Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 89

บุรฉัตรถอนหายใจอย่างทดท้อ ได้แต่มองรูปของเขาที่ตัวแทนที่รู้จักกันอัพลงเฟซบุ๊คและเช็คอินตามที่ต่างๆ นั่งส่องไปเรื่อยๆ

สลับกับดูรูปในกลุ่มไลน์ของคนที่ผ่านการควอลิฟายไปฝรั่งเศสที่ส่งรูปเข้ามาในไลน์ถึงเธอจะไม่ได้ไป แต่เธอก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย เธอได้ยินเสียงแชทที่ดังอยู่ตลอดเวลา เลยกดเข้าไปอ่าน

Pim : ทุกคนนนน... มีเรื่องตื่นเต้น เห็นคุณติณห์แอบนัดกับสาวที่ไหนก็ไม่รู้ไปดินเนอร์ที่ห้องอาหารของโรงแรม

รูปแอบถ่ายของติณห์ถูกส่งเข้ามา บุรฉัตรกดขยายดูรูปนั้น ติณห์ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั่งทานอาหารกับผู้หญิงคนหนึ่งเขาดูมีความสุข และในรูปที่ถูกส่งเข้ามาเขากำลังตักอาหารลงในจานให้ผู้หญิงคนนั้น

ใคร?ถึงจะไม่รู้ว่าใครแต่ใจของบุรฉัตรก็เจ็บไปหมด มันแน่นหน้าอกเหมือนคนที่กำลังจมน้ำและกำลังจะขาดอากาศหายใจ

ท่าทางของติณห์ดูมีความสุขมาก

Wann: ใครเหรอหน้าคุ้นๆนะ

พราวตา : เอ๊ะนี่คุณศศินาที่เคยเป็นSM ของสยามพาณิชย์ใช่ไหม คนที่มีข่าวกับคุณติณห์ใครก็ได้ช่วยดูที

สักพักมีคนส่งภาพข่าวที่ติณห์เคยนั่งสบตาหวานซึ้งกับคนที่ชื่อศศินาเข้ามาในกรุ๊ป

Pim : คนเดียวกันจริงๆด้วย ตาย!คุณศศินาเขาแอบบินตามมาเหรอ

Wann: แอบบินตามมาหรือคุณติณห์ของเราบินตามสาวมากันแน่ จ๊ะ ได้ยินข่าวว่าคุณศศินาคนนี้ลาออกจากสยามพาณิชย์แล้วบินมาเรียนต่อที่นี่นะ คุณติณห์หรือเปล่าที่เป็นคนตามมา มิน่าทริปท่องเที่ยวเลยเลือกฝรั่งเศส-สวิส ที่แท้คุณติณห์คงทนคิดถึงแฟนไม่ไหว

หลากหลายข้อความถูกส่งเข้ามาล้วนแต่เป็นบทสนทนาเกี่ยวกับคุณติณห์กับผู้หญิงที่ทุกคนคิดว่าเป็นแฟนของเขา

บุรฉัตรอ่านแล้วเจ็บไปทั้งใจเธอทนอ่านต่อไปไม่ไหว เลยกดออกจากช่องแชทเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

แบบนี้เองสินะ เขาเลยไม่ส่งข้อความมาหาเธอเลย เขาคงไม่มีเวลาหรอกเพราะตอนนี้เขาคงกำลังมีความสุขกับผู้หญิงที่เขารัก

ผู้หญิงที่เพียบพร้อมและเหมาะสมกับเขาทุกอย่าง ไม่ใช่นังซินก้นครัวอย่างเธอ

ติณห์มองโทรศัพท์ในช่องแช็ตแอพลิเคชั่นไลน์ระหว่างเขากับบุรฉัตรมาหลายคืนแล้ว

อยากจะส่งข้อความไปเช็คว่าเธอแอบหนีเที่ยวที่ไหนหรือเปล่าช่วงที่เขาไม่อยู่ แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ อยู่ที่ไทยปกติเขาก็ไม่ส่งข้อความถึงเธอ ส่งน้อยมากนอกจากมีธุระจำเป็นจริงๆเท่านั้นถึงจะส่ง

มาฝรั่งเศสแค่ไม่กี่วันจะส่งทำไม เดี๋ยวเธอจะได้ใจว่าเขาให้ความสำคัญ

อยากจะทำตัวประชดประชันแล้วเดินออกไปจากชีวิตของเขา แต่ก็เสียดายเงินหกหมื่นต่อเดือน เธอต้องไม่ทำตัวเป็นผู้หญิงโง่ๆที่ประชดเพื่อความสะใจแต่ชวดรายได้เดือนละหกหมื่น

เงินตั้งหกหมื่นเชียวนะ แม่เธอหาทั้งปียังไม่ได้เลย จะหยิ่งไปทำไม ซิงก็เสียไปแล้ว เรียกคืนก็ไม่ได้ ยังไงเธอก็กลายเป็นเด็กผูกปิ่นโตของเขาไปแล้ว ก็ขอเอาคืนให้มันคุ้มก็แล้วกัน

ติณห์มาหาเธอน้อยมากเดือนละไม่เกินเจ็ดครั้ง แม้แต่ละครั้งที่มาจะจัดหนักจนเธอเอวเคล็ดไปหมดก็เถอะ แต่ก็ถือว่าคุ้ม งานสบายรายได้ดี จะหาแบบนี้ได้จากที่ไหน

อีกอย่างถ้าประชดเขาแล้ว เขาเกิดไม่ง้อขึ้นมา เธอไม่ต้องเสียเขาไปฟรีๆเหรอ เงินก็ไม่ได้ โอกาสที่จะได้อยู่กับคุณติณห์ต่อก็ไม่มี ไม่เอาหรอก มีแต่เสียกับเสีย จงยิ้มรับหน้าชื่นตาบานต่อไป อย่างน้อยก็ยังได้อยู่ข้างๆเขา

เฮ้อ!สุดท้ายแล้วคำตอบก็มาหยุดอยู่ที่ เธอรักเขาอยู่ดี

รายได้ที่เธออยากให้เป็นรายได้หลักในตอนนี้คือรายได้จากงานขายประกัน เธออยากเติบโตในสายงานนี้ เธอเพิ่งค้นพบว่า การได้ไปเสนอความคุ้มครองให้กับลูกค้า การได้ดูแลให้คำแนะนำลูกค้าเป็นความสุขของเธอ

อาทิตย์ที่แล้วลูกค้าที่เป็นเพื่อนพริตตี้ของเธอคนหนึ่งท้องเสียทำให้ต้องเข้าโรงพยาบาลด่วนขณะกำลังทำงานอยู่ โชคดีมากที่หนึ่งเดือนก่อนหน้านั้นเธอเสนอประกันสุขภาพให้เพื่อนคนนี้ไป แถมทำความคุ้มครองแบบชดเชยรายวันให้ไปด้วย

เพื่อนพริตตี้คนนี้เลยได้ไปแอดมิทที่โรงพยาบาลเอกชนโดยไม่ต้องออกเงินเองสักบาท นอนดูอาการอยู่สองคืนประกันที่ทำไว้จ่ายให้ทั้งหมด

แม้ว่าจะพลาดรายได้งานพริตตี้ค่าจ้างสองพันห้า แต่เพื่อนเธอได้ค่าชดเชยรายได้มาสองคืนอยู่ที่สี่พันบาท