ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 831

เสิ่นหลินเฟิงเดินก้มหน้าเข้าไปในคุกสวรรค์พร้อมกับทักทายเหลิ่งชิงฮวนเช่นเดียวกันวันก่อน

ชิงฮวนยกนกพิราบย่างในมือชูขึ้นพร้อมกับพูด “ใกล้สุกแล้ว อยากลองชิมดูหรือไม่”

เสิ่นหลินเฟิงฝืนยิ้ม “ข้าเพิ่งกินอิ่มมา คงกินไม่ไหวแล้ว”

ชิงฮวนเงยหน้ามองออกไปข้างนอก “ทำไมวันนี้ถึงมาเร็วนักล่ะ ไม่ใช่สิ วันนี้เจ้าไม่ได้ไปทำงานด้วยซ้ำ เมื่อเช้าข้าเห็นเจ้าเดินอยู่ในคุกนี่ตั้งสองรอบ”

เสิ่นหลินเฟิงเดินเข้าไปในคุกฝั่งตรงข้าม ก่อนจะแอบสูดลมหายใจเข้าเบาๆ ในความมืด “ข้าไม่ค่อยสบายน่ะจึงกลับมาก่อน”

ไม่ใช่แน่ ตอนนี้สถานการณ์ไม่ดี เสิ่นหลินเฟิงซึ่งเป็นคนบ้างานจะต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำมากกว่าขอลางานแบบนี้

ยิ่งไปกว่านั้นชิงฮวนสัมผัสได้ว่าวันนี้คนในคุกมีท่าทีแปลกไปจากเดิม

เธอเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกตินั้นตั้งแต่เมื่อวานที่ตื่นขึ้น

เธอเห็นผู้คุมในคุกรวมตัวกันกระซิบกระซาบอะไรบางอย่าง และแอบมองมาที่เธอเป็นครั้งคราว เมื่อเธอมองกลับไป พวกเขากลับหลบสายตาและเงียบลงราวกับพยายามปกปิดอะไรจากเธอ

ชิงฮวนตะโกนใส่เสิ่นหลินเฟิง “พวกเจ้ามีอะไรปกปิดข้าใช่หรือไม่”

เสิ่นหลินเฟิงก้มศีรษะลง ห้องขังตรงข้ามมืดมากเสียจนชิงฮวนมองไม่เห็นการแสดงออกบนสีหน้าของเขา

“จะเป็นไปได้อย่างไร พี่สะใภ้คิดมาไปแล้ว”

พระชายาเฮ่าที่อยู่ห้องถัดไปพูดขึ้นในทันที “ที่เบาไม่บอกก็เพราะหวังดีกับเจ้า”

ชิงฮวนไม่สนใจ

พระชายาเฮ่าลุกขึ้นและเริ่มสางผมยาวสลวย หยิบมงกุฎขึ้นสวมอีกครั้งก่อนจะจัดแต่งเสื้อผ้าหน้าผม

“ดูเหมือนว่าข้าจะอยู่เป็นเพื่อนพวกเจ้าที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว ดูแลตัวเองให้ดีนะ”

ปฏิกิริยาของพระชายาเฮ่าทำให้ชิงฮวนแน่ใจแล้วว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ และเกี่ยวข้องกับพระชายาเฮ่าผู้นี้แน่นอน

เธอหลับตาลงพร้อมกับกัดริมฝีปากล่างแน่น

พระชายาเฮ่าอารมณ์ดีจึงฮัมเพลงและมองชิงฮวนผ่านรอยแยกของกำแพง

“เจ้าอยากรู้หรือไม่ว่าหมากตัวแรกของข้าวางไว้ที่ใด”

ชิงฮวนลืมตาขึ้นพร้อมกับหันไปมองพระชายาเฮ่า

พระชายาเฮ่ยิ้มมุมปากก่อนจะพูดว่า “หมากตัวแรกของข้าวางไว้ข้างก่อนมู่หรงฉี” เหลิ่งชิงฮวนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนจะถามด้วยความตกใจ “เจ้าทำอะไรกับมู่หรงฉี”

“ทำอะไรน่ะหรือ เดี๋ยวเจ้าก็จะได้รู้เอง”

ชิงฮวนเริ่มตื่นตระหนกมากขึ้นเรื่อยๆ นางลุกขึ้นเดินไปอีกฝั่งพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “เจ้าวางยาพิษเขางั้นหรือ”

พระชายาเฮ่ามองด้วยสายตาพึงพอใจกับปฏิกิริยาของเหลิ่งชิงฮวนเป็นอย่างมาก “ทำอย่างไรไม่สำคัญ ไม่อย่างไรผลลัพธ์ก็ออกมาเช่นเดิม”

ชิงฮวนตื่นตระหนก เธอไม่เคยต้องเป็นกังวลเรื่องของมู่หรงฉีเลย เพราะเขาทั้งแข็งแกร่งและกล้าหาญ แม้แต่ทหารเก่งกาจในมั่วเป่ยยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้ เธอไม่คิดว่าจะต้องสูญเสียเขาไปเช่นนี้

หากพระชายาเฮ่ากล้าทำถึงขั้นนี้ นั่นแปลว่าพวกเขาต้องการใช้ทหารมั่วเป่ยในการควบคุมฉางอัน

คำพูดร้ายกาจของพระชายาเฮ่าบาดลึกลงกลางใจของเหลิ่งชิงฮวนแทบในทันที เธอพยายามบอกตัวเองไม่ให้ตกหลุมพรางของพระชายาเฮ่า นางโกหก มู่หรงฉีจะต้องไม่เป็นอะไร

“ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

เสิ่นหลินเฟิงกลืนน้ำลายก่อนจะพูดอย่างยากลำบาก “ร่างของเขาถูกส่งกลับมาที่เมืองหลวง ตอนนี้อยู่...อยู่ที่จวนอ๋องฉี”

ชิงฮวนสูดหายใจเข้า “งั้นเจ้ากลับไปกราบทูลฮ่องเต้ว่าข้าจะออกไป ข้าจะออกไปหาเขา” เสิ่นหลินเฟิงกำมือแน่น ยิ่งชิงฮวนมีท่าทีสงบมากเท่าไรเขาก็ยิ่งรู้สึกเป็นกังวลใจมากเท่านั้น เขาอยากจะร้องไห้ระบายความเศร้าทั้งหมดออกมาเดี๋ยวนั้น

“หลังจากฮ่องเต้ทรงทราบข่าวนี้ พระองค์ก็ล้มหมดสติ ยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย”

ชิงฮวนตกตะลึง “หมดสติไม่ฟื้นขึ้นมาเลยงั้นหรือ”

เสิ่นหลินเฟิงพยักหน้า ก่อนจะต้องพระชายาเฮ่า “หมอหลวงเองก็หมดหนทางรักษา ตอนนี้อ๋องเฮ่าและอ๋องรุ่ยร่วมกันดูแลราชสำนัก”

ชิงฮวนก้มหน้าลงพลางครุ่นคิด

ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเช็ดน้ำตาและมองออกไปอย่างแน่วแน่ “งั้นแปลว่าข้าก็ออกไปข้างไม่ได้น่ะสิ หากฮ่องเต้ไม่ฟื้น ข้าก็จะไม่ได้เจอหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายใช่หรือไม่”

เสิ่นหลินเฟิงพยักหน้า หากไม่มีพระประสงค์ของฮ่องเต้ การที่ชิงฮวนออกจากที่นี่โดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นการแหกคุก ตอนนี้ไม่มีที่ไหนปลอดภัยกว่าที่นี่อีกแล้ว

“พี่สะใภ้ไม่ต้องกังวล ในวังมีหมอหลวงฝีมือดีมากมาย ฝ่าบาทจะต้องฟื้นในเร็ววันอย่างแน่นอน”

“ก็ได้ งั้นข้าจะรอก่อน เจ้าช่วยออกไปเฝ้าด้านนอก หากฝ่าบาททรงฟื้นขึ้นมาเมื่อไร รีบกราบทูลขอให้ข้าออกไปโดยเร็วที่สุด”

“ท่านวางใจเถอะ หากฝ่าบาททรงฟื้นขึ้นมาเมื่อไร ข้าจะรีบมาส่งข่าวทันที” เสิ่นหลินเฟิงให้คำมั่น ชิงฮวนยิ้มอย่างขมขื่น “มิน่าเล่าสองวันมานี้ข้าถึงไม่ได้รับข่าวจากข้างนอกเลย ที่แท้เจ้าก็ตัดขาดการติดต่อของข้านี่เอง แต่ข้ายังได้รับข่าวข่าวหนึ่งอยู่ เจ้าเข้ามาดูสิ”

เสิ่นหลินเฟิงเดินเข้าไปหา โดยอยากรู้ว่าในมือชิงฮวนกำลังถืออะไรอยู่