ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง นิยาย บท 11

บทที่ 11 ของขวัญจากอาจารย์ /2

วาจาของเด็กหญิงทำคนฟังขอบตาร้อนผ่าว คุณหนูของพวกนางช่างคนเป็นจิตใจงดงามและกตัญญูอย่างยิ่ง ช่างน่าเสียดายที่รองแม่ทัพเยว่หนิงลี่จากไปเร็วเหลือเกิน หวังว่าวิญญาณของนางที่อยู่บนสวรรค์จะมองเห็นและภูมิใจในตัวบุตรสาว

ในขณะที่ทั้งสามกำลังยืนมองร้านที่ปิดประกาศว่าปล่อยให้เช่าอยู่นั้น บุรุษคนหนึ่งซึ่งเคยพบพวกนางอยู่สองสามครั้ง บังเอิญเดินผ่านมาแถวนั้นพอดี เขาจดจำได้อย่างแม่นยำว่าสาวใช้หน้าแฉล้มนางนั้นคือชุนอิ่ง และหญิงวัยกลางคนร่างท้วมที่มีไฝเหนือริมฝีปากด้านซ้ายคือแม่นมชุน

ครั้นมองไปยังเด็กหญิงและได้เห็นใบหน้าเล็กของนาง ซึ่งเวลานี้ปราศจากปานสีชาดรูปเปลวเพลิงก็ตกตะลึง ไม่กี่เดือนก่อนตอนที่เขามาส่งจดหมายจากเมืองหลวงให้นาง เด็กหญิงยังดูอัปลักษณ์เพราะปานนั่นอยู่เลย ไยตอนนี้ถึงได้…

และในชั่วขณะนั้นเอง

"นั่นรวี่เยว่นี่ รวี่เยว่! เจ้านั่นเอง มาทำอะไรตรงนี้หรือ" เด็กหญิงที่ดูอายุมากกว่ารวี่เยว่สองสามปี ก้าวมาหาร่างเล็กอย่างดีใจ นางคือหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันอิสระ ที่ตกรอบไปในรอบที่สาม และนางก็เป็นหนึ่งในผู้เข้าแข่งขัน ที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์เดียวกันกับรวี่เยว่ หลังจากทักทายปราศัยกันอยู่ครู่หนึ่ง เด็กหญิงจึงจากไปพร้อมสาวใช้ที่ติดตามมา

บุรษคนเดิมยังแอบดูอยู่แถวนั้นพลันประหลาดใจ รวี่เยว่อย่างนั้นรึ! นั่นมันชื่อของเด็กผู้หญิงที่ชนะการประลองเมื่อเดือนก่อนนี่…เป็นไปได้หรือไม่ว่ารวี่เยว่ก็คือ หวังลี่ถิง! หากเป็นอย่างที่เขาอนุมานไว้จริงๆ เช่นนั้นก็ต้องรีบส่งสารไปแจ้งคนผู้นั้นที่เมืองหลวงให้ทราบเรื่อง!

ครึ่งเดือนถัดมา

รวี่เยว่นั่งรถม้าเข้าเมืองมากับชุนอิ่งสองคน แม่นมชุนกำลังเก็บตัวเพื่อเพิ่มระดับ หลังจากได้รับโอสถปราณผ่านฟ้าที่รวี่เยว่มอบให้

วันนี้เด็กหญิงมาหาซื้อสมุนไพรเพื่อนำไปใช้หลอมยา รวมถึงสำรวจที่ทางไปด้วย จนถึงตอนนี้นางยังไม่เจอร้านถูกใจเสียที

เส้นทางขากลับที่ใช้อยู่ประจำ ต้องผ่านทุ่งข้าวสาลีและป่าไผ่ เวลานี้บนถนนกลับมีท่อนไม้ใหญ่วางขวางทางอยู่ รวี่เยว่เริ่มสังหรณ์ใจว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับพวกนาง

ชุนอิ่งหยุดรถม้าและก้าวลงมาเพื่อจะขยับท่อนไม้ ทว่าในเสี้ยวลมหายใจนั้นเอง ชายชุดดำปิดหน้าปิดตาจำนวนสิบสองคน ได้ปรากฏตัวล้อมพวกนางไว้

"จับเด็กคนนั้นมา ส่วนสาวใช้ฆ่าทิ้งเสีย!" คนที่คล้ายเป็นหัวหน้าออกคำสั่งกับชายชุดดำที่เหลือ

ร่างเล็กของรวี่เยว่เครียดเกร็ง รีบเอาตัวมาบังชุนอิ่งเพื่อปกป้อง ชุนอิ่งเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดา นางไม่มีพลังธาตุและไม่เคยฝึกฝนการต่อสู้มาก่อน แต่ถึงกระนั้นกลับเอ่ยบอกให้คุณหนูของตนหนีไป

"คุณหนู ไม่ต้องห่วงข้ารีบหนีไปเจ้าค่ะ!"

แต่มีหรือที่รวี่เยว่จะหนีแล้วทิ้งสาวใช้ของตนไว้ นางกำลังพิจารณาพลังของคนร้าย

'ระดับจู้จีขั้นสมบูรณ์เก้าคน เจี๋ยตันขั้นต้นสอง ขั้นกลางหนึ่ง ลำพังข้าคนเดียวคงตึงมือ แต่หากเป็น…'

ร่างเล็กเพ่งจิตไปที่แหวน สั่งให้หุ่นภูตปรากฏในรูปลักษณ์ ที่ดูคล้ายมารดาในความทรงจำ เหตุผลเพราะทุกครั้งที่นางกลัวจะนึกถึงมารดาเสมอ

"ช่วยจัดการคนพวกนั้นให้ทีเจ้าค่ะ อ้อ แต่อย่าสังหารทิ้งหมดนะ เก็บเอาไว้สอบปากสักสองคนด้วยนะเจ้าคะ"

หุ่นภูตพยักหน้ารับ ชุนอิ่งตาค้างมองหุ่นภูตด้วยสายตาเหลือเชื่อ "ฮู ฮูหยิน คุณหนูเจ้าคะ นั่น ท่านรองแม่ทัพ…"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน