาก็ได้ยินข่าวมาจากนางกำนัลที่รับใช้อยู่ใกล้ฮุ่ยเฟย ว่ากันว่าจิ่นอวี๋ดูเหมือนจะตกลงเลือกสามีอย่างหมดหนทาง
นี่เป็นเพราะความฉลาดของชายชราผู้เป็นฮ่องเต้ หากมิทำให้นางตกใจกลัว เกรงว่าจะไร้ยางอายเกินไปหากมิแต่งงาน
เหลิ่งชิงฮวนถามนางกำนัลว่า “องค์ชายของเจ้าเคยขอให้ฝ่าบาทจัดงานแต่งงานพระราชทานแล้วรึ กำหนดวันแต่งงานไว้หรือยัง”
นางกำนัลส่ายหน้า “ยังมิได้ผูกดวงชะตาเพคะ ตอนนี้องค์ชายทั้งสองมิได้อยู่ในเมืองหลวง พระสนมฮุ่ยเฟยต้องการที่จะเห็นหน้าด้วยตาตนเอง เพื่อความสบายใจ เทียวไปเทียวมาเกรงว่าคงจะเร็วเกินไป”
เกรงว่านี่จะเป็นแผนถ่วงเวลาใช่หรือไม่?
องค์ชายแห่งมั่วเป่ยเข้าสู่เมืองหลวงแล้ว พิธีเสกสมรสกระชั้นชิดเข้ามา รอจนผู้ที่ฮ่องเต้เลือกให้แต่งงานมาถึง อาจจะลอบทำอันใดแผลงๆ อยู่เบื้องหลังจิ่นอวี๋ก็เป็นได้
เจ้าบอกว่าส่งไป นั่นมันเป็นการช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ ปล่อยให้จิ่นอวี๋ทำลายลูกหลานที่ดีของตระกูล
แต่ถ้าหากมิสนใจ พลาดโอกาสที่ดีเช่นนี้ไป หันหลังกลับมาก็ยังเหลือหายนะให้ตนอยู่ดี
มิเช่นนั้น หากไปเพิ่มไฟอยู่ใกล้ๆ ฮุ่ยเฟย ถือโอกาสตีช่วงที่เหล็กกำลังร้อนให้จิ่นอวี๋ออกเรือนไป ท้ายที่สุดแล้ว มิใช่ว่าองค์ชายแห่งมั่วเป่ยจะพิจารณาได้ดี การคัดเลือกบุคคลมาเป็นน้องเขยเป็นสิ่งที่ดีระดับหนึ่ง
เหลิ่งชิงฮวนยังมิได้ตัดสินใจ ลี่ว์อู๋มาถึงหน้าประตูด้วยใบหน้าระทมทุกข์ เมื่อเห็นนางร้องห่มร้องไห้ นางก็ตกใจขึ้นมา
“เป็นกระไรไป มีใครแย่งน่องไก่ท่านไปรึ?”
ลี่ว์อู๋เม้มปาก “ข้าจะมาบอกลาเจ้า”
“ท่านจะไปไหนรึ?”
“ข้าอยากหนีออกจากวังไปให้ไกลๆ ”
เหลิ่งชิงฮวนส่ายหน้าอย่างจริงจัง “เกรงว่ามันจะยาก เป้าหมายของท่านมันค่อนข้างชัดเจน”
ลี่ว์อู๋สูดจมูก “มันก็ดีกว่าการออกเรือนไปอยู่มั่วเป่ย”
เหลิ่งชิงฮวนประหลาดใจเล็กน้อย “เมื่อวานท่านยังมิคิดกระไรมากเลย มันมิง่ายเลยนะที่เสด็จพ่อเลี้ยงเจ้าโตมาเช่นนี้ ลูกสาวคนเดียวอย่างท่านสามารถรับผู้อื่นได้ตั้งสองสามคน เสด็จพ่อคงมิทำเรื่องขาดทุนหรอกใช่หรือไม่?”
“คนหนึ่งแต่งงานมีภรรยามิได้ กับอีกคนหนึ่งที่แต่งงานมิได้ ถ้ามิเหมาะสมกันแล้วเรียกว่ากระไร?”
ฮ่าๆ ช่างลึกซึ้งกินใจเสียจริง!
เหลิ่งชิงฮวนยิ้มอย่างมีเลศนัย “ตอนที่ข้าออกจากวังไปเมื่อสองวันก่อน ได้ยินข่าวลือสนุกๆ มาด้วย อยากฟังหรือไม่”
ลี่ว์อู๋ถามอย่างอ่อนแรง “ข่าวลืออันใด? เป็นไปได้หรือไม่ที่องค์ชายแห่งมั่วเป่ยจะสูงแปดฟุต ดวงตาเหมือนระฆังทองเหลือง ปากใหญ่เปื้อนเลือดน่ะ?”
