ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 822

แสงสียามราตรีมืดมิด

ลู่กงกงส่งเหลิ่งชิงฮวนออกจากวังทางประตูด้านข้าง มีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ไม่ไกลนัก

พอเสิ่นหลินเฟิงได้ยินความเคลื่อนไหว จึงกระโดดลงมาจากรถ

ทั้งสามคนไม่พูดมาก ชิงฮวนเข้าไปในรถม้า เสิ่นหลินเฟิงรีบหวดแส้ รถม้าเลี้ยวโค้งออกจากวังหลวงทันที

“คงจะไม่มีคนสะกดรอยตามใช่หรือไม่” ชิงฮวนลดเสียงลง “หม่อมฉันอยากไปจวนมหาเสนาบดีหน่อย”

เสิ่นหลินเฟิงพยักหน้า แล้วพูดเบาๆ ว่า “พี่สะใภ้วางใจ คนที่ลาดตระเวนในเมืองวันนี้ล้วนเป็นสหายของตนเอง ถนนเส้นนี้ปลอดภัยแน่นอน”

ชิงฮวนรู้สึกถึงความตั้งใจและการมองการณ์ไกลของฮ่องเต้อีกครั้ง

ตำแหน่งจิ่งจ้าวอิ่นนี้ ดูเหมือนเป็นตำแหน่งขุนนางที่ไม่ยิ่งใหญ่ แต่กลับสำคัญอย่างยิ่ง ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ กำลังคนที่ยอดเยี่ยมและซื่อสัตย์ ทำให้ฮ่องเต้เป็นกังวลน้อยลงมาก

ชิงฮวนแหวกผ้าม่านรถออก จะได้คุยกับเสิ่นหลินเฟิงสะดวก

“ฝ่าบาทบอกว่าท่านรู้ข่าวของจิ่งอวิ๋น”

เสิ่นหลินเฟิงผงกหัว ใบหน้าแฝงไว้ด้วยความดีใจ “ฝ่าบาทไม่ได้บอกท่านหรือว่าน่าเยี่ยไป๋ตายแล้ว”

“อะไรนะ” ชิงฮวนตกใจมาก “ตายอย่างไร ตอนนี้อาการป่วยของเขาคงที่แล้วมิใช่หรือ”

“มีคนไม่อยากให้เขามีชีวิตอยู่ เสด็จอาแห่งหนานจ้าวอยากได้ตำแหน่งราชาหนานจ้าวมาโดยตลอด ส่งเสริมให้เกิดสงครามระหว่างหนานจ้าวกับฉางอัน ราชาหนานจ้าวจำเป็นต้องออกทัพ เป็นการให้โอกาสเขาแสวงหาผลประโยชน์เข้าตัวพอดี”

“ท่านคิดดูสิ ตอนนี้ราชาหนานจ้าวมีลูกชายคนเดียวคือน่าเยี่ยไป๋ ถ้าหากน่าเยี่ยไป๋ตายไป ก็เป็นโอกาสเหมาะที่เขาจะช่วงชิงบัลลังก์มิใช่หรือ

“คนของเสด็จอาแหน่งหนานจ้าวเป็นคนลงมือหรือ”

“ครึ่งครึ่งกระมัง”

“หมายความว่าอย่างไร”

“เสด็จอาแห่งหนานจ้าวคิดจะแอบฆ่าน่าเยี่ยไป๋ทุกวิถีทางมาโดยตลอด แต่น่าเยี่ยไป๋รักชีวิตและกลัวตาย เข้าออกห้องล้วนมีองครักษ์คอยคุ้มกันเป็นจำนวนมาก สะกดรอยตามมานาน โชคดีที่ราบรื่น แต่ก็ทำให้น่าเยี่ยไป๋บาดเจ็บหนักเท่านั้น”

“หลังจากนั้นล่ะ”

“ฉีจิ่งอวิ๋นแอบติดสินบนสาวงามสองคนที่คอยรับใช้อยู่ข้างกายน่าเยี่ยไป๋ และสัญญาล่วงหน้าว่าให้ผลประโยชน์ ช่วงกลางดึกไม่มีคน จึงแสร้งทำเป็นผี โดยแต่งตัวเป็นหญิงสาวที่ตายอยู่ในมือของน่าเยี่ยไป๋อย่างน่าสังเวชมาร้องขอชีวิต แล้วน่าเยี่ยไป๋ก็โดนทำให้ตกใจตายทั้งเป็น”

ชิงฮวนเข้าใจทันที น่าเยี่ยไป๋ถูกทำให้ตกใจตายจริงๆ หัวใจของเขาก็ไม่ดีอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าหลังจากผ่าตัดจะฟื้นตัวไม่น้อย แต่ทนกับการตกใจกลัวแบบนี้ไม่ได้

มือของเขาฆ่าผู้หญิงตายนับไม่ถ้วน และบาปหนา พอเห็นวิญญาณที่ผูกอาฆาตมาร้องขอชีวิต แน่นอนว่าต้องตกใจกลัวสุดขีด ประกอบกับได้รับบาดเจ็บทางกายอยู่ก่อนแล้ว ภายในร่างกายต้องมีการติดเชื้อ โรคหัวใจกำเริบง่าย จึงเสียชีวิต

การโจมตีของฉีจิ่งอวิ๋นทำตามเหตุและผล น่าเยี่ยไป๋มีบาปหนากับสตรี คนรับใช้ข้างกายตายดีกว่ามีชีวิตอยู่ อยากสู้แทบไม่ไหว จะได้หลุดพ้นจากทุกข์ ต่อให้ฉีจิ่งอวิ๋นไม่สัญญาล่วงหน้าว่าจะให้ผลประโยชน์ ขอเพียงทำให้พวกนางเชื่อในความสามารถของเขา และช่วยพวกนางออกมาจากความทุกข์ยากได้ พวกนางต้องยอมเสี่ยงแน่นอน

แต่ทว่า ฉีจิ่งอวิ๋นฆ่าน่าเยี่ยไป๋ทำไม จู่ๆ เหลิ่งชิงฮวนก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมา

หรือว่าภารกิจที่ฮ่องเต้มอบหมายให้เขาไปทำให้สำเร็จจะเป็นเรื่องนี้ แล้วฮ่องเต้ลงมือกับน่าเยี่ยไป๋ทำไม

“แล้วตอนนี้ทางหนานจ้าวไม่วุ่นวายหรือ”

สำหรับคนที่ชอบเอาชนะและมีความทะเยอทะยานอันร้อนแรง ไม่มีทางทำได้ เมื่อเปรียบเทียบความหายนะสองอย่าง แล้วเลือกอันที่เบากว่า น่าจาอี๋นั่วก็ต้องอดทนอย่างไม่มีทางเลือก

ฮ่องเต้คว้าโอกาสได้ถูกเวลาจริงๆ

แน่นอว่าพูดง่าย แต่ทำยาก อ๋องเซวียนเป็นพวกเดียวกันกับหนานจ้าว ต้องมีอุปสรรคมากมายแน่ ดังนั้น ตอนที่ฮ่องเต้ได้ยินว่าฉีจิ่งอวิ๋นมีกองกำลังของตนเองที่หนานจ้าว จึงตาสว่างเหมือนกับเห็นหมอนตอนง่วงนอน

มีฉีจิ่งอวิ๋นโจมตีด้านนอกสนับสนุนด้านใน อ๋องเซวียนอยู่ต่อหน้าน่าจาอี๋นั่วถึงเปลี่ยนจากโดนกระทำเป็นฝ่ายรุก ประกอบกับการสนับสนุนของตาเฒ่าเทียนอี น่าจะไม่มีปัญหา

ฮ่องเต้ระงับทหารไม่ให้เคลื่อนไหวมาตลอด บอกว่ายังไม่ถึงเวลา น่าจะรอสถานการณ์ระหว่างหนานจ้าวกับมั่วเป่ยมั่นคง ขอเพียงกำจัดหายนะใหญ่สองอย่างนี้ ถึงแม้อ๋องเซวียนจะยกทัพก่อการจลาจล ก็ง่ายเหมือนจับตะพาบในไห

ตอนนี้ขึ้นอยู่กับโอกาสแล้ว ดูซิว่าโอกาสของอ๋องเฮ่าหรือว่าโอกาสของฮ่องเต้จะมาถึงก่อนกัน

สิ่งที่อ๋องเฮ่ารออยู่ จะเป็นพวกหนอนพิษกู่ที่พยายามเอาออกมาจากท้องของเหลิ่งชิงเหยาหรือเปล่า มีแผนการร้ายอะไรกันแน่

ชิงฮวนถามเสิ่นหลินเฟิง “ทางโฉวซือเส่ามีข่าวคราวอะไรไหม หมอคนนั้นโดนจับหรือยัง”

เสิ่นหลินเฟิงส่ายหัว “สองวันนี้ขาดการติดต่อกับโฉวซือเส่า สุนัขตำรวจกลับมาเองแล้ว”

ชิงฮวนชะงัก “เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่คงไม่ถึงขั้นนั้นกระมัง องครักษ์อินทรีกับห่อซ่อนดาบไม่ใช่ของไร้ประโยชน์ ถึงแม้ว่าอ๋องเฮ่าจะใช้สอยความสามารถของพวกเขา แต่น่าจะทำอะไรซือเส่าไม่ได้กระมัง”

เสิ่นหลินเฟิงกว่าอย่างมั่นใจ “ต้องไม่มีเรื่องอะไรแน่ คงจะมีสาเหตุบางอย่าง พี่สะใภ้ไม่ต้องกังวล”

ชิงฮวนยังรู้สึกกังวลนิดหน่อยจริงๆ ถึงฝีมือการต่อสู้จะเก่งกาจแค่ไหน แต่ก็กลัวมีดหั่นผักอยู่ดี ในมือคนของอ๋องเฮ่ายังมีปืนกับระเบิดฟ้าคำรณ ถึงแม้ปืนนั่นจะใช้การไม่ได้ แต่ไม่ควรประเมินอานุภาพต่ำไป

โฉวซือเส่าปล่อยสุนัขตำรวจกลับมา แล้วตัวเองไปทำอะไรล่ะ