ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 904

ทุกคนในลานถอนหายใจด้วยความโล่งอกพร้อมเพรียงกัน ราวกับก้อนหินหนักอึ้งที่อยู่ในใจถูกยกออก

มู่หรงฉี เข้าไปในห้องคลอดอย่างบูดบึ้งราวกับว่าได้รับการนิรโทษกรรม

แม่นมเตียวเดินออกมาจากด้านใน

แม่นมเตียวตบขาตัวเองอย่างชอบใจ และลืมตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “สวรรค์ ยังมีอีกคน ในท้องยังมีอีกคน!”

ในช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นทุกคนแทบจะลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท รวมถึงท้องของชิงฮวนที่บาง ทุกคนก็ลืมเรื่องนี้ไปจนหมด

นางตั้งท้องลูกแฝด!

ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้?

ลูกคนแรกที่เพิ่งเกิดมาเป็นเด็กผู้ชาย และคนที่สองเป็นเด็กผู้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย ฮ่องเต้รู้สึกดีใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก

โฉวซือเส่าไม่มีความสุขเล็กน้อย ไหนล่ะลูกสะใภ้ที่สัญญากันไว้? ทำไมได้ไอ้เด็กน้อยอีกแล้ว? ดูเหมือนจะโดนต้มเสียแล้ว

นอกจากนี้รองแม่ทัพอวี๋ที่ตอนแรกกำลังรู้สึกผิด พอได้ยินว่าในท้องยังมีเด็กอีกคนก็ยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความยินดี

เขาครุ่นคิดอยู่ทั้งคืนในห้องหอ คงไม่ถูกหลอกใช่ไหม?

รองแม่ทัพอวี๋พึมพำ “คลอดเร็ว! คลอดเร็ว! กุ๊กๆๆ”

โฉวซือเส่า “ลูกสาว ลูกสาว! ยัยหนูตัวน้อย!”

มู่หรงฉีกระวนกระวาย “ทำไมนานแบบนี้ คลอดลูกหนึ่งคนต้องทนเจ็บนานแค่ไหนกัน?”

ทุกคนรออย่างใจจดใจจ่อ นางผดุงครรภ์เอาทารกที่จัดการเรียบร้อยแล้วออกมา หลีกเลี่ยงลมอย่างระมัดระวัง และยัดเข้าไปในอ้อมแขนของมู่หรงฉีที่ลุกลี้ลุกลนเหมือนมดในหม้อไฟ

“แม่และลูกปลอดภัยดี แต่คุณชายน้อยผอมไปหน่อยเจ้าค่ะ”

ฝูงชนล้อมรอบเขาพลางส่งเสียงโห่ร้องจนฮ่องเต้รีบกระโดดเข้ามา “ข้างนอกหนาว รีบกอดเขาเข้าไปด้านในเร็ว”

มู่หรงฉียืนนิ่ง

ทารกแรกเกิดตัวเล็ก นุ่มและเบามากเหมือนก้อนแป้ง อ๋องฉีไม่กล้าขยับตัว เขากลัวว่าถ้าขยับแล้วแขนเล็กๆ ของเด็กน้อยจะหักหรือเปล่า?

พระสนมฮุ่ยเฟยไม่สามารถรอได้อีกต่อไป นางเข้ามาและคว้าตัวหลานชายอุ้มเข้าไปราวกับเป็นอัญมณี

มู่หรงฉีไม่ได้ตามไป แต่ยังคงเฝ้าดูประตูอย่างใจจดใจจ่อ ก่อนจะเดินวนไปวนมา

ถ้าชิงฮวนไม่ให้เข้าไป เขาก็เข้าไปไม่ได้

แม้เขาจะอยากแบกรับความเจ็บปวดนี้แทนเหลิ่งชิงฮวน แต่เขากลับเข้าไปอยู่เคียงข้างเธอไม่ได้

เขาคิดว่าการที่เข้าไปเป็นเพื่อนชิงฮวนจะช่วยบรรเทาความรู้สึกผิดทางจิตใจได้ในระดับหนึ่ง แต่ตอนนี้เขาตระหนักแล้วว่าการได้เห็นชิงฮวนเจ็บปวดด้วยตาของเขาเองรังแต่จะทำให้เขารู้สึกเป็นทุกข์มากขึ้น

เหลิ่งชิงเฮ่อตบไหล่เขา “ใจเย็นๆ อย่ามัวแต่กังวลจนเจ้าสลบไปเองเสียก่อน”

โฉวซือเส่าพยักหน้า “ครั้งแรกไม่รู้จักครั้งที่สองก็ย่อมคุ้นเคยเอง ครั้งที่สามและสี่ก็จะผ่านไปได้ด้วยดี”

ผู้อาวุโสทั้งสามประหม่ามากกว่าคนอื่นๆ เหงื่อไหลออกมาตรงปลายจมูก เมื่ออ้าปากพูดไอก็ลอยออกมา

“อุแว้!”

เสียงร้องไห้ของทารกดังกว่าเสียงของทารกที่ตกลงสู่พื้นเมื่อครู่เสียอีก

มู่หรงฉีทนไม่ได้อีกต่อไป เขาบุกเข้าไปด้านในทันที

กลิ่นคาวเลือดลอยมาปะทะใบหน้า เนื่องจากในห้องคลอดมีการจุดเตาอั้งโล่หลายเตา และประตูและหน้าต่างก็ปิดสนิท กลิ่นจึงอบอวลไปทั่ว สิ่งนี้ทำให้หัวใจของมู่หรงฉีตึงเครียดและตื่นตระหนกเหมือนกลองเต้น

นางผดุงครรภ์ตำหนิโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “ใครกัน พรวดพราดเข้ามาพร้อมลม ไม่รู้หรือไงว่าสตรีมีครรภ์ห้ามถูกลม”

เมื่อหันหน้าไปเห็นว่าเป็นมู่หรงฉี นางก็รีบเปลี่ยนคำพูด “นายท่าน ทำไมท่านเข้ามาที่นี่ ไม่มงคลนะเจ้าคะ”

ชิงฮวนเพิ่งคลอด ผิวของเธอจึงดูไม่ค่อยดีนัก เหงื่อไคลไหลย้อย ดวงตาปิดอย่างอ่อนแรง ปอยผมยังคงปรกอยู่ที่แก้มเธอ

มู่หรงฉีก้าวไปข้างหน้าราวกับว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่น พ่นลมร้อนเข้าไปในมือของเขา ก่อนจะนั่งลงบนขอบเตียง จับมือของเธอไว้ เขาอยากพูดอะไรบางอย่างแต่คอของเขาเจ็บเหลือเกิน เขากลั้นไว้เป็นเวลานาน จนไม่สามารถพูดอะไรได้ ดวงตาของเขาแดง หางตาเปียกชื้นเล็กน้อย เขายกมืออีกข้างขึ้นสัมผัสใบหน้าของชิงฮวน

“มังกรและหงส์ ลูกแฝดชายหญิง!”

เมื่อทุกคนได้ยินก็ดีใจกันถ้วนหน้า

ฮ่องเต้ชราเม้มริมฝีปากราวกับว่าเขายังมีเรื่องจะพูด เขามีหลานสาวมากมายแต่ไม่เคยสนใจ มีหลานชายแปดคนสิบคนก็ไม่ถือว่ามากไป อย่างไรเสียบัลลังก์ของเขาก็มีผู้สืบทอด

พระสนมฮุ่ยเฟยดีใจเป็นอย่างมาก รีบเข้าไปกอดเด็กหญิงตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน พร้อมชมเชยนางไม่หยุด

นางไม่มีลูกสาว และในที่สุดนางก็ได้สวมกอดหลานสาวที่เป็นเหมือนไข่มุก จนนางไม่อาจวางมือได้

“ดูสิ ดูชิงฮวนของหม่อมฉันสิเพคะ คลอดสองคนในครั้งเดียว หนึ่งลูกชาย หนึ่งลูกสาว ดีจริงๆ เชียว”

ชายชราก็มีความสุขเช่นกัน เขาเปล่งเสียงออกคำสั่ง “ดี ดี! เอาพู่กันเข้ามา!”

ทุกคนเห็นชายชรามีความสุขจนอยากจะประทานตัวอักษรให้ทารกตัวน้อยก็รีบเตรียมของมาให้ทันที

ชายชราจุ่มพู่กันลงในหมึก ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหันหน้าไปถามเสี่ยวอวิ๋นเช่อ “เจ้าว่า น้องชายกับน้องสาวควรชื่ออะไรดี?”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อไม่มีความสุขมากนัก ใบหน้าของเขาบูดบึ้ง

เขาดูถูกน้องสาวของเขา นางเอาแต่ร้องไห้ ไหนเลยจะดีเท่าน้องชาย?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้ยินว่าน้องสาวอ้วนท้วนกว่าน้องชายมาก ไม่รู้ว่านางแย่งของอร่อยไปมากมายแค่ไหนน้องชายเขาถึงได้ผอมแห้งแบบนั้น

เขาไม่ชอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นทุกคนมารุมล้อมน้องสาวน้องชาย เด็กน้อยเพิ่งได้ลิ้มรสความรู้สึกสูญเสียเป็นครั้งแรก

ตั้งชื่อเองเถอะ อย่าหาว่าพี่หยาบคายก็แล้วกัน

อวิ๋นเช่อกะพริบตาและโพล่งออกมา “น้องชายชื่อว่าพ่อไก่ใหญ่ น้องสาวชื่อว่าแม่ไก่น้อย”

ชายชราตะลึง “ทำไมถึงชื่อแบบนี้?”

“ท้องของท่านแม่ใหญ่มาก จะต้องเต็มไปด้วยไข่กลมโตแน่ๆ ตอนนี้ก็ฟักออกมาแล้ว ไม่ใช่พ่อไก่ใหญ่กับแม่ไก่น้อยหรอกหรือ? หรือเรียกน้องชายว่าโช่วโช่ว เรียกน้องสาวว่าตั้นตั้น จะได้รวมกันเป็นไข่เหม็นสองใบพอดี”