ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 588

ฉู่รั่วซือยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น “ไม่แปลกใจอะไร? ท่านไม่พูด ข้าจะลุกจากเตียงไปดูเองแล้วนะ”

เหลิ่งชิงฮวนเดินกลับมา ยื่นผ้าที่อยู่ในมือให้ฉู่รั่วซือดู “ท่านดูเอาเองเถิด นี่คืออะไร?”

ฉู่รั่วซือก้มมอง บนผ้าเช็ดหน้าสะอาดผืนดอกนาร์ซัสสีเหลืองของเหลิ่งชิงฮวน เปื้อนสีแดงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะเป็นคราบเลือด

“มันคืออะไรน่ะ? สีตกเหรอ?”

ประตูห้องที่ทั้งสองคนอาศัยอยู่นั้นเมื่อตอนงานแต่งงาน เสนาบดีเหลิ่งได้เชิญผู้เชี่ยวชาญมาคำนวณแล้ว บอกเหลิ่งชิงเฮ่อเป็นคนธาตุไฟ เพื่อรูปมงคล ประตูและกรอบประตูบ้านจึงทาสีเป็นสีแดงทั้งหมด ต่อมา ฉู่รั่วซือไม่ชอบสีที่โดดเด่น ในวันตรุษจีนจึงสั่งให้ช่างฝีมือลงเป็นสีดินแดง

“ไม่ใช่ คือเลือด” เหลิ่งชิงฮวนอธิบาย “ถ้าข้าเดาไม่ผิดละก็ น่าจะเป็นเลือดของปลาไหล”

“ปลาไหล? หมายความว่ายังไง? ขจัดสิ่งชั่วร้ายเหรอ?” ฉู่รั่วซือถามอย่างงุนงง

“ขจัดสิ่งชั่วร้ายอะไรกัน? กวักเรียกผีต่างหาก! เมื่อคืนมีเสียงเคาะประตูดังอยู่ตลอด คงไม่ใช่ผู้มีฝีมือสูงส่งที่ไปไหนมาไหนอย่างไร้ร่องรอบ แต่เป็นค้างคาว ค้างคาวถูกดึงดูดโดยกลิ่นเลือดปลาไหลได้ง่าย เมื่อหัวหรือร่างกายชนกับบานประตู นั่นก็เหมือนกับเสียงเคาะประตูไม่ใช่เหรอ?”

“น่าอศัจรรย์ขนาดนี้เลย?”

ฉู่รั่วซือประหลาดใจเล็กน้อย “ท่านรู้ได้อย่างไร?”

อันนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับตอนที่ตัวเองติดละครตอนเด็ก ๆ เหมือนว่าจะเป็นคลิปในเรื่อง《ตี๋เหรินเจี๋ย》? เนื้อเรื่องหลักลืมไปนานแล้ว ฉาก “ผีหลอก”ในความทรงจำเป็นฉากที่ทำให้คนขนหัวลุกได้

“บังเอิญรู้นะ”

ฉู่รั่วซือรู้สึกแปลกใหม่ “ใครกันนะที่ร้ายกาจขนาดนี้ ความคิดแบบนี้ก็ยังสามารถคิดออกมาได้? อีกอย่าง เขามาทาเลือดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมข้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย?”

“งั้นต้องถามคนในเรือนของท่านแล้ว เมื่อวานมีใครเข้าออกห้องของท่านบ้าง”

ฉู่รั่วซือหงุดหงิดนิดหน่อย “อันนี้พูดยากจริง ๆ ตั้งแต่ข้าตั้งท้อง มีคนมาเยี่ยมเยือนที่จวนไม่น้อยเลย แน่นอนว่า มีคนส่วนหนึ่งมาเพื่อทักษะทางการแพทย์ของท่าน”

“คนๆนี้มีการเตรียมพร้อม รู้สภาพแวดล้อมทุกอย่างภายในเรือนของท่านเป็นอย่างดี รู้ว่าประตูของท่านแขวนม่านผ้าฝ้าย ประตูห้องเปิดออกด้านนอก บวกกับสีที่ใกล้เคียงกัน โดยทั่วไปแล้วจะไม่มีใครสังเกตเห็น”

ฉู่รั่วซือเข้าใจในทันที “น่ารังเกียจจริง ๆ หรือว่าที่ข้าจัดการเรื่องในบ้าน ละเลยใครไป? ถึงกับลงมือทำร้ายกันอย่างนี้? เรื่องนี้ข้าจะต้องสืบหาความจริงให้ปรากฎอย่างแน่นอน จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้”

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้ห้ามปราม คนๆนี้ก็เหมือนเข็มที่หล่นอยู่บนเตียง ถ้าไม่สามารถดึงมันออกมาได้ ฉู่รั่วซือตั้งครรภ์ก็ไม่สามารถคลอดออกมาได้อย่างสงบ

ฉู่รั่วซือเรียนแม่เฒ่าเข้ามา ให้นางไปตามแม่ของตัวเองและพี่สะใภ้ให้ทั้งหมดเข้ามา

เวลาผ่านไปไม่นาน คนก็มาถึงแล้ว

ฉู่รั่วซือบอกสิ่งที่เหลิ่งชิงเฮ่อและชิงฮวนสองพี่น้องได้พบเจอเมื่อสักครู่นี้ และข้อสงสัยของตัวเธอเอง บอกกับเหล่าพี่สะใภ้ไปตามความจริง

มีเหตุผลอย่างนี้ที่ไหนกัน! ทั้งห้าคนขุ่นเคืองทันที แย่งกันพูดออกความคิดเห็นจนฟังไม่ได้ศัพท์

เหลิ่งชิงฮวนในที่สุดก็เข้าใจเหตุผลหนึ่ง สิ่งที่เรียกว่าไม่ใช่คนพวกเดียวกัน , ไม่ไปสุมหัวอยู่ด้วยกัน ครอบครัวนี้ เสียงค่อนข้างสูง เวลาโมโหขึ้นมา ทะเลาะจนหัวมีเสียงหึ่ง

“ข้าจะไปถามที่ห้องครัว เมื่อวานในจวนมีฆ่าปลาไหลหรือเปล่า?”

“ถ้าเกิดไม่ใช่ฆ่าที่ในจวน งั้นก็ต้องหิ้วจากนอกจวนเข้ามาด้านในจวน ลองสอบถามพวกคนเฝ้าประตู ก็น่าจะรู้ว่าสองวันนี้ใครเคยเข้าออกจวนมหาเสนาบดีบ้าง”

“ข้าจะไปถามแม่เฒ่าที่อยู่ในลานบ้าน แม้ว่าจะมีคนเยอะแยะ แต่หากเป็นคนนอกจวนมหาเสนาบดี ทำเรื่องที่มีพฤติกรรมแปลกๆ ก็ต้องมีคนสนใจแน่นอน”

“มีสองคนเป็นคนที่ข้าพามาจากบ้านท่านแม่ คนหนึ่งแม่นม ส่วนอีกคนเป็นสาวน้อย ส่วนสองคนที่เหลือ ก็เป็นคนของจวนมหาเสนาบดีที่ซื่อสัตย์เชื่อถือได้ บริสุทธิ์ผุดผ่อง อีกอย่างในช่วงปกติข้าก็ไม่เคยทารุณพวกนางเลย”

“ถ้างั้นก็แปลก”

ฉู่รั่วซือขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทุกครั้งที่พี่ชายของท่านมีหนังสือเล่มใหม่ ก็ยิ่งชอบจนวางไม่ลง มักจะอยู่ตลอดทั้งคืน เรื่องนี้หลายคนในจวนก็รู้ดี แม้ว่าจะส่งจดหมายมาช้า แต่ข้าก็เดาได้”

กล่าวคือ คนลงมือ จะต้องเป็นคนในจวนแล้วล่ะ

“งั้น เมื่อวานคนรับใช้ที่เข้าออกในเรือนท่าน น่าจะมีลำดับอยู่ในใจสินะ?”

ฉู่รั่วซือครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นัยต์ก็มีเป็นประกาย ส่ายหัวอย่างสงสัย “ไม่ควรสิ?”

“ท่านคิดถึงใคร?”

ฉู่รั่วซือพูดอึกอัก “มีความสงสัยแค่นิดเดียว ทว่า เป็นไปไม่ได้ รอให้พวกพี่สะใภ้ตรวจสอบก่อนแล้วค่อยบอก”

ฉู่ฮูหยินเชื่อฟัง น่าจะเป็นเพราะลูกสาวของตนมีความกังวลในใจ จึงให้เหล่านายหญิงน้อยออกไปหาพวกแม่เฒ่าของเรือนนี้เพื่อสอบถามเรื่องราว

ฉู่รั่วซือจึงพูดอย่างตะกุกตะกักกับเหลิ่งชิงฮวน “มันคือขอคาดเดาของข้าจริงๆ หากพูดผิดไป ท่านก็อย่าได้คิดมาก”

“ใคร?’

“เมื่อวานพี่ชายของท่านได้หนังสือเล่มโปรดนั้น ชิงเจียวก็รู้เรื่องนี้ด้วย”

“ท่านกำลังสงสัยชิงเจียว?” ชิงฮวนตกใจ