ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 444

บทที่ 444 อันนี้เป็นผลกรรมของคุณชายสามเย่เอง (1)

ยิ่งไปกว่านั้นคุณนายเคยผ่านการฝึกฝนมาโดยเฉพาะ ได้ฟังมาว่าฝีมือยอดเยี่ยมมากทีเดียว

ฉะนั้น ชีวิตดวงน้อยๆของเลขาหลิวสงสัยจะไม่รอดเสียแล้ว

เย่ซือเฉินมองเลขาหลิวแวบหนึ่ง“ถ้างั้นก็ผ่อนแรงของผมไปได้มากเลย”

เขายังไม่ได้คิดบัญชีที่เลขาหลิวดำเนินการเรื่องหย่าตอนเขาไปทำงานต่างถิ่นเลย

เลขาหลิวตกตะลึง ท่านประธานคิดจะถีบหัวส่งเหรอ？ทำไมท่านประธานถึงทำได้ลงคออย่างนี้？

“แต่ว่าผมรู้สึกว่าคุณนายเป็นคนมีคุณธรรมมากเลยนะครับ คุณนายน่าจะรู้ว่าใครเป็นต้นตอความคิด คอยบงการอยู่ข้างหลัง ฉะนั้นหากคุณนายตื่นขึ้นมา

คนแรกที่จะฆ่าก็ไม่น่าจะเป็นผมนะครับ”เลขาหลิวเสริมอีกหนึ่งประโยคด้วยความข้องใจ ซึ่งขณะที่เลขาหลิวพูดคำนี้ออกมานั้น ในใจก็คิดว่ายังไงเสียก็ต้องตายอยู่ดี เขาจะไปกลัวอะไรอีก ยังมีอะไรที่ไม่กล้าพูดอีก

เย่ซือเฉินก้มหน้ามองเวินลั่วฉิงที่อยู่ในอ้อนแขน เขารู้จักนิสัยของเธอดี ฉะนั้นคำพูดของเลขาหลิวนั้นไม่ผิด หากเธอตื่นขึ้นมาจะคิดบัญชีก็คงต้องมาหาเขาเป็นแน่

แต่ทว่าเขายินดี เธออยากคิดบัญชียังไงเขาก็ยินดีทั้งนั้น

เขายินดีให้เธอมาคิดบัญชีกับเขาอย่างนี้ตลอดไป หากเป็นเช่นนี้พวกเขาก็สามารถยื้อยุดกันไปมาได้ชั่วชีวิตแล้ว

เขาไม่อยากให้เธอหลบหน้าเขา ยิ่งไม่อนุญาตให้เธอไปจากเขา

เขารู้ว่าในใจเธอไม่มีเขาอยู่ ฉะนั้นเขาจึงสรรหาสารพัดวิธีให้ใจเธอมีเพียงเขาคนเดียว ถึงแม้จะไม่ใช่เพราะความรัก แต่เป็นอย่างอื่นก็ได้ ขอแค่ในสมองเธอคิดถึงแต่เขาก็พอแล้ว

แน่นอน ตอนนี้เขายังมีเรื่องสำคัญอยู่หนึ่งเรื่องที่จะต้องทำ

เย่ซือเฉินพาเวินลั่วฉิงไปยังห้องส่วนตัวที่ใช้โดยเฉพาะของเขาที่โรงแรมหวนหยู ซึ่งเป็นห้องเดียวกับห้าปีก่อนเธอแอบบุกเข้ามาร่วมหลับนอนกับเขา

เรื่องราวห้าปีก่อนควรจะกระจ่างเสียที

เย่ซือเฉินวางเธอไว้บนเตียงอย่างอ่อนนุ่ม ริมฝีปากของเขาจูบเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ

บัดนี้ดวงตาทั้งคู่ของเธอได้ปิดลงอย่างสงบเงียบ ถึงแม้ตอนนี้เธอได้แปลงโฉมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ทว่าเย่ซือเฉินยังคงรู้สึกว่าเธอสวยงามมากอยู่ดี เขาอดใจไม่ไหวจูบที่ริมฝีปากของเธอไปอีกหลายครั้ง

แต่ทว่า บัดนี้เย่ซือเฉินไม่กล้าทำอะไรที่เกินเลยไปกว่านี้

เขานึกถึงภาพที่เธอบ้าคลั่งหลังจากเมาเหล้า มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นมา

ครั้งนี้เธอกลับนิ่งเงียบนอนมาตลอดทาง จนป่านี้แล้วยังไม่ตื่นอีก

แต่ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเหมือนครั้งก่อนที่อึ้งทึ่งอย่างมีความสุขอีกหรือไม่！！

เย่ซือเฉินกำลังจินตนาการอยู่ เวินลั่วฉิงที่อยู่บนเตียงก็ลืมตาโตขึ้นมากะทันหัน บัดนี้เย่ซือเฉินจ้องมองเธอด้วยระยะอันใกล้ชิด เธอลืมตาขึ้นกะทันหันเช่นนี้ เลยทำให้เย่ซือเฉินสะดุ้งตกใจเป็นอย่างมาก