เหลิ่งชิงฮวนกดเสียงต่ำ “มิใช่ มันเกี่ยวกับองค์หญิงทั้งสามแห่งวังมังกรน่ะ”
ลี่ว์อู๋กลอกตามองบนก่อนจะจ้องมองมาที่นางอย่างงงงัน “ข้ากำลังจะเป็นจะตายนะ เจ้ายังมีเวลาว่างมาเล่าเรื่องให้ข้าฟังอีกรึ? เหลิ่งชิงฮวน ถึงสองสามวันก่อนหน้านี้ข้าจะร่วมมือกับเสด็จพ่อวางแผนคิดร้ายกับเจ้าและพี่สาม ข้าก็ถูกบังคับเช่นกัน เจ้ามิต้องอาฆาตแค้นก็ได้นี่?”
มิพูดถึงก็ยังดี ถ้าพูดขึ้นมาก็ตัดเพื่อนไปเลย
เหลิ่งชิงฮวนดึงหูของนาง และโน้มเข้าไปใกล้ก่อนจะกระซิบเบาๆ สองคำ
ลี่ว์อู๋ได้ยินคำพูดเหล่านั้นแล้ว ก็จ้องมองไปที่เหลิ่งชิงฮวน “เจ้าบอกว่า เรื่องนี้มิควรชี้แนะจิ่นอวี๋รึ?”
เหลิ่งชิงฮวนยิ้มพราย “ก็พูดได้ว่า จิ่นอวี๋เหมาะสมกับองค์ชายแห่งมั่วเป่ยขนาดไหน มั่วเป่ยแห้งแล้งมีฝนเล็กน้อย นับถือเทพเจ้าแห่งฝนหรือเทพเจ้าแห่งน้ำเป็นที่สุด ดวงตาของจิ่นอวี๋เป็นตาน้ำพุ สามารถดับความกระหายของมั่วเป่ยได้ ต้องทำให้ประชาชนของมั่วเป่ยนับถือนางเป็นเทพเจ้า หากองค์ชายขอจิ่นอวี๋แต่งงาน เจ้าว่าเสด็จพ่อจะมิปราถนาเช่นนั้นรึ?”
นี่เรียกว่า หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง จิ่นอวี๋หลอกลวงตน ตนก็จะมอบคืนให้เป็นเท่าตัว
ร่างกลมๆ ของลี่ว์อู๋เด้งตัวขึ้นมาทันที กระแทกกระเบื้องหิน “ตึงตัง” อย่างตื่นเต้นดีใจ หากมิใช่เพราะทั้งสองมีร่างกายที่พิเศษ คงจะกอดเหลิ่งชิงฮวนไปแล้ว
ยังมิได้เอ่ยโห่ปากร้อง ก็มีเสียงฝีเท้า “ตึกๆ ” ดังมาจากด้านนอก ก่อนจะมีคนตะโกนขึ้นมาสุดเสียง
“พระชายาอยู่ที่ไหนเพคะ เร็วเข้า เกิดเรื่องใหญ่แล้วเพคะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา
แอดขาาาาาา หนีเที่ยวพอหรือยัง มาต่อให้จบบบบบบ...
แอดขาาาาาา 794 และ 797 ตกหล่นหายไปคะแอด ช่วยเก็บมาหน่อยคะ คิคถึงงงงงงงงงง...
แอดขาาาาาา ตอน794และ797 หายไปคะ แอดทำตกหล่นช่วยเก็บกลับมาหน่อยคะ...
อยากทราบว่ามีทั้งหมดกี่ตอนคะ....
หยุดนานแล้วนะคะ ผู้เขียน มีอัพเดทต่อไหมคะ...
ขอบคุณทุกๆๆคนนะคะที่มาบอก แต่พอให้เตรียมทิชชู่นี่ปวดตับ ปวดใจก่อนล่ะ...
อยากรู้จังว่าพระเอกรู้ความจริงว่าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นนางเอกตอนไหนคะ ใครอ่านแล้วบอกหน่อยค่ะรบกวนสปอยหน่อยยย...
ขอบคุณนะคะที่หานิยายสนุกๆๆมาให้อ่าน จะรออ่านทุกวันค่ะ...
ขอบคุณมากๆค่ะที่อัพเดทต่อจะตั้งใจอ่านต่อไป...ตอนเรียนยังไม่ตั้งใจขนาดนี้🤗😘😄😅😊...
อย่าเท..กลางทาง..นะแอดนะ😁😁😁...