ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง นิยาย บท 3

บทที่ 3/2 มหาธาตุหยินหยาง

"โอ้ นี่มันธาตุลมเหมือนกับของฮูหยินเลยเจ้าค่ะ" ดวงตาสองคู่จดจ้องลมหมุนสีเขียวอ่อนบนฝ่ามือเล็กอย่างยินดี พวกนางดีใจที่หวังลี่ถิงมีธาตุลมเหมือนมารดา หาใช่ธาตุไฟเหมือนบุรษใจดำผู้นั้น!

หวังลี่ถิงเก็บพลังของตน ก่อนขอให้แม่นมและสาวใช้ตามนางเข้าไปห้องนอน เอ่ยขอให้ทั้งสองนั่งลงบนตั่ง พลางหันไปพูดกับนกกระเต็น

"เสี่ยวหลาน ช่วยดูให้ถิงเอ๋อร์ทีว่ามีใครอยู่แถวหน้าบ้านหรือด้านหลังหรือเปล่า"

"ได้เลย" นกกระเต็นผละออกไปตามคำขอ ครู่หนึ่งจึงบินกลับมาหาเด็กหญิง

ยามได้รับคำตอบว่ารอบบ้านปลอดคน หวังลี่ถิงจึงหันมาหาแม่นมและสาวใช้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ที่มองอย่างไรก็น่าเอ็นดูที่สุดในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสอง

"แม่นมเจ้าคะ พี่ชุนอิ่งเจ้าคะ สิ่งที่ถิงเอ๋อร์กำลังจะบอก เป็นเรื่องสำคัญมากเจ้าค่ะ และถิงเอ๋อร์ก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี แต่ก่อนอื่น ถิงเอ๋อร์อยากให้พวกท่านสัญญาก่อนเจ้าค่ะว่าจะไม่ตกใจ"

แม่นมชุนหงหันมาสบตากับหลานสาว คล้ายกำลังสื่อสารว่าวันนี้คุณหนูดูมีลับลมคมนัยแปลกๆ ทั้งสองพยักหน้าให้กัน ก่อนหันมาตอบรับคำของเจ้านายตัวน้อยอย่างพร้อมเพรียง

"พวกเราสัญญาว่าจะไม่ตกใจเจ้าค่ะคุณหนู!"

เมื่อยินได้ดังนั้นหวังลี่ถิงก็ระบายยิ้มกว้าง หลับตาลงพร้อมกำมือน้อยๆทั้งสองข้าง สูดหายใจเข้าลึก ปล่อยลมหายใจออก และแบมือสองข้างออกพร้อมกัน

ฟึ่บบ!

พลังธาตุสีทองอบอุ่นเปล่งประกายเจิดจ้าอยู่บนมือขวา ลูกไฟพลังธาตุสีดำแผ่ไอเย็นปรากฏอยู่บนมือซ้าย หวังลี่ถิงแย้มยิ้มด้วยความภาคภูมิใจให้แม่นมและสาวใช้ของตน

"ถิงเอ๋อร์ไม่ได้มีแค่ธาตุลมนะเจ้าคะ ยังมีธาตุแสงกับธาตุมืดด้วยเจ้าค่ะ"

แม่นมชุนและชุนอิ่งนิ่งงันตาค้าง หลังจากพวกนางทั้งสองประจักษ์แจ้งว่า คุณหนูของตนมีพลังธาตุแสงและธาตุมืดสุดแสนหายากตื่นขึ้นมาด้วย ทั้งคู่ไม่ได้แสดงอาการตกใจตามที่ให้สัญญา ทว่า…

เฮือกกก!! คราวนี้ทั้งแม่นมและสาวใช้ ตาเหลือกหงายหลังลมจับลงไปกองอยู่บนตั่งตามคาด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน