ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 870

อ๋องเฮ่าเดินไปที่ซากปรักหักพัง ค่อยๆ นั่งยองๆ วางมือบนกรวด และเอ่ยเรียก “จิ่นซู่! จิ่นซู่!”

เสียงสั่นเล็กน้อยเผยให้เห็นความตื่นตระหนกและความหวังเล็กน้อยที่ไม่อาจปกปิดได้

ในเวลานี้จิ่นซู่ติดอยู่ในก้อนหิน นางโมโหมาก แม้ว่าจะตอบสนองได้ แต่นางก็ไม่มั่นใจว่าอ๋องเฮ่าที่อยู่ด้านบนจะได้ยิน

รอจนอยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบกลับจากด้านใน

เหล่าขุนนางรอบๆ นิ่งเงียบ

เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ ในเมื่อพระชายาฉีปลอดภัย แสดงว่าพระชายาเฮ่าตกอยู่ในอันตราย?

ทุกคนรู้ดีว่าจู่ๆ พระชายาเฮ่าก็ปรากฏตัวขึ้นในพระราชวังใต้ดินจากทางลับเมื่อวานนี้ โดยตั้งใจที่จะควบคุมงูพิษและสังหารพระนัดดาและอ๋องรุ่ย

การกระทำของพระชายาเฮ่าชัดเจนแล้ว และไม่มีทางให้แก้ตัว

อ๋องเฮ่าผู้ซึ่งรักษาความสัมพันธ์ของเขากับพระชายาเฮ่าให้สะอาดหมดจดอยู่เสมอไม่ละอายที่จะทำเช่นนั้นต่อหน้าเหล่าขุนนาง เขาแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของเขาและไม่ได้ซ่อนความวิตกกังวลใดๆ

อ๋องเฮ่าค่อยๆ ลดไหล่ลงและหลับตา เส้นเลือดบนหน้าผากตึง เขากำหมัดแน่น ไม่รู้ว่าเขากำลังอดกลั้นหรือกำลังดิ้นรนอยู่ หลังจากเงียบไปนาน เขาก็ลุกขึ้นและหันหลังกลับ เมื่อเผชิญหน้ากับเหลิ่งชิงเฮ่อ ความขุ่นเคืองที่สะสมไว้ก็ระเบิดออกมา

“เหลิ่งชิงเฮ่อ ใครเป็นคนมอบความกล้าให้เจ้าทำเช่นนี้? เจ้ารู้ผิดหรือไม่?”

เหลิ่งชิงเฮ่อคุกเข่าลงอย่างเชื่อฟังและก้มศีรษะลง “พระชายาฉีและพระชายาเฮ่าต่างก็ติดอยู่ในพระราชวังใต้ดิน ซ้ำยังถูกฝูงงูโจมตี ช้าไปหนึ่งนาทีก็อาจเกี่ยวพันถึงชีวิตของพวกนาง กระหม่อมไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำเช่นนี้ขอรับ”

“แต่นี่คือสุสานของฮ่องเต้ เจ้าตั้งใจที่จะระเบิดพระราชวังใต้ดิน ทำลายเส้นเลือดมังกร และปล่อยงูพิษเหล่านี้เพื่อกัดเหล่าขุนนาง เจ้าสมควรที่จะถูกลงโทษประหาร!”

ไม่มีประโยชน์ที่จะต่อกรกับเขา เดิมทีอ๋องเฮ่าก็เป็นคนที่ไม่อาจต่อกรด้วย ยิ่งโต้แย้งก็ยิ่งไม่มีประโยชน์อะไร ยิ่งไปกว่านั้นการทำลายสุสานของฮ่องเต้ถือเป็นความผิดร้ายแรง

เหลิ่งชิงเฮ่อกล่าวอย่างเคร่งขรึม “กระหม่อมเต็มใจที่จะรับผิด อย่างไรก็ตาม พระชายาฉีไม่มีความผิด กระหม่อมขอให้อ๋องเฮ่าสั่งให้ช่วยพระชายาฉีก่อนขอรับ”

“เจ้ากำลังเจรจากับข้าอยู่งั้นหรือ?”

“กระหม่อมมิบังอาจ กระหม่อมต้องเอาสายเลือดราชวงศ์ไว้ก่อน หากข้าล่าช้า กระหม่อมกลัวจะมีอะไรเกิดขึ้นกับพระชายาฉี”

อ๋องเฮ่าจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “งูและแมลงกำลังโหมกระหน่ำ เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ฝังอยู่ใต้ซากปรักหักพังเหล่านี้อาจเป็นงูพิษ เจ้าจะขุดซากปรักหักพังและปล่อยงูพิษเหล่านี้ออกมางั้นหรือ?”

ทุกคนตกตะลึง อ๋องเฮ่าไม่คิดจะช่วยพระชายาเฮ่างั้นหรือ? เมื่อครู่เขาดิ้นรนไปทำไม? แสดงละครให้ใครดูกัน?

อ๋องรุ่ยโต้กลับทันที “พี่สะใภ้รองใช้งูพิษทำร้ายข้า และพี่สะใภ้สามก็สามารถหนีจากงูพิษเหล่านี้ได้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่านางอาจมีวิธีจัดการกับมัน เพียงแค่ช่วยนางออกมา ก็จะสามารถจัดการงูพิษเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน”

อ๋องเฮ่าหยุดทุกคำพูด “แต่ตรงกันข้าม ข้าคิดว่าหากเจ้าต้องการขจัดปัญหางูโดยสิ้นเชิง เจ้าควรจุดฟืนรอบๆ และเผามันด้วยไฟ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต!”

ทุกคนประหลาดใจในเวลาเดียวกัน

อ๋องเฮ่าแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาต้องการฆ่าพวกเขาทั้งหมด!

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้พระชายาเฮ่ายังอยู่ในพระราชวังใต้ดิน หากนางยังมีชีวิตอยู่ ไฟของเขาจะทำให้อีกฝ่ายต้องทนทุกข์ทรมานจนถึงแก่ความตาย

รักใครกันมานานหลายปี แต่อ๋องเฮ่าตัดสินใจเช่นนี้ได้อย่างไร?

ทันทีที่เขาพูดจบ เสิ่นหลินเฟิงและคนอื่นๆ ก็พูดพร้อมกันทันที “ไม่ได้ขอรับ!”

อ๋องเฮ่ายกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยด้วยความโหดเหี้ยมสิ้นหวัง ซึ่งแตกต่างจากความอ่อนโยนครั้งก่อนอย่างสิ้นเชิง

ทุกคนรู้ดีว่าอ๋องเฮ่าเสียหน้าไปแล้วและต้องการกบฏ เมื่อมองเสนาบดีเหลิ่งและคนอื่นๆ พร้อมกัน เขาก็ลังเลอยู่พักหนึ่งไม่รู้ว่าจะเลี่ยงเรื่องนี้หรืออยู่ข้างเสนาบดีเหลิ่งไปให้ถึงที่สุด

เสิ่นหลินเฟิงและคนอื่นๆ ย่อมไม่อาจทนดูอ๋องเฮ่าทำเช่นนั้นได้

คนแรกที่ยืนขึ้นคือเสิ่นหลินเฟิงและลี่ว์อู๋ รวมถึงเหลิ่งชิงเฮ่อ “สุสานจะต้องฝังศพเท่านั้นจึงจะเรียกว่าสุสาน ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นเพียงหลุม พระชายาฉีไม่ได้มีความผิดอะไร หากอ๋องเฮ่า ท่าตัดสินใจว่าจะเผาพระราชวังใต้ดิน กระหม่อมเกรงว่าจะไม่เหมาะ”

อ๋องรุ่ยและพระชายารุ่ยก็ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่กลัว “ใช่แล้ว อ๋องเฮ่า เจ้าไม่มีสิทธิ์ในการตัดสินชีวิตและการตายของพระชายาฉี”

ชิงฮว่าดึงเหลิ่งชิงเจียวอย่างแรง และเด็กทั้งสองก็ลุกขึ้นยืนอย่างกล้าหาญ พระชายาเซวียน หรูอี้ รวมถึงบุตรสาวจวนนายพลฉู่

เวลาและสถานที่ที่เหมาะสม คนอื่นๆ ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม พวกเขาล้อมอวิ๋นเช่อไว้ตรงกลาง หากสถานการณ์วิกฤติ พวกเขาก็จะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด พาตัวอวิ๋นเช่อออกไปแม้จะต้องฆ่าฟันเพื่อเปิดทางก็ตาม

อ๋องเฮ่าเยาะเย้ย “แค่พวกเจ้างั้นรึ?”

เสิ่นหลินเฟิงยังรู้สึกด้วยว่าด้านหน้าเขามีคนอีกสองสามคนยืนอยู่ ยกเว้นองครักษ์ประจำจวนของอ๋องฉี ส่วนใหญ่ล้วนเป็นผู้หญิง เด็กและคนแก่ที่ไม่มีกำลังที่จะควบคุมพวกเขา และไม่เห็นรองแม่ทัพอวี๋ผู้บ้าบิ่นอีกด้วย

ผู้คนในโลกมากมายโรยน้ำตาลบนขนม แต่มีน้อยคนที่จุดถ่านในหิมะ วันนี้อ๋องเฮ่ามาอย่างน่ากลัวและดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมตัวมาอย่างดี จะมีสักกี่คนที่จะต่อสู้กับเขาเพื่อชีวิตของเหลิ่งชิงฮวน?

ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้เป็นวันพิธีศพ ทุกคนไม่มีอาวุธ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอาวุธมากมายของฝั่งอ๋องเฮ่า ใครบ้างจะไม่กลัว? มีผู้ติดตามมากมาย แต่มีเพียงไม่กี่คนที่ยินดีก้าวไปข้างหน้า

เมื่อเห็นว่าไม่มีความหวัง เสิ่นหลินเฟิงทำได้เพียงเผชิญหน้าเท่านั้น

“แค่พวกเราเท่านั้น! หากเจ้าต้องการทำร้ายพระชายาฉี ก็ผ่านพวกเราไปก่อน!”

อ๋องเฮ่าไม่ได้สนใจเขาเลยก่อนจะโบกมือ “ราดน้ำมันแล้วจุดไฟ ใครขวาง ฆ่าให้หมด”