ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 116

บทที่116 เขาจะให้เธอ แสดงความสามารถออกมาทั้งหมด (2)

จู่ๆมู่หรงดัวหยางก็หยุดพูด แล้วเขาแอบถอนหายใจเบาๆ และทันใดนั้นเขาก็นึกได้ว่าต้องคำถามนึง" ฉิงฉิง บริษัทของไป๋ยี่รุ่ยนั้นชื่อฉิงรุ่ย ฉิงนี้เหมือนฉิงของเธอเลย เธอกับไป๋ยี่รุ่ยรู้จักกันไหม"

ดวงตาเวินลั่วฉิงตะลึงขึ้นในทันที แล้วกำโทรศัพท์ในมือไว้อย่างแน่นหนา และเธอก็ไม่ได้ตอบอะไรทั้งสิ้น

"ฉิงฉิง พวกเธอรู้จักกันจริงไหม ที่เขาจงใจหาเรื่องบริษัทเวินซื่อกรุ้ปก็เพราะเธอเหรอ นี่เกิดอะไรกันขึ้นแน่"มู่หรงดัวหยางไม่ได้ยินคำตอบของเวินลั่วฉิง เขารู้เลยว่าต้องเดาถูกทาง ฉิงฉิงรู้จักไป๋ยี่รุ่ยจริงๆด้วย

"เรื่องนี้ ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีก " เวินลั่วฉิงเอ่ยพูด ขัดจังหวะคำพูดมู่หรงดัวหยาง

คนที่รู้เรื่องเธอกับไป๋ยี่รุ่ยนั้นมีเพียงไม่กี่คน เรื่องราวผ่านไปหกปีแล้ว ผ่านไปแล้ว ก็แปลว่าต้องผ่านไป เธอไม่อยากนึกถึงมันอีก

แน่นอน ที่ไป๋ยี่รุ่ยค่อยจ้องจะทำลายบริษัทเวินซื่อกรุ้ปนั้นไม่ใช่เพราะเธอ เรื่องนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้อธิบายให้มู่หรงดัวหยางเข้าใจ

บางเรื่องราวอธิบายเพียงสองสามประโยคคงไม่เข้าใจ

อีกด้านของโทรศัพท์มู่หรงดัวหยางถอนหายใจอย่างหนัก นี่เขาพบความลับที่เก็บซ่อนมานานเหรอเนี่ย ฉิงฉิงของเขากับี่ไป๋ยี่รุ่ยมีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้เลยว่าเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่

"นั้นเรื่องสถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปตอนนี้เธอจะสนไม่สน เธอก็รู้ว่าครั้งนี้ถือเป็นโอกาสนึงของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเลย มีบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปร่วมลงทุนกับบริษัทเวินซื่อกรุ้ป ฉิงรุ่ย คิดจะลงมือกับบริษัทเวินซื่อกรุ้ป ก็จำเป็นต้องคิดหนักเหมือนกัน ฉิงฉิง เธอเลือกยังไง"ในขณะที่มู่หรงดัวหยางพูดเรื่องอยู่นั้น ภายในน้ำเสียงเขาได้ซ่อนความตื่นเต้นไว้เล็กน้อย ที่แรกเขาแค่อยากให้เวินลั่วฉิงจัดการเฉียวหยูหนานให้สิ้นซาก และตบหน้าเฉียวหยูหนานให้หนักๆ

ดูจากตอนนี้ เหมือนจะมีละครอีกเรื่องให้ติดตามดูแล้ว

เขารู้สึก ไม่ว่าจะยังไง เขาจะให้ฉิงฉิงของเขายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้ มีแค่แบบนี้ ละครฉากนี้ถึงจะดูสนุกยิ่งขึ้น ถึงตอนนั้นก็จะดูเย่ซือเฉินออกว่าคิดยังไงกับฉิงฉิงของเขากันแน่น

"บริษัทเวินซื่อกรุ้ปตอนนี้ไม่มีดีไซเนอร์เลย เธอมาเป็นดีไซเนอร์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปไหม "เวินลั่วฉิงฟังน้ำเสียงตื่นเต้นของเขาออก และเธอรู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

แต่ว่าตอนนี้คุณปู่กำลังป่วยอยู่ สถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปตอนนี้ เธอจะไม่ยุ่งได้ยังไง

ถ้าหากจะยุ่ง เธอก็ควรยุ่งยังไงดี

"ฉันทำไม่ได้ ฉันกำลังจะกลับไปที่บริษัทแล้ว ถ้ากลับบริษัทฉันก็เป็นท่านประธานของบริษัทบริษัทเว้ยคังกรุ้ปกรุ้ป แล้วจะให้ฉันไปเป็นดีไซเนอร์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปอีก นี่ไม่เหมาะสมเลยนะ"" ฉิงฉิง เธอทำไมต้องมองการณ์ไกลขนาดนั้น ตอนนี้ความสามารถในการออกแบบของเธอนำฉันอยู่อีกขั้นนะ ถ้าเธอลงมือออกแบบเองละก็จะไม่มีอะไรสามารถเทียบได้อย่างแน่นอน แล้วถ้าตอนนั้นเย่ซือเฉินยังไม่ถูกตาถูกใจอีกละก็ ฉันจะจัดการเขาแทนเธอเอง"มู่หรงดัวหยางแค่คิดอยากให้เธอได้โชว์ความสามารถที่โด่งเด่นออกมา เมื่อถึงตอนนั้นเธอจะได้โชว์ความสามารถทั้งหมดของเธอให้ทุกคนเห็น เพราะแบบนี้ เขาจะไม่ยอมให้เรื่องนี้แย่แน่ๆ

