ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 736

มุมปากของฮ่องเต้มีรอยยิ้มชื่นชมเล็กน้อย แต่กลับทำเสียงไม่พอใจสองที “ไม่ใช่ครอบครัวเดียวกัน ไม่เข้าประตูบ้านเดียวกัน เจ้ากับมู่หรงฉีมีคุณธรรมเหมือนกันเลยนะ”

เหลิ่งชิงฮวนแอบแบะปาก ฮ่องเต้กำลังด่าว่าตนเองซื่อ

รู้อย่างนี้ ทำเป็นขานรับไป แล้วไม่บอกเขาตามตรงดีกว่า

อย่างที่ท่านพ่อบอก มันไม่เกี่ยวอะไรกันตนเอง

ต่อให้คนของเสด็จอารองมีความปรารถนาอันป่าเถื่อน สิ่งที่จับจ้องก็คงจะเป็นเก้าอี้ใต้ตูดของท่านนั่นแหละ

แต่ในทางกลับกัน หากปิดคดีนี้อย่างลวกๆ คนที่ทำร้ายตนเองจริงๆ จะไม่เป็นอิสระดังใจปรารถนาหรือ

ให้น้ำเกลือฮ่องเต้เสร็จ ก็สังเกตอาการอีกสักพัก เมื่อไม่มีอาการค้างเคียงอะไร ชิงฮวนจึงทูลลาและออกไปจากตำหนักเยี่ยนชิ่ง

มู่หรงฉีรออยู่นอกตำหนักแล้ว เข้าไปรับกล่องยาในมือนาง จากนั้นจับมือนางเอาไว้ตามปกติ

ในวังมีคนมากมาย ชิงฮวนเขินอายเล็กน้อย จึงสะบัดสองทีแต่ไม่หลุด

“หม่อมฉันไม่ใช่เด็กน้อย เดินเหินไม่ต้องให้ท่านจับมือหรอก”

มู่หรงฉียิ้มเล็กน้อย แล้วพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่า “แต่ข้ายังเล็ก กลัวว่าเจ้าจะทำข้าหาย”

ชิงฮวนมองเขาอย่างไม่พอใจ อีกทั้งยังแฝงเจตนาร้ายเอาไว้ด้วย “เล็กจริงๆ”

มือที่อยู่ในมู่หรงฉีแขนเสื้อของมู่หรงฉีกำแน่นเหมือนโดนลงโทษ พลันถอนหายใจเบาๆ “เจ้ากำลังยั่วยุข้าหรือ ข้าอยากพิสูจน์ศักยภาพของตัวเองมานานแล้ว แต่น่าเสียดาย ไม่มีสถานที่ให้วีรบุรุษแสดงความสามารถ”

ชิงฮวนเม้มริมปากและยิ้ม “ทำไม ให้หม่อมฉันรับสนมเข้ามาให้ท่านสองห้องไหม”

“หากเจ้ายืนหยัด ข้าก็ไม่คัดค้าน”

“อืม?”

“ข้อเสนอแรก ต้องเหมือนกับเหลิ่งชิงฮวนกับเจ้า ไม่เพียงแต่หน้าตา แต่นิสัย ความรู้ความสามารถ การขมวดคิ้วการยิ้ม การยกมือการยกเท้า ต้องไม่มีความแตกต่าง มิฉะนั้น หากขาดไปนิดเดียว ก็จะไม่ใช่ผู้หญิงที่มู่หรงฉีรัก”

“พูดมาก!” เหลิ่งชิงฮวนส่ายมือไปมาแบบเด็กน้อย และมองกระโปรงตนเองกวัดแกว่งอยู่บนเท้า “พูดคำหวานๆ เก่งขึ้นเรื่อยๆเลยนะ”

มู่หรงฉีตั้งใจแก้ไขให้ถูกต้อง “แค่นานวันเข้ายิ่งไปจากคุณไม่ได้ และเผยความจริงใจออกมาให้เห็นก็เท่านั้นเอง”

เปรี้ยวจริงๆ เปรี้ยวจนเข็ดฟันแล้ว

ชิงฮวนหันหน้าไป และเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เมื่อสักครู่ท่านไปหาเสด็จแม่หรือ”

มู่หรงฉีขานรับเบาๆ “นางกำนัลที่ถูกไล่ออกไปเป็นนางกำนัลทำงานดีที่อยู่ข้างกายเยี่ยนผินจริงๆ แต่ไม่ใช่คนที่เสด็จแม่เคยไต่สวนคนนั้น นางกำนัลคนนั้นชื่อว่าชุนเซ่า”

ชุนเซ่า?

ชิงฮวนใจเต้น มีความทรงจำกับชื่อนี้เล็กน้อย

ดูเหมือนว่านางกำนัลที่นวดกดจุดให้เยี่ยนผินจนทำให้เยี่ยนผินแท้งในตอนนั้นจะชื่อว่าชุนเซ่า ได้ยินว่าฮ่องเต้ส่งไปทำงานข้างกายเยี่ยนผิน

คำพูดที่นางวิ่งไปสารภาพตรงหน้าพระสนมฮุ่ยเฟยเหล่านั้น หรือว่าฮ่องเต้แนะนำให้ทำ

พระสนมฮุ่ยเฟยผู้น่าสงสารยังคงคิดว่ามันเป็นความลับอยู่เลยยิ้มย่อง

ไม่สิ สีหน้าท่าทางของชิงฮวนแข็งทื่อทันที ฮ่องเต้ไม่เคยตื่นเช้าหากปราศจากประโยชน์ เขาให้ชุนเซ่านำเบาะแสเหล่านี้ไปสารภาพกับพระสนมฮุ่ยเฟย หลังจากนั้นพระสนมฮุ่ยเฟยก็จะนำมาบอกนาง

ต่อมา ตนเองซึ่งชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้าน ต้องอยากลองฝีมือแน่

นึกไม่ถึงว่าตนเองจะเป็นตัวตลก! เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้วางกับดักเหลิ่งชิงฮวนอย่างนาง

ตอนแรกตนเองไม่ได้กระโดดเข้าไป หลังจากเดินอ้อม ก็วนกลับมาที่เดิม

“ในเมื่อนางกำนัลที่ชื่อว่าเฝิงซวงได้รับการโปรดปราน ทำไมตอนนั้นเสด็จแม่ถึงไม่ไต่สวนนาง”

“ขาดใจแล้ว ขาดใจแล้ว! เสื้อผ้าพี่สะใภ้ของนางก็เปลี่ยนดีแล้ว คนก็จัดการเรียบร้อยแล้ว รีบยกออกมาฝังด้วยกันเถอะ”

ชาวบ้านที่ดูอยู่ข้างๆ ถอนหายใจ และมองชายหนุ่มคนนี้ด้วยความดูถูกเล็กน้อย

ชิงฮวนใจเต้นตึกตัก ตนเองมาช้าไปหรือ

ขณะพูด ชายหนุ่มก็เชิญคนทางด้านนอกเข้าบ้าน พลันกางร่มกระดาษน้ำมัน แล้วยกเฝิงซวงในร่างชุดแต่งงานออกมา

ใบหน้าของหญิงสาวบนบานประตูทาชาดและแป้งหนา บนริมฝีปากแต้มด้วยชาดแดง สีหน้าของนางขาวซีดราวกับกระดาษ ทั่วทั้งร่างกายเหมือนกับกระดาษ

ร่างกายส่วนล่างที่ผ่านการทรมานบวมเบ่งอย่างชัดเจน ไม่สมส่วน บวมนูนเหมือนกับโดนลมพัดไปพัดมา

รอบด้านเต็มไปด้วยเสียงโศกเศร้าดัง

“แค่ได้รับบาดเจ็บทางกายเล็กน้อย เหตุใดต้องทิ้งชีวิตด้วย”

มู่หรงฉีพึมพำกับตนเองอย่างโศกเศร้า แม้ว่านางจะผิดจริง โทษก็ไม่ถึงกับตาย

“ใช่ว่าท่านจะไม่รู้จักการลงโทษของพวกขันทีในวัง พวกเขาทนดูนางกำนัลทำความผิดแบบนี้ไม่ได้ จิตใจชั่วร้าย ประกอบกับคำสั่งของรองผู้ดูแลเว่ยคนนั้น จึงต้องเอาให้ตาย”

“หากตีจนผิวหนังปริแตกยังพอว่า แต่พวกเขากลับใช้วิธีสกปรก ถูกลงโทษอย่างสมบูรณ์ อันที่จริงไม่ต้องพูดถึงเนื้อหนังหรอก เกรงว่ากระดูกก็คงจะบาดเจ็บด้วย”

“เนื่องจากเนื้อหนังได้รับความเสียหาย เส้นเลือดใหญ่เลือดออก ชี่และเลือดหยุดชะงัก ก่อให้เกิดภาวะโปแตสเซียมในเลือดสูงและไตวาย หรือเกิดภาวะเลือดเป็นกรด นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ถึงแก่ความตาย ในทางการแพทย์เรียกว่ากลุ่มอาการอวัยวะถูกกดทับ”

มู่หรงฉีขมวดคิ้วอันเรียวยาว “พูดแบบนี้ แสดงว่ามีคนจงใจจะทำให้นางตาย”

ชิงฮวนกัดริมฝีปากล่างเล็กน้อย นางเดินทางมากไกล แต่กลับไม่ได้อะไรเลย แถมยังเห็นฉากอันเย็นชานี้ รู้สึกหดหู่เหมือนกัน

ท่ามกลางชาวบ้านที่มุงดูอยู่มีหญิงชราผมขาวคนหนึ่งเช็ดน้ำตา พลันหยุดบานประตูที่ยกเฝิงซวง และตำหนิพี่ชายกับพี่สะใภ้ของเฝิงซวง”

“เฝิงสือโถว เจ้าช่างจิตใจโหดเหี้ยม เฝิงซวงนางยังไม่กลืนลมหายใจเฮือกสุดท้าย ทำไมเจ้าถึงรีบยกนางออกมาและส่งออกไปเล่า คนเป็นแต่งงานกับคนตาย มันทำลายบุญกุศลของเจ้านะ!”