บทที่ 4/1 รวี่เยว่
"คุณหนูคิดถึงท่านเสนาธิการมากเลยหรือเจ้าคะ" เสียงของแม่นมชุนราบเรียบทว่าแฝงความขุ่นมัวอยู่ในนั้น
หวังลี่ถิงเป็นเด็กไวต่อความรู้สึกและอ่อนไหว นางจึงจับสังเกตได้จากน้ำเสียงของแม่นม ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มเข้ากันจนเป็นเส้นตรง ก้มหน้าลงเล็กน้อย หลังจากผ่านไปราวสามอึดใจจึงตัดสินใจเอ่ยปากออกมา
"ถิงเอ๋อร์คิดถึงท่านพ่อเจ้าค่ะแม่นม แต่ทำไมแม่นมถึงดูไม่ค่อยพอใจหรือเจ้าคะ ท่านพ่อ…ทำอะไรผิดหรือเจ้าคะ"
ชุนอิ่งหันไปสบตาท่านป้าของนาง ส่ายศีรษะเล็กน้อยอย่างไม่เห็นด้วย คุณหนูยังเด็กเกินไปที่จะมารับรู้เรื่องราวน่าอดสูที่กำลังเผชิญ
"ช้าเร็วก็ต้องบอกอยู่ดี ไม่บอกวันนี้จะรอให้ข้าบอกวันไหนอาอิ่ง"
ท่าทีของแม่นมชุนดูเคร่งเครียด ปฏิเสธความเห็นของหลานสาว จริงอยู่ที่หวังลี่ถิงยังเด็ก ทว่ากลับฉลาดหลักแหลมและรู้ความไม่น้อยไปกว่าผู้ใหญ่ นางมีค่าเกินกว่าจะมีบุรุษไร้ใจเห็นแก่ตัวอย่างหวังเหลียงเป็นบิดา
หากเขาทราบว่าบัดนี้บุตรสาวพลังธาตุตื่นขึ้นแล้ว ทั้งยังเป็นมหาธาตุหยินหยาง คงไม่แคล้วจะมาพาตัวกลับไปและฉกฉวยหาผลประโยชน์จากนางเป็นแน่
"คุณหนูรอสักครู่นะเจ้าคะ เดี๋ยวแม่นมกลับมา" ร่างท้วมของหญิงวัยกลางคนหยัดกายขึ้น ก้าวออกไปจากห้องของเด็กหญิง เพื่อหยิบของบางอย่างมาจากห้องนอนของตน
"พี่ชุนอิ่งเกิดอะไรขึ้นหรือเจ้าคะ" หวังลี่ถิงหันมาถามสาวใช้ที่นั่งก้มหน้าบีบมือตนเองแน่นอยู่ตอนนี้ เด็กหญิงรู้สึกได้ถึงความอึมครึมที่เริ่มครอบงำอารมณ์ของผู้ใหญ่ทั้งสอง
ไม่กี่อึดใจแม่นมชุนก็กลับมาพร้อมม้วนสารในมือ
"คุณหนูจะอ่านเองหรือให้แม่นมอ่านให้ฟังเจ้าคะ" นางรู้ว่าข้อความในนั้นเป็นสิ่งที่จะทำร้ายหัวใจเด็กหญิง แต่นางก็เชื่อมั่นว่าหวังลี่ถิงจะผ่านพ้นความเจ็บปวดนี้ไปได้
"ถิงเอ๋อร์ขออ่านเองเจ้าค่ะแม่นม" มือเล็กยื่นไปรับม้วนสารมาเปิดอ่าน ครั้นได้เห็นข้อความข้างในดวงตาท้อดอกพลันแดงก่ำขอบตารื้นน้ำ ม้วนสารร่วงจากมือเล็กตกลงพื้น หยาดน้ำตาเม็ดโตหยดลงบนกระดาษ เกิดเป็นด่างดวงบนตราประทับของตระกูลหวัง
- ตระกูลหวังขอแจ้งให้ทราบว่า บัดนี้ได้แต่งตั้ง เหวินไป๋เหลียน เป็นฮูหยินเอกของ หวังเหลียง เสนาธิการทหารแห่งราชวงศ์หวงฝู่ อาณาจักรอู๋ซาง แทนเยว่หนิงลี่ผู้ล่วงลับ
บุตรสาวคนเดียวของเยว่หนิงลี่ หวังลี่ถิง ขอปลดลงไปเพียงบุตรอนุ ด้วยเพราะมิอาจเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหวังได้
เนื่องมาจากไร้ซึ่งคุณสมบัติของชนชั้นสูงที่พึงมี อันได้แก่ รูปโฉม พลังธาตุ ความสามารถในการต่อสู้ อีกทั้งร่างกายอ่อนแอ ไม่สามารถเข้าร่วมกองทัพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง