ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 47

ตอนที่ 47 หาแดดดี้

“เมื่อกี้หนูพูดถึงเย่ซือเฉิน จู่ ๆ ปู่ก็นึกออกขึ้นมาเรื่องนึง ช่วงนี้คุณปู่เย่ดูเหมือนจะร้อนใจเรื่องการแต่งงานของเย่ซือเฉินอยู่เหมือนกัน จนกระทั่งประกาศว่า ถ้าหากว่าภายในเดือนนี้เย่ซือเฉินยังไม่แต่งงาน เขาจะยกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปทั้งหมดให้คุณชายสองตระกูลเย่อ”

เวินลั่วฉิงกระพริบตาช้า ๆ ทันใดนั้นเธอนึกขึ้นได้ถึงคำพูดที่เย่ซือเฉินพูดก่อนหน้านี้ เขาพูดว่าเขาต้องการภรรยา ดูท่าเรื่องนี้คงจะเป็นเรื่องจริง

อย่างไรเสียเรื่องก็เกี่ยวกับทรัพย์สินของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป นี่คงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขารีบร้อนที่จะแต่งงาน

แต่ว่าบนโลกนี้มีผู้หญิงเยอะแยะขนาดนั้นเขาไม่เลือก ทำไมต้องเจาะจงเลือกเธอ?

แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าถ้าหากไม่ใช่เธอ ถึงแม้ว่าคุณปู่เย่จะบังคับเขายังไง เย่ซือเฉินก็ไม่มีทางตกลงแต่งงานแน่นอน

“ดังนั้น ปู่คิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้” ทันใดนั้นใบหน้าของคุณปู่เวินก็มีความตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย

“เรื่องอะไรคะ?” เวินลั่วฉิงกำลังคิดถึงเรื่องของเย่ซือเฉิน จึงเหม่อลอยไปชั่วขณะ

“เรื่องของหนูกับเย่ซือเฉิน” คุณปู่เวินมองไปทางเวินลั่วฉิง ใบหน้าแต้มไปด้วยรอยยิ้ม

“หนูกับเย่ซือเฉิน? หนูกับเขาจะมีเรื่องอะไรกันคะ?” เป็นเพราะว่าตกใจเกินไป เสียงของเวินลั่วฉิงจึงสูงจนไม่เป็นธรรมชาติ

คุณปู่เป็นแบบนี้มันน่าตกใจจริง ๆ เลย!

“ตอนนี้คุณปู่เย่ไม่ใช่ว่ารีบร้อนให้เย่ซือเฉินแต่งงานหรอกหรือ? แค่เพียงตระกูลเย่ยินยอม ถึงแม้ว่าปู่จะต้องทำทุกวิถีทางก็จะให้หนูได้ออกเรือนแน่” เห็นได้ชัดว่าคุณปู่เวินไม่ได้แค่พูดไปเฉย ๆ แต่หมายความแบบนั้นจริง ๆ

ทำทุกวิถีทางที่จะให้เธอได้ออกเรือน? เวินลั่วฉิงโดนประโยคนี้ของคุณปู่ทำให้ตกตะลึงไปเลย

ทำทุกวิถีทาง? เรื่องนี้มันร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ?

“พี่สาม นี่เขาจะทำทุกวถีทางเลยนะ เห็นได้ว่าคุณปู่เวินชอบพี่มากขนาดไหน ถ้าหากคุณปู่เวินเอ่ยเรื่องนี้กับตระกูลเย่จริง ๆ พี่จะยินยอมแต่งงานกับเธอไหม?” คุณชายห้าฉิงรู้ว่าพี่สามให้ความสำคัญกับเวินลั่วฉิงเป็นพิเศษ แต่ว่าคงไม่ถึงขั้นแต่งงานกับเธอหรอกมั้ง? เย่ซือเฉินเม้มปากนิดหน่อย ไม่ตอบอะไร ไม่ต้องให้คุณปู่เวินเอ่ยปาก เขาก็แต่งกับเธอ

ดูจากที่เขาไม่พูดไม่จา คุณชายห้าฉิงก็เข้าใจได้อัตโนมัติ เย่ซือเฉินเล่นส่วนเล่น แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะแต่งงานกับเวินลั่วฉิงจริง ๆ จากที่เขาดู พี่สามของเขาดีเลิศที่สุด ถึงแม้ว่าเวินลั่วฉิงจะไม่ได้ซื่อบื้อจริง ๆ เธอก็ไม่คู่ควรกับพี่สาม

“คุณปู่ พวกเราถึงขั้นทำทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว คุณปู่คิดว่าตระกูลเย่จะชอบไหมคะ?” ตอนนี้เวินลั่วฉิงรู้สึกกลัดกลุ้มใจเป็นอย่างมาก กลุ้มใจจนเธอไม่มีแรงที่จะต่อต้านแล้ว

ความตั้งใจเดิมของเธอคือต้องการจัดการเรื่องของเย่ซือเฉิน แต่เธอนึกไม่ถึงเลยว่าเรื่องจะกลายไปเป็นแบบนี้

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่า เธอเป็นคนขุดหลุมเองจากนั้นคุณปู่ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างมากในการฝังเธอ

“บริษัทเวินซื่อกรุ้ปในตอนนี้ตระกูลเย่ก็ไม่ใช่ว่าจะเห็นชอบ” คุณปู่เวินตะลึง จากนั้นก็ตอบอย่างจริงจังประโยคนึง

“งั้นคุณปู่ว่าทำไมตระกูลเย่อจะต้องแต่งงานกับหนูคะ?” เวินลั่วฉิงกระพริบตาช้า ๆ เธอเห็นด้วยกับคำพูดนี้ของคุณปู่ ถ้าเช่นนั้นทำไมเย่ซือเฉินจะต้องเจาะจงเลือกเธอ

หรือเป็นเพราะเธอไม่ฉลาดพอ ไม่สวยพอจริง ๆ นะ?

ปัญหานี้ เธอคิดไม่ออกจริง ๆ

“ปู่รู้สึกว่าตระกูลเย่อไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้” จากอำนาจและทุนทรัพย์ของตระกูลเย่อแล้ว ไม่มีทางที่จะสนใจของพวกนี้ เป็นเพราะเหตุนี้คุณปู่เวินจึงอยากจะลองดู

“ไม่ได้พอใจของพวกนี้ งั้นพวกเราก็ต้องมีสิ่งของที่ทำให้คนอื่นพอใจถึงจะได้ หรือว่าคุณปู่จะหวังให้คนอื่นพอใจที่หนูไม่ฉลาดพอ ไม่สวยพอเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของเย่ซือเฉิน ก็รู้สึกหดหู่มากกว่าเดิม

เย่ซือเฉินที่อยู่ข้างนอกหน้าต่างยิ้มมุมปาก ลึกลงในดวงตาดูเหมือนว่าจะแฝงรอยยิ้มไว้อยู่

อายุไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว? ปีนี้เธอเพิ่งจะยี่สิบสี่ปีเอง

“พี่ชายหละ?” เวินลั่วฉิงรออยู่นานแล้ว แต่กลับไม่เห็นลูกชายสุดที่รักของตัวเอง

“พี่ชายไปห้องทดลองกับคุณพ่อบุญธรรม แต่ว่าพี่ชายบอกว่าอีกสักพักก็กลับมาแล้ว”

จากคำพูดของลูกสาว เวินลั่วฉิงสงสัยเป็นอย่างมาก ลูกชายของตนเอง เธอรู้ดีที่สุด เขาไปห้องทดลองกับรุ่นพี่เป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมาในเวลารวดเร็ว

ถึงแม้ว่าลูกชายจะอายุไม่ถึงห้าขวบ แต่กลับโตกว่าเด็กทั่วไป และฉลาดกว่าเด็กทั่วไป เธอมั่นใจได้ว่าเขาเหมือนเธอ

ห้าปีก่อน คืนนั้นที่โรงแรมเดิมทีเป็นอุบัติเหตุ ถึงแม้ว่าหลังจากเรื่องนั้นผู้ชายคนนั้นตามเธอไม่ปล่อย แต่ว่าเธอก็หนีรอดแล้ว

เพียงแต่ว่าคิดไม่ถึงว่า ภายหลังเธอจะตั้งครรภ์ ในตอนนั้นเธอคิดเยอะมาก สุดท้ายก็ตัดสินใจคลอดลูกออกมา

เธอโชคดีมากที่มีแก้วตาดวงใจทั้งสองคน เธอรู้สึกว่านี่คือของขวัญที่ดีที่สุดที่สวรรค์มอบให้เธอ

ผ่านมาแล้วห้าปี เชื่อว่าผู้ชายคนนั้นก็คงลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้นไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นคิดไม่ถึงแน่นอนว่าเธอจะเกิดลูกสองคนของเขา

แน่นอนว่า แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยคิดจะให้ผู้ชายคนนั้นรู้เรื่องนี้ ลูกเป็นของเธอ เป็นของเธอตลอดไป

เรื่องในปีนั้น ทำให้เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายคนนั้นเอาแต่ใจมากขนาดไหน ถ้าหากให้เขารู้เรื่องลูก เธอกลัวจริง ๆ ว่าเขาจะมาแย่งชิงลูกไป

ดังนั้น เธอไม่มีทางข้องเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นอีกเด็ดขาด เมื่อก่อนไม่มี หลังจากนี้ไปก็ไม่มีทางมี เรื่องผ่านไปห้าปีน่าจะไม่มีทางได้พบเจอกันอีก......