เขาพบว่าบัดนี้ดวงตาของเธอนั้นสว่างแจ่มชัดมาก ไม่เหมือนกับคนเมาเหล้าเลย

เย่ซือเฉินหยุดชะงัก อะไรกันแน่ เมาแล้ว？หรือยังไม่เมา

ดวงตาของเวินลั่วฉิงชำเลืองมามองเย่ซือเฉิน จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา

เมื่อเห็นใบหน้าที่หัวเราะลั่นของเธอ เย่ซือเฉินก็รู้สึกขนหัวลุกขึ้นมากะทันหัน

บัดนี้เย่ซือเฉินไม่มีจริงๆว่าเธออยู่ในอาการเช่นไร คล้ายกับเมา แต่ก็ยังคล้ายเป็นรู้สึกตัวอยู่

เย่ซือเฉินกำลังครุ่นคิดดูอยู๋ แต่จู่ๆเวินลั่วฉิงก็กระโดดขึ้นมานั่งอยู่บนตัวเย่ซือเฉิน จากนั้นหมัดของเธอก็เหวี่ยงเข้าที่ตัวเขาอย่างรวดเร็ว “เย่ซือเฉิน คุณมันสารเลว ฉันจะตีคุณให้ตายไปเลย”

เย่ซือเฉินได้สติขึ้นมาก็พบว่าเวินลั่วฉิงไม่ได้จูบเขา แต่กัดเขาต่างหาก ซึ่งเธอกัดแรงมากจนร่างกายเขาต้องหดสะดุ้งด้วยสัญชาตญาณ

เขาคิดว่าใกล้จะกัดจนเลือดไหลแล้ว

“ฉันไม่ใช้มือตีคุณ ฉันกัดคุณดีกว่า อย่างนี้มือของฉันก็ไม่เจ็บแล้ว”และในเวลานี้เวินลั่วฉิงก็เงยหน้าขึ้นมามองเขา พลางพูดอย่างดีอกดีใจ

เย่ซือเฉินตื่นตระหนกตกใจ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า อย่างนี้ต้องเรียกว่าอะไร ใช่ที่เขาว่าขุดหลุมฝังกลบตัวเองหรือเปล่า？

“ฉิงฉิง ไม่ต้องกัดได้ไหม？”เย่ซือเฉินอยากจะลองห้ามเธอดู เธอกัดอย่างนี้สำหรับความเจ็บปวดทางกายก็ทนได้อยู่ แต่เธอกัดแบบนี้ ฮอร์โมนในร่างกายของเขามีการตอบสนองเป็น โดยเฉพาะเวลาที่ริมฝีปากของเธอมาสัมผัสโดนผิวกายของเขา……

“ไม่เอา ฉันจะกัด”แต่ทว่าเวลานี้เวินลั่วฉิงอยู่ในอาการมึนเมาอยู่ บัดนี้เธอจึงดื้อรั้งเป็นพิเศษ คุณไม่ให้เธอทำอะไร เธอก็จะยิ่งทำเช่นนั้น

สิ้นเสียงของเวินลั่วฉิง เธอก็ก้มหน้าใช้แรงกัดบนร่างกายของเย่ซือเฉินต่อ ซึ่งครั้งนี้เวินลั่วฉิงกัดลงบนบริเวณไหล่ของเย่ซือเฉิน

ต่อมาเวินลั่วฉิงก็เงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง ขมวดคั้ว ดวงตาทั้งคู่มองไปยังเสื้อผ้าของเย่ซือเฉินราวกับกำลังครุ่นคิดอย่างตั้งใจ จากนั้นก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของเย่ซือเฉินกะทันหัน

เย่ซือเฉินเห็นการกระทำของเธอ ร่างกายก็แข็งทื่อ เธอคิดจะทำ……

เวินลั่วฉิงถอดเสื้อเชิ้ตของเขาไปหนึ่งครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ เธอจึงได้ใช้แรงดึงกระชากจนกระดุมเสื้อเชิ๊ตทั้งหมดของเย่ซือเฉินหยุดออก

เย่ซือเฉินตกตะลึงแบบขยับกายไม่ได้เลยทีเดียว

ครั้งก่อนเธอก็ถอดเสื้อของเขาเหมือนกัน แต่ครั้งก่อนเธอถอดอย่างอ่อนโยน ซึ่งต่างจากครั้งนี้ที่รุนแรงเป็นอย่างมาก

เธอดึงกระชากเสื้อเขาได้เพียงแค่ครั้งเดียว？

สถานการณ์เช่นนี้ต้องผู้ชายทำกับผู้หญิงไม่ใช่เหรอ？แต่ทำไมถึงได้กลับกันกับเขาเช่นนี้นะ？