ภิกษุกระล้มลงกับพื้นกระเด็นไปไกลกว่าร้อยเมตร เขากระอักเลือดออกมาไม่หยุด
จากนั้นเขาก็รีบลุกขึ้น และมองเยี่ยชิวด้วยความตกใจ
“เป็นไปได้ยังไง?”
“มันไม่ใช่ผู้ฝึกเป็นเซียนด้วยซ้ำ มันทำลายจินกังไม่สลายของฉันได้ยังไงกัน?”
“หรือว่า มันซ่อนพลังเอาไว้?”
ภิกษุครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ไม่ว่ามันจะมีพลังที่ซ่อนอยู่หรือไม่ วันนี้ฉันก็จะฆ่ามันให้ได้”
“ท่านอาจารย์พูดไว้ว่า ถ้าเห็นคนจีนที่ไหน ก็ให้ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าปล่อยให้รอดแม้แต่คนเดียว”
ถึงตอนนี้ ภิกษุเดินไปข้างหน้าทีละก้าว พลังชี่เก้ามังกรลอยอยู่ด้านหลังของเขาคล้ายมังกรบินร่อนไปมา
ดวงตาทั้งสองเป็นสีแดง ปล่อยพลังอันมหึมาออกมาราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้าโบราณ ช่างน่ากลัวจริงๆ
“ตายซะเถอะ!”
ภิกษุตะโกนเสียงดัง มือขวากำหมัดไว้ และต่อยไปที่เยี่ยชิว
“ผลัวะ!”
พลังชี่อันน่ากลัว ม้วนตัวขึ้นดั่งพายุเฮอริเคน ใบไม้ร่วงหล่นอย่างบ้าคลั่ง ภิกษุตอนนี้เปรียบเสมือนราชาปีศาจที่ไม่มี
ใครเทียบเทียมได้ และเขามีจิตวิญญาณของการต่อสู้อย่างล้นเหลือ
“ผลัวะ!””
ในขณะเดียวกัน เยี่ยชิวไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหวใดๆและใช้หมัดของเขาเหวี่ยงออกไป
ดูเหมือนว่า หมัดของทั้งสองกำลังปะทะกัน
ทันใดนั้น พลังชี่เก้ามังกรที่หลังของภิกษุก็โอบล้อมลงมาที่มือของเขา ทำให้พลังของภิกษุยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ปัง!
หมัดของทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทิศ
ครั้งนี้ภิกษุไม่ได้กระเด็นออกไปเหมือนครั้งที่แล้ว ชัดเจนว่า เป็นเพราะพลังชี่เก้ามังกรที่มือของเขานั่นเอง
ภิกษุมองเยี่ยชิวและหัวเราะเยาะ “แค่นี้เองเหรอ ฉันคิดว่าพลังชี่ของแกจะมีพลังมากกว่านี้ซะอีก!”
เยี่ยชิวไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว รีบดึงหมัดของเขากลับมา และถอยหลังไปห้าก้าว
จากนั้นเขาก็โจมตีใส่ภิกษุอย่างต่อเนื่อง
หนึ่งหมัด
สองหมัด
สามหมัด
“ผลัวะ!”
“ผลัวะ!”
“ผลัวะ!”
เยี่ยชิวยังไม่หยุดโจมตี พลังผลักภูเขาพลิกทะเลของเยี่ยชิว ดูเหมือนว่าแทบจะกลืนกินภิกษุได้
“ฉั่วะ!”
เมื่อเยี่ยชิวต่อยเป็นครั้งที่สี่ กระดูกมือของภิกษุถูกตัดจนขาด หมัดของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“นี่มันบ้าไปแล้ว พลังของมันทำไมถึงแข็งแกร่งได้เช่นนี้”
ช่วงเวลาที่ภิกษุกำลังคิดอย่างหนัก เยี่ยชิวก็ได้เหวี่ยงหมัดใส่เป็นครั้งที่ห้า
ตูม!
ภิกษุต้านทานไม่ไหวอีกแล้ว เขากระเด็นออกไปไกล ความกลัวปรากฏในดวงตา
เยี่ยชิวรีบตามไปทันทีและต่อยภิกษุเข้าที่หน้าอกอย่างจัง
“ฉั่วะ!”
กระดูกสันอกของภิกษุแตก เลือดแดงฉานไหลออกจากปาก
ปังปังปัง!
เยี่ยชิวใช้หมัดมังกรสังหารติดต่อกันสิบแปดหมัด ต่อยจนอวัยวะภายในทั้งห้าของภิกษุขยับเขยื้อน ร่างของภิกษุเต็มไปด้วยบาดแผล
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ ผู้ฝึกเป็นเซียนขั้นสูงผู้นี้ ท้ายที่สุดเขาก็ถูกเยี่ยชิวเล่นงานไม่เป็นท่า ตอนนี้เขาเหมือนลูกไก่ในกำมือของเยี่ยชิวเท่านั้น
เมื่อถังเฟยเห็นฉากนี้ เขาแทบไม่อยากเชื่อ
“นึกไม่ถึงเลย ผู้ฝึกเป็นเซียนผู้นี้จะถูกต่อยจนสูญเสียความสามารถในการต้านทาน”
“ถึงเวลาที่แกต้องออกเดินทางแล้ว”
เยี่ยชิวมองดูภิกษุและพูดอย่างกระเหี้ยนกระหือรือ
และสุดท้ายเขาใช้เถาวัลย์แขวนภิกษุไว้บนต้นไม้ร้อยปี
เท้าของภิกษุชี้ฟ้าหน้าชี้ดิน เลือดไหลออกจากหลอดเลือดคาโรติดไม่หยุด
ไม่นานนัก ภิกษุก็เสียชีวิตลง
“ค่อยๆสนุกนะ เวลาของแกเหลือไม่มากแล้ว”
เยี่ยชิวพูดอะไรบางอย่างกับภิกษุ หลังจากนั้นเขาถามถังเฟยว่า “คุณคิดว่าวิธีการของผมโหดร้ายไปหรือเปล่า?”
ถังเฟยส่ายหัว “นายก็แค่รักษาพวกเขาด้วยยาของพวกเขาก็เท่านั้นเอง ถ้าเป็นผม ผมก็จะทำแบบนี้เหมือนกัน”
“คุณคิดแบบนี้ก็ดีแล้ว” เยี่ยชิวตะโกนเรียกเสียงดัง “ฉยงยิง!”
จูฉยงยิงได้ยินเสียงเรียกของเยี่ยชิว ก็วิ่งมาด้วยความเร็ว เมื่อได้เห็นสภาพที่น่าเวทนาของภิกษุ จูฉยงยิงไม่รู้สึกเห็นใจเลยแม้แต่น้อย
“นักปราชญ์เยี่ย ท่านทำได้ดีมาก ไอ้สารเลวคนนี้ฆ่าทหารของวังซาตานไปมากมาย จะหั่นมันเป็นพันๆชิ้นก็ยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
จูฉยงยิงนึกถึงทหารวังซาตานที่น่าเวทนาเหล่านั้นก็อดโมโหไม่ได้ พร้อมกับเดินเข้าไปเหยียบภิกษุสองครั้ง
“เหล่าถัง ผมจะแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือจูฉยงยิงเป็นลูกชายของนายพลจูเฉิงอวี้”
หลังจากที่เยี่ยชิวแนะนำเสร็จ ก็สั่งว่า “ฉยงยิง นายช่วยถังเฟยนำศพทหารเหล่านี้กลับไปที”
“ครับ” จูฉยงยิงพยักหน้าตอบ
เยี่ยชิวถามถังเฟยอีกว่า “เหล่าถัง วิหารซีซาเรีย อยู่ที่ไหนในเทียนจู้?”
ถังเฟยตอบว่า “ข้ามป่าดึกดำบรรพ์นี้ไปทางทิศตะวันตกก็คือวิหารซีซาเรีย”
“ผมเข้าใจแล้ว” เยี่ยชิวพูดขึ้นว่า “เหล่าถัง คุณกับฉยงยิงรีบนำศพของทหารกลับไปก่อนเถอะ”
“แล้วคุณล่ะ?”ถังเฟยถาม
“ฉันจะไปวิหารซีซาเรีย”เยี่ยชิวกล่าว
เมื่อได้ยินอย่างนั้นถังเฟยหน้าถอดสี เขารีบห้ามเยี่ยชิวทันที “เยี่ยชิว นายห้ามทำอะไรผลีผลามเชียวนะ……”
“ไม่ต้องห้ามผมหรอก”เยี่ยชิวกล่าวว่า “ครั้งนี้เราสูญเสียทหารของวังซาตานไปมากมาย วิหารซีซาเรียไม่อาจหนีความผิดได้ โดยเฉพาะพระนาการ์อะไรนั่น เขาเป็นผู้ที่กระทำความผิดนี้”
“หากไม่จัดการเขาซะ ปัญหาก็จะเกิดขึ้นอีกไม่รู้จบ”
“ครั้งนี้ผมจะทำลายพระนาการ์และวิหารซีซาเรียให้สิ้นซาก”
“ผมจะทำให้พวกมันรู้ว่าใครที่บุกรุกประเทศของเราจะต้องได้รับโทษ ไม่ว่าพวกมันจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม ผู้ที่ฆ่า
เพื่อนร่วมชาติของพวกเรา มันจะต้องชดใช้ด้วยเลือด!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...