ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 603

โฉวซือเส่าจ้องมองชายหน้าม้าอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะหัวเราะลั่น “ใต้เท้าโจว หากข้าเดาไม่ผิด พวกเจ้าคงเป็นขุนนางของเหอตงใช่หรือไม่? แสร้งทำเป็นโจรกระจอกแทรกซึมเข้ามาภายในยักยอกทรัพย์สินของตระกูลโฉว”

ใต้เท้าโจวรู้สึกเหนือคาด “เจ้ารู้ได้อย่างไร?”

“ข้าท่องเที่ยวไปทั่วทุกสารทิศ ความรู้มีไม่น้อย สำเนียงถิ่นของแต่ละพื้นที่ข้าก็พอชำนาญ เจ้ากับลูกน้องของเจ้าดูท่าคงเป็นคนจี้นโจว”

“สมกับเป็นโฉวซือเส่าจริงๆ ไม่ได้มีดีแค่ชื่อ แต่ว่าเจ้ารู้แล้วอย่างไรล่ะ? บัดนี้ข้าวางกับดักไว้หมดแล้วเจ้าจะสามารถรอดออกไปได้งั้นหรือ? วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้เห็นพลังของระเบิดฟ้าคำรณอีกครั้ง”

โฉวซือเส่ารู้จักระเบิดฟ้าคำรณ ตอนที่ประมือกับผู้อาวุโสหลู่เขาก็ได้เห็นระเบิดฟ้าคำรณแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ประมาท

ในตอนที่ใต้เท้าโจวโยนระเบิดฟ้าคำรณมาเขาไม่ได้หลบ แต่กระโดดเตะระเบิดกลับไปที่หัวของใต้เท้าโจวก่อนที่มันจะระเบิด

หลังจากนั้นเขาก็สามารถหนีออกมาได้

โชคดีที่สายตาของเขามองเห็นใต้เท้าโจว

ใต้เท้าโจวเมื่อเห็นว่าเขากระโดดตัวขึ้นกลางอากาศก็รีบยกปืนในมือขึ้นมาเล็งไปที่ระเบิดฟ้าคำรณก่อนจะลั่นไก

โฉวซือเส่าเห็นท่าไม่ดีจึงรีบหลบ

ระเบิดฟ้าคำรณระเบิดกลางอากาศ ด้านหน้าของโฉวซือเส่าดำมืดมองไม่เห็นอะไร

ทำแบบนี้ได้ด้วยหรือ?

ทิศตะวันตกก็มีเทือกเขายาวกว่าแปดพันลี้ ด้านบนมีภูเขาเยียน ด้านล่างมีภูเขาฉินหลิง เป็นเส้นทางสัญจรที่สำคัญมาตั้งแต่สมัยโบราณ มีแก่ง น้ำตก และแอ่งน้ำลึกมากมาย

มู่หรงฉีและเหลิ่งชิงฮวนแอบมาพบกันอย่างลับๆ

ไม่มีรายงานความผิดปกติใดๆ และไม่พบการเคลื่อนไหวของบุคคลที่น่าสงสัย

ตามข่าวของหอซ่อนดาบ เงินไปในเมืองลั่วหยาง และไม่มีข่าวคราวตั้งแต่นั้นมา

สิ่งนี้น่าสงสัย เงินจำนวนมากเป็นเป้าหมายขนาดใหญ่ หอซ่อนดาบสามารถติดตามข่าวจากเจียงหนานมาจนถึงลั่วหยางได้ แต่ทำไมจู่ๆ ถึงได้ขาดการติดต่อไป?

การซ่อนตัวในเมืองลั่วหยางไม่ใช่การกระทำที่ฉลาด แต่จะเบี่ยงเบนและหลบหนีไปได้อย่างไร? ตามถนนมีด่านตรวจมากมายถ้าอีกฝ่ายขนเงินมาเยอะคงหนีไม่พ้นตรวจสอบแน่นอน

สิ่งที่เหลิ่งชิงฮวนกังวลที่สุดคือความปลอดภัยของโฉวซือเส่า เนื่องจากไม่มีข่าวใดๆ ไม่ว่าจะข่าวดีหรือข่าวร้าย

หากชาไปกว่านี้เขาก็อาจจะเป็นอันตรายมากขึ้น

หวังว่าเขาจะทนได้จนกว่าเธอจะรีบไป

ข่าวว่าเธอและมู่หรงฉีมาช่วยแพร่กระจายออกไปแล้ว และอีกฝ่ายอาจจะสลายตัวไปทันทีที่ได้ยิน ส่วนโฉวซือเส่าเขาต้องคว้าโอกาสนี้ไว้และอาจจะทำร่องรอยบ่งบอกเหลิ่งชิงฮวน

ดังนั้นชิงฮวนจึงสั่งให้องครักษ์อินทรีให้ความสนใจกับสัญลักษณ์หรือสัญญาณที่น่าสงสัย และรีบรายงานทันทีที่พบ

นี่คือการแข่งขันกับเวลา เหลิ่งชิงฮวนและมู่หรงฉีไม่ละความพยายาม

เงินไม่อาจตามกลับคืนมาได้ แต่โฉวซือเส่าจะต้องไม่เป็นอะไร

ในที่สุดองครักษ์อินทรีก็ส่งข่าวมาถึงเหลิ่งชิงฮวน “เสด็จอารองมาที่จิ้นโจวอย่างลับๆ ตอนนี้ยังอยู่ที่จวนของแม่ทัพใหญ่แห่งจิ้นโจวขอรับ”

แม่ทัพใหญ่ของจิ้นโจวไม่ใช่คนอื่นไกลนอกจากคนที่ฮ่องเต้เฒ่าอยากจะให้ลี่ว์อู๋ตบแต่งด้วย จุดประสงค์เพื่อคัดเลือกแม่ทัพใหญ่มาเป็นราชบุตรเขยและจับเป็นตัวประกัน ซ้ำยังปล่อยให้เขาทำสิ่งต่างๆ แทนตนเองและคอยจับตาดูเสด็จอารองในเหอตง

มู่หรงฉีปล่อยเสียงสบายๆ “อ๋อ” แล้วทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างมากขึ้น เปลือกตาของเขาไม่กะพริบจริงๆ

“เจ้าว่าอะไรนะ?”

เหลิ่งชิงฮวนกระตุกมุมปาก “องครักษ์อินทรี ท่านเคยได้ยินเรื่องนี้ไหม ฟังดูคุ้นๆ ไหมเพคะ”

“องครักษ์อินทรีของฉีจิ่งอวิ๋น?”

“อาจกล่าวได้ว่าใช่หรืออาจกล่าวได้ว่าไม่ใช่ แต่องครักษ์อินทรีไม่ได้ถูกกวาดล้างโดยท่านอ๋องแล้ว ข้าจึงเปลี่ยนรูปลักษณ์และชื่อใหม่เพคะ”

มู่หรงฉียังคงไม่เชื่อ “ฉีจิ่งอวิ๋นทิ้งองครักษ์อินทรีไว้ให้เจ้า?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

มู่หรงฉีดูเหมือนกำลังพูดกับตัวเอง แล้วก็ปฏิเสธตัวเองว่า “ไม่ เป็นไปไม่ได้ แต่เจ้าจากเมืองหลวงไปเมื่อห้าปีที่แล้วไม่ใช่หรือ เจ้าจะติดต่อฉีจิ่งอวิ๋นได้อย่างไร?”

เหลิ่งชิงฮวนอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉีจิ่งอวิ๋นมอบหมายให้เธอ

“ในตอนนั้นหม่อมฉันโดดเดี่ยวและทำอะไรไม่ถูก และหม่อมฉันไม่ต้องการพึ่งพาโฉวซือเส่าเพื่อเลี้ยงชีพ ดังนั้นหลังจากเข้ารับตำแหน่งองครักษ์อินทรี ดังนั้นองครักษ์อินทรีจึงไม่ได้หายไปหมด และยังคงดำเนินการเรื่องต่างมาตลอดห้าปี”

“นั่นเป็นเหตุผลที่เจ้ารู้เกี่ยวกับเรื่องของฮูหยินหลี่และเรื่องน่าอายของข้างั้นหรือ?”

เหลิ่งชิงฮวนกล่าวเสริมอีกประโยค “บังเอิญ เสด็จพ่อต้องการให้ลี่ว์อู๋แต่งงานกับคุณชายของจวนแม่ทัพใหญ่แห่งจิ้นโจวเพื่อป้องกันและแทนที่เสิ่นหลินเฟิง หม่อมฉันยังส่งคนไปสืบเรื่องส่วนตัวของแม่ทัพใหญ่จิ้นโจวมาอีก ดังนั้นหากภายในจวนของแม่ทัพใหญ่เกิดอะไรผิดแปลกขึ้นหม่อมฉันก็จะสามารถรู้ได้”

มู่หรงฉีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เจ้าจับจุดอะไรได้บ้าง?”