"ฉิงฉิง เรื่องนี้ฉันขอให้เธอคิดดีๆ จากสถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปตอนนี้นั้นคงประคองไว้ได้ไม่นานแน่นอน เธอก็รู้ว่าบริษัทเวินซื่อกรุ้ปนั้นเป็นแรงแรงใจทั้งชีวิตของคุณปู่เวิน ถ้าหากบริษัทเวินซื่อกรุ้ปล้มละลายละก็ อาจกระทบถึงชีวิตของคุณปู่เวิน จากสภาพร่างกายคุณปู่เวินตอนนี้ เธอคิดว่าเขาจะรับไว้ไหม"

มู่หรงดัวหยางรู้จักเวินลั่วฉิงเป็นอย่างนี้ ถึงได้รู้ว่าเธอแคร์คุณปู่เวินมาก และรู้ว่าเธอมักจะใจอ่อนกับเรื่องหรือคนที่เธอแคร์เอามากๆ เพราะฉะนั้น มู่หรงดัวหยางถึงได้ตั้งใจพูดแบบนี้ไป

" เอาล่ะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำอีก วางสายก่อนแล้วนะ" มู่หรงดัวหยางพูดเสร็จ ไม่รอให้เวินลั่วฉิงตอบ ก็รีบจะวางสายไปเลย

ที่มู่หรงดัวหยางต้องรีบวางสายไปแบบนี้ เพราะอยากให้เธอโต้เขาได้สำเร็จ

หลายปีที่ผ่านมานั้น ฉิงฉิงของเขาถูกใส่ร้ายมากเกินไป ครั้งนี้ เขาต้องให้ฉิงฉิงของเขาได้ลืมตาอ้าปากได้สักที

ความรวดเร็วนั้นทำให้เลขาถึงกับตะลึงอย่างไม่น่าเชื่อ เขาอยู่กับท่านประธานมานานหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นท่านประธานรีบร้อนได้ขนาดนี้

เย่ซือเฉินกดเปิดคลิปดู แล้วเห็นเวินลั่วฉิงได้ถูกพวกนักข่าวทั้งใส่ร้าย ทั้งเยาะเย้ยต่างๆนาๆ เพียงวูบหนึ่งสายตาเขานั้นได้เปลี่ยนไปอย่างเยือกเย็นดังน้ำแข็ง

เลขาหลิวยื่นห่างจาก2เมตร ยังรู้สึกสั่นสยองเลย

"เช็กดูนักข่าวพวกนี้เป็นสื่อจากที่ไหนบ้าง แล้วพรุ่งนี้ ผมไม่อยากเห็นนักข่าวพวกนี้อีก"เย่ซือเฉินเงยขึ้นมองเบาๆ แล้วแต่ละคำที่พูดออกมานั้นช่างเจ็บแสบยิ่งนัก

"ได้ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ" เลขาหลิวแอบถอนหายใจเล็กน้อย เขารู้แล้วคนพวกนั้นรนหาที่ตายเสียจริงๆ ช่างกล้ามายุ่งกับคุณหญิงบ้านเขา คงไม่อยากมีชีวิตแล้วจริงๆ

"บริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้เข้าร่วมกิจกรรมในการแข่งขันไหม "เลขาหลิวที่กำลังจะออกไปนั้น จู่ๆเย่ซือเฉินก็ถามขึ้นมา

"ยังไม่มีครับ" เลขาหลิวหยุดก้าวเท้าไว้ แล้วหันไปมองท่านประธานอย่างเคารพ "ผมสืบมาได้ว่า ดีไซเนอร์บริษัทคุณหญิงถูกบริษัทอื่นคว้าตัวไปหมดแล้วครับ ตอนนี้ตระกูลเวินไม่มีดีไซน์เนอร์ที่สามารถใช้งานได้ ไม่มีดีไซเนอร์ก็ย่อมไม่มีผลงานออกมา เพราะฉะนั้น......"

"ฉิงรุ่ย"เย่ซือเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วจู่ๆก็เอ่ยสองคำนึ้ออกมาอย่างเย็นชา

"ใช่แล้วครับ คือฉิงรุ่ย หลายปีที่ผ่านมานี้ฉิงรุ่ยต้องค่อยจะหาเรื่องบริษัทเวินซื่อกรุ้ป แล้วช่วงนี้ก็ได้ลงมืออย่างต่อเนื่องครับ จนสถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปช่วงนี้ไม่ค่อยดีนัก" เลขาหลิวเป็นคนมีไหวพริบ คำพูดนี้จึงเอ่ยต่อขึ้นมาอย่างว่องไว

"เหตุผลล่ะ" เย่ซือเฉินพูดต่ออีกสองคำ เป็นคำพูดที่ฟังดูง่ายแต่ไม่ง่าย คนส่วนมากจะไม่เข้าใจ