ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 835

ฝีปากชิงฮวนนั้น หนักแน่นมั่นคง คนตายคงโกรธจนใช้เท้ากระทืบโลงศพ ตอนนี้ใบหน้าโศกเศร้า ร้องไห้ไปพลางพูดอย่างเศร้าโศกเสียใจพลาง พูดอธิบายรวบรัดก็ปลุกระดมความรู้สึกของชาวบ้านที่มามุงดูขึ้นมา

ต้องรู้ว่า อ๋องเซวียนเองก็มีชื่อเสียงในหมู่ประชาชนมากเช่นกัน เขาและพระชายาเฮ่าเป็นสามีภรรยาที่รักใคร่กลมเกลียวกัน ช่วยเหลือบรรเทาทุกข์ ทำหน้าที่เป็นหน้าเป็นตาได้มาก ในใจของชาวประชา ล้วนรู้สึกว่าอ๋องเฮ่ามีคุณธรรมอันดี รักประชาชนเหมือนลูกหลาน

แต่เรื่องในวันนี้ มันไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ กฎหมายไม่มีอะไรมากไปกว่าน้ำใจมนุษย์ เหลิ่งชิงฮวนได้รับข่าวร้าย บุ่มบ่ามไปชั่วขณะ ไม่อาจจะปฏิเสธว่าไม่ดีทั้งหมดได้ ถ้าหากอ๋องเฮ่าสร้างเรื่องวุ่นวายเช่นนี้จริง ก็แสดงว่า คนๆนี้เป็นคนคิดเล็กคิดน้อยจริงๆ สงสัยจะถือโอกาสบีบบังคับพระชายาฉี

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อวานเพิ่งจะมีข่าวอ๋องเฮ่าบีบบังคับฮ่องเต้ให้สละราชสมบัติ กำลังปั่นป่วนไปทั่วอยู่เลย

พวกชาวบ้านต่างแอบกระซิบกระซาบกัน ถนนหนทางเกือบครึ่งสาย ต่างก็ส่งเสียงอึกทึกครึกโครม

ชิงฮวนพูดคล่องโน้มน้าวจิตใจเก่งเช่นนี้ ผู้บัญชาการเจียงไม่ใช่คู่ต่อสู้ แต่หน้าที่ที่อ๋องเฮ่ามอบหมายให้ตัวเอง จะต้องไม่กลับไปมือเปล่า

“บ้านเมืองมีกฎหมาย บ้านก็ยังต้องมีกฎ พระชายาฉีหนีออกมาจากคุกสวรรค์โดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ไม่เห็นพระราชโองการของฝ่าบาทอยู่ในสายตา อ๋องเฮ่าก็แค่ปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเคร่งครัดก็เท่านั้นเอง”

อ๋องรุ่ยอยู่ด้านข้างข่มอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่

“หากพูดถึงกฎหมายบ้านเมือง ข้าจำได้ว่า ควรที่จะเป็นพี่สองและข้าเจรจาและตกลงร่วมกัน เหตุใดพระชายาฉีต้องถูกฝ่าบาทจับเข้าคุกสวรรค์ด้วย พวกข้าทุกคนรู้ดีอยู่แก่ใจ เดิมทีแคว้นหนานจ้าวได้ยินว่าสงครามมั่วเป่ย ตั้งใจที่จะหาเรื่อง ฉวยโอกาสหาผลประโยชน์ พระชายาฉีเพื่อที่จะยุติข้อโต้แย้งกัน ประชาชนอยู่อย่างสงบสุข นี่กลับต้องเข้าคุก เดิมทีไม่มีความผิด

วันนี้อ๋องฉีเกิดเรื่องขึ้น กฎหมายไม่มีอะไรมากไปกว่าน้ำใจมนุษย์ ข้าได้เห็นดีด้วยแล้ว ท่านจงกลับไปเสียเถิด ส่วนอ๋องเฮ่าข้าจะรายงานให้เขาทราบทีหลังเอง”

ผู้บัญชาการเจียงเป็นแค่ผู้บัญชาการราชองค์รักษ์ตัวเล็กๆคนหนึ่ง สำหรับอ๋องรุ่ย กลับไม่มีความเคารพมากเท่าไหร่นัก

“ท่านอ๋องรุ่ยกลัวว่าจะไม่รู้เรื่อง เมื่อครู่ฝ่าบาทได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว มีราชโองการด้วยพระองค์เอง ให้ท่านอ๋องเฮ่าดูแลกิจการบ้านเมืองเพียงลําพังชั่วคราว ต้องขอประทานอภัย วันนี้พระชายาฉีจำเป็นต้องกลับไปที่คุกสวรรค์กับกระหม่อม ไม่เช่นนั้นจะเป็นการขัดพระราชโองการ ต้องได้รับโทษ!”

ฮ่องเต้ฟื้นแล้ว? และให้อ๋องเฮ่ารักสำเร็จราชการแทนเพียงผู้เดียว?

เมื่อได้ยินข่าวนี้ อ๋องรุ่ยและคนอื่นประหลาดใจพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

และที่ประหลาดใจที่สุด เหลิ่งชิงฮวนเธอเข้าใจดีกว่าใครๆ ขอเพียงแค่ฮ่องเต้ฟื้นคืนสติ ไม่มีทางมอบอำนาจปกครองฉางอันให้ไปอยู่ในมืออ๋องเฮ่าแน่นอน

ผู้บัญชาการเจียงไม่กล้าที่จะปลอมแปลงราชโองการ สร้างเรื่องเท็จขึ้นมา นอกเสียจาก อ๋องเฮ่าใช้วิธีการเด็ดขาดไม่ธรรมดาอย่างเช่น ไสยศาสตร์กู่ หรือไม่ก็ แต่เดิมอ๋องเฮ่าเพื่อหาทางมัดใจผู้คน ถือเอกสิทธิ์ว่าราชการ จึงกำลังโกหกอยู่!

เช่นนั้นวันนี้ไม่ว่าจะต้องขัดขืนราชโองการ ก็ยิ่งไม่สามารถตกอยู่ในมือของพวกเขาได้

“ฝ่าบาทถ่ายทอดราชโองการเอง? ขอถามหน่อยมีสามมหาเสนาบดีหลิ่วชิงเป็นพยานหรือไม่? มีแค่ราชโองการ?”

ผู้บัญชาการเจียงแก้ต่าง “ฝ่าบาทประชวรหนัก คนที่ไม่มีหน้าที่ไม่สามารถเข้าวังได้ พระสนมหลินเฟยและข้าน้อยสามารถเป็นพยานได้”

ใช้ได้เลยนี่! พวกเขาไม่ได้มีความสำคัญอะไร เกี่ยวอะไรด้วย? หน้าด้านพูดเหตุผลออกมาได้เต็มปาก

ชิงฮวนยื่นมือ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ยังขอเชิญผู้บัญชาการเจียงกลับวัง ขอพระราชโองการที่มีตราประทับอ๋องเฮ่ามาด้วย จะฆ่าจะเฉือนเนื้อ ข้าย่อมทำตามราชโองการอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้น พูดลอยๆโดยไม่มีหลักฐานยืนยัน ขออภัยที่ข้าไม่สามารถทำตามคำสั่งได้”

ผู้บัญชาการเจียงไร้คำพูดคำตอบ อาศัยจำนวนผู้คนมากมาย โบกมือทางด้านหลัง “จับกุมนักโทษหลบหนี ไม่จำเป็นต้องมีราชโองการ? ทหาร เชิญพระชายาฉีกลับคุกสวรรค์”

ราชองครักษ์ที่อยู่ด้านหลังเขาพากันล้อมขึ้นมา “เชิญพระชายาฉีกลับคุกสวรรค์”

อวดดีมากพอแล้ว!

บรรยากาศหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

หัวใจของชิงฮวนกลับค่อยๆปล่อยวางลงเล็กน้อย พวกเขาไม่สามารถเอาราชโองการมาได้ ก็แสดงว่า พระราชลัญจกรไม่ได้อยู่ที่อ๋องเฮ่า ฮ่องเต้ยังไม่ฟื้นขึ้นมา และไม่ได้ถูกควบคุม

ก่อนหน้านี้เคยได้ยินน่าจาอี๋นั่วเอ่ยถึง มีผู้วิเศษในวังหลวงใช้วิชาฉีเหมินตุ้นเจี่ย ประกอบกับคำสั่งฮ่องเต้ ไสยศาสตร์ม่ามารถทำร้ายเขาได้ ตัวเองคิดมากเกินไปแล้ว

เธอพูดอย่างช้าๆ “หากข้ายืนกรานที่จะอยู่ที่นี่ต่อ เพื่อส่งท่านอ๋องเป็นครั้งสุดท้ายละ?”

ชาวบ้านที่มุงดูอยู่บนถนน เห็นราชองค์รักษ์จับกุมเดินผ่านไปอย่างชัดเจน ถูกกระตุ้นอารมณ์พลุ่งพล่านโดยพวกเหล่าทหารเลือดร้อนที่กล้าได้กล้าเสียเหล่านี้ แต่เรื่องในราชสำนัก ไม่ใช่เรื่องที่ชาวบ้านทั่วไปจะกล้าวิจารณ์มั่วซั่ว ได้แต่กระซิบกระซาบ ไม่มีใครกล้าโผล่หัวออกมา

อยู่ดีๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมา “แต่ไหนแต่ไรมาเคยได้ยินว่าอ๋องเฮ่ามีคุณธรรมดีงาม แต่ดูวันนี้สิ ก็ดูไม่เท่าไหร่ ท่านอ๋องฉีเพิ่งจะพลีชีพเพื่อชาติ เขาก็ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ กลั่นแกล้งครอบครัวแม่หม้าย ไม่มีน้ำใจเลยสักนิดเดียว!”

“ไม่ใช่แค่ไม่มีน้ำใจเท่านั้น ยังฉวยโอกาสตอนที่ฮ่องเต้ประชวร กำจัดคนที่ต่อต้านตัวเองทันที ไม่ให้เหลือภัยร้ายที่จะตามมาทีหลัง ศีลธรรมในอดีตที่ผ่านมาเป็นเพียงการเสแสร้ง เมื่อวานข่าวลือในเมืองหลวงไม่ใช่ข่าวลือที่ไม่มีมูลความจริง”

“ใช่ เดิมที่พวกเรายังพูดบอกเลยว่าพระชายาเฮ่ามีจิตใจเมตตา แต่ข้าได้ยินมาว่า นางบีบบังคับคุณหนูสามจวนมหาเสนาบดีจนเป็นบ้า หลังจากนั้นก็ผ่าท้อง เอาทารกที่อยู่ในท้องออกมา ทั้งยังตั้งใจฆ่าคุณชายจวนมหาเสนาบดีเพื่อปิดปาก ช่างโหดร้ายเสียเหลือเกิน!”

...

ต่างคนต่างพูด พูดอย่างมั่นใจเชื่อถือได้ ทุกสิ่งเป็นไปตามที่เห็นด้วยตา

ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมาอีก “พวกเขาก็แค่อาศัยคนเยอะกว่า อยากที่จะทำให้พระชายาฉีลำบากใจงั้นเหรอ? ท่านอ๋องฉีพลีชีพก็เพื่อที่จะปกป้องพวกเรา พวกเราเองก็ไม่ยอม!”

เพียงแต่คนที่มาดูเรื่องคึกครื้นล้วนมีลักษณะที่เหมือนกัน ไม่มีใครอยากสร้างปัญหา แต่ถ้าหากมีคนนำ ปลุกปั่น ต้องการเพียงแค่ให้ทุกคนเกิดความรู้สึกเช่นเดียวกัน ความกล้าหาญก็จะพอกัน ตะโกนโห่ร้องเสียงดัง

“ใช่ ไม่ยอม ไม่ยอม!”

ช่วงเวลานี้ บนถนนอัดแน่นไปด้วยผู้คนอารมณ์ของมวลชน

ชิงฮวนยืนอยู่ด้านบนบันได มองลงไปด้านล่าง มองดูชาวบ้านที่โกรธเคืองอยู่บนท้องถนน ความรู้สึกนี้ มีบางอย่างไม่ปกติ

ยังไม่ต้องพูดถึง ความสัมพันธ์ของตัวเองกับมู่หรงฉีไม่ได้ดีถึงขนาดนี้ทำให้พวกชาวบ้านสนับสนุนเช่นนี้

มีเรื่องภายในบางอย่าง พวกเขารู้ได้ยังไงกัน?

อีกอย่างการเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแบบนี้ เหมือนกับเคยฝึกซ้อมมาก่อนแล้ว ถ้าบอกว่าไม่มีใครเสี้ยมสอนอยู่เบื้องหลัง เธอก็ไม่เชื่